🔻معنای رسانه ای تکذیب
با اینکه وزیر کشور اعتراضات را تکذیب کرد و فرمودند هیچ جا خبری نیست و همه در آرامش‌اند، خیزشها و اعتراضات ده سال یکبار شده ده ساعت چندبار!
تهران که بعد از ابان خونین 98 با استراتژی فاصله گذاری اجتماعی (فیزیکی) به مصلحت نظام کنترل شده بود، اما زیر پوست شهر چنان ملتهب و در انتظار فرصت بود که همسایه بلندی های جولان هم لحظه به لحظه انرا حس میکرد.
زمانیکه پینگ پنگ کرونا نخ نما شد شورای ناامن ملی با الودگی هوا نگران سلامتی مردمی شدند که مازوت بخوردشون میدادند و با محدودیت ترددی سعی میکردند ورشکستگی مشروعیت خودشونو ترمیم کنند.
اما حکومتی که با پینگ پنگ های ورشکستگی مواجه شده بود اینار مفهوم کاغذ پاره ای بیش نیست را بخوبی فهمید.
دیگر رینگ اقتصادشان سلطان نداشت که به دارش کشند.
بنابراین رفتند به سراغ دلارهای جهانگیری تا با یکسان سازی نرخ ارز! فرمانهای اقتصادی جوهرش خشک نشده درز قیمت ها خودش را نشان داد و فریادها بگوش رسید که اقتصاد فرمول دارد نه فرمان! کسبه و اغذیه فروشها به جمع 10ساعت چندبارها پیوستند.
اینبار به هر قیمتی میبایست کشش دهند قطار انقلاب را میگویم، مسابقات را بدون تماشاگر برگزار کردند. فرمان حکومتی را به رسانه‌های صوتی و تصویری و نوشتاری با جوهر غیرقابل بخشش ابلاغ کردند تا مبادا تشویش اذهان عمومی بشود!
اگر هم اعتراضات به بیش از ۱۴ استان و۲۸شهرستان کشیده شده زیر نویس اش کنند اغتشاشگران ضد انقلاب و معاندین تا امنیت روانی جامعه رعایت شود.
فرهنگ سیاسی حکومت هم میگوید امنیت یعنی مبادا از بقتل رساندن چندصد وابسته! اوقات امتی را مکدر کنند.
انقلاب و انقلابی از نخستین روزهای مسلط شدنش نگران امت خمینی بوده و همچنان هم است. و مرعوب جنگ روانی ملتی با دستان خالی نمیشود و نمیپذیرد زمین ترس عوض شده و نهایتا ضرورت داشت تکذیب میکند.
هرگز حکومت، وحشتی از این10ساعت چندبارها ندارد و نخواهد داشت ! حکایت مضحکی است که میگوید قاتل اگر از خون و خونریزی بترسد که قاتل نیست.
بله درست متوجه شدید حکومت دقیقا از چیزی نمیترسد! چون سالهاست خودش هم نمیداند دقیقا از چه چیزی میترسد !
از شهروند اگاه
از همسایگانش
از هم پیمانانش
از سایه اش
یا از خودش !؟
حکومتی که اساسا به شهروند اعتقادی ندارد میکوشد امت سازی کند بنابراین ترسی بی معنیست.
همسایه ها هم به برکت میادین جنوبی و ارش و نیز شل کن سفت کن فلکه های چاه نفت اگر امت نخواهند باشند، صرف اش در این است که بمانند لذا ترس معنایش را از دست میدهد.
همپیمانان هم ثابت کردند تا اموال بلوکه شده موجود است ترس لطیفه سیاسی است.
فقط میماند سایه اش؟! اجازه بدهید ببینیم سایه حکومت انقلابی چیست؟ کیست؟
از قدیم گفتن انقلاب بدون تفنگ و تفنگ بدون انقلابی که قطعه ای از پازل ناقص غرور است! !
کارتان را راحت کردم بله سایه اش تفنگش و تفنگدارانش است که برای قانع کردن شرکای کرواتی نامشان را گذاشتند نیروهای مسلح جمهوری اسلامی.
به پرسش احتمالی تان پاسخ میدهم که اگر نیروهای مسلح همان تفنگدارانش هستند خب چرا باید از انها بترسد؟
عدول از مبانی انقلابی و بیماری ریاکاری!
خوردن و بلعیدن فرزندان که در ذات انقلابهاست را فراموش نکنید.
انقلابیها برای حفظ رسالتشان به سرمونی نیاز دارند و ضیافت انقلابی به قربانی دادن است.
جان کلام در این قسمت است؛
ان التهاب زیرپوستی که عرض کردم (جنبش زندگی) نام دارد چیزی که اینروزها بصورت مداوم اما پراکنده شاهد ان هستیم.
آنچه که تمام اعتراضات را از ۸۸ تاکنون بهم پیوند داده، آنچه وجه مشترک جنبش‌های رأی، آب، نان، بنزین، حقوق، برابری و دادخواهی» نام گرفته تا معلم و فرهنگی، کارگر و کارمند، کشاورز و کولبر راننده و رهگذر برایش از ارعاب و گلوله ها بگذرند جنبشی است بانام زندگی.
#جنبش_زندگی از خانه تا خیابان و از مجازی تا محله های ایران را پرکرده و نقطه‌ی وحشت حکومت همین‌جاست! بخصوص وقتیکه گزارشات و مشاهداتی از ریزش در سیستم و افشاگری در سطوح بالا از نیروهای مسلح تا مشاوران سیاسی اقتصادی در ان یافت میشود.
ترس از سایه یک مُسَکن دارد؛ تکذیب که دیگر باروی اوردن مردم به رسانه های میانی معنا و کارایی خود را از دست داده.
حال دیگر یک راه میماند.حفظ انقلاب با مسلح کردن انقلابیها بله مسلح کردن نیروهای امنیتی یک معنا دارد، جنبش تفنگت را زمین بگذار هم اندک اندک به جمع مستان زندگی میپیونند.
حال با شرایطی که اعتراضات خیابانی افزایش یافته، طبیعی است که هرگونه تغییر در قانون حمل و بکارگیری سلاح، بمعنی اجازه تیراندازی راحتتر به معترضین قلمداد میشود و قانونگذاران اماده باشند که با اتهام عامریت در قتل و جنایت علیه بشریت مواجه میشوند و در کنار مامورانی که خودرا معذور میخوانند قرار خواهند گرفت
✍م.ن.م
@C_B_SHAHZADEH
با اینکه وزیر کشور اعتراضات را تکذیب کرد و فرمودند هیچ جا خبری نیست و همه در آرامش‌اند، خیزشها و اعتراضات ده سال یکبار شده ده ساعت چندبار!
تهران که بعد از ابان خونین 98 با استراتژی فاصله گذاری اجتماعی (فیزیکی) به مصلحت نظام کنترل شده بود، اما زیر پوست شهر چنان ملتهب و در انتظار فرصت بود که همسایه بلندی های جولان هم لحظه به لحظه انرا حس میکرد.
زمانیکه پینگ پنگ کرونا نخ نما شد شورای ناامن ملی با الودگی هوا نگران سلامتی مردمی شدند که مازوت بخوردشون میدادند و با محدودیت ترددی سعی میکردند ورشکستگی مشروعیت خودشونو ترمیم کنند.
اما حکومتی که با پینگ پنگ های ورشکستگی مواجه شده بود اینار مفهوم کاغذ پاره ای بیش نیست را بخوبی فهمید.
دیگر رینگ اقتصادشان سلطان نداشت که به دارش کشند.
بنابراین رفتند به سراغ دلارهای جهانگیری تا با یکسان سازی نرخ ارز! فرمانهای اقتصادی جوهرش خشک نشده درز قیمت ها خودش را نشان داد و فریادها بگوش رسید که اقتصاد فرمول دارد نه فرمان! کسبه و اغذیه فروشها به جمع 10ساعت چندبارها پیوستند.
اینبار به هر قیمتی میبایست کشش دهند قطار انقلاب را میگویم، مسابقات را بدون تماشاگر برگزار کردند. فرمان حکومتی را به رسانه‌های صوتی و تصویری و نوشتاری با جوهر غیرقابل بخشش ابلاغ کردند تا مبادا تشویش اذهان عمومی بشود!
اگر هم اعتراضات به بیش از ۱۴ استان و۲۸شهرستان کشیده شده زیر نویس اش کنند اغتشاشگران ضد انقلاب و معاندین تا امنیت روانی جامعه رعایت شود.
فرهنگ سیاسی حکومت هم میگوید امنیت یعنی مبادا از بقتل رساندن چندصد وابسته! اوقات امتی را مکدر کنند.
انقلاب و انقلابی از نخستین روزهای مسلط شدنش نگران امت خمینی بوده و همچنان هم است. و مرعوب جنگ روانی ملتی با دستان خالی نمیشود و نمیپذیرد زمین ترس عوض شده و نهایتا ضرورت داشت تکذیب میکند.
هرگز حکومت، وحشتی از این10ساعت چندبارها ندارد و نخواهد داشت ! حکایت مضحکی است که میگوید قاتل اگر از خون و خونریزی بترسد که قاتل نیست.
بله درست متوجه شدید حکومت دقیقا از چیزی نمیترسد! چون سالهاست خودش هم نمیداند دقیقا از چه چیزی میترسد !
از شهروند اگاه
از همسایگانش
از هم پیمانانش
از سایه اش
یا از خودش !؟
حکومتی که اساسا به شهروند اعتقادی ندارد میکوشد امت سازی کند بنابراین ترسی بی معنیست.
همسایه ها هم به برکت میادین جنوبی و ارش و نیز شل کن سفت کن فلکه های چاه نفت اگر امت نخواهند باشند، صرف اش در این است که بمانند لذا ترس معنایش را از دست میدهد.
همپیمانان هم ثابت کردند تا اموال بلوکه شده موجود است ترس لطیفه سیاسی است.
فقط میماند سایه اش؟! اجازه بدهید ببینیم سایه حکومت انقلابی چیست؟ کیست؟
از قدیم گفتن انقلاب بدون تفنگ و تفنگ بدون انقلابی که قطعه ای از پازل ناقص غرور است! !
کارتان را راحت کردم بله سایه اش تفنگش و تفنگدارانش است که برای قانع کردن شرکای کرواتی نامشان را گذاشتند نیروهای مسلح جمهوری اسلامی.
به پرسش احتمالی تان پاسخ میدهم که اگر نیروهای مسلح همان تفنگدارانش هستند خب چرا باید از انها بترسد؟
عدول از مبانی انقلابی و بیماری ریاکاری!
خوردن و بلعیدن فرزندان که در ذات انقلابهاست را فراموش نکنید.
انقلابیها برای حفظ رسالتشان به سرمونی نیاز دارند و ضیافت انقلابی به قربانی دادن است.
جان کلام در این قسمت است؛
ان التهاب زیرپوستی که عرض کردم (جنبش زندگی) نام دارد چیزی که اینروزها بصورت مداوم اما پراکنده شاهد ان هستیم.
آنچه که تمام اعتراضات را از ۸۸ تاکنون بهم پیوند داده، آنچه وجه مشترک جنبش‌های رأی، آب، نان، بنزین، حقوق، برابری و دادخواهی» نام گرفته تا معلم و فرهنگی، کارگر و کارمند، کشاورز و کولبر راننده و رهگذر برایش از ارعاب و گلوله ها بگذرند جنبشی است بانام زندگی.
#جنبش_زندگی از خانه تا خیابان و از مجازی تا محله های ایران را پرکرده و نقطه‌ی وحشت حکومت همین‌جاست! بخصوص وقتیکه گزارشات و مشاهداتی از ریزش در سیستم و افشاگری در سطوح بالا از نیروهای مسلح تا مشاوران سیاسی اقتصادی در ان یافت میشود.
ترس از سایه یک مُسَکن دارد؛ تکذیب که دیگر باروی اوردن مردم به رسانه های میانی معنا و کارایی خود را از دست داده.
حال دیگر یک راه میماند.حفظ انقلاب با مسلح کردن انقلابیها بله مسلح کردن نیروهای امنیتی یک معنا دارد، جنبش تفنگت را زمین بگذار هم اندک اندک به جمع مستان زندگی میپیونند.
حال با شرایطی که اعتراضات خیابانی افزایش یافته، طبیعی است که هرگونه تغییر در قانون حمل و بکارگیری سلاح، بمعنی اجازه تیراندازی راحتتر به معترضین قلمداد میشود و قانونگذاران اماده باشند که با اتهام عامریت در قتل و جنایت علیه بشریت مواجه میشوند و در کنار مامورانی که خودرا معذور میخوانند قرار خواهند گرفت
✍م.ن.م
@C_B_SHAHZADEH