من گریه ی آتشین نمی‌دانستم
من سوز دل حزین نمی‌دانستم

نه نام به من گذاشت عشقت نه نشان
من عشق ترا چنین نمی‌دانستم


#رضاقلی_خان_هدایت

آنانکه به نام نیک می‌خوانندم
احوال درون بد نمی‌دانندم

گر زانکه درون برون بگردانندم
مستوجب آنم که بسوزانندم


#رضاقلی_خان_هدایت

چنانکه هست فلک را دوازده تمثال
که آفتاب بر آن دور می‌کند مه و سال

بر آسمان ولایت دوازده برج‌اند
چو آفتاب نبوت همه به اوج کمال


#رضاقلی_خان_هدایت

باز این دلِ شکسته خیال وصال کرد
چیزی خیال کرد که نتوان خیال کرد

آن چنان از مرض عشق تو بگداخت تنم
که مرا هرکه ببیند نشناسد که منم


#رضاقلی_خان_هدایت

طوطی جان مست مستان گشته است
زانکه محو شکرستان گشته است

گرچه کامش حالیا بر شکر است
عشق آن شکرستان در سر است


#رضاقلی_خان_هدایت

بر یاد لبت باده حلال است حلال
می نیست، تجلّیِ جلال است جلال

جز طلعتِ زیبای تو ای مایهٔ حال
هر چیز که دیدیم خیال است خیال


#رضاقلی_خان_هدایت

از سینه غبار غم نمی‌باید شست
وز دل رقمِ الم نمی‌باید شست

پایی که به راه عشق شد خاک آلود
از آب حیات هم نمی‌باید شست


#رضاقلی_خان_هدایت

فعلِ بد ما چو قّصهٔ بوالعجب است
روز همه در فکرت این قصه شب است

تهمت نشتوان به قدرتِ ناقص کرد
حق هم نتوان گفت که ترکِ ادب است


#رضاقلی_خان_هدایت

در پهلوی دل وثاقم از ناله پُر است
جانم ز تب ولبم ز تبخاله پر است

از دیدهٔ خونبار که چشمش مرساد
دامان و کنارم ز گلِ لاله پر است


#رضاقلی_خان_هدایت

مؤمن به بدی نیست کسی مانندت
این طرفه که خلق نیک می‌خوانندت

یک چند چنان بدی که خود می‌دانی
یک چند چنان باش که می‌دانندت


#رضاقلی_خان_هدایت

ما حرص به نیروی قناعت شکنیم
وندر دل خلق خارِ منّت شکنیم

پا بر سر تاج کیقبادی ننهیم
آنجا که کُله گوشهٔ همت شکنیم


#رضاقلی_خان_هدایت