شب که آرام تر از پلک تو را می‌بندم
با دلم طاقت دیدار تو تا فردا نیست

من و تو ساحل و دریای همیم، اما نه
ساحل اینقدر که در فاصله با دریا نیست!


#محمدعلی_بهمنی

در خود، هرآنچه ساخته بودم خراب شد
دریای پُرخروشِ امیدم سراب شد

خورشید مُرد و ابر غریبانه‌تر گریست
روزم سیاه چون شبِ بی‌ماهتاب شد


#محمدعلی_بهمنی

بی‌ صدا تر ز سکوتیم ولی گاهِ خروش
نعره‌ی ماست که در گوشِ شما می‌ماند

بروید ای دلتان نیمه، که در شیوه‌ی ما
مرد با هرچه ستم، هرچه بلا، می‌ماند...


#محمدعلی_بهمنی

بگیر دست مرا تا تب تو را بسرایم
تو را تپنده تر از نبض واژه ها بسرایم

نپرس تازه تر چه داری که هر دقیقه هرآن
بگیر دست مرا و بخواه تا بسرایم...


#محمدعلی_بهمنی

تو چه رازی که بهر شیوه تو را می جویم 
تازه می یابم و بازت اثری پیدا نیست 

این که پیوست به هر رود که دریا باشد 
از تو گر موج نگیرد به خدا دریا نیست 


#محمدعلی_بهمنی

همیشه منظر دریاو کوه، روح افزاست
و منظر تو تلاقی کوه با دریاست

نفس ز عمق توو قله ی تو می گیرم
به هر کجا که تو باشی، هوای من آنجاست


#محمدعلی_بهمنی

ماجرایِ من و تو، باورِ باورها  نیست
ماجراییست که در حافظه‌ی دنیا نیست

نَه دروغیم، نَه رویا، نَه خیالیم، نَه وَهْم
ذاتِ عشقیم، که در آینه ها پیدا نیست...


#محمدعلی_بهمنی

گفتم که با خیال تو دلی خوش کنم ولی
با این عطش سراب قبولم نمی‌کند

بی‌سایه‌تر ز خویش حضوری ندیده‌ام
حق دارد آفتاب قبولم نمی‌کند


#محمدعلی_بهمنی

تو تنها می‌توانی آخرین درمان من باشی
و بی شک دیگران بیهوده می‌جویند تسکینم

تو آن شعری که من جایی نمی‌خوانم، که می‌ترسم
به جانت چشم زخم آید چو می‌گویند تحسینم


#محمدعلی_بهمنی

بعد تو قول و غزل هاست جهان را اما
غزل توست که در قولی از آن ما نیست

تو چہ رازی که به هر شیوہ تو را می‌جویم
تازہ می‌یابم و بازت اثری پیدا نیست


#محمدعلی_بهمنی

دیشب من و تو بسته‌ی این خاک نبودیم
من یکسره آتش، همه ذرات هـوا تو

بیدارم اگـر دغـدغه‌ی روز نمیکرد
با آتشمان سوخته بودی همه را تو


#محمدعلی_بهمنی