🔴سوسیالیسم
https://t.me/OmidIranAzad/127915
سوسیالیسم نظام اقتصادی و سیاسی مردمی است که بر #مالکیت_عمومی ابزار تولید و توزیع بنا شده است. این نظام در طرف چپ طیف سیاسی قرار دارد.
در مقام یک ایده، سوسیالیسم در دهه‌ی ۱۸۳۰ به عنوان نتیجه‌ای از تفکر روشنگری افراطی در تقابل با فزون‌خواهی‌ها و سوء استفاده‌های فردگرایی لیبرال و و سرمایه‌داری در سال‌های بعد از انقلاب صنعتی، توسعه یافت.
با ثروتمند شدن سریع عده‌ای، دیگران در دام فقر افتادند و این موجب نابرابری مالی و مسائل اجتماعی دیگر شد. اقتصاد سوسیالیستی بجای الزامات بازار با طرح‌ریزی مرکزی کار می‌کند و تولید را برای استفاده می‌خواهد نه برای سود. سوسیالیست‌ها از جنبه ایدئولوژیک خود را برتر از کاپیتالیست‌هایی می‌دانند که با تسهیل بهره‌کشی، باعث تخریب دموکراسی و توزیع نابرابر منابع می‌شود.
سوسیالیسم با وجود تاثیر عمیقی که از تفکرات کمونیستی کارل مارکس گرفته بود با پیروزی لنین در انقلاب روسیه پرآوازه شد. اما شکست‌های سوسیالیسم تک حزبی در روسیه و چین مائو تسه‌تونگ (۱۸۹۳ تا ۱۹۷۶)، اثرگذاری این ایدئولوژی را به عنوان یک جنبش سیاسی زیر سوال برد.

اما در اروپا، سوسیالیسم به طور تاریخی زیر فشار حق رای همگانی، اصلاحات اجتماعی، بهبود شرایط اجتماعی و نقش اقتصادی بزرگتر برای حکومت، موفق‌تر عمل کرد.
با وجود چالش‌هایی مانند کمبود منابع طبیعی و جمعیت رو به رشد جهان، که تصور سنتی رشد اقتصادی آن را تضعیف و متفکران جنبش را نسبت به ماندگاری آن دچار تردید کرد، سوسیالیسم در قرن ۲۰ به عنوان یک نظام سیاسی پایدار باقی ماند. ایده‌های جدیدی مانند:
سوسیالیسم بازار، سوسیالیسم مسیحی و اکوسوسیالیسم پدیدار شدند
اما موفق‌ترین مدل #سوسیالیسم_دموکراتیک بود که در اثنای جنگ جهانی دوم در اسکاندیناوی شکل گرفت. مدل نوردیک (اروپای شمالی) که ایده‌های خود را به طور آزاد از هر دو طرف طیف سیاسی به عاریت می‌گیرد، به مجموعه‌ای از سیاست‌ها مربوط است که :
▫️فرصت‌ها و امنیت اقتصادی را ارتقا می‌بخشد و یک حکومت قوی و خیراندیش را در چهارچوب کاپیتالیسم معرفی می‌کند.

سوسیالیسم یک نظام اقتصادی است که بر مالکیت اجتماعی و عملکرد ابزار تولید تکیه دارد.
@OmidIranAzad
▫️سوسیال دموکراسی، آمیزه‌ای از روش‌های سوسیالیستی و دموکراتیک برای ساختن یک نظام کارکردی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی است.

🔵 لیبرالیسم
https://t.me/OmidIranAzad/127916
🔸لیبرالیسم فلسفه‌ای سیاسی است که حد وسط طیف سیاسی را اشغال می‌کند. این جنبش با پیدایش آن در قرن ۱۸ به طور تاریخی با این ایده همراه شده است که:
آزادی فردی، نهادهای سیاسی، مذهب، سرمایه‌گذاری و اقتصاد با جوامع مبتنی بر دموکراسی و اختیار، تطابق بهینه دارد.
به عنوان یک نیروی سیاسی، لیبرالیسم در اوایل قرن ۲۰، قبل از وحشت‌های جنگ اول و رکود بزرگ که ایده‌ یک دنیای انسانی‌تر را تعلیق درآورد، به اوج قدرت رسید. اما لیبرالیسم در مقام یک فلسفه‌ی سیاسی و عمدتا به دلیل تاکید آن بر عدالت و وجدان در سیاست، همچنان محبوب باقی مانده است.
لیبرالیسم از ایده‌ها و برنامه‌هایی مانند :

🔹آزادی سخن گفتن،
🔹آزادی مطبوعات،
🔹آزادی دین،
🔹بازار آزاد،
🔹حقوق مدنی،
🔹جوامع دموکراتیک،
🔹حکومت‌های سکولار
🔹همکاری‌های بین‌المللی حمایت می‌کند.
جنبش لیبرال، تساهل را تشویق می‌کند. حقوق اقلیت‌های نژادی و دینی و حقوق افراد نیز در تصمیماتی که مستقیما بر آنها موثر است، مدنظر قرار می‌گیرند.

پایان جنگ سرد طلیعه‌ی دوره‌ای از لیبرالیسم سیاسی در بسیاری از مناطق دنیا بود و موجب رشد سریع اقتصادی چین و هند، فروپاشی اتحاد شوروی و شکل گرفتن بازار آزاد در کشورهای اسکاندیناوی شد و دولت‌ها به نفع شرکت‌ها و سازمان‌های غیردولتی(NGO) کوچک شدند.
بنابراین چپ کمونیسم روسیه و چین زمانیکه به شیوه لیبرالی رو آوردند اقتصادشان شکوفا شد اما همچنان به لحاظ تصمیمات سیاسی تحت لوای تک حزب حاکم یعنی کمونیست تکیه نموده و آزادیهای سیاسی بسیار محدود میباشد.
درواقع لیبرالیسم ایدئولوژی سیاسی وسیعی است که بر ارزش‌های آزادی فردی، مساوات و آزادی اقتصادی بنا شده است.

@OmidIranAzad