یارب، تو بدین قوت سهلی که مراست
وین کوتهی مدت مهلی که مراست

حسن عمل از من چه توقع داری؟
با عیب قدیم و ظلم و جهلی که مراست


#اوحدی_مراغه_ای

گندم گونی که همچو کاهم بربود
نه مهر ز من خورد و نه خود مهر نمود

از غصهٔ ما به ارزنی باک نداشت
یک جو نظری به جانب ماش نبود


#اوحدی

ما پرتو عکس نور مشکات توییم
پروانهٔ شمع صفت و ذات توییم

هستیم ولی بی‌رخ چون خورشیدت
پیدانشویم، از آنکه ذرات توییم


#اوحدی_مراغه_ای

از من نشان دل طلبیدند بیدلان
من نیز بیدلم چه نوازم نوای دل

رمزی بگویمت ز دل ار بشنوی به جان
بگذر ز جان که زود ببینی لقای دل


#اوحدی_مراغه_ای

هستیم به امید تو چون دوش امشب
بر آمدنت بسته دل و هوش امشب

زان گونه که دوش در دلم بودی تو
یارب! که ببینمت در آغوش امشب


#اوحدی_مراغه_ای

پنهان اگرچه داری چون من هزار مونس
من جز تو کس ندارم پنهان و آشکارا

روزی حکایت ما ناگه به گفتن آید
پوشیده چند داریم این درد بی‌دوا را؟


#اوحدی_مراغه_ای

امشب از پیش من شیفته دل دور مرو
نور چشم منی، ای چشم مرا نور، مرو

دیگری از نظرم گر برود باکی نیست
تو که معشوقی و محبوبی و منظور، مرو..!!


#اوحدی

در کعبه گر ز دوست نبودی نشانه‌ای
حاجی چه التفات نمودی به خانه‌ای؟

مرغان آن هوابه زمین چون کنند میل؟
تا در میان دام نبینند دانه‌ای


#اوحدی_مراغه_ای

عیب من نیست که: در عشق تو تیمار کشم
بار بر گردن من چون تو نهی بار کشم

بر سر خاک درت گر بودم راه شبی
سرمه‌وارش همه در دیدهٔ بیدار کشم


#اوحدی

گرپیش اوگذار کنی ای نسیم صبح
پیغام من بگوی وسلامی بیاراز او

هرکس که با درخت گلی دوستی کند
شرط آن بودکه باز نگردد زخار ازو


#اوحدی

تا دل مجروح من عاشق زار تو شد
هیچ ندیدیم و عمر در سر کار تو شد

زنده بود عاشقی، کز هوس روی تو
بر سر کوی تو مرد، خاک دیار تو شد


#اوحدی

ببخشا، ای من مسکین به دل در دامت افتاده
دلـم را قرعهٔ عشق و هوس بر نامت افتاده

مـرا آرام دل بردند، چشمان تو، کی بینم
گذاری بـر من مهجور بی‌آرامت افتاده؟


#اوحدی_مراغه‌ای

از ژاله چو لاله راست لل در کام
برخیز و به سوی گل و گلزار خرام

تا در ورق جوی ببینی مسطور
صد بار که: می‌نیست درین فصل حرام


#اوحدی_مراغه‌ای