ساقیا صبح است می از شیشه درپیمانه کن
حشـر خـواب آلودگان از نعـره‌ ی مستانه کن

می ‌رود فیض صبوح ازدست،تادم می ‌زنی
پیش این دریای رحمت، دست راپیمانه کن!


#صائب_تبریزی

تا به فکر خود فتادم، روزگار از دست رفت
تا شدم از کار واقف، وقت کار از دست رفت

عمر باقی مانده را صائب به غفلت مگذران
تا به کی گویی که روز و روزگار از دست رفت؟


#صائب_تبریزی

خجلت روی زمین از سنگ طفلان می‌کشم
بس که از بی‌حاصلیها شرمسارم همچو سرو

میوهٔ من جز گزیدنهای پشت دست نیست
منفعل از التفات نوبهارم همچو سرو


#صائب_تبریزی

قمار عشق ندارد ندامت از دنبال
بباز هر دو جهان را درین قمار و برو

نثار توست همه گنج های روی زمین
مشو مقید سیم و زر نثار و برو


#صائب_تبریزی

دل را نگاه گرم تو دیوانه می‌ کند
آیینه را رخ تو پریخانه می‌ کند

دل می‌خورد غم من و من می‌ خورم غمش
دیوانه غمگساری دیوانه می‌ کند


#صائب_تبریزی

صحبت خوش نفسان می برد از دل تنگی
غنچه درد دل خود را به صبا می گوید

گوش ناز تو گران است، وگرنه سر زلف
موبمو حال پریشان مرا می گوید


#صائب_تبریزی

به مجمعی که فتادی بساز با یاران
که در نماز جماعت شتاب بیکارست

مخور فریب مسیحا و چاره سازی او
که شربت دل بیمار، چشم بیمارست


#صائب_تبریزی

تقصیر دلم‌ چیست‌ اگر‌ روی‌ تو زییاست
حاجت‌ به‌ بیان‌ نیست‌که‌ از‌ روی‌تو‌ پیداست

من‌ تشنه‌ی‌ یک‌ لحظه‌ تماشای‌ تو‌ هستم
افسوس‌ که‌ یک‌ لحظه‌ تماشای‌ تو‌ رویاست


#صائب_تبریزی

تا بر لب تو افتاد چشم ستاره صبح
شد آب از خجالت قند دوباره صبح

از سرمه دل شب روشن شود چراغش
هر کس ز خواب خیزد پیش از ستاره صبح


#صائب_تبریزی

یارب به نیاز و نازِ مَستان اَلست
صائب را کُن ز جام هُشیاری مَست

بَخشای در آن شَبی که ساییم به هَم
ما ساق به ساق و دیگران دَست به دَست


#صائب_تبریزی