Forwarded from تالشِ نوین
🍂ضرورت توجه به #نوحه_تالشی به‌عنوان عاملی در حفظ و ماندگاری زبان تالش در #تالش_شمالی
از ویژگی‌های هر فرهنگی برای بقا در درون یک سیستم، سازگاری خود با سیستم برای رسیدن به عملکردی مفید در درون ساختار سیستم کل می‌باشد. با توجه به مطلب فوق اگر کشور ایران را سیستمی در نظر بگیریم که دارای سازوکارهای مشخصی است که عمل زیرسیستم‌ها بر اساس سازوکارهای مقرر داشته‌ی خود را موجه تلقی می‌کند، طبیعی است سعی هر خرده‌فرهنگی به‌عنوان یک زیرسیستم باید سازگاری خود با شرایط موجود باشد. در چنین شرایطی یک قوم به‌عنوان یک زیرسیستم درون این سیستم کل برای تداوم بقای خود نیاز به سازگاری هرچه بیشتر خود با شرایط حاکم بر سیستم کل می‌باشد که این مسئله خود تداعی‌کننده نظریه سازگاری داروین می‌باشد که معتقد بود «هر موجودی که توانایی سازگاری نداشته باشد از چرخه طبیعت خارج می‌گردد». از سوی دیگر ازآنجاکه منطقه قومی تالش به‌عنوان واحدی کوچک از یک مجموعه سیاسی و اجتماعی بزرگ‌تر همچون ایران به شمار می‌رود، همین مسئله دوام و بقای این واحد فرهنگی به‌عنوان قومی ایرانی را ضرورت بخشیده که یکی از عوامل بقای این واحد فرهنگی، زبان و فرهنگ متعلق به آن می‌باشد. بر مبنای آنچه گفته شد، منطقه‌ی قومی تالش به‌عنوان خرده‌فرهنگی در درون سیستم کل(ایران) باید به دنبال راهکارهایی برای سازگاری مطلوب با شرایط حاکم بر جامعه آن باشد. یکی از مظاهر این سازگاری مطلوب می‌تواند سرمایه‌گذاری بر نمادهای مذهبی باشد که از روش‌های مطلوب آن نوحه‌خوانی به زبان تالشی در این منطقه می‌باشد تا به این سنت مذهبی هویتی بومی (تالشی) داده و به آن جلوهای متناسب با قوم تالش ببخشد. در این راستا زبان تالشی عاملی برای جذب ساکنان این منطقه با نگاهی بومی به مذهب شده و مداحی به ابزاری افتخارآمیز برای حفظ و بقای هویت تالشی تبدل می‌شود. در رأس این رویکرد توجهی مطلوب به روحانیون و نوحه‌خوانان این منطقه که از هویتی تالش برخوردارند و به این هویت و زبان تالشی به‌عنوان عرصه‌ی تجلی آن به نگاهی افتخارآمیز می‌نگرند، می‌باشد؛ زیرا زبان تالشی به‌عنوان آیینه‌ی تمام‌نمای هویت قوم تالش در بقای این قوم نقش کارکردی و اساسی داشته و اگر تالشان زبان خود را فراموش کنند به معنی انکار هویت قومی خود است که ادامه‌ای این روند منجر به گسترش زبان‌های بیگانه در منطقه قومی تالش خواهد شد؛ گسترش زبان ترکی در این منطقه نمود بارز این مسئله می‌باشد. علاوه بر مواردی که گفته شد با توجه به نفوذ گسترده‌ی مداحی و نوحه‌خوانان ترک‌زبان به‌عنوان یکی از عاملان تغییرپذیری فرهنگی در تالش، از نقش این عرصه از فرهنگ در احیای نهضت فرهنگی تالشان نباید غافل شد و برای جلوگیری ازین تأثیرپذیری باید تمهیداتی اندیشید. هرچند برای دست یازیدن به این امر وجود فرهنگ‌سراهایی در تالش باهدف احیاء نوحه تالشی به‌عنوان منبعی برای تغذیه و نوحه‌خوانی برای مراسم سوگواری ضروری می‌نماید اما در این راستا همان‌طور که ذکر گردید بیشترین تأثیر را در باززنده‌سازی این عرصه از فرهنگ تالش، نوحه‌خوانان و مداحان بر عهده‌دارند که امید است همت خود را بیش‌ازپیش در این راه مصروف سازند.
📝#اسماعیل_آقاجانی_تالش
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃
کانال تالش نوین
🆔 @TalesheNovin
از ویژگی‌های هر فرهنگی برای بقا در درون یک سیستم، سازگاری خود با سیستم برای رسیدن به عملکردی مفید در درون ساختار سیستم کل می‌باشد. با توجه به مطلب فوق اگر کشور ایران را سیستمی در نظر بگیریم که دارای سازوکارهای مشخصی است که عمل زیرسیستم‌ها بر اساس سازوکارهای مقرر داشته‌ی خود را موجه تلقی می‌کند، طبیعی است سعی هر خرده‌فرهنگی به‌عنوان یک زیرسیستم باید سازگاری خود با شرایط موجود باشد. در چنین شرایطی یک قوم به‌عنوان یک زیرسیستم درون این سیستم کل برای تداوم بقای خود نیاز به سازگاری هرچه بیشتر خود با شرایط حاکم بر سیستم کل می‌باشد که این مسئله خود تداعی‌کننده نظریه سازگاری داروین می‌باشد که معتقد بود «هر موجودی که توانایی سازگاری نداشته باشد از چرخه طبیعت خارج می‌گردد». از سوی دیگر ازآنجاکه منطقه قومی تالش به‌عنوان واحدی کوچک از یک مجموعه سیاسی و اجتماعی بزرگ‌تر همچون ایران به شمار می‌رود، همین مسئله دوام و بقای این واحد فرهنگی به‌عنوان قومی ایرانی را ضرورت بخشیده که یکی از عوامل بقای این واحد فرهنگی، زبان و فرهنگ متعلق به آن می‌باشد. بر مبنای آنچه گفته شد، منطقه‌ی قومی تالش به‌عنوان خرده‌فرهنگی در درون سیستم کل(ایران) باید به دنبال راهکارهایی برای سازگاری مطلوب با شرایط حاکم بر جامعه آن باشد. یکی از مظاهر این سازگاری مطلوب می‌تواند سرمایه‌گذاری بر نمادهای مذهبی باشد که از روش‌های مطلوب آن نوحه‌خوانی به زبان تالشی در این منطقه می‌باشد تا به این سنت مذهبی هویتی بومی (تالشی) داده و به آن جلوهای متناسب با قوم تالش ببخشد. در این راستا زبان تالشی عاملی برای جذب ساکنان این منطقه با نگاهی بومی به مذهب شده و مداحی به ابزاری افتخارآمیز برای حفظ و بقای هویت تالشی تبدل می‌شود. در رأس این رویکرد توجهی مطلوب به روحانیون و نوحه‌خوانان این منطقه که از هویتی تالش برخوردارند و به این هویت و زبان تالشی به‌عنوان عرصه‌ی تجلی آن به نگاهی افتخارآمیز می‌نگرند، می‌باشد؛ زیرا زبان تالشی به‌عنوان آیینه‌ی تمام‌نمای هویت قوم تالش در بقای این قوم نقش کارکردی و اساسی داشته و اگر تالشان زبان خود را فراموش کنند به معنی انکار هویت قومی خود است که ادامه‌ای این روند منجر به گسترش زبان‌های بیگانه در منطقه قومی تالش خواهد شد؛ گسترش زبان ترکی در این منطقه نمود بارز این مسئله می‌باشد. علاوه بر مواردی که گفته شد با توجه به نفوذ گسترده‌ی مداحی و نوحه‌خوانان ترک‌زبان به‌عنوان یکی از عاملان تغییرپذیری فرهنگی در تالش، از نقش این عرصه از فرهنگ در احیای نهضت فرهنگی تالشان نباید غافل شد و برای جلوگیری ازین تأثیرپذیری باید تمهیداتی اندیشید. هرچند برای دست یازیدن به این امر وجود فرهنگ‌سراهایی در تالش باهدف احیاء نوحه تالشی به‌عنوان منبعی برای تغذیه و نوحه‌خوانی برای مراسم سوگواری ضروری می‌نماید اما در این راستا همان‌طور که ذکر گردید بیشترین تأثیر را در باززنده‌سازی این عرصه از فرهنگ تالش، نوحه‌خوانان و مداحان بر عهده‌دارند که امید است همت خود را بیش‌ازپیش در این راه مصروف سازند.
📝#اسماعیل_آقاجانی_تالش
🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃🍃
کانال تالش نوین
🆔 @TalesheNovin