🔴 ایران صحنه مبارزه وطن پرستان و دوقلوی جمهوری اسلامی-تجزیه‌طلبان

🖊 #شیدا_تهرانی


▪️جمهوری اسلامی و قومگرایان تجزیه طلب در فضای سیاسی ایران بمانند دو لبه تیز قیچی عمل‌ می‌کنند. جناح چپ جمهوری اسلامی (اصلاح‌طلبان) که پس از شکست تاریخی از آرای باطله در انتخابات فرمایشی اخیر ریاست جمهوری اسلامی دستشان از بخش بروکراسی کشور کوتاه شده، می‌کوشند با رادیکال شدن و اپوزیسیون نمایی به بازسازی جریان خود بپردازند.

این جناح در ادامه گفتمان دوم خرداد بحران‌های کلان کشور را که حاصل ۴۲ سال غارت و مدیریت انقلابی‌ست به معضلات قومی و منطقه‌ای تقلیل و سوق می‌دهد تا بدین طریق صحنه سیاسی را مبتذل کرده و در آن فضای منحط بتواند شبکه فاسد سیاسی و اقتصادی خود را توسعه دهد. از دگر سو جناح راست جمهوری اسلامی نیز  با خط کشی بین ملت ایران و تزریق و تحریک واگرایی تلاش می‌کند تا جریان اصیل ملی را مهار کرده و از شکل گیری جنبش بزرگ ایران خواهانه جلوگیری کند و مردم را از تجزیه کشور پس از فروپاشی نظام بترساند. در عین حال با سرکوب و اعدام برخی اعضای گروهک های تجزیه طلب، نه تنها توحش و پلیدی خود را به نمایش می‌گذارد بلکه با برانگیختن نفرت در مردم و غبار آلود کردن صحنه ، از تجزیه طلبانی که خود را حتی ایرانی نمی‌دانند،  برای بخشی از جامعه قهرمان و مبارز راه آزادی و دموکراسی می‌سازد.
قومگرایان تجزیه طلب نیز اعدام و سرکوب از سوی جمهوری اسلامی را بهانه‌ای برای دست به اسلحه بردن، جدایی طلبی و ضربه به اساس ایران کرده‌اند. تمامی این جریانات در اساسنانه و مرامنانه هایشان به صراحت واحد ملی ایران را قبول ندارند و خود را سردمداران و مبارزان در راه ناسیونالیسم‌های جعلی معرفی می‌کنند که با تاریخ، جغرافیا ، زبان و هویت ملی و ملت ایران در ستیزند.  برای نمونه در‌حالیکه هم وطنان ما در کردستان برای تهیه نان شب ، رنج کولبری را به جان می‌خرند، احزاب مسلح کردستان پول تهیه اسلحه و خمپاره‌ای را در جیب دارند که نه برای دفاع از جان کولبران ، بلکه برای پیشبرد مقاصد ضد ملی خود استفاده می‌کنند.به راستی منابع این پول‌ها کجاست؟

این روزها شاهدیم که رسانه‌های برونمرزی اصلاح طلبان و تجزیه‌طلبان ایران ستیز در خارج از کشور ، سعی بر آن دارند که به مطالبات به حق مردم خوزستان که مانند دیگر شهروندان ایران جانشان از ۴۲ سال غارت و تخریب منابع ملی به لب رسیده، رنگ جدایی طلبی و هویت طلبی قومی بزنند.

البته همیشه ضدیت با هویت و تمامیت ایران با چریک بازی ظهور پیدا نمی کند . گاهی نیز در قالب روانپزشک ، روانشناس ، فعال حقوق زنان، فعال مدنی و نویسنده به ترویج ایران ستیزی می پردازند. درست مانند آن روانشناس و نویسنده‌ای که ناسیونالیسم جعلی را کورکورانه می ستایند اما به نام تربیت اجتماعی از نکوهش هویت و فرهنگ ایرانی نمی کاهند.
 
دفع شر این دو لبه‌ی بُرنده که قصدی جز تکه تکه کردن ایران و انحراف مبارزات ملی ایرانیان را ندارند؛ هوشیاری، آگاهی‌رسانی و همبستگی ملی پیرامون بازگشت به نظام شهروندی مدرن ایران ،همانا مشروطه است‌.



@C_B_SHAHZADEH

‍ ‍ ❇️ کشتار آبان و خون‌هایی که در نبود تشکیلات ملّی قدرتمند به نفع دشمنان همبستگی ملّی و تمامیت ارضی ایران مصادره شد‌

🖋 #شیدا_تهرانی


◾️۲۵ آبان ۱۳۹۸، گرانی بی‌صدا و شبانه‌ی قیمت بنزین بار دیگر جرقّه ای بر انبار خشم چهل ساله‌ی ملّت ایران از جمهوری ضدملّی و امّت‌گرای اسلامی افکند. در آن روزها، جای خالی یک رسانه‌ی ملّی، مستقل و قدرتمند که وقایع را به درستی و راستی برای ایرانیان و جهانیان روایت و تحلیل کند، به شدّت حس می‌شد.
در همان ساعات ابتدایی تظاهرات و پیش از آنکه نیروهای سرکوبگر رژیم بتوانند وارد عمل شوند، گزارش‌های ویدویی شهروندان که از ایران به دنیای بیرون مخابره می‌شد حاکی از حضور جمعیتی قابل توجّه در خیابان‌های تهران بود‌. لابی‌های رژیم در رسانه‌های فارسی زبان برون‌مرز همچون بی‌بی‌سی فارسی، سعی داشتند به گونه‌ای وانمود کنند که اعتراضات محدود به گرانی بنزین است‌ تا بدین وسیله بتوانند جوّ حاکم بر تظاهرات را کنترل کنند.
با این وجود ساعتی نگذشت که شعارهای رادیکال که نشان از عبور ملّت از کل نظام داشتند همچون "توپ، تانک، فشفشه، آخوند باید گم بشه" و  "جمهوری اسلامی نمی‌خواهیم نمی‌خواهیم" به گستردگی از جای جای ایران برخاست.

با سرازیر شدن نیروهای سرکوبگر به خیابان‌ها، ندای همدلی و همبستگی تاریخی و ناگسستنی مردمان ایران در شعار "می‌ایستیم، می‌میریم، ایران را پس می‌گیریم" طنین انداز شد و ملّت بلوغ سیاسی خود را با شعارهایی که بیانگر پشیمانی جمعی از قدم گذاردن در مسیر کژراهه ۵۷ بود، هوشمندانه به نمایش گذاشت‌؛ شعارهای "ما انقلاب کردیم ، چه اشتباهی کردیم"، "ایران که شاه ندارد، حساب و کتاب ندارد" و "ای شاه ایران برگرد به ایران" ترسیم کننده‌ی نقشه‌ی راه ملتّی‌ بودند که تلاش می‌کرد تا خشم جمعی خود را نیروی محرّکه‌ی ساخت فردایی روشن کند. فریادهای رسا و هماهنگ "رضاشاه روحت شاد " که در سنتّی‌ترین و مذهبی‌ترین شهرهای ایران مانند مشهد و یزد و ایذه نیز سر داده شد، در واقع یادآوری و قدردانی جمعی، از بنیان‌های مدرنی بود که رضاشاه بزرگ در راستای تحقّق اهداف انقلاب مشروطه در ایران بنا نهاد ؛ بنیان‌های ارزشمندی که با وجود چهل و اندی سال چپاول و ویرانگری فرقه‌ی ایرانستیزِ حاکم، به مانند ستون‌هایی تنومند هنوز شاکله‌ی ایران نوین را بر سرِ پا نگه داشته اند.

در نبود تشکیلات ملّی قدرتمند در میان اپوزیسیون که بتواند ماشین سرکوب رژیم را از کار بیاندازد و نیروهای خودجوش مردمی را در جهت بازپس‌گیری قدرت از چنگال فرقه‌ی تبهکارِ حاکم سازمان دهد، تنها پس از دو روز از آغاز تظاهرات خیابان‌های ایران صحنه خلق آثار وحشت آفرین و دلهره آور هیچکاکی شده بود؛ صحنه‌ی شلیک گلوله‌ی جنگی از فاصله‌ی بسیار نزدیک به سوی شهروندان بی‌دفاع توسط نیروی انتظامی در تهران، تصویر پیکر خونین و بی‌جان فردی بر کف یک کوچه‌ و دیگرانی که با وحشت و نگرانی از کنار او می‌گریختند، تا ویدیوی جمجمه‌ی شکافته‌ی مرد جوانی در کرج که《پویا بختیاری》نام داشت‌...این همه که تنها نمونه‌ای از برخورد سرکوبگرانه‌ی رژیم با تظاهرکنندگانِ غیرمسلّح در آن روزها بود، خبر از جنایت بزرگ دیگری می‌داد که لابی‌های بیشرم رژیم در غرب، آنرا به بهانه‌ی رفتار خشونت‌آمیزِ تظاهرکنندگان، اجتناب‌ناپذیر و موجّه جلوه داده تلاش می‌کردند با زیرسوال بردن هدفِ تظاهرات و خشونت‌آمیز جلوه دادن رفتار جمعیّتی که در خیابان‌ها بودند، دیگر کسانی را که از پیوستن به تظاهرات ترس و تردید داشتند، از بیرون رفتن از منزل منصرف نمایند.

رژیم که می‌دانست سازماندهی هسته‌های اولیّه‌ی تظاهرات از کانال‌های ارتباطی مجازی صورت می‌گیرد، اقدام به مسدود کردن اینترنت و ایجاد اختلال در شبکه تلفن‌های همراه نمود. سرانجام پس از ده روز قطعی اینترنت ، رژیم توانست در سکوت با سرکوب شدید به تظاهرات به طور موقّت پایان دهد.

به درستی روشن نیست که در آبان ۹۸ بر تظاهرکنندگان در شهرهای بزرگ و کوچک ایران دقیقا چه گذشته است. آمار درستی نیز از تعداد بازداشت‌شدگان و کشته‌ها در دست نیست‌. سازمان حقوق بشری عفو بین‌الملل در گزارش مفصلی که به تازگی به روز رسانی‌ شده، از در دست داشتن تصاویر، اطلاعات و مدارک راستی‌آزمایی شده‌ای خبر داده که‌ جان باختن دست کم ۳۲۴ نفر در سرکوب‌‌های آبان ۹۸ را تأیید می‌کنند. دیگر منابع غیر رسمی با توجه به آمار سازمان ثبت احوال از تعداد فوتی‌های ثبت شده در نیم‌ سال دوم سال ۹۸ که در مقایسه با سالهای پیش از آن رقمی غیرعادی می‌نماید، تعداد کشته شدگان را تا ۴ هزار نفر تخمین می‌زنند. به هر روی، آنچه مسلّم است رخداد جنایتی دیگر از سوی فرقه تبهکار است که خود نیز معترف به کشتار مردم در آبان ۹۸ می‌باشد‌.

@C_B_SHAHZADEH
https://bit.ly/3xbAXPW

❇️ کشتار آبان و خون‌هایی که در نبود تشکیلات ملّی قدرتمند به نفع دشمنان همبستگی ملّی و تمامیت ارضی ایران مصادره شد‌ 

🖋 #شیدا_تهرانی

🔹بخشی از متن 👇
◾️۲۵ آبان ۱۳۹۸، گرانی بی‌صدا و شبانه‌ی قیمت بنزین بار دیگر جرقّه ای بر انبار خشم چهل ساله‌ی ملّت ایران از جمهوری ضدملّی و امّت‌گرای اسلامی افکند. در آن روزها، جای خالی یک رسانه‌ی ملّی، مستقل و قدرتمند که وقایع را به درستی و راستی برای ایرانیان و جهانیان روایت و تحلیل کند، به شدّت حس می‌شد. 
در همان ساعات ابتدایی تظاهرات و پیش از آنکه نیروهای سرکوبگر رژیم بتوانند وارد عمل شوند، گزارش‌های ویدویی شهروندان که از ایران به دنیای بیرون مخابره می‌شد حاکی از حضور جمعیتی قابل توجّه در خیابان‌های تهران بود‌. لابی‌های رژیم در رسانه‌های فارسی زبان برون‌مرز همچون بی‌بی‌سی فارسی، سعی داشتند به گونه‌ای وانمود کنند که اعتراضات محدود به گرانی بنزین است‌ تا بدین وسیله بتوانند جوّ حاکم بر تظاهرات را کنترل کنند.
با این وجود ساعتی نگذشت که شعارهای رادیکال که نشان از عبور ملّت از کل نظام داشتند همچون "توپ، تانک، فشفشه، آخوند باید گم بشه" و "جمهوری اسلامی نمی‌خواهیم نمی‌خواهیم" به گستردگی از جای جای ایران برخاست. 
با سرازیر شدن نیروهای سرکوبگر به خیابان‌ها، ندای همدلی و همبستگی تاریخی و ناگسستنی مردمان ایران در شعار "می‌ایستیم، می‌میریم، ایران را پس می‌گیریم" طنین انداز شد و ملّت بلوغ سیاسی خود را با شعارهایی که بیانگر پشیمانی جمعی از قدم گذاردن در مسیر کژراهه ۵۷ بود، هوشمندانه به نمایش گذاشت‌؛ شعارهای "ما انقلاب کردیم ، چه اشتباهی کردیم"، "ایران که شاه ندارد، حساب و کتاب ندارد" و "ای شاه ایران برگرد به ایران" ترسیم کننده‌ی نقشه‌ی راه ملتّی‌ بودند که تلاش می‌کرد تا خشم جمعی خود را نیروی محرّکه‌ی ساخت فردایی روشن کند. فریادهای رسا و هماهنگ "رضاشاه روحت شاد " که در سنتّی‌ترین و مذهبی‌ترین شهرهای ایران مانند مشهد و یزد و ایذه نیز سر داده شد، در واقع یادآوری و قدردانی جمعی، از بنیان‌های مدرنی بود که رضاشاه بزرگ در راستای تحقّق اهداف انقلاب مشروطه در ایران بنا نهاد ؛ بنیان‌های ارزشمندی که با وجود چهل و اندی سال چپاول و ویرانگری فرقه‌ی ایرانستیزِ حاکم، به مانند ستون‌هایی تنومند هنوز شاکله‌ی ایران نوین را بر سرِ پا نگه داشته اند. 

ادامه در (INSTANT VIEW)👇

https://bit.ly/3xbAXPW

@C_B_SHAHZADEH

❇️ سخنرانی #شیدا_تهرانی از فعالین سیاسی مشروطه‌خواه و هموند حزب پان ایرانیست در گردهمایی ایرانیان مقیم #دانمارک که در‌ حمایت از اعتراضات سراسری ملت ایران برگزار شده بود.

#مهسا_امینی
#اعتراضات_سراسری
#بازگشت_به_مشروطه
#بازگشت_از_کژراهه۵۷


@C_B_SHAHZADEH

محال تخیل و مجال تجربه
چندی پیش مطلبی تحت عنوانه چرا بازگشت به مشروطه با تشریح تجربه و تخیل به حضورتان تقدیم نمودم
حال میخواهم به این موضوع مهم کمی بیشتر بپردازم
بهاالدین خرمشاهی در پوزیتیویسم از تجربه به عنوان مجال و از تخیل به عنوان محال یاد میکند !
اگر چنین باشد چرا خرمشاهی پروازگاه تخیل را از دامنه های پیشین میداند که فرودگاهش‌ نقطه پروازش نیست
وی در ادامه تجربه را امری واقع بینانه مینامد و استدلال میکند واقع بینان اراییشان را از کیسه طبیعت (البته به اندازه) خرج میکند.
برای توضیح و تشریح کامل این باید اضافه کنیم تخیل اهل خطر است محال اندیش است گاه بی انکه یادش باشد هرچه در چنته دارد در تقابل با حقیقت بر سر به اصطلاح حقیقتی دیگر قمار میکند، بنابراین ممکن است نتیجه با محال اندیش تخیل‌گرا با آن همه بی پروایی اش باشد،
نتیجه ای که آن را برد به حساب می آورد و هرگز به باخت هایش نگاهی ندارد  و به روندی که پیموده نمی‌نگرد .
موازات آن تخیل محال اندیش ،مجال اندیشان تجربه‌گرا را داریم که نه تنها باخت هایشان را به حساب می آورند بلکه برد هایشان را دارایی طبیعت میدانند (همینجا مسئله مسئولیت پذیری و مسئولیت گریزی بین دو جمع تخیل‌گرا و تجربه گرا مشخص میشود)
طبیعت یک واقع‌گرا به درازای تاریخ چنین است که به محالمجال تجربه شدن را میدهد تا تخیلاتش در همون فرودگاهی
که از آن پریده فرود نیاید .
واقع گرا با تجربیاتش به نزاع و تقابل محال اندیش نمیرود بلکه اورا به پیوستگی و مکمل شدن مجال هایش دعوت میکند ،درواقع میتوان گفت واقع‌گرا دچار وارونگی اصالت هویت و ظرفیت نشده که به تنازع با تاریخ برآید ، تنازعی که امروزه در عالم سیاست عده‌ای جمهوری‌خواه را در سرزمین پادشاهان به دنبال تخیلی دیگر می‌کشاند
اما نتیجه را در عکس محاسباتش شاهد می‌شود بنابراین میتوان گفت اگر به تجربه هم باشد با توجه به جغرافیای پیرامونی نظام جمهوری در منطقه‌ی مورد بحث چون ایران مدت‌هاست ناکارامد شده و نسل امروز از بستر کمای تمدنی خود برای مجال دادن به محال های نیاکانی برخواسته‌اند.
با چنین جمع‌بندی میتوان گفت مجال اندیشان محال را برای تکرار تاریخ به تنهایی کافی نمی‌دانند.
و این اصل را برای بازگرداندن بازگشت هایش  ضروری میداند.

✍️ دغدغه مند
https://t.me/mashrootehorg/184