‌
⭕️ ایجاد فضای احساسی و رمانتیک: راهی برای تسخیر ناخودآگاه جمعی و پیشبرد اهداف سیاسی

🔹 چندی پیش انتشار ویدئویی توسط ایندیپندنت فارسی از لیسیدن اشک‌های نور پهلوی توسط سگ خانگی‌اش موگلی (Mowgli) پس از سخنرانی ایشان در سنای فرانسه واکنش‌های بسیاری را در شبکه‌های اجتماعی به همراه داشت؛

🔹 پیشرفت گفتمان دموکراتیک و فرآیند دموکراسی‌خواهی در جوامع انسانی ارتباط مستقیم با رشد #خردگرایی و #عقلانیت (rationalism) بر اساس واقعیت‌‌ها و با بهره‌گیری از امکانات موجود بجای #رمانتیسیسم (romanticism) یعنی خیال‌پردازی و چسبندگی به گذشته‌ی رویایی و نوستالوژیک و نوعی حسرت خوردن برای آن است؛ در واقع نگه‌داشتن مردم در گذشته‌ی رویایی و همچنین سوار شدن روی احساسات لحظه‌ای انسانها برای تسخیر #ناخودآگاه_جمعی، همانند کاری که یک هنرپیشه یا بازیگر سینما انجام می‌دهد، از روش‌های شناخته‌شده برای جلوگیری از هرگونه #نوگرایی از طریق تقویت تعصبات، #تقدس‌گرایی و #فردمحوری بجای اهمیت دادن به #خرد_جمعی (collective wisdom) و ایجاد سیستم دموکراتیک برای مدیریت و اداره‌ی جامعه است؛

🔹 اگرچه احساسات و #عواطف یکی از ابعاد ارزشمند زندگی فردی و اجتماعی انسان‌ها را تشکیل می‌دهد، با این وجود هنگامی که این موضوع به صورت هدفمند از طریق رسانه‌های جمعی به عنوان #ابزار_روانشاختی برای پیشبرد اهداف سیاسی از راه تسخیر #ناخودآگاه_احساسی افراد مورد استفاده قرار می‌گیرد، زمینه را برای تسخیر ذهن مردم برای اقبال به یک جریان سیاسی فراهم خواهد نمود؛

🔹 به نظر می‌رسد که این جریان‌های سیاسی از دو ابزار #نوستالوژی یا #گذشته‌گرایی و احساسات و عواطف انسانی، بویژه از طریق زنان و جذابیت‌های فردی آنها، برای پیشبرد اهداف سیاسی از طریق تاثیرگذاری احساسی روی توده‌ مردم به کمک رسانه‌های پشتیبان مانند ایندپندنت فارسی استفاده می‌کند؛

🔹 تنها راه گذار جامعه به #دموکراسی_پایدار (stable democracy) تقویت #گفتمان_دموکراتیک و پرهیز از هیجانات احساسی و افزایش #آگاهی‌ است.

#کمیته_پاسداری_از_دموکراسی
#سکولار_دموکراسی
#مهسا_امینی

🧷 https://t.me/DD4Iran/21

🆔 @DD4Iran

✍️ تقدس‌گرایی و فردمحوری: ضرورت نوگرایی برای گذار از اقتدارگرایی تاریخی در ایران

#کمیته_پاسداری_از_دموکراسی
#مهسا_امینی
#اقتدارگرایی
#فردمحوری
#تقدس‌گرایی
#نوگرایی
#سیستم‌محوری
#دموکراسی
#رنسانس_ایرانی

🧷 https://t.me/DD4Iran/43

@DD4Iran

‌
✍️ تقدس‌گرایی و فردمحوری: ضرورت نوگرایی برای گذار از اقتدارگرایی تاریخی در ایران

🔺 شاید داغ‌ترین بحث در بین جناح‌های سیاسی در مورد آینده‌ی ایران صحبت از دوگانه‌ی «پادشاهی» (monarchy) و «جمهوری» (republic) است؛ برخی پادشاهی یا سلطنت را لازمه‌ی یکپارچگی ایران و وحدت ملی می‌دانند و برخی دیگر آن را نشانه‌ی عقب‌ماندگی، گذشته‌گرایی و زمینه‌ساز بازگشت استبداد و دیکتاتوری فردی می‌دانند؛

🔺 با این همه، آنچه که شاید کمتر به آن توجه شده است، زمینه فکری و «ذهن ناهشیار» (unconscious mind) است که جدای از فرم‌های حکمرانی سیاسی نوع پادشاهی یا جمهوری می‌تواند «استبداد» و «اقتدارگرایی فردی» (autocracy) را بازتولید نماید؛ در واقع، اگرچه استبداد تاریخی در ایران با حکومت‌های پادشاهی یا سلطنتی گره خورده است، ولی استبداد فردی همچنان پس از انقلاب ضد شاهنشاهی سال ۱۳۵۷ و با روی کار آمدن جمهوری اسلامی در قالب «دیکتاتوری دینی» (theocracy) بازتولید شده است؛

🔺شیخ یا «آخوند» (Mullah) اگرچه در گذشته مداح و ثناگوی شاهان برای وصف جلال و شکوه‌شان بوده‌اند، ولی با نشستن در راس حکومت، به عنوان «رهبر» (Supreme Leader) خود در جایگاه شاه نشستند و پیروان در وصف جایگاه به اصطلاح دینی و معنوی آنها، ثناگوی آنها شدند؛ به این ترتیب چاکران درگاه همیشه حاضر بوده‌اند و با ایجاد نوعی تقدس تسخیرناشدنی، همچون ارمغانی الهی، همیشه کوشیده‌اند که شاه و سپس رهبر را در جایگاهی بالاتر از عموم مردم قرار دادند و مردم را وادار به کرنش، احترام و تحسین آنها کنند؛ اگر شاه با ایجاد «ملت واحد» اقتدارگرایی را با محوریت «اعلاحضرت» (Majesty) گسترانیده بود، رهبر همین کار را با ایجاد «امت اسلامی» انجام داده است؛ اگرچه این دو در ظاهر شاید بسیار متفاوت باشند، ولی در محوریت فرد و اطاعت جمعی مردم از اوامر و دستورات آن کاملا مشابه با یکدیگر هستند؛

🔺بنابراین اکنون شاید روشن شده باشد که این تغییر فرم‌های حکومتی نیست که می‌تواند «مردم‌سالاری» یا «دموکراسی» با محوریت سیستم و قانون را برای ما به ارمغان بیاورد، بلکه گذار از کلیشه‌های «فردمحوری» یا «اقتدارگرایی» (supreme authority) و «تقدس‌گرایی» (holiness) است که می‌تواند این کار را انجام دهد؛ تا زمانی که یک فرد، خانواده و یا حتی یک حزب سیاسی مقدس و خدشه‌ناپذیر انگاشته شود و مردم همچنان با این پارادایم‌ها همراهی نمایند، حتی مترفی‌ترین فرم‌های حکمرانی دموکراتیک نیز می‌تواند سبب بازتولید استبداد و اقتدارگرایی در ایران شود؛

🔺 بنابراین لازم است که با گذار از کلیشه‌ها و دوگانه‌های همیشگی، بسیار بیشتر از گذشته به «گفتمان‌سازی دموکراتیک» (democratic discourse) و لزوم تغییر کلیشه‌ها یا پارادایم‌های ذهنی توجه نماییم و در مورد آنها آگاهی‌رسانی کنیم تا در دام تغییر لباس از اقتدارگرایی عبا و عمامه به اقتدارگرایی کت و شلوار و کراوات نیفتیم؛ در واقع عدم توجه به تغییر پارادایم‌های ذهنی و نوگرایی، اگرچه شاید منجر به احیای پادشاهی در ایران نشود ولی در بهترین حالت می‌تواند سبب تغییر لباس از «اقتدارگرایی دینی» در جمهوری اسلامی به یک شبه‌دیکتاتوری یا دیکتاتوری ناسیونالیستی و سکولار مانند «حکومت شبه‌دموکراتیک اردوغانی» یا «دیکتاتوری بشار الاسدی»، اگرچه هردو در چارچوب جمهوری، شود.

🧷 https://t.me/DD4Iran/42

#کمیته_پاسداری_از_دموکراسی
#مهسا_امینی
#اقتدارگرایی
#فردمحوری
#تقدس‌گرایی
#نوگرایی
#سیستم‌محوری
#دموکراسی
#رنسانس_ایرانی

@DD4Iran