Forwarded from Attach Master
🔴 رژیم سرگشته در انتظار «گودو»
اکتبر 23, 2020
جمعه ۲ آبان ۱۳۹۹ برابر با ۲۳ اُکتُبر ۲۰۲۰
✍ امیر ظاهری
۱) قسمت اول 👇
از هر زاویه که به چشم‌انداز کنونی رژیم سیاسی در ایران بنگریم، خواهیم دید که جمهوری اسلامی در روند اجتناب‌ناپذیر تاریخ به بن‌بست رسیده است. به‌عنوان یک #رژیم_انقلابی، جمهوری اسلامی دریافته است که کوچک‌ترین شانسی برای « #صدور_انقلاب » و در نتیجه ایجاد یک حریم مسلکی گرداگرد خود ندارد. به‌عنوان یک قدرت #فرصت‌طلب نیز، جمهوری اسلامی به‌خوبی می‌داند که امکان بهره‌گیری از رقابت ابرقدرت‌ها، توأم با نفاق‌افکنی میان قدرت‌های منطقه‌ای، روزبه‌روز کاهش می‌یابد. #چین و #روسیه که از دید جمهوری اسلامی، دو حامی رژیم هستند، به‌خوبی نشان داده‌اند که به‌هیچ‌روی حاضر نیستند برای پیشبرد سیاست‌های ماجراجویانه #تهران ، کمترین زیان احتمالی را در روابط خود با دیگر کشورها بپذیرند. در هفته‌های اخیر، آقای #محمدجواد_ظریف ، #وزیر_خارجه اسلامی، موفق شد سفرهایی به #مسکو و #پکن دست‌وپا کند. اما با دست‌خالی و پای‌شکسته برگشت.
هم #سرگئی_لاوروف، وزیر خارجه روسیه و هم همتای چینی او، #وانگ_یی آمادگی خود را برای میانجیگری میان تهران و پایتخت‌های مشکل‌دار با جمهوری اسلامی اعلام کردند. اما هر دو مانند خود ظریف می‌دانند که میانجی نمی‌تواند درعین‌حال حامی یک‌طرفه معامله یا مناقشه باشد. به‌عبارت‌دیگر، جمهوری اسلامی تنهاست. یا به قول خودمانی علی مانده و حوضش. وهم بزرگ رژیم برای ایجاد محور تهران - مسکو - پکن و یک محور کوچک‌تر تهران - آنکارا - مسکو اکنون خاطره‌ای دردناک بیش نیست.
پس چه باید کرد؟ این پرسشی است که در محافل سیاسی تهران و با شرکت جناح‌هایی که بر سر قدرت می‌جنگند، مطرح شده است. با تنزل عنوان « #اصلاح‌طلب » به سطح یک کلیشه بی‌معنا، گروه‌هایی که با این عنوان شناخته می‌شوند، اکنون با مارک #واقع‌بینی ، به بازار آمده‌اند. امید آنان این است که با پیروزی #جوبایدن در #انتخابات_ریاست‌جمهوری_آمریکا ، فشارهای سیاسی و اقتصادی کنونی اندکی کاسته شود. خبرگزاری رسمی «ایرنا» که در کنترل جناح «واقع‌بین» قرار دارد، از قول کارشناسان مجهول پیش‌بینی می‌کند که پیروزی بایدن بلافاصله به کاهش نرخ #دلار در برابر ریال، پول ملی ایران، تا سطح ۳۰درصد منجر خواهد شد. چنین کاهشی در درجه تب دلار، بی‌تردید روند سرسام‌آور تورم را نیز کندتر خواهد کرد و بدین‌سان به رژیم نفس بریده، امکان خواهد داد تا نفس تازه کند و به راه خود ادامه دهد.
در سخنرانی خود در فضای مجازی آقای ظریف، این هفته از کشورهای #خاورمیانه خواست که بین #صلح و #بی‌ثباتی یکی را انتخاب کنند. اما او نگفت که مسئول بی‌ثباتی کنونی کیست و صلحی که تهران مبلغ آن است، چه شکل و شمایلی خواهد داشت. طرح «صلح منطقه‌ای برای ثبات» یادآور #دکترین_نیکسون است که بر اساس آن قرار بود ایران و کشورهای عرب #خلیج‌فارس حفظ امنیت بخش مهمی از #اقیانوس_هند را برعهده بگیرند. درحالی‌که #ایالات_متحده به‌عنوان تکیه‌گاه روز مبادا از آنها حمایت کند.
مشکل اینجاست که در سال میلادی ۱۹۷۵، ابعادی که این طرح داشت به ثمر می‌رسید، همه کشورهای منطقه دارای مناسبات نزدیک یا دست‌کم عادی با ایالات متحده بودند. اما، امروز جمهوری اسلامی علت وجودی خود را در بازی نقش چالشگر علیه ایالات متحده می‌بیند درحالی‌که کشورهای عرب منطقه آمریکا را تنها دوست فرا بردی خود قلمداد می‌کنند. به‌عبارت‌دیگر، چه #دونالد_ترامپ رئیس‌جمهوری باشد چه #جو_بایدن ، جمهوری اسلامی نمی‌تواند هم دوست آمریکا باشد هم دشمن آن.
البته این امکان وجود دارد که «واقع‌بینان» سناریوی همیشگی خود را در برابر ایالات متحده به اجرا بگذارند. سناریویی که در آن #گروگان‌گیری ، #بمب‌گذاری ، فریاد توخالی و اخم‌وتخم جای خود را، به رفتار به‌ظاهر مسئولانه، لبخند و حتی وعده قراردادهای چرب و شیرین می‌دهد. این سناریو در مراحل گوناگون، در دوران ریاست‌جمهوری #رونالد_ریگان ، #بیل_کلینتون و البته #باراک_اوباما با موفقیت‌های کم‌وبیش اجرا شد. به گمان من اما دیگر این سناریو قابل بازسازی نیست. فیلم «پسر تازان» هرگز به‌خوبی اولین فیلم «تارزان» نبود.
ادامه قسمت دوم👇👇
اکتبر 23, 2020
جمعه ۲ آبان ۱۳۹۹ برابر با ۲۳ اُکتُبر ۲۰۲۰
✍ امیر ظاهری
۱) قسمت اول 👇
از هر زاویه که به چشم‌انداز کنونی رژیم سیاسی در ایران بنگریم، خواهیم دید که جمهوری اسلامی در روند اجتناب‌ناپذیر تاریخ به بن‌بست رسیده است. به‌عنوان یک #رژیم_انقلابی، جمهوری اسلامی دریافته است که کوچک‌ترین شانسی برای « #صدور_انقلاب » و در نتیجه ایجاد یک حریم مسلکی گرداگرد خود ندارد. به‌عنوان یک قدرت #فرصت‌طلب نیز، جمهوری اسلامی به‌خوبی می‌داند که امکان بهره‌گیری از رقابت ابرقدرت‌ها، توأم با نفاق‌افکنی میان قدرت‌های منطقه‌ای، روزبه‌روز کاهش می‌یابد. #چین و #روسیه که از دید جمهوری اسلامی، دو حامی رژیم هستند، به‌خوبی نشان داده‌اند که به‌هیچ‌روی حاضر نیستند برای پیشبرد سیاست‌های ماجراجویانه #تهران ، کمترین زیان احتمالی را در روابط خود با دیگر کشورها بپذیرند. در هفته‌های اخیر، آقای #محمدجواد_ظریف ، #وزیر_خارجه اسلامی، موفق شد سفرهایی به #مسکو و #پکن دست‌وپا کند. اما با دست‌خالی و پای‌شکسته برگشت.
هم #سرگئی_لاوروف، وزیر خارجه روسیه و هم همتای چینی او، #وانگ_یی آمادگی خود را برای میانجیگری میان تهران و پایتخت‌های مشکل‌دار با جمهوری اسلامی اعلام کردند. اما هر دو مانند خود ظریف می‌دانند که میانجی نمی‌تواند درعین‌حال حامی یک‌طرفه معامله یا مناقشه باشد. به‌عبارت‌دیگر، جمهوری اسلامی تنهاست. یا به قول خودمانی علی مانده و حوضش. وهم بزرگ رژیم برای ایجاد محور تهران - مسکو - پکن و یک محور کوچک‌تر تهران - آنکارا - مسکو اکنون خاطره‌ای دردناک بیش نیست.
پس چه باید کرد؟ این پرسشی است که در محافل سیاسی تهران و با شرکت جناح‌هایی که بر سر قدرت می‌جنگند، مطرح شده است. با تنزل عنوان « #اصلاح‌طلب » به سطح یک کلیشه بی‌معنا، گروه‌هایی که با این عنوان شناخته می‌شوند، اکنون با مارک #واقع‌بینی ، به بازار آمده‌اند. امید آنان این است که با پیروزی #جوبایدن در #انتخابات_ریاست‌جمهوری_آمریکا ، فشارهای سیاسی و اقتصادی کنونی اندکی کاسته شود. خبرگزاری رسمی «ایرنا» که در کنترل جناح «واقع‌بین» قرار دارد، از قول کارشناسان مجهول پیش‌بینی می‌کند که پیروزی بایدن بلافاصله به کاهش نرخ #دلار در برابر ریال، پول ملی ایران، تا سطح ۳۰درصد منجر خواهد شد. چنین کاهشی در درجه تب دلار، بی‌تردید روند سرسام‌آور تورم را نیز کندتر خواهد کرد و بدین‌سان به رژیم نفس بریده، امکان خواهد داد تا نفس تازه کند و به راه خود ادامه دهد.
در سخنرانی خود در فضای مجازی آقای ظریف، این هفته از کشورهای #خاورمیانه خواست که بین #صلح و #بی‌ثباتی یکی را انتخاب کنند. اما او نگفت که مسئول بی‌ثباتی کنونی کیست و صلحی که تهران مبلغ آن است، چه شکل و شمایلی خواهد داشت. طرح «صلح منطقه‌ای برای ثبات» یادآور #دکترین_نیکسون است که بر اساس آن قرار بود ایران و کشورهای عرب #خلیج‌فارس حفظ امنیت بخش مهمی از #اقیانوس_هند را برعهده بگیرند. درحالی‌که #ایالات_متحده به‌عنوان تکیه‌گاه روز مبادا از آنها حمایت کند.
مشکل اینجاست که در سال میلادی ۱۹۷۵، ابعادی که این طرح داشت به ثمر می‌رسید، همه کشورهای منطقه دارای مناسبات نزدیک یا دست‌کم عادی با ایالات متحده بودند. اما، امروز جمهوری اسلامی علت وجودی خود را در بازی نقش چالشگر علیه ایالات متحده می‌بیند درحالی‌که کشورهای عرب منطقه آمریکا را تنها دوست فرا بردی خود قلمداد می‌کنند. به‌عبارت‌دیگر، چه #دونالد_ترامپ رئیس‌جمهوری باشد چه #جو_بایدن ، جمهوری اسلامی نمی‌تواند هم دوست آمریکا باشد هم دشمن آن.
البته این امکان وجود دارد که «واقع‌بینان» سناریوی همیشگی خود را در برابر ایالات متحده به اجرا بگذارند. سناریویی که در آن #گروگان‌گیری ، #بمب‌گذاری ، فریاد توخالی و اخم‌وتخم جای خود را، به رفتار به‌ظاهر مسئولانه، لبخند و حتی وعده قراردادهای چرب و شیرین می‌دهد. این سناریو در مراحل گوناگون، در دوران ریاست‌جمهوری #رونالد_ریگان ، #بیل_کلینتون و البته #باراک_اوباما با موفقیت‌های کم‌وبیش اجرا شد. به گمان من اما دیگر این سناریو قابل بازسازی نیست. فیلم «پسر تازان» هرگز به‌خوبی اولین فیلم «تارزان» نبود.
ادامه قسمت دوم👇👇
Telegram
📎