قسم به شعرِ نگاه و ترانهٔ چشمت
پُر است دفترم از عاشقانهٔ چشمت

دلم گرفته دوباره، برای لبخندت
دلم گرفته دوباره، بهانهٔ چشمت

ُ#حسین_فروتن

در سینه دارم آرزوی دیدنت را
نازِ نگاه و عشوهٔ خندیدنت را

میدانی از دنیا چه میخواهد دل من!
خاتونِ گلها؛ بوسه بوسه چیدنت را


ُ#حسین_فروتن

گیرم اصلا همه ی شهر، زلیخا بشوند
یا به اندازه ی تو، دلبر و زیبا بشوند

هم بعیدَست دلِ من پیِ‌شان پَر بکشد
هم محالَست، بِجای تو به دل جا بشوند...


#حسین_فروتن

در پیله‌ی غم، نهان نمی باید شد
آزرده‌دل از جهان، نمی باید شد

وقتی خطر جدا شدن در راه است
وابسته به این و آن، نمی باید شد


#حسین_فروتن

ای خندهٔ تو، کلید دروازه ی عشق
نامت سبب و دلیلِ آوازه ی عشق

من دوست ندارمَت به قدرِ دگران
میدوستَمت به قدر و اندازه ی عشق


#حسین_فروتن

جاری شده در تمام جانم عشقت
پیوسته به مغزِ استخوانم عشقت

در ژرف ترین نقاط قلبم هستی
ای سقف بلندِ آسمانم عشقت


#حسین_فروتن

دل کرده بهانه باز، لبخندت را
یک سینه زِعطرِ بی‌همانندت را

باید که برای در کنارت بودن
راضی بکنم، دلِ خداوندت را


#حسین_فروتن

خرمــن گیســو کناری رفـت و آمد آفتاب
مست شد دنیا زِاین چشمان لبریز ازشراب

حضرت خورشـید هم محوِ تماشایت شده
ماهِ رویَت را هم ‌اینک پنجره بِگْرِفته قاب...


#حسین_فروتن

آئینهٔ دل، خراب چشمان تو است
سرمست گل‌از شراب چشمان تو است

خورشید که میکِشد جهان منّت از او
منّت کشِ آفتاب چشمان تو است


#حسین_فروتن

هم چراغ شب تاریک و سیاهم تو شدی
هم که خورشید سحرخیز پگاهم تو شدی

تا شد آغاز میان من و تو، قصهٔ عشـق
من شدم برکهٔ بی طاقت و ماهم تو شدی


#حسین_فروتن