در بامداد ۳۱ مه ۱٩۷۲، شاه، پرزیدنت نیکسون و هنری کیسینجر مشاور امنیّت ملّی وی را در کاخ سعدآباد واقع در دامنه‌ٔ کوهپایه‌های البرز به حضور پذیرفت.
هر سه از روحیه‌ٔ بسیار بالایی برخوردار بودند. نیکسون یک روز بعد از ملاقات خود با لئونید برژنف، دبیرکل حزب کمونیست اتّحاد شوروی، که در آنجا سلسله موافقت‌نامه‌هایی را در زمینه‌ٔ پایش جنگ‌افزارها امضا کرده بود، وارد تهران شده بود.
این دوره، عصر تشنج‌زدایی ابرقدرت بود و نیکسون و کیسینجر به‌عنوان معماران آن مورد تحسین قرار گرفتند. شهرت نیکسون پس از سفر بسیار مهم وی به چین کمونیست در ماه فوریه به‌سرعت افزایش یافت.
در این میان هنری کیسینجر به قدرتی بی‌سابقه در دستگاه سیاست خارجی آمریکا دست یافته، عنوان دیپلماسی پنهان کشور را در پکن، مسکو و پاریس در دستان خود متمرکز کرده و ویلیام راجرز وزیر خارجه را به حاشیه رانده بود.
شاه نیز در اوج سلطنت خویش بود. ایران تحت رهبری وی توانسته بود در طول یک دهه تولید ناخالص داخلی خود را به بیش از دو برابر برساند، یعنی متناسب با افزایش درآمدهای نفتی و هزینه‌های نظامی.
شاه که توانسته بود روابطش را با کشور همسایه‌ٔ خود یعنی شوروی، به‌صورت عادی درآورد (۱٩۶۲)، اکنون توجّه خود را معطوف به جنوب و خلیج‌فارس کرده بود تا بتواند برتری منطقه‌ای خود را در نبود انگلیس و خروج این کشور از آنجا برقرار کند (۱٩۷۱).
محمّدرضاشاه شاهد حضور پنج رئیس‌جمهور آمریکا در کاخ سفید از بدو سلطنت خود بود، که همه‌ٔ آنان به‌نوبه‌ٔ خود، وی را در آرزویش برای رهبری ایران در منطقه و رسیدن به قدرت بین‌المللی ناکام و ناامید کرده بودند.
اکنون، در پرتو دکترین نیکسون، ایالات متّحده برای تأمین ثبات منطقه‌ٔ خلیج‌فارس به او متّکی بود. در آن بامداد ماه مه در تهران، نیکسون رو به شاه کرد و کلماتی را بر زبان آورد که شاه مدّت‌های طولانی در انتظار شنیدنش بود: «از من حمایت کن».
دوران ریاست جمهوری نیکسون نقطه‌ٔ عطفی در روابط شاه با آمریکا در دوران جنگ سرد بود. شاه قادر بود به دکترین نیکسون در منطقه‌ٔ خلیج‌فارس شکل ببخشد و آن را اجرا کند.
گرچه پرزیدنت جانسون و مشاورانش طی سال‌های ۱٩۶٩ و ۱٩۷۲ شاهد ثبات منطقه‌ای در خلیج‌فارس براساس موازنه‌ٔ قدرت بین ایران و عربستان سعودی طبق «سیاست دو ستون» بودند، ولی شاه، نیکسون و کیسینجر را متقاعد ساخت که این سیاست را رها کنند و فقط به ایران متّکی باشند.
نیکسون، کیسینجر و شاه؛ روابط ایالات متّحده و ایران در جنگ سرد، رهام الوندی، ترجمهٔ غلامرضا علی‌بابایی، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه، ۱۳٩۵، صص ۵۱ و ۵۲
#سیاست_خارجی_شاه
#نیکسون_کیسینجر_شاه
@C_B_SHAHZADEH
هر سه از روحیه‌ٔ بسیار بالایی برخوردار بودند. نیکسون یک روز بعد از ملاقات خود با لئونید برژنف، دبیرکل حزب کمونیست اتّحاد شوروی، که در آنجا سلسله موافقت‌نامه‌هایی را در زمینه‌ٔ پایش جنگ‌افزارها امضا کرده بود، وارد تهران شده بود.
این دوره، عصر تشنج‌زدایی ابرقدرت بود و نیکسون و کیسینجر به‌عنوان معماران آن مورد تحسین قرار گرفتند. شهرت نیکسون پس از سفر بسیار مهم وی به چین کمونیست در ماه فوریه به‌سرعت افزایش یافت.
در این میان هنری کیسینجر به قدرتی بی‌سابقه در دستگاه سیاست خارجی آمریکا دست یافته، عنوان دیپلماسی پنهان کشور را در پکن، مسکو و پاریس در دستان خود متمرکز کرده و ویلیام راجرز وزیر خارجه را به حاشیه رانده بود.
شاه نیز در اوج سلطنت خویش بود. ایران تحت رهبری وی توانسته بود در طول یک دهه تولید ناخالص داخلی خود را به بیش از دو برابر برساند، یعنی متناسب با افزایش درآمدهای نفتی و هزینه‌های نظامی.
شاه که توانسته بود روابطش را با کشور همسایه‌ٔ خود یعنی شوروی، به‌صورت عادی درآورد (۱٩۶۲)، اکنون توجّه خود را معطوف به جنوب و خلیج‌فارس کرده بود تا بتواند برتری منطقه‌ای خود را در نبود انگلیس و خروج این کشور از آنجا برقرار کند (۱٩۷۱).
محمّدرضاشاه شاهد حضور پنج رئیس‌جمهور آمریکا در کاخ سفید از بدو سلطنت خود بود، که همه‌ٔ آنان به‌نوبه‌ٔ خود، وی را در آرزویش برای رهبری ایران در منطقه و رسیدن به قدرت بین‌المللی ناکام و ناامید کرده بودند.
اکنون، در پرتو دکترین نیکسون، ایالات متّحده برای تأمین ثبات منطقه‌ٔ خلیج‌فارس به او متّکی بود. در آن بامداد ماه مه در تهران، نیکسون رو به شاه کرد و کلماتی را بر زبان آورد که شاه مدّت‌های طولانی در انتظار شنیدنش بود: «از من حمایت کن».
دوران ریاست جمهوری نیکسون نقطه‌ٔ عطفی در روابط شاه با آمریکا در دوران جنگ سرد بود. شاه قادر بود به دکترین نیکسون در منطقه‌ٔ خلیج‌فارس شکل ببخشد و آن را اجرا کند.
گرچه پرزیدنت جانسون و مشاورانش طی سال‌های ۱٩۶٩ و ۱٩۷۲ شاهد ثبات منطقه‌ای در خلیج‌فارس براساس موازنه‌ٔ قدرت بین ایران و عربستان سعودی طبق «سیاست دو ستون» بودند، ولی شاه، نیکسون و کیسینجر را متقاعد ساخت که این سیاست را رها کنند و فقط به ایران متّکی باشند.
نیکسون، کیسینجر و شاه؛ روابط ایالات متّحده و ایران در جنگ سرد، رهام الوندی، ترجمهٔ غلامرضا علی‌بابایی، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه، ۱۳٩۵، صص ۵۱ و ۵۲
#سیاست_خارجی_شاه
#نیکسون_کیسینجر_شاه
@C_B_SHAHZADEH