دیوانه را همی‌نشناسد ز هوشیار
بیگانه را همی‌بگزیند بر آشنا

با یکدگر کنند همی کبر هر گروه
آگاه نی کز آن نتوان یافت کبریا

َ#عبدالواسع_جبلی

عاشقی راه نیک نامی نیست
دوستی کوی شادکامی نیست

 کمترین درد عشق سوختن است
که در این راه رسم خامی نیست


ُ#عبدالواسع_جبلی

از دست من آمد به فعان باب تفعل
این مدحت من گر بنیوشی به تبرع

این خدمت من گر بپسندی به تطول
یک ساعت از این پس نکنم تا که توانم


ُ#عبدالواسع_جبلی

هر یک گه شعر و ادب و فضل و ترسل
ای دست امل را به سخای تو تمسک

وی چشم کرم را به لقای تو تکحل
همواره فلک را ز کمال تو تعجب


ُ#عبدالواسع_جبلی

ای عارض تو چون گل و زلف تو چو سنبل
من شیفته و فتنه بر آن سنبل و آن گل

زلفین تو قیریست برانگیخته از عاج
رخسار تو شیریست برآمیخته با مل


ُ#عبدالواسع_جبلی

در وعدهٔ او گاه عطا نیست تعلل
ای دست تو اندر ازل از ایزد عالم

ارزاق همه خلق جهان کرده تکفل
هر مرتبه کز خدمت درگاه تو یابند


ُ#عبدالواسع_جبلی

گر من نکوشمی به تواضع نبینمی
از هر خسی مذلت و از هر کسی عنا

با جاهلان اگر چه به صورت برابرم
فرقی بود هرآینه آخر میان ما


ُ#عبدالواسع_جبلی

منسوخ شد مروت و معدوم شد وفا
وز هر دو نام ماند چو سیمرغ و کیمیا

شد راستی خیانت و شد زیرکی سفه
شد دوستی عداوت و شد مردمی جفا


ُ#عبدالواسع_جبلی

تو سال و مه از غنج خرامنده چو کبکی
من روز و شب از رنج خروشنده چو بلبل

زلفین تو زاغیست در آویخته هموار
از ماه به منقار و ز خورشید به چنگل


#عبدالواسع_جبلی