عشق بر یک فرش بنشاند گدا و شاه را
سیل یکسان میکند پَست و بلندِ راه را

کاسهٔ خودپُرمکن زینهار ازخوانِ کسی
داغ ازاحسانِ خورشید است بردل ماه را

#غنی_کشمیری

پیر شد زاهد و از راز درون بی‌خبر است
قد خم‌گشته‌ی او حلقه‌ی بیرون در است!

ناوکِ ناز تو در دیده‌ی من جا دارد
تیر مژگان تو را مردمِ چشمم سپر است


ُ#غنی_کشمیری

ای خوش آن دم که وصال تو میسّر گردد
چون نفَس، جانِ به لب آمده ام برگردد

انقلابی به غم آبادِ جهان می خواهم
شاید این طالعِ برگشته ی من، برگردد...


#غنی_کشمیری