Forwarded from Attach Master
جنبش سراسری علیه اعدام در ایران به مناسبت ۱۰ اکتبر
به مناسبت روز دهم اکتبر، روز جهانی علیه اعدام و پس از اعدام ناجوانمردانه محمد ثلاث و رامین حسین پناهی و زانیار و لقمان مرادی، فراخوان به لغو اعدام در ایران اوج و جان تازه یی گرفت.
بنا به گزارش های رسیده بیش از ۲۳۰۰ نفر از زندانیان زیر حکم ناعادلانه اعدام در زندانهای کشور طی فراخوانی خواهان لغو حکم اعدام شدند.
همچنین زندانیان سیاسی، خانواده های اعدام شدگان، خانواده‌های زندانیان سیاسی، فعالین حقوق بشر و فعالین مدنی، شخصیت های سیاسی و فرهنگی و طوایف و قومیت های ایرانی در سراسر کشور در این فراخوان سراسری شرکت کردند.
توجه شما را به گوشه کوچکی از این همگرایی و جنبش سراسری برای لغو حکم اعدام در ایران، جلب می‌کنیم:
زندانیان زیر حکم اعدام:
در آستانه روز جهانی علیه اعدام، در یک اقدام بی‌نظیر بیش از ۲۳۰۰ تن از زندانیان زیر حکم اعدام در زندانهای رجایی شهر کرج، زندان ارومیه، دیزل آباد کرمانشاه، دستگرد اصفهان، مهاباد، اردبیل، مرکزی کرج، تهران بزرگ و یزد با تأیید فراخوانی مشترک، خواهان لغو حکم اعدام در ایران شدند. آنها با اشاره به ۴۰ سال اعدام کور و بی‌سرانجام که در خدمت یک حاکمیت نامشروع بوده است، چنین نوشتند:
« … ما زندانیان محکوم به اعدام در سراسر کشور در آستانه ده اکتبر روز جهانی علیه اعدام، خواهان لغو کامل مجازات اعدام در ایران هستیم. ما می گوییم زندگی حق هر انسانی است. ما می گوییم اعدام پیش از آنکه یک مجازات قضایی باشد، به صورت ابزاری در دست حاکمان مستبد ایران در آمده است.»
در این بیانیه زندانیان محکوم به اعدام با اشاره به لحظه سخت و طاقت فرسای زندانیان زیر اعدام، کلیه خانواده‌های محکومین و نیز فعالین حقوق بشر را به تلاش بیشتر برای لغو حکم اعدام در ایران فراخوانده‌اند.
زندانیان سیاسی :
خبرها حاکی است که در مهر ماه ۹۷ شماری از زندانیان سیاسی در زندانهای اوین، رجایی‌شهر، مرکزی ارومیه، اردبیل، زندانیان سیاسی زندان تبریز و عده‌ای از زندانیان بند زنان اوین با انتشار فراخوانی خواهان پایان دادن به اعدام در ایران شدند.آنان با یادآوری اینکه حیات، اولیه ترین حق هر انسانی است خواهان لغو حکم اعدام در ایران شدند.
همین طور در تاریخ ۱۴مهرماه زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر کرج با فرستادن نامه سرگشاده یی به آقای جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران با یادآوری این واقعیت که اعدام بیش از آنکه یک مجازات قضایی باشد یک نیاز امنیتی و سیاسی رژیم ایران است تاکید کردند که : «به گمان ما نیازهای اقتصادی و دیپلماتیک این رژیم بهترین فرصت برای جلوگیری از احکام اعدام در ایران امروز است. از شما بعنوان گزارشگر ویژه تقاضا داریم که به عنوان یک راه کار برای خانواده بین‌الملل از آنها بخواهید که روابط خود بویژه روابط دیپلماتیک را مشروط به لغو و برچیدن احکام اعدام و رعایت موازین حقوق بشری در ایران کنند….»
زندانیان سیاسی زندان ارومیه نیز با صدور بیانیه ای خواهان الغای مجازات اعدام شدند. آنان با اشاره به اعدام سه تن از زندانیان سیاسی کرد که طی هفته‌های اخیر اعدام شدند، تأکید کردند: «حکومت آخوندی برای جلوه دادن سیمای حکومت خود از ساده ترین و در عین حال ترسناکترین حربه که همانا اعدام باشد سود می‌جویند تا به این وسیله شاید بتوانند نهایت سوء استفاده را از مردم تحت سلطه خویش کرده و قیام و خروش اعتراض روز افزون مردم ستمدیده ایران که هر روز ندای آزادیخواهی و سرنگونی این نظام پلید را در کف خیابانها سر می دهند؛ خاموش سازد…»
زندانیان سیاسی زندان اردبیل نیز در تاریخ ۱۴ مهرماه با صدور بیانیه ای خواهان پایان بخشیدن به مجازات ضدانسانی اعدام در ایران شدند.
از طرف دیگر زندانیان سیاسی ابوالقاسم فولادوند، مجید اسدی، مهدی فراحی شاندیز و همچنین یوسف کاک ممی و علی احمد سلیمان، هر کدام با صدور بیانیه‌های جداگانه یی خواست ملت ایران برای رهایی یافتن از دایره مرگ و اعدام را تکرار کردند. در یکی از این بیانیه ها آمده است:« بنابراین هر مجاهدت و تلاشی جهت لغو اعدام، بیدرنگ راه به نفی تمامیت رژیم می برد و آرزوی ایران بدون اعدام با رویای ایران آزاد، بی‌واسطه پیوند می‌خورد و به هم درمی‌آمیزد.»
به مناسبت روز دهم اکتبر، روز جهانی علیه اعدام و پس از اعدام ناجوانمردانه محمد ثلاث و رامین حسین پناهی و زانیار و لقمان مرادی، فراخوان به لغو اعدام در ایران اوج و جان تازه یی گرفت.
بنا به گزارش های رسیده بیش از ۲۳۰۰ نفر از زندانیان زیر حکم ناعادلانه اعدام در زندانهای کشور طی فراخوانی خواهان لغو حکم اعدام شدند.
همچنین زندانیان سیاسی، خانواده های اعدام شدگان، خانواده‌های زندانیان سیاسی، فعالین حقوق بشر و فعالین مدنی، شخصیت های سیاسی و فرهنگی و طوایف و قومیت های ایرانی در سراسر کشور در این فراخوان سراسری شرکت کردند.
توجه شما را به گوشه کوچکی از این همگرایی و جنبش سراسری برای لغو حکم اعدام در ایران، جلب می‌کنیم:
زندانیان زیر حکم اعدام:
در آستانه روز جهانی علیه اعدام، در یک اقدام بی‌نظیر بیش از ۲۳۰۰ تن از زندانیان زیر حکم اعدام در زندانهای رجایی شهر کرج، زندان ارومیه، دیزل آباد کرمانشاه، دستگرد اصفهان، مهاباد، اردبیل، مرکزی کرج، تهران بزرگ و یزد با تأیید فراخوانی مشترک، خواهان لغو حکم اعدام در ایران شدند. آنها با اشاره به ۴۰ سال اعدام کور و بی‌سرانجام که در خدمت یک حاکمیت نامشروع بوده است، چنین نوشتند:
« … ما زندانیان محکوم به اعدام در سراسر کشور در آستانه ده اکتبر روز جهانی علیه اعدام، خواهان لغو کامل مجازات اعدام در ایران هستیم. ما می گوییم زندگی حق هر انسانی است. ما می گوییم اعدام پیش از آنکه یک مجازات قضایی باشد، به صورت ابزاری در دست حاکمان مستبد ایران در آمده است.»
در این بیانیه زندانیان محکوم به اعدام با اشاره به لحظه سخت و طاقت فرسای زندانیان زیر اعدام، کلیه خانواده‌های محکومین و نیز فعالین حقوق بشر را به تلاش بیشتر برای لغو حکم اعدام در ایران فراخوانده‌اند.
زندانیان سیاسی :
خبرها حاکی است که در مهر ماه ۹۷ شماری از زندانیان سیاسی در زندانهای اوین، رجایی‌شهر، مرکزی ارومیه، اردبیل، زندانیان سیاسی زندان تبریز و عده‌ای از زندانیان بند زنان اوین با انتشار فراخوانی خواهان پایان دادن به اعدام در ایران شدند.آنان با یادآوری اینکه حیات، اولیه ترین حق هر انسانی است خواهان لغو حکم اعدام در ایران شدند.
همین طور در تاریخ ۱۴مهرماه زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر کرج با فرستادن نامه سرگشاده یی به آقای جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران با یادآوری این واقعیت که اعدام بیش از آنکه یک مجازات قضایی باشد یک نیاز امنیتی و سیاسی رژیم ایران است تاکید کردند که : «به گمان ما نیازهای اقتصادی و دیپلماتیک این رژیم بهترین فرصت برای جلوگیری از احکام اعدام در ایران امروز است. از شما بعنوان گزارشگر ویژه تقاضا داریم که به عنوان یک راه کار برای خانواده بین‌الملل از آنها بخواهید که روابط خود بویژه روابط دیپلماتیک را مشروط به لغو و برچیدن احکام اعدام و رعایت موازین حقوق بشری در ایران کنند….»
زندانیان سیاسی زندان ارومیه نیز با صدور بیانیه ای خواهان الغای مجازات اعدام شدند. آنان با اشاره به اعدام سه تن از زندانیان سیاسی کرد که طی هفته‌های اخیر اعدام شدند، تأکید کردند: «حکومت آخوندی برای جلوه دادن سیمای حکومت خود از ساده ترین و در عین حال ترسناکترین حربه که همانا اعدام باشد سود می‌جویند تا به این وسیله شاید بتوانند نهایت سوء استفاده را از مردم تحت سلطه خویش کرده و قیام و خروش اعتراض روز افزون مردم ستمدیده ایران که هر روز ندای آزادیخواهی و سرنگونی این نظام پلید را در کف خیابانها سر می دهند؛ خاموش سازد…»
زندانیان سیاسی زندان اردبیل نیز در تاریخ ۱۴ مهرماه با صدور بیانیه ای خواهان پایان بخشیدن به مجازات ضدانسانی اعدام در ایران شدند.
از طرف دیگر زندانیان سیاسی ابوالقاسم فولادوند، مجید اسدی، مهدی فراحی شاندیز و همچنین یوسف کاک ممی و علی احمد سلیمان، هر کدام با صدور بیانیه‌های جداگانه یی خواست ملت ایران برای رهایی یافتن از دایره مرگ و اعدام را تکرار کردند. در یکی از این بیانیه ها آمده است:« بنابراین هر مجاهدت و تلاشی جهت لغو اعدام، بیدرنگ راه به نفی تمامیت رژیم می برد و آرزوی ایران بدون اعدام با رویای ایران آزاد، بی‌واسطه پیوند می‌خورد و به هم درمی‌آمیزد.»
Telegram
📎
Forwarded from Attach Master
ادامه گزارش ......
خانواده زندانیان و اعدام شدگان:
علاوه بر زندانیان، جمعی از خانواده ها نیز این مناسبت را فرصتی برای اعلام خواست خود برای پایان دادن به اعدام در ایران دانستند. فرنگیس مظلوم مادر زندانی سیاسی سهیل عربی طی یک پیام تصویری خواهان لغو حکم اعدام شد. وی با آرزوی اینکه روزی جراثقالها در خدمت سازندگی ایران آباد قرار گیرد اظهار امیدواری کرد که دیگر هرگز کلمه منحوس اعدام در ایران شنیده نشود.
راحله راحمی پور که برادرش حسین راحمی پور در سال ۶۲ اعدام شد، در یادداشت کوتاهی چنین نوشت:« از نزدیک به چهل سال پیش ما هرشب و هر روز خبر اعدام و زندان جگرگوشه هایمان را می شنویم این ماشین مرگ کی متوقف میشود؟…»
خانواده شمار دیگری از زندانیان سیاسی از جمله خانواده زندانیان در ایرانشهر، نیز هر یک با صدور بیانیه و یادداشت‌هایی خواهان برچیدن بساط اعدام و دار در ایران شدند.
فعالین سیاسی و مدنی و اقلیتها و قومیت های ایرانی در سراسر کشور:
جنبش علیه اعدام محدود به زندانها و خانواده های آنها نماند، دکتر محمد ملکی، فعال حقوق بشری و عضو جنبش لگام در بخشی از پیام صوتی که به این مناسبت منتشر کرد چنین گفت:«…حکومت اسلامی ایران در این مدت چهل سال جز خشونت با مخالفین و اعدام و سر به نیست کردن آنها چه کرده است؟ آیا کارهای خلاف در این کشور کم شده؟… من بار دیگر روزجهانی مبارزه با اعدام را گرامی می دارم و اعلام می کنم بعد از اینکه لگام تشکیل شد و لغو گام به گام اعدام را خواستار گردید بسیاری از گروههای سیاسی این عمل را مورد استقبال قرار دادند ازجمله مجاهدین و فداییان و دیگر گروههایی که مدعی آزادی و عدالت در ایران هستند از شما بار دیگر می خواهم که متوجه باشید که کار اعدام، کاری نیست که موجب آرامش شما باشد. این عمل را از آمار زندانیان وکسانی که مرتکب قتل می شوند و به اعدام محکوم می شوند می توانید تحقیق کنید.»
روز ۹ مهرماه جمعی از فعالین سیاسی و مدنی و خانواده جانباختگان تهران در بیانیه ای نوشتند:
«ما فعالین سیاسی و مدنی ایران به عنوان صدای بخشی از جامعه ایران که بی شک انعکاس دهنده خواست اکثریت جامعه رنج دیده و شکنجه شده ایران است، خواستار لغو فوری حکم اعدام هستیم. ما معتقدیم اعدام به هر بهانه و با هر دستاویزی یک قتل آشکار و عمد دولتی است که نزدیک به چهل سال است توسط این حاکمیت اجرا شده و در خدمت بقای یک حاکمیت نامشروع بکار گرفته شده است.»
برخی از طوایف بلوچ که هر کدام داغ اعدام جگرگوشه های خود را در سینه دارند، با امضای بیانیه مشترکی خواهان پایان دادن و لغو حکم اعدام در ایران شدند. ریش سفیدان و معتمدین طایفه براهویی، ریش سفیدان طوایف شهنوازی؛ ریگی؛ نارویی؛ شه‌بهش؛ جمال زهی؛ بامری؛ شاهوزهی و نیز برخی طوایف از استانهای سیستان و بلوچستان، خراسان، گلستان و هرمزگان در این بیانیه تأکید کردندکه دنیایی بدون اعدام دنیایی زیباتر خواهد بود.
جمعی از فعالین بلوچ نیز طی بیانیه‌ای خواهان پایان دادن به چهل سال اعدام و کشتار شدند و تاکید کردند: «این اعدامها در میان بن بست و محاصره همه جانبه حاکمیت در میان انبوه بحرانهای جهانی و منطقه‌یی و داخلی، قبل از هر چیز نشانه ترس و بیم یک حاکمیت ضدمردمی از خیزشهای مردمی با خواست آزادی، عدالت اجتماعی و کرامت انسانی است.»
جمعی از فعالین حقوق بشری در استان خوزستان نیز طی بیانیه‌ای نوشتند:« در کشور ما آمار اعدام نگران کننده است و طی ۳۹ سال تعداد بیشماری اعدام شدند و این احکام همچنان صادر و اجرا می شود. این در حالی است که بسیاری از نهادهای مردمی تلاش زیادی برای جلوگیری از اعدامها میکنند و این خود نشانگر این است که چنین حکمی مورد پسند مردم ایران نیست… ما مردم ایران خواستار حذف حکم اعدام از قوانین کشور خود هستیم.»
دراویش گنابادی نیز که در اعتراضات سراسری زمستان ۹۶ مورد سرکوب شدید حاکمیت استبدادی قرار گرفتند همراه با دیگر اقشار مردم خواهان پایان یافتن اعدام در ایران شدند و نوشتند:« ما جامعه صلح طلب دراویش گنابادی، عمیقا حکم اعدام را محکوم کرده و خواستار لغو این حکم هستیم.»
👇🏻👇🏻👇🏻
🆔 @CHZIR
https://t.me/joinchat/C3oUokkImfphd242skFgpA
خانواده زندانیان و اعدام شدگان:
علاوه بر زندانیان، جمعی از خانواده ها نیز این مناسبت را فرصتی برای اعلام خواست خود برای پایان دادن به اعدام در ایران دانستند. فرنگیس مظلوم مادر زندانی سیاسی سهیل عربی طی یک پیام تصویری خواهان لغو حکم اعدام شد. وی با آرزوی اینکه روزی جراثقالها در خدمت سازندگی ایران آباد قرار گیرد اظهار امیدواری کرد که دیگر هرگز کلمه منحوس اعدام در ایران شنیده نشود.
راحله راحمی پور که برادرش حسین راحمی پور در سال ۶۲ اعدام شد، در یادداشت کوتاهی چنین نوشت:« از نزدیک به چهل سال پیش ما هرشب و هر روز خبر اعدام و زندان جگرگوشه هایمان را می شنویم این ماشین مرگ کی متوقف میشود؟…»
خانواده شمار دیگری از زندانیان سیاسی از جمله خانواده زندانیان در ایرانشهر، نیز هر یک با صدور بیانیه و یادداشت‌هایی خواهان برچیدن بساط اعدام و دار در ایران شدند.
فعالین سیاسی و مدنی و اقلیتها و قومیت های ایرانی در سراسر کشور:
جنبش علیه اعدام محدود به زندانها و خانواده های آنها نماند، دکتر محمد ملکی، فعال حقوق بشری و عضو جنبش لگام در بخشی از پیام صوتی که به این مناسبت منتشر کرد چنین گفت:«…حکومت اسلامی ایران در این مدت چهل سال جز خشونت با مخالفین و اعدام و سر به نیست کردن آنها چه کرده است؟ آیا کارهای خلاف در این کشور کم شده؟… من بار دیگر روزجهانی مبارزه با اعدام را گرامی می دارم و اعلام می کنم بعد از اینکه لگام تشکیل شد و لغو گام به گام اعدام را خواستار گردید بسیاری از گروههای سیاسی این عمل را مورد استقبال قرار دادند ازجمله مجاهدین و فداییان و دیگر گروههایی که مدعی آزادی و عدالت در ایران هستند از شما بار دیگر می خواهم که متوجه باشید که کار اعدام، کاری نیست که موجب آرامش شما باشد. این عمل را از آمار زندانیان وکسانی که مرتکب قتل می شوند و به اعدام محکوم می شوند می توانید تحقیق کنید.»
روز ۹ مهرماه جمعی از فعالین سیاسی و مدنی و خانواده جانباختگان تهران در بیانیه ای نوشتند:
«ما فعالین سیاسی و مدنی ایران به عنوان صدای بخشی از جامعه ایران که بی شک انعکاس دهنده خواست اکثریت جامعه رنج دیده و شکنجه شده ایران است، خواستار لغو فوری حکم اعدام هستیم. ما معتقدیم اعدام به هر بهانه و با هر دستاویزی یک قتل آشکار و عمد دولتی است که نزدیک به چهل سال است توسط این حاکمیت اجرا شده و در خدمت بقای یک حاکمیت نامشروع بکار گرفته شده است.»
برخی از طوایف بلوچ که هر کدام داغ اعدام جگرگوشه های خود را در سینه دارند، با امضای بیانیه مشترکی خواهان پایان دادن و لغو حکم اعدام در ایران شدند. ریش سفیدان و معتمدین طایفه براهویی، ریش سفیدان طوایف شهنوازی؛ ریگی؛ نارویی؛ شه‌بهش؛ جمال زهی؛ بامری؛ شاهوزهی و نیز برخی طوایف از استانهای سیستان و بلوچستان، خراسان، گلستان و هرمزگان در این بیانیه تأکید کردندکه دنیایی بدون اعدام دنیایی زیباتر خواهد بود.
جمعی از فعالین بلوچ نیز طی بیانیه‌ای خواهان پایان دادن به چهل سال اعدام و کشتار شدند و تاکید کردند: «این اعدامها در میان بن بست و محاصره همه جانبه حاکمیت در میان انبوه بحرانهای جهانی و منطقه‌یی و داخلی، قبل از هر چیز نشانه ترس و بیم یک حاکمیت ضدمردمی از خیزشهای مردمی با خواست آزادی، عدالت اجتماعی و کرامت انسانی است.»
جمعی از فعالین حقوق بشری در استان خوزستان نیز طی بیانیه‌ای نوشتند:« در کشور ما آمار اعدام نگران کننده است و طی ۳۹ سال تعداد بیشماری اعدام شدند و این احکام همچنان صادر و اجرا می شود. این در حالی است که بسیاری از نهادهای مردمی تلاش زیادی برای جلوگیری از اعدامها میکنند و این خود نشانگر این است که چنین حکمی مورد پسند مردم ایران نیست… ما مردم ایران خواستار حذف حکم اعدام از قوانین کشور خود هستیم.»
دراویش گنابادی نیز که در اعتراضات سراسری زمستان ۹۶ مورد سرکوب شدید حاکمیت استبدادی قرار گرفتند همراه با دیگر اقشار مردم خواهان پایان یافتن اعدام در ایران شدند و نوشتند:« ما جامعه صلح طلب دراویش گنابادی، عمیقا حکم اعدام را محکوم کرده و خواستار لغو این حکم هستیم.»
👇🏻👇🏻👇🏻
🆔 @CHZIR
https://t.me/joinchat/C3oUokkImfphd242skFgpA
Telegram
📎
Forwarded from کانون حقوق بشر ایران
پیام تصویری مادر زندانی سیاسی سهیل عربی به مناسبت روز جهانی علیه اعدام
خانم فرنگیس مظلوم مادر زندانی سیاسی محبوس در زندان تهران بزرگ سهیل عربی، به مناسبت ۱۰ اکتبر روز جهانی علیه اعدام پیامی خطاب به سازمانهای مردمی و حقوق بشری فرستاد.
https://youtu.be/ytgt-uC-OIY
مادر سهیل عربی در این پیام با اشاره به اعدام گسترده در ایران از تمامی سازمانهای مردمی و حقوق بشری خواست که در راستای لغو اعدام در ایران تلاش کنند. وی در این پیام گفت:
سالهاست که شاهد اعدام پیر و جوان، زن و بچه در ایران هستیم کسانی که شبها و روزها در انتظار حکم اعدام به سر می‌برند و خودشان و خانواده هایشان رنج می کشند.
خانم فرنگیس مظلوم در پایان ضمن آرزو برای ایرانی بدون اعدام گفت:
به امید روزی که دیگر اسم تنفرانگیز اعدام را نشنویم
به امید روزی که این اسم از کل ایران حذف شود
روزی باشد که جراثقالها در خیابان برای سازندگی تلاش کنند نه برای به دار کشیدن زن و مرد و پیر و جوان
شایان ذکر است که بنا به خبرهای دریافتی خانم فرنگیس مظلوم مادر زندانی سیاسی سهیل عربی روز دوشنبه ۱۶ مهرماه ۹۷ برای چهارمین هفته متوالی از ملاقات با فرزندش محروم شد.
اخبار ما را در سایت جوانه ها
http://javanehha.com/
و کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام دنبال کنید
https://t.me/NoToPrisonNoToExecution
#ایران #نه_به_اعدام #حقوق_بشر #زندانیان_سیاسی #لغو_اعدام
خانم فرنگیس مظلوم مادر زندانی سیاسی محبوس در زندان تهران بزرگ سهیل عربی، به مناسبت ۱۰ اکتبر روز جهانی علیه اعدام پیامی خطاب به سازمانهای مردمی و حقوق بشری فرستاد.
https://youtu.be/ytgt-uC-OIY
مادر سهیل عربی در این پیام با اشاره به اعدام گسترده در ایران از تمامی سازمانهای مردمی و حقوق بشری خواست که در راستای لغو اعدام در ایران تلاش کنند. وی در این پیام گفت:
سالهاست که شاهد اعدام پیر و جوان، زن و بچه در ایران هستیم کسانی که شبها و روزها در انتظار حکم اعدام به سر می‌برند و خودشان و خانواده هایشان رنج می کشند.
خانم فرنگیس مظلوم در پایان ضمن آرزو برای ایرانی بدون اعدام گفت:
به امید روزی که دیگر اسم تنفرانگیز اعدام را نشنویم
به امید روزی که این اسم از کل ایران حذف شود
روزی باشد که جراثقالها در خیابان برای سازندگی تلاش کنند نه برای به دار کشیدن زن و مرد و پیر و جوان
شایان ذکر است که بنا به خبرهای دریافتی خانم فرنگیس مظلوم مادر زندانی سیاسی سهیل عربی روز دوشنبه ۱۶ مهرماه ۹۷ برای چهارمین هفته متوالی از ملاقات با فرزندش محروم شد.
اخبار ما را در سایت جوانه ها
http://javanehha.com/
و کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام دنبال کنید
https://t.me/NoToPrisonNoToExecution
#ایران #نه_به_اعدام #حقوق_بشر #زندانیان_سیاسی #لغو_اعدام
YouTube
پیام تصویری مادر سهیل عربی به مناسبت روز جهانی علیه اعدام
کانال خبری نه به زندان نه به اعدام٬ اخبار بدون سانسور ایران از گوشه و کنار کشور https://javanehha.com/ @NoToPrisonNoToExecution
Forwarded from Attach Master
نامه سه تن از زنان زندانی در اوین به جاوید رحمان
به مناسبت ده اکتبر روز جهانی لغو اعدام
نامه زندانیان سیاسی بند زنان اوین مریم اکبری منفرد، آتنا دائمی و گلرخ ایرایی خطاب به جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در ایران را با هم می خوانیم:
“به آقای جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل، در امور ایران
با توجه به نزدیک بودن روز جهانی مبارزه علیه اعدام، بر آن شدیم تا چکیده ای از موارد بیشماری از نقض حقوق بشر در چهار دهه‌ی اخیر در کشورمان را به عرضتان برسانیم.
چندی است در رسانه‌ها، مسئولین خبر از حذف حکم اعدام محکومین قاچاق مواد مخدر میدهند. اما واقعیت این است که محکومین این اتهام هم چنان در سکوت خبری به دار آویخته میشوند. اعدام محکومین حمل و خرید و فروش مواد مخد در کنار محکومین به قتل بیشترین آمار اعدام را در ایران دارد. سالانه طبق آمار موجود که یقینا در دسترس شما قرار میگیرد زنان و مردان بسیاری به سبب ارتکاب قتل (عمد و غیر عمد) محکوم به اعدام گشته و احکام نیز به سرعت اجرا میشود.
در کنار اعدام زندانیان عادی بسیاری از فعالین سیاسی و عقیدتی طی چهاردهه‌ی گذشته به دلیل داشتن عقاید و آرای متفاوت از حاکمیت به دار آویخته یا گلوله باران شده‌اند که طبق اسناد معتبر موجود، بیشترین تعداد آن متعلق به ده سال اول شکل‌گیری این حاکمیت (برابر به سالهای ۱۹۸۸- ۱۹۷۸) می‌باشد. اعدام هایی اکثرا بدون محاکمه، که پس از اجرای حکم، پیکر کشته شدگان به صورت گمنام در حاشیه شهرهابه خاک سپرده شدند. (این در حالی است که به فعالان مخالف با اعدام اجازه‌ی هیچ کنشی داده نمیشود و بسیاری از آنان صرفا به دلیل مخالفت با اعدام در زندان هستند).
در این روزها که به روز جهانی مبارزه علیه اعدام نزدیک می‌شویم حکم زینب سکانوند دختر ۲۴ سالهای که در زمان ارتکاب جرم زیر سن قانونی بوده پس از سالها تحمل حبس به اجرا در آمده! این نمونه ای از هزاران حکم اعدام است که در مورد متهمین به جرایم عمومی (قاچاق، سرقت و قتل… ) طی سالیان اخیر به اجرا در آمد. مادامی که مجازات اعدام در قوانین کشور به قوت خود باقی است، محکومین جرائم عمومی که بسیاری شان قربانیان فاصله ی طبقاتی و فقر فرهنگی و اقتصادی هستند و هم چنین فعالین سیاسی و عقیدتی که معترض به سیاست های غلط و فساد سیستم می باشند، قربانی قتل حکومتی می‌گردند.
چنانچه شاهدیم با شروع کار دولت فعلی از سال ۱۳۹۲ که با شعار معروف این جریان مبنی بر آوردن کلیدی بر قفل‌ها و آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی نیز آغاز شد، بیشترین اعدام ها انجام گرفته است. شیرکو معارفی، احسان فتاحیان، غلامرضا خسروی در ماه های آغازین شروع به کار دولت اعدام شدند.
در تابستان ۱۳۹۵ همچون دهه ی شصت با اعدام دسته جمعی زندانیان عقیدتی (کردهای سنی) مواجه شدیم که موجب تخلیه ی یک شبه ی یک سالن از بند سیاسی زندان گوهردشت کرج (رجایی شهر کرج) گردید. دقیقا یک ماه پیش از روز جهانی مبارزه علیه اعدام، رامین حسین پناهی و زانیار مرادی و لقمان مرادی بدون وجود مستنداتی بر اتهامات وارده به دار آویخته شدند. پیکرهای هر سه به سان پیکر فرزاد کمانگر (معلم سربدار) در مکانی نامعلوم به خاک سپرده شد. همانند رقیه اکبری منفرد، مجتبی محسنی، مهرداد پاکزاد، عبدالرضا اکبری منفرد، خانواده‌ی بهکیش و هزاران جانباخته دیگر کشار دهه شصت که با توحه به اسناد و مدارک موجود اسامی بسیاری شان در سازمان ناپدید شدگان قهری سازمان ملل نیز به ثبت رسیده است.
در سالهای اخیر بسیاری از فعالین کرد و عرب و تعداد زیادی از فعالین عقیدتی به جهت داشتن باوری متفاوت از حاکمیت، با زدن اتهاماتی واهی و در واقع به جهت ایجاد رعب و وحشت و سرکوب اعتراصات مردمی، بازداشت و شکنجه و وادار به اعترافات اجباری علیه خود و به دار آیخته شدند که محمد ثلاث از قربانیان اخیر آن می باشد.
توجیه حکومت در صدور حکم اعدام، جلوگیری از ارتکاب مجدد مجرم و درس عبرت گیری سایرین است. با آنکه اثبات شده است که اعدام بازدارنده نبوده و نیست اما همچنان حاکمیت بر آن اصرار داشته و اعلام می‌دارد عملکردش بر مبنای موازین شرع می باشد که این خود نشان ازسوء استفاده از ظرفیت‌های مذهبی جامعه جهت سرکوب و فریب اذهان عمومی را دارد. یقینا اگر مسئولین کشور با مدارک و استاد معتبری قادر به دفاع از خود در برابر این موارد که چکیده‌ای از واقعیات موجود است، باشند پذیرای شما درت هران خواهند بود.
به مناسبت ده اکتبر روز جهانی لغو اعدام
نامه زندانیان سیاسی بند زنان اوین مریم اکبری منفرد، آتنا دائمی و گلرخ ایرایی خطاب به جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در ایران را با هم می خوانیم:
“به آقای جاوید رحمان، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل، در امور ایران
با توجه به نزدیک بودن روز جهانی مبارزه علیه اعدام، بر آن شدیم تا چکیده ای از موارد بیشماری از نقض حقوق بشر در چهار دهه‌ی اخیر در کشورمان را به عرضتان برسانیم.
چندی است در رسانه‌ها، مسئولین خبر از حذف حکم اعدام محکومین قاچاق مواد مخدر میدهند. اما واقعیت این است که محکومین این اتهام هم چنان در سکوت خبری به دار آویخته میشوند. اعدام محکومین حمل و خرید و فروش مواد مخد در کنار محکومین به قتل بیشترین آمار اعدام را در ایران دارد. سالانه طبق آمار موجود که یقینا در دسترس شما قرار میگیرد زنان و مردان بسیاری به سبب ارتکاب قتل (عمد و غیر عمد) محکوم به اعدام گشته و احکام نیز به سرعت اجرا میشود.
در کنار اعدام زندانیان عادی بسیاری از فعالین سیاسی و عقیدتی طی چهاردهه‌ی گذشته به دلیل داشتن عقاید و آرای متفاوت از حاکمیت به دار آویخته یا گلوله باران شده‌اند که طبق اسناد معتبر موجود، بیشترین تعداد آن متعلق به ده سال اول شکل‌گیری این حاکمیت (برابر به سالهای ۱۹۸۸- ۱۹۷۸) می‌باشد. اعدام هایی اکثرا بدون محاکمه، که پس از اجرای حکم، پیکر کشته شدگان به صورت گمنام در حاشیه شهرهابه خاک سپرده شدند. (این در حالی است که به فعالان مخالف با اعدام اجازه‌ی هیچ کنشی داده نمیشود و بسیاری از آنان صرفا به دلیل مخالفت با اعدام در زندان هستند).
در این روزها که به روز جهانی مبارزه علیه اعدام نزدیک می‌شویم حکم زینب سکانوند دختر ۲۴ سالهای که در زمان ارتکاب جرم زیر سن قانونی بوده پس از سالها تحمل حبس به اجرا در آمده! این نمونه ای از هزاران حکم اعدام است که در مورد متهمین به جرایم عمومی (قاچاق، سرقت و قتل… ) طی سالیان اخیر به اجرا در آمد. مادامی که مجازات اعدام در قوانین کشور به قوت خود باقی است، محکومین جرائم عمومی که بسیاری شان قربانیان فاصله ی طبقاتی و فقر فرهنگی و اقتصادی هستند و هم چنین فعالین سیاسی و عقیدتی که معترض به سیاست های غلط و فساد سیستم می باشند، قربانی قتل حکومتی می‌گردند.
چنانچه شاهدیم با شروع کار دولت فعلی از سال ۱۳۹۲ که با شعار معروف این جریان مبنی بر آوردن کلیدی بر قفل‌ها و آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی نیز آغاز شد، بیشترین اعدام ها انجام گرفته است. شیرکو معارفی، احسان فتاحیان، غلامرضا خسروی در ماه های آغازین شروع به کار دولت اعدام شدند.
در تابستان ۱۳۹۵ همچون دهه ی شصت با اعدام دسته جمعی زندانیان عقیدتی (کردهای سنی) مواجه شدیم که موجب تخلیه ی یک شبه ی یک سالن از بند سیاسی زندان گوهردشت کرج (رجایی شهر کرج) گردید. دقیقا یک ماه پیش از روز جهانی مبارزه علیه اعدام، رامین حسین پناهی و زانیار مرادی و لقمان مرادی بدون وجود مستنداتی بر اتهامات وارده به دار آویخته شدند. پیکرهای هر سه به سان پیکر فرزاد کمانگر (معلم سربدار) در مکانی نامعلوم به خاک سپرده شد. همانند رقیه اکبری منفرد، مجتبی محسنی، مهرداد پاکزاد، عبدالرضا اکبری منفرد، خانواده‌ی بهکیش و هزاران جانباخته دیگر کشار دهه شصت که با توحه به اسناد و مدارک موجود اسامی بسیاری شان در سازمان ناپدید شدگان قهری سازمان ملل نیز به ثبت رسیده است.
در سالهای اخیر بسیاری از فعالین کرد و عرب و تعداد زیادی از فعالین عقیدتی به جهت داشتن باوری متفاوت از حاکمیت، با زدن اتهاماتی واهی و در واقع به جهت ایجاد رعب و وحشت و سرکوب اعتراصات مردمی، بازداشت و شکنجه و وادار به اعترافات اجباری علیه خود و به دار آیخته شدند که محمد ثلاث از قربانیان اخیر آن می باشد.
توجیه حکومت در صدور حکم اعدام، جلوگیری از ارتکاب مجدد مجرم و درس عبرت گیری سایرین است. با آنکه اثبات شده است که اعدام بازدارنده نبوده و نیست اما همچنان حاکمیت بر آن اصرار داشته و اعلام می‌دارد عملکردش بر مبنای موازین شرع می باشد که این خود نشان ازسوء استفاده از ظرفیت‌های مذهبی جامعه جهت سرکوب و فریب اذهان عمومی را دارد. یقینا اگر مسئولین کشور با مدارک و استاد معتبری قادر به دفاع از خود در برابر این موارد که چکیده‌ای از واقعیات موجود است، باشند پذیرای شما درت هران خواهند بود.
Telegram
📎
Forwarded from Attach Master
ادامه نامه سه زندانی زن ....
ما فعالان سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین، در روز جهانی مبارزه علیه اعدام با اعلام انزجار از تمامی اعدام‌های صورت گرفته از زمان برپایی رژیم حاکم، خواهان حضور شما (آقای جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر) در ایران جهت بررسی موارد نقض حقوق بشر و پیگیری توقف صدور حکم اعدام برای کلیه جرائم عمومی، عقیدنی و سیاسی فارغ از هر عقیده و باوری می‌باشیم. حضور شما در ایران و مجاب نمودن حاکمیت به پاسخگویی، مشخص کننده‌ی بساری از ابهامات می باشد و عدم پذیرش شما توسط جمهوری اسلامی نشان از ادامه ی روند حذف فیزیکی انسانها در ماشین کشتار حاکمیت و اثبات کننده ی جنایتکارانه بودن اعمال آنهاست. هرچند باور به بهبود شرایط نداریم و حاکمیت فعلی را اصلاح ناپذیر میدانیم اما خواهان توقف هرچه سریعتر صدور حکم اعدام وتغییر قوانین ظالمانه ی مجازات در ایران هستیم.
اسامی امضا کنندگان:
مریم اکبری منفرد، گلرخ ایرایی، آتنا دائمی
بند زنان زندان اوین، مهر ۹۷″)
👇🏻👇🏻👇🏻
🆔 @CHZIR
https://t.me/joinchat/C3oUokkImfphd242skFgpA
ما فعالان سیاسی محبوس در بند زنان زندان اوین، در روز جهانی مبارزه علیه اعدام با اعلام انزجار از تمامی اعدام‌های صورت گرفته از زمان برپایی رژیم حاکم، خواهان حضور شما (آقای جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر) در ایران جهت بررسی موارد نقض حقوق بشر و پیگیری توقف صدور حکم اعدام برای کلیه جرائم عمومی، عقیدنی و سیاسی فارغ از هر عقیده و باوری می‌باشیم. حضور شما در ایران و مجاب نمودن حاکمیت به پاسخگویی، مشخص کننده‌ی بساری از ابهامات می باشد و عدم پذیرش شما توسط جمهوری اسلامی نشان از ادامه ی روند حذف فیزیکی انسانها در ماشین کشتار حاکمیت و اثبات کننده ی جنایتکارانه بودن اعمال آنهاست. هرچند باور به بهبود شرایط نداریم و حاکمیت فعلی را اصلاح ناپذیر میدانیم اما خواهان توقف هرچه سریعتر صدور حکم اعدام وتغییر قوانین ظالمانه ی مجازات در ایران هستیم.
اسامی امضا کنندگان:
مریم اکبری منفرد، گلرخ ایرایی، آتنا دائمی
بند زنان زندان اوین، مهر ۹۷″)
👇🏻👇🏻👇🏻
🆔 @CHZIR
https://t.me/joinchat/C3oUokkImfphd242skFgpA
Telegram
📎
Forwarded from Attach Master
نگاهی به کارنامه دیکتاتوری ولایت فقیه از ده اکتبر تا ده اکتبر
ده اکتبر بعنوان روز جهانی علیه مجازات اعدام در دنیا گرامی داشته می شود. سازمانهای حقوق بشری تلاش دارند همه کشورها و دولتها را به سمت لغو نهایی این حکم ضدانسانی به حرکت دربیاورند.
در این میان تنها یک دولت است که بر خلاف جریان عمومی جهان حرکت می کند. چون بود و نبود این حاکمیت در اعدام مخالفان در داخل و ترور آنها در خارج از کشور استوار است از این رو رکورددار اعدام در جهان است. کودکانی را که زیر سن ۱۸ سال مرتکب جرمی شده‌اند را اعدام می کند، انسانها را در ملاءعام حلق آویز می کند. زنان را سنگسار می کند و جوانان را در ملاء عام شلاق می زند و تحقیر می کند.
در این فرصت نگاهی کوتاه و سریع می اندازیم به کارنامه یک ساله این دولت روحانی از دهم اکتبر ۲۰۱۷ تا دهم اکتبر ۲۰۱۸ و مروری می‌کنیم بر تعداد اعدامها در این بازه زمانی.
در این فاصله زمانی سرجمع ۳۲۴ نفر در ایران اعدام شده‌اند. البته باید تأکید شود که این آمار، تعداد کسانی است که اعدام آنها رسما اعلام شده است. وگرنه آمار واقعی اعدام در برخی زندانها بسیار بالاتر از این تعداد است و هرگز اعلام نمی شود. در میان اعدام شدگان ۲ زن و بقیه مرد بوده‌اند. ۱۸ تن از آنان در ملاء عام و بقیه در زندانها اعدام شدند.
در میان اعدام شدگان اسم دو کودک نیز دیده می شود. ابوالفضل چزانی شراهی در قم کودک مجرمی که در ۱۴ سالگی مرتکب جرم شده بود و دیگری زینب سکانوند که در سن ۱۷ سالگی متهم به بزه بود.
ابزارهای اعدام:
برنده ترین سلاح برای راه اندازی ماشین مرگ، قصاص است. طرحی ضدانسانی که حکم می کند به ازای هر خونی که ریخته شد باید یک خون یا خونهای دیگری ریخته شود. با این ابزار، دستگاه قضاییه و دولت روحانی طی یکسال ۳۲۴ نفر را به قتل رسانده و خانواده ها و کودکان شان را بی سرپرست و داغدار کردند. یعنی دو سوم تمام اعدام های سال گذشته با این ابزار صورت گرفته است.
محاربه دومین سلاح برای قتل سیستماتیک انسانها در دیکتاتوری ولایت فقیه است. در لفظ یعنی کسی که با حکومت می جنگد اما در عمل این اتهام، عموما زندانیان سیاسی مخالف دولت و حاکمیت و کسانی که سرقت مسلحانه بکنند را شامل می شود. ۳۷ نفر طی سال گذشته با این اتهام از میان برداشته شدند که آخرین آنان ۳ جوان برومند کرد یعنی رامین حسین پناهی، زانیار مرادی و لقمان مرادی بودند.
و سومین دستاویز برای کشتار، اتهام مواد مخدر است که در این فاصله زمانی ۳۶ زندانی به این اتهام به دار آویخته شدند. گر چه همگان می دانند بزرگترین وارد کننده مواد مخدر در ایران سپاه پاسداران است و سرنخ اصلی قاچاق این ماده افیونی در دست پاسداران و وابستگان آن است، اما اعدام به این بهانه همچنان بعنوان ابزاری در دست حاکمیت برای سرکوب جامعه مورد استفاده قرار میگیرد.
فرصت ده اکتبر را مغتنم بشمریم و تمام توان مان را برای محو اعدام در ایران به کار بگیریم. روشن است که تا یک حاکمیت مردمی با نهادهای برپا شده بر اساس اصول آزادی و دموکراسی در ایران شکل نگیرد، این روند همچنان ادامه خواهد یافت. پس برای برپایی یک ایران آزاد که در آن از اعدام اثری نباشد، همه توان خود را بکار بگیریم.
👇🏻👇🏻👇🏻
🆔 @CHZIR
https://t.me/joinchat/C3oUokkImfphd242skFgpA
ده اکتبر بعنوان روز جهانی علیه مجازات اعدام در دنیا گرامی داشته می شود. سازمانهای حقوق بشری تلاش دارند همه کشورها و دولتها را به سمت لغو نهایی این حکم ضدانسانی به حرکت دربیاورند.
در این میان تنها یک دولت است که بر خلاف جریان عمومی جهان حرکت می کند. چون بود و نبود این حاکمیت در اعدام مخالفان در داخل و ترور آنها در خارج از کشور استوار است از این رو رکورددار اعدام در جهان است. کودکانی را که زیر سن ۱۸ سال مرتکب جرمی شده‌اند را اعدام می کند، انسانها را در ملاءعام حلق آویز می کند. زنان را سنگسار می کند و جوانان را در ملاء عام شلاق می زند و تحقیر می کند.
در این فرصت نگاهی کوتاه و سریع می اندازیم به کارنامه یک ساله این دولت روحانی از دهم اکتبر ۲۰۱۷ تا دهم اکتبر ۲۰۱۸ و مروری می‌کنیم بر تعداد اعدامها در این بازه زمانی.
در این فاصله زمانی سرجمع ۳۲۴ نفر در ایران اعدام شده‌اند. البته باید تأکید شود که این آمار، تعداد کسانی است که اعدام آنها رسما اعلام شده است. وگرنه آمار واقعی اعدام در برخی زندانها بسیار بالاتر از این تعداد است و هرگز اعلام نمی شود. در میان اعدام شدگان ۲ زن و بقیه مرد بوده‌اند. ۱۸ تن از آنان در ملاء عام و بقیه در زندانها اعدام شدند.
در میان اعدام شدگان اسم دو کودک نیز دیده می شود. ابوالفضل چزانی شراهی در قم کودک مجرمی که در ۱۴ سالگی مرتکب جرم شده بود و دیگری زینب سکانوند که در سن ۱۷ سالگی متهم به بزه بود.
ابزارهای اعدام:
برنده ترین سلاح برای راه اندازی ماشین مرگ، قصاص است. طرحی ضدانسانی که حکم می کند به ازای هر خونی که ریخته شد باید یک خون یا خونهای دیگری ریخته شود. با این ابزار، دستگاه قضاییه و دولت روحانی طی یکسال ۳۲۴ نفر را به قتل رسانده و خانواده ها و کودکان شان را بی سرپرست و داغدار کردند. یعنی دو سوم تمام اعدام های سال گذشته با این ابزار صورت گرفته است.
محاربه دومین سلاح برای قتل سیستماتیک انسانها در دیکتاتوری ولایت فقیه است. در لفظ یعنی کسی که با حکومت می جنگد اما در عمل این اتهام، عموما زندانیان سیاسی مخالف دولت و حاکمیت و کسانی که سرقت مسلحانه بکنند را شامل می شود. ۳۷ نفر طی سال گذشته با این اتهام از میان برداشته شدند که آخرین آنان ۳ جوان برومند کرد یعنی رامین حسین پناهی، زانیار مرادی و لقمان مرادی بودند.
و سومین دستاویز برای کشتار، اتهام مواد مخدر است که در این فاصله زمانی ۳۶ زندانی به این اتهام به دار آویخته شدند. گر چه همگان می دانند بزرگترین وارد کننده مواد مخدر در ایران سپاه پاسداران است و سرنخ اصلی قاچاق این ماده افیونی در دست پاسداران و وابستگان آن است، اما اعدام به این بهانه همچنان بعنوان ابزاری در دست حاکمیت برای سرکوب جامعه مورد استفاده قرار میگیرد.
فرصت ده اکتبر را مغتنم بشمریم و تمام توان مان را برای محو اعدام در ایران به کار بگیریم. روشن است که تا یک حاکمیت مردمی با نهادهای برپا شده بر اساس اصول آزادی و دموکراسی در ایران شکل نگیرد، این روند همچنان ادامه خواهد یافت. پس برای برپایی یک ایران آزاد که در آن از اعدام اثری نباشد، همه توان خود را بکار بگیریم.
👇🏻👇🏻👇🏻
🆔 @CHZIR
https://t.me/joinchat/C3oUokkImfphd242skFgpA
Telegram
📎
Forwarded from عفو بين الملل
📣 عفو بین‌الملل در روز جهانی مبارزه با اعدام گفت: «با زندانیان محکوم به اعدام باید با انسانیت و حفظ کرامت انسانی رفتار شود و در شرایطی مطابق با قوانین بین‌المللی حقوق بشر و استانداردهای بین‌المللی نگهداری شوند.»
🔺 عفو بین‌الملل کمپین جدیدی را برای فشار بر پنج کشور ایران، غنا، ژاپن، بلاروس و مالزی راه‌اندازی کرده است تا به شرایط غیرانسانی زندانیان محکوم به مرگ در زندان پایان داده و به سمت کامل لغو مجازات اعدام حرکت کنند.
🔺 استفان کاکبورگ، معاون برنامه مسائل جهانی عفو بین‌الملل گفت: «مهم نیست که چه جرمی مرتکب شده‌اند، هیچ‌‌کس نباید مجبور به تحمل شرایط غیرانسانی در زندان شود. هنوز در بسیاری از پرونده‌ها، زندانیان محکوم به مرگ در سلول انفرادی نگهداری میشوند، دسترسی به خدمات درمانی کافی ندارند و از خطر اعدام دلهره و اضطراب دارند.»
🔺 استفان کاکبورگ گفت: «این حقیقت که برخی دولتها زندانیان و خانواده‌های‌شان را چند روز قبل، یا در برخی پرونده‌ها، ساعاتی قبل از اعدام آگاه میکنند، هولناک است.»
🔺 تمامی دولت‌هایی که مجازات اعدام را حفظ کرده‌اند، فورا باید به شرایط بی‌رحمانه زندان پایان دهند، چرا که بسیاری از زندان محکوم به اعدام مجبور به تحمل آن هستند.
🔺 در حالی که عفو بین‌الملل اقدام به مستندسازی موارد نقض حقوق در سراسر جهان میکند، کارزار جدیدش پرونده‌هایی را در بلاروس، ایران، غنا، ژاپن و مالزی برجسته میکند.
▪ زندانیان محکوم به مرگ در غنا گفته‌اند که برای درمان بیماری‌ها در شرایط طولانی به دارو دسترسی ندارند.
▪ «محمدرضا حدادی» از سن ۱۵ سالگی در صف اعدام قرار دارد، شکنجه‌های روانی را برای اجرای حکم اعدام تحمل کرده است. در ۱۴ سال گذشته شش بار اجرای اعدام او برنامه‌ریزی و متوقف شد.
▪ «ماتسوموتو کنجی» در ژاپن، به اختلال روانی در نتیجه بازداشت طولانی و در انتظار اعدام بودن دچار شده است.
▪ «هو یه وا» در مالزی در سال ۲۰۱۴ تقاضای عفو و بخشودگی کرد، اما هنوز جوابی دریافت نکرده است.
▪ محرمانه بودن استفاده از مجازات اعدام در بلاروس متداول است، اعدامها به شدت از مردم پنهان نگاه داشته شده و بدون اطلاع زندانیان، خانواده‌ها و وکلایشان انجام میشود.
🔺 عفو بین الملل با مجازات اعدام صرف نظر از ماهیت جرم، ویژگی‌های محکوم یا روشی که حکومت برای کشتن استفاده میکند، در همه شرایط و بدون استثنا مخالف است.
🔺 مجازات اعدام مجازاتی بی‌رحمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز و نقض حق حیات است که در اعلامیه جهانی حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است.
🔹 لینک اطلاعیه عفو بین‌الملل به انگلیسی
https://bit.ly/2PqoBww
🔹 کانال تلگرام عفو بین‌الملل
@Amnesty_International
🔺 عفو بین‌الملل کمپین جدیدی را برای فشار بر پنج کشور ایران، غنا، ژاپن، بلاروس و مالزی راه‌اندازی کرده است تا به شرایط غیرانسانی زندانیان محکوم به مرگ در زندان پایان داده و به سمت کامل لغو مجازات اعدام حرکت کنند.
🔺 استفان کاکبورگ، معاون برنامه مسائل جهانی عفو بین‌الملل گفت: «مهم نیست که چه جرمی مرتکب شده‌اند، هیچ‌‌کس نباید مجبور به تحمل شرایط غیرانسانی در زندان شود. هنوز در بسیاری از پرونده‌ها، زندانیان محکوم به مرگ در سلول انفرادی نگهداری میشوند، دسترسی به خدمات درمانی کافی ندارند و از خطر اعدام دلهره و اضطراب دارند.»
🔺 استفان کاکبورگ گفت: «این حقیقت که برخی دولتها زندانیان و خانواده‌های‌شان را چند روز قبل، یا در برخی پرونده‌ها، ساعاتی قبل از اعدام آگاه میکنند، هولناک است.»
🔺 تمامی دولت‌هایی که مجازات اعدام را حفظ کرده‌اند، فورا باید به شرایط بی‌رحمانه زندان پایان دهند، چرا که بسیاری از زندان محکوم به اعدام مجبور به تحمل آن هستند.
🔺 در حالی که عفو بین‌الملل اقدام به مستندسازی موارد نقض حقوق در سراسر جهان میکند، کارزار جدیدش پرونده‌هایی را در بلاروس، ایران، غنا، ژاپن و مالزی برجسته میکند.
▪ زندانیان محکوم به مرگ در غنا گفته‌اند که برای درمان بیماری‌ها در شرایط طولانی به دارو دسترسی ندارند.
▪ «محمدرضا حدادی» از سن ۱۵ سالگی در صف اعدام قرار دارد، شکنجه‌های روانی را برای اجرای حکم اعدام تحمل کرده است. در ۱۴ سال گذشته شش بار اجرای اعدام او برنامه‌ریزی و متوقف شد.
▪ «ماتسوموتو کنجی» در ژاپن، به اختلال روانی در نتیجه بازداشت طولانی و در انتظار اعدام بودن دچار شده است.
▪ «هو یه وا» در مالزی در سال ۲۰۱۴ تقاضای عفو و بخشودگی کرد، اما هنوز جوابی دریافت نکرده است.
▪ محرمانه بودن استفاده از مجازات اعدام در بلاروس متداول است، اعدامها به شدت از مردم پنهان نگاه داشته شده و بدون اطلاع زندانیان، خانواده‌ها و وکلایشان انجام میشود.
🔺 عفو بین الملل با مجازات اعدام صرف نظر از ماهیت جرم، ویژگی‌های محکوم یا روشی که حکومت برای کشتن استفاده میکند، در همه شرایط و بدون استثنا مخالف است.
🔺 مجازات اعدام مجازاتی بی‌رحمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز و نقض حق حیات است که در اعلامیه جهانی حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است.
🔹 لینک اطلاعیه عفو بین‌الملل به انگلیسی
https://bit.ly/2PqoBww
🔹 کانال تلگرام عفو بین‌الملل
@Amnesty_International
www.amnesty.org
It's time to put an end to death penalty cruelty
Prisoners under sentence of death must be treated with humanity and dignity
Forwarded from بنیاد ریحان REYHAN FOUNDATION (Raha.sho)
روز جهانی اعدام یعنی گرامیداشت یاد و خاطره همه اعدامیان تاریخ بشریت. یعنی انسانهای شریف جهان میدانند اعدام دیوی هفت سر است که جان یک محکوم را میگیرد و کیفیت زندگی بازماندگان را دگرگون میکند. اعدام نشانه بربریت است و جهان مدرن بر علیه ان قیام کرده است .
جنبش علیه اعدام در ایران همچنان به پیش میرود . در حالی که فعالین علیه اعدام همواره در تلاشند تا طنابی را باز کنند، کسانی که حکومتشان وابسته به اعدام است در تلاشند تا احکام بیشتری صادر شده و انسانهای بیشتری به کام مرگ فرو روند . به نظر میرسد قضات صادر کننده حکم اعدام در حاشیه امن اجتماعی قرار داشته و بی اندک توجهی به خواست مردم که خواستار برچیدن چوبه های دار هستند همچنان به صدور حکم نفرت انگیز اعدام ادامه میدهند . به همین دلیل میبایست کمیته ای تشکیل شود تا اسامی قضات صادر کننده حکم اعدام و حتی کسانی که به بهانه مامور معذور بودن زیر پای محکومی را خالی میکنند ضبط و ثبت کند . همه دست اندرکاران برپایی چوبه دار باید بدانند که در فردای ایران برای هر حکم اعدام که صادر و اجرا کرده اند ، محاکمه و مجازات خواهند شد . در صورت تشکیل این کمیته ، همه خانواده هایی که عزیزانشان زیر تیغ هستند میتوانند مشخصات مندرج در پرونده و امضا کنندگان کیفرخواست، حکم دادگاه کیفری یا انقلاب ، دیوانعالی کشور و هیات پنج نفره یا هفت نفره ای که پیش از استیذان ، اجرای حکم اعدام را امضا میکنند را به کمیته مزبور ارسال دارند . بدیهی است تا زمان اعلام وجود چنین کمیته ای همه فعالین علیه اعدام میتوانند این اسامی را دریافت کنند .
حاکمین جوانکش باید بدانند مردم ایران هرگز فراموش نخواهند کرد که امضای چنین قضاتی باعث شد هزاران جوان از خانه های مردم ربوده و به چوبه های دار سپرده شوند .
در روز جهانی علیه اعدام به عنوان یکی از بازماندگان اعدام ، یاد و خاطره هزاران عزیز سربدار را گرامی میدارم.
شعله پاکروان(مادر ریحانه جباری)
@REYHANFND
جنبش علیه اعدام در ایران همچنان به پیش میرود . در حالی که فعالین علیه اعدام همواره در تلاشند تا طنابی را باز کنند، کسانی که حکومتشان وابسته به اعدام است در تلاشند تا احکام بیشتری صادر شده و انسانهای بیشتری به کام مرگ فرو روند . به نظر میرسد قضات صادر کننده حکم اعدام در حاشیه امن اجتماعی قرار داشته و بی اندک توجهی به خواست مردم که خواستار برچیدن چوبه های دار هستند همچنان به صدور حکم نفرت انگیز اعدام ادامه میدهند . به همین دلیل میبایست کمیته ای تشکیل شود تا اسامی قضات صادر کننده حکم اعدام و حتی کسانی که به بهانه مامور معذور بودن زیر پای محکومی را خالی میکنند ضبط و ثبت کند . همه دست اندرکاران برپایی چوبه دار باید بدانند که در فردای ایران برای هر حکم اعدام که صادر و اجرا کرده اند ، محاکمه و مجازات خواهند شد . در صورت تشکیل این کمیته ، همه خانواده هایی که عزیزانشان زیر تیغ هستند میتوانند مشخصات مندرج در پرونده و امضا کنندگان کیفرخواست، حکم دادگاه کیفری یا انقلاب ، دیوانعالی کشور و هیات پنج نفره یا هفت نفره ای که پیش از استیذان ، اجرای حکم اعدام را امضا میکنند را به کمیته مزبور ارسال دارند . بدیهی است تا زمان اعلام وجود چنین کمیته ای همه فعالین علیه اعدام میتوانند این اسامی را دریافت کنند .
حاکمین جوانکش باید بدانند مردم ایران هرگز فراموش نخواهند کرد که امضای چنین قضاتی باعث شد هزاران جوان از خانه های مردم ربوده و به چوبه های دار سپرده شوند .
در روز جهانی علیه اعدام به عنوان یکی از بازماندگان اعدام ، یاد و خاطره هزاران عزیز سربدار را گرامی میدارم.
شعله پاکروان(مادر ریحانه جباری)
@REYHANFND
تشنج پی در پی و مسمومیت شدید یک درویش گنابادی زندانی
بنابه گزارش های رسیده به نقل از علی سعیدی روزنامه نگار و فعال دراویش گنابادی "فرنام فرهنگ "درویش زندانی در زندان تهران بزرگ (فشافویه) که پس از حمله‌ی گارد زندان به درویشان محبوس در تیپ ۳ مورد ضرب و شتم قرار گرفت و به بند جرائم عمومی تیپ ۴ منتقل شد به دلیل تنفس هوای آلوده به انواع مواد مخدر، دچار مسمومیت و تشنج پی‌در‌پی شده است.
”بابک مرادی"دیگر درویشی که با فرنام فرهنگ همبند است در یک تماس تلفنی از وخامت حال آقای فرهنگ خبر داده و گفته است که در نتیجه‌ی عدم توجه مسئولان زندان به وضع جسمی او از روز جمعه ۱۳ مهر دست به اعتصاب غذا زده است.
آقای مرادی خواسته خود را از این اعتصاب غذا رسیدگی فوری به سلامت "فرنام فرهنگ "عنوان کرده و گفته است در صورتی به اعتصاب غذای خود پایان می‌دهد که یا هر دوی آنها را به سلول انفرادی منتقل کنند یا به بندی که در آن خبری از مصرف مواد مخدر نباشد.
👇🏻👇🏻👇🏻
🆔 @CHZIR
https://t.me/joinchat/C3oUokkImfphd242skFgpA
بنابه گزارش های رسیده به نقل از علی سعیدی روزنامه نگار و فعال دراویش گنابادی "فرنام فرهنگ "درویش زندانی در زندان تهران بزرگ (فشافویه) که پس از حمله‌ی گارد زندان به درویشان محبوس در تیپ ۳ مورد ضرب و شتم قرار گرفت و به بند جرائم عمومی تیپ ۴ منتقل شد به دلیل تنفس هوای آلوده به انواع مواد مخدر، دچار مسمومیت و تشنج پی‌در‌پی شده است.
”بابک مرادی"دیگر درویشی که با فرنام فرهنگ همبند است در یک تماس تلفنی از وخامت حال آقای فرهنگ خبر داده و گفته است که در نتیجه‌ی عدم توجه مسئولان زندان به وضع جسمی او از روز جمعه ۱۳ مهر دست به اعتصاب غذا زده است.
آقای مرادی خواسته خود را از این اعتصاب غذا رسیدگی فوری به سلامت "فرنام فرهنگ "عنوان کرده و گفته است در صورتی به اعتصاب غذای خود پایان می‌دهد که یا هر دوی آنها را به سلول انفرادی منتقل کنند یا به بندی که در آن خبری از مصرف مواد مخدر نباشد.
👇🏻👇🏻👇🏻
🆔 @CHZIR
https://t.me/joinchat/C3oUokkImfphd242skFgpA
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
خبرهای نقض حقوق بشر در ایران روز چهارشنبه ۱۸مهرماه ۹۷
Forwarded from Attach Master
در آرزوی ایران بدون اعدام
نامه زنداني سياسي حسن صادقي بمناسبت ر روز جهاني عليه اعدام
زندانی سیاسی حسن صادقی زندانی سیاسی زندان رجایی‌شهر (گوهردشت کرج) که خود از زندانیان سیاسی نوجوان در دهه شصت بوده است؛ در این روز با انتشار پیامی پس از شرح مختصری از اعدام نوجوانان در دهه شصت خواهان برچیدن حکم اعدام شد. وی در قسمتی از نامه اش چنین نوشت: «به امید روزی که جهانیان هرگونه رابطه با این حکومت رکورددار اعدام را مشروط به برچیدن احکام اعدام کنند.»
در آرزوی ایران بدون اعدام
”به روز جهانی لغو اعدام نزدیک می‌شویم و اعدامها در ایران همچنان ادامه دارد . اعدام ابزاری است که حاکمان جبار از دست زدن به آن ابایی ندارند. همچنان که این حکومت اعدام برایش مدال افتخار است. چرا که پایه‌های آن بر روی اعدام و کشتار و جنایت سوار است و از روز اول بقای خود را در این عمل غیر انسانی می‌دید.
این نظام چه انسانهای بی‌گناهی را که اعدام نکرده است و عجبا که برای آن به خودشان هم نشان افتخار هم میدهند. اعدام کودکان و نوجوانان بی‌گناهی چون فاطمه مصباح‌ها و عزت مصباح‌ها در سنین ۱۳ و ۱۵سال از کارنامه این نظام پاک نخواهد شد.
از زمانی که چشم باز کردم دو عمو داشتم: حاج محمد مصباح و عطا حاج محمودیان که همیشه درکنار هم بودیم، با فاطمه و عزت‌السادات و محمود و اصغر همبازی بودیم. اسباب بازی ما قلم و کاغذ و کتاب بود، بازی ما خواندن و نوشتن کتاب‌هایی مثل ماهی سیاه کوچولو و یا داستان‌های قرآن و امام حسین و امام علی را می‌خواندیم و هرکس باید آنچه را فهمیده بود می‌گفت تا پدرانمان امتیاز بدهند.
در آن زمان فکرش را نمی‌کردیم که روزی آموزه‌های‌مان از امام حسین و علی (ع) و .... منجر به زندان افتادن من و فاطمه و عزت شود و در نهایت هم فاطمه ۱۳ساله و عزت ۱۵ ساله به جوخه اعدام سپرده شوند؛ بی‌جرم و بی‌جنایت؛ حتی بدون هیچ محاکمه و دادگاه و قاضی !!! .
عزت‌السادات در ۱۵سالگی و محمود برادر دیگرش در ۱۸سالگی اعدام شوند. بله ماهی سیاه کوچولو خوب مسیری را انتخاب کرده .. اقیانوس آزادی (این برداشت فاطمه از بازی آنروز ما بود). وقتی جرم و جنایت به اینجا میرسد؛ باید هم خود را در زیر لوای حمایت از کودک یمن پنهان کرد.
آیا می‌توانید بگویید شما با کودکان این سرزمین چه کردید که حالا دم از کودک کشی می‌زنید؟ با جوانانی مثل محمد مصباح‌ها ، تیمورداورها و مسعود خستوها و علی خادمی‌ها ... چه کردید که حالا دم از کشته شدن جوانان فلسطینی می‌زنید؟ البته تعجبی ندارد که جلاد پورمحمدی جلوی دوربین بیاید و با بی‌شرمی بگوید: «اعدام کرده ایم و حق ما بوده!!!» آخر چه کسی این حق را به تو داده که نوجوانی چون افشین ۱۵ ساله یا مصطفی مثنی۲۰ساله را اعدام کنی؟
سال ۱۳۶۱ مرا به زندان قزلحصار بردند. بعدها شنیدم محمود مصباح را که زمان خداحافظی با او پایش شکسته و در گچ بود. کمی بعد از رفتن من همراه برادرش اکبر آقای مصباح اعدام کردند(۱) درحالی که درلحظه اعدام دست دردست همدیگر داشتند. يك سال نشده بود که از زندان قزلحصار به زندان اوین منتقل شدم. بند آموزشگاه همان سالن شش همان اتاق ۷۸ ولی از ۳۰ نفر یک سال پیش تنها ۵ نفر باقی مانده بودند. احمد، جبرئیل، تیمور، بهروز، بچه‌های ۹۰ نفره خزانه (۲)؛ بچه‌های تیم فوتبال؛ مصطفی مثنی (3) کجا رفتند؟؟؟
از بغض درگلو و سرهای پایین آن‌هایی که مانده بودند جواب سوالم را همانجا گرفتم. ماشین اعدام رژیم همچنان روشن است و پس از ۴۰ سال هنوز می‌کْشد و می‌کْشد و می‌کْشد.
همین چند هفته پیش زانیار و لقمان را از کنارمان بردند و گویی مارهای ضحاک از خون جوانان این سرزمین سیراب نمی‌شوند. به امید روزی که جهانیان هرگونه رابطه با این حکومت رکورددار اعدام را مشروط به برچیدن احکام اعدام کنند.
باز آمدم چو عید نو تا قفل زندان بشکنم
وین چرخ مردم‌خوار را چنگال و دندان بشکنم
گشتم مقیم بزم او چون لطف دیدم عزم او
گشتم حقیر راه او تا ساق شیطان بشکنم
زآغازعهدی کرده ام این جان فدای شه کنم
بشکسته بادا پشت جان گرعهد و پیمان بشکنم”
پاورقي ها:
۱ - اکبرآقای مصباح و اصغر مصباح، محمود مصباح، عزت‌السادات مصباح و فاطمه مصباح همه این‌ها فرزندان حاج محمد مصباح هستند و اعضاء یک خانواده هستند.
۲ - ۹۰ نفره خزانه، بچه‌های خزانه تهران بودند که در یک ساختمان دستگیر شده بودند .
۳ - بچه های تیم فوتبال جوانانی بودند که در زمین فوتبال یکجا دستگیر شده بودند.
” حسن صادقی - زندان گوهردشت - مهر ۱۳۹۷”
👇🏻👇🏻👇🏻
🆔 @CHZIR
https://t.me/joinchat/C3oUokkImfphd242skFgpA
نامه زنداني سياسي حسن صادقي بمناسبت ر روز جهاني عليه اعدام
زندانی سیاسی حسن صادقی زندانی سیاسی زندان رجایی‌شهر (گوهردشت کرج) که خود از زندانیان سیاسی نوجوان در دهه شصت بوده است؛ در این روز با انتشار پیامی پس از شرح مختصری از اعدام نوجوانان در دهه شصت خواهان برچیدن حکم اعدام شد. وی در قسمتی از نامه اش چنین نوشت: «به امید روزی که جهانیان هرگونه رابطه با این حکومت رکورددار اعدام را مشروط به برچیدن احکام اعدام کنند.»
در آرزوی ایران بدون اعدام
”به روز جهانی لغو اعدام نزدیک می‌شویم و اعدامها در ایران همچنان ادامه دارد . اعدام ابزاری است که حاکمان جبار از دست زدن به آن ابایی ندارند. همچنان که این حکومت اعدام برایش مدال افتخار است. چرا که پایه‌های آن بر روی اعدام و کشتار و جنایت سوار است و از روز اول بقای خود را در این عمل غیر انسانی می‌دید.
این نظام چه انسانهای بی‌گناهی را که اعدام نکرده است و عجبا که برای آن به خودشان هم نشان افتخار هم میدهند. اعدام کودکان و نوجوانان بی‌گناهی چون فاطمه مصباح‌ها و عزت مصباح‌ها در سنین ۱۳ و ۱۵سال از کارنامه این نظام پاک نخواهد شد.
از زمانی که چشم باز کردم دو عمو داشتم: حاج محمد مصباح و عطا حاج محمودیان که همیشه درکنار هم بودیم، با فاطمه و عزت‌السادات و محمود و اصغر همبازی بودیم. اسباب بازی ما قلم و کاغذ و کتاب بود، بازی ما خواندن و نوشتن کتاب‌هایی مثل ماهی سیاه کوچولو و یا داستان‌های قرآن و امام حسین و امام علی را می‌خواندیم و هرکس باید آنچه را فهمیده بود می‌گفت تا پدرانمان امتیاز بدهند.
در آن زمان فکرش را نمی‌کردیم که روزی آموزه‌های‌مان از امام حسین و علی (ع) و .... منجر به زندان افتادن من و فاطمه و عزت شود و در نهایت هم فاطمه ۱۳ساله و عزت ۱۵ ساله به جوخه اعدام سپرده شوند؛ بی‌جرم و بی‌جنایت؛ حتی بدون هیچ محاکمه و دادگاه و قاضی !!! .
عزت‌السادات در ۱۵سالگی و محمود برادر دیگرش در ۱۸سالگی اعدام شوند. بله ماهی سیاه کوچولو خوب مسیری را انتخاب کرده .. اقیانوس آزادی (این برداشت فاطمه از بازی آنروز ما بود). وقتی جرم و جنایت به اینجا میرسد؛ باید هم خود را در زیر لوای حمایت از کودک یمن پنهان کرد.
آیا می‌توانید بگویید شما با کودکان این سرزمین چه کردید که حالا دم از کودک کشی می‌زنید؟ با جوانانی مثل محمد مصباح‌ها ، تیمورداورها و مسعود خستوها و علی خادمی‌ها ... چه کردید که حالا دم از کشته شدن جوانان فلسطینی می‌زنید؟ البته تعجبی ندارد که جلاد پورمحمدی جلوی دوربین بیاید و با بی‌شرمی بگوید: «اعدام کرده ایم و حق ما بوده!!!» آخر چه کسی این حق را به تو داده که نوجوانی چون افشین ۱۵ ساله یا مصطفی مثنی۲۰ساله را اعدام کنی؟
سال ۱۳۶۱ مرا به زندان قزلحصار بردند. بعدها شنیدم محمود مصباح را که زمان خداحافظی با او پایش شکسته و در گچ بود. کمی بعد از رفتن من همراه برادرش اکبر آقای مصباح اعدام کردند(۱) درحالی که درلحظه اعدام دست دردست همدیگر داشتند. يك سال نشده بود که از زندان قزلحصار به زندان اوین منتقل شدم. بند آموزشگاه همان سالن شش همان اتاق ۷۸ ولی از ۳۰ نفر یک سال پیش تنها ۵ نفر باقی مانده بودند. احمد، جبرئیل، تیمور، بهروز، بچه‌های ۹۰ نفره خزانه (۲)؛ بچه‌های تیم فوتبال؛ مصطفی مثنی (3) کجا رفتند؟؟؟
از بغض درگلو و سرهای پایین آن‌هایی که مانده بودند جواب سوالم را همانجا گرفتم. ماشین اعدام رژیم همچنان روشن است و پس از ۴۰ سال هنوز می‌کْشد و می‌کْشد و می‌کْشد.
همین چند هفته پیش زانیار و لقمان را از کنارمان بردند و گویی مارهای ضحاک از خون جوانان این سرزمین سیراب نمی‌شوند. به امید روزی که جهانیان هرگونه رابطه با این حکومت رکورددار اعدام را مشروط به برچیدن احکام اعدام کنند.
باز آمدم چو عید نو تا قفل زندان بشکنم
وین چرخ مردم‌خوار را چنگال و دندان بشکنم
گشتم مقیم بزم او چون لطف دیدم عزم او
گشتم حقیر راه او تا ساق شیطان بشکنم
زآغازعهدی کرده ام این جان فدای شه کنم
بشکسته بادا پشت جان گرعهد و پیمان بشکنم”
پاورقي ها:
۱ - اکبرآقای مصباح و اصغر مصباح، محمود مصباح، عزت‌السادات مصباح و فاطمه مصباح همه این‌ها فرزندان حاج محمد مصباح هستند و اعضاء یک خانواده هستند.
۲ - ۹۰ نفره خزانه، بچه‌های خزانه تهران بودند که در یک ساختمان دستگیر شده بودند .
۳ - بچه های تیم فوتبال جوانانی بودند که در زمین فوتبال یکجا دستگیر شده بودند.
” حسن صادقی - زندان گوهردشت - مهر ۱۳۹۷”
👇🏻👇🏻👇🏻
🆔 @CHZIR
https://t.me/joinchat/C3oUokkImfphd242skFgpA
Telegram
📎
Forwarded from Attach Master
حکم قطع دست یک زندانی ۳۸ ساله در زندان مرکزی ارومیه برای دومین بار در دادگاه تایید شد
حکم قطع دست یک زندانی ۳۸ ساله به نام کسری کرمی در زندان ارومیه، برای سومین بار در شعبه یک دادگاه کیفری ارومیه تایید شد.
کسری کرمی ۳۸ ساله، اهل کرمانشاه در ۲۱ مهر ۱۳۹۲ در فلکه بهداری شهر ارومیه توسط ماموران آگاهی بازداشت و به اتهام سرقت مورد بازجویی و شکنجه قرار گرفت.
دادگاه بدوی این زندانی روز ۲۴ بهمن سال ۱۳۹۵، با حضور شاکیان پرونده و وکیل تعیینی در شعبه یک دادگاه کیفری ارومیه برگزار شد. در این دادگاه سه قاضی به نام های علیرضا آقازاده، حمزه علی‌احمدی و سلمان نجفی به قطع دست محکوم شد.
این حکم پس از اعتراض وکیل مدافع به شعبه ۲۷ دیوان عالی کشور ارجاع داده شد و ۳ خرداد ۱۳۹۶، این دادگاه به دلیل عدم درخواست شاکیان خصوصی برای صدور حکم قطع دست، پرونده را مجدد به شعبه یک دادگاه کیفری ارجاع داد.
دومین جلسه رسیدگی به پرونده این زندانی روز ۲۲ تیر ۱۳۹۶، برگزار شد و روز ۱ مهر ۱۳۹۶، حکم قطع دست مجدد تایید شد.
عفو بین‌الملل در رابطه با مجازات قطع عضو در ایران گفته است «اعمال شکنجه طبق قوانین بین المللی یک جرم است. ایران به عنوان عضو میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی ملزم است که شکنجه را در هر شرایطی و بدون استینا ممنوع کند. کسانی که مسئولیت صدور و اجرای چنین احکامی را دارند باید بدانند که براساس قوانین بین المللی قابل تعقیب و محاکمه کیفری هستند.»
اما علیرغم تمام هشدارهای بین المللی مجازات نقص عضو همچنان در ایران ادامه دارد و مقامات ایران علنا از این مجازاتها که مصداق بارز شکنجه است، دفاع میکنند.
محسنی اژه‌ای در دفاع از مجازات نقص عضو گفته بود: «یک پا و یک دست او (ناامن کنندگان جامعه) را می‌توانید قطع کنید، یکی از مجارات‌هایی هم که برای ناامن کنندگان جامعه در نظر گرفته شده، یا اعدام آنهاست یا اینکه برای ابد آنها را از مردم جدا کنید که حق بازگشت به زندگی و به سمت مردم را نداشته باشند.» (خبرگزاری فارس – ۱۷ ژانویه ۲۰۱۸)
👇🏻👇🏻👇🏻
🆔 @CHZIR
https://t.me/joinchat/C3oUokkImfphd242skFgpA
حکم قطع دست یک زندانی ۳۸ ساله به نام کسری کرمی در زندان ارومیه، برای سومین بار در شعبه یک دادگاه کیفری ارومیه تایید شد.
کسری کرمی ۳۸ ساله، اهل کرمانشاه در ۲۱ مهر ۱۳۹۲ در فلکه بهداری شهر ارومیه توسط ماموران آگاهی بازداشت و به اتهام سرقت مورد بازجویی و شکنجه قرار گرفت.
دادگاه بدوی این زندانی روز ۲۴ بهمن سال ۱۳۹۵، با حضور شاکیان پرونده و وکیل تعیینی در شعبه یک دادگاه کیفری ارومیه برگزار شد. در این دادگاه سه قاضی به نام های علیرضا آقازاده، حمزه علی‌احمدی و سلمان نجفی به قطع دست محکوم شد.
این حکم پس از اعتراض وکیل مدافع به شعبه ۲۷ دیوان عالی کشور ارجاع داده شد و ۳ خرداد ۱۳۹۶، این دادگاه به دلیل عدم درخواست شاکیان خصوصی برای صدور حکم قطع دست، پرونده را مجدد به شعبه یک دادگاه کیفری ارجاع داد.
دومین جلسه رسیدگی به پرونده این زندانی روز ۲۲ تیر ۱۳۹۶، برگزار شد و روز ۱ مهر ۱۳۹۶، حکم قطع دست مجدد تایید شد.
عفو بین‌الملل در رابطه با مجازات قطع عضو در ایران گفته است «اعمال شکنجه طبق قوانین بین المللی یک جرم است. ایران به عنوان عضو میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی ملزم است که شکنجه را در هر شرایطی و بدون استینا ممنوع کند. کسانی که مسئولیت صدور و اجرای چنین احکامی را دارند باید بدانند که براساس قوانین بین المللی قابل تعقیب و محاکمه کیفری هستند.»
اما علیرغم تمام هشدارهای بین المللی مجازات نقص عضو همچنان در ایران ادامه دارد و مقامات ایران علنا از این مجازاتها که مصداق بارز شکنجه است، دفاع میکنند.
محسنی اژه‌ای در دفاع از مجازات نقص عضو گفته بود: «یک پا و یک دست او (ناامن کنندگان جامعه) را می‌توانید قطع کنید، یکی از مجارات‌هایی هم که برای ناامن کنندگان جامعه در نظر گرفته شده، یا اعدام آنهاست یا اینکه برای ابد آنها را از مردم جدا کنید که حق بازگشت به زندگی و به سمت مردم را نداشته باشند.» (خبرگزاری فارس – ۱۷ ژانویه ۲۰۱۸)
👇🏻👇🏻👇🏻
🆔 @CHZIR
https://t.me/joinchat/C3oUokkImfphd242skFgpA
Telegram
📎
Forwarded from Attach Master
اعتصاب غذای بیش از ۷۰۰ زندانی در زندان مرکزی ارومیه
بدنبال خودکشی یکی از زندانیان در زندان ارومیه در روز چهارشنبه ۱۸ مهر ماه؛ بیش از ۷۰۰ تن از زندانیان بند ۱۵ زندان مرکزی ارومیه ؛ اعتصاب غذا کردند.
محمد آهوپا؛ فرزند محمود اهل روستای کریم آباد ارومیه که به جرم مواد مخدر 25 سال حکم زندان داشته و ۸ سال است که در زندان ارومیه در حبس بسر میبرد؛ روز چهارشنبه در بازدید رییس زندان ارومیه ار بند ۱۵ از وی برای چندمین بار درخواست مرخصی برای دیدار با خانواده‌اش را میکند اما با مخالفت رئیس زندان روبرو میشود. وی از شدت فشار و اندوه خود را در ساعت ۱۸۳۰ روز چهارشنبه حلق آویز می کند.
بدنبال این واقعه مامورین زندان یک گرم مواد مخدر شیشه روی تخت وی می گذارند تا وانمود شود که وی پس از استفاده از شیشه خود را به دار آویخته است.
از عصر چهارشنبه فضای بند ۱۵ این زندان متشنج شده و زندانیان با شعار علیه رییس زندان؛ وی را از بند ۱۵ به همراه همه مامورین و حتی وکیل بندها بیرون میکنند.
زندانیان از صبح روز پنجشنبه ۱۹ مهر ماه در اعتراض به وضعیت کنونی این زندان و فشارهای رییس زندان به زندانیان، و اعمال مافیایی وی، اعلام اعتصاب غذا کرده و درحال حاضر در اعتصاب بسر می برند
👇🏻👇🏻👇🏻
🆔 @CHZIR
https://t.me/joinchat/C3oUokkImfphd242skFgpA
بدنبال خودکشی یکی از زندانیان در زندان ارومیه در روز چهارشنبه ۱۸ مهر ماه؛ بیش از ۷۰۰ تن از زندانیان بند ۱۵ زندان مرکزی ارومیه ؛ اعتصاب غذا کردند.
محمد آهوپا؛ فرزند محمود اهل روستای کریم آباد ارومیه که به جرم مواد مخدر 25 سال حکم زندان داشته و ۸ سال است که در زندان ارومیه در حبس بسر میبرد؛ روز چهارشنبه در بازدید رییس زندان ارومیه ار بند ۱۵ از وی برای چندمین بار درخواست مرخصی برای دیدار با خانواده‌اش را میکند اما با مخالفت رئیس زندان روبرو میشود. وی از شدت فشار و اندوه خود را در ساعت ۱۸۳۰ روز چهارشنبه حلق آویز می کند.
بدنبال این واقعه مامورین زندان یک گرم مواد مخدر شیشه روی تخت وی می گذارند تا وانمود شود که وی پس از استفاده از شیشه خود را به دار آویخته است.
از عصر چهارشنبه فضای بند ۱۵ این زندان متشنج شده و زندانیان با شعار علیه رییس زندان؛ وی را از بند ۱۵ به همراه همه مامورین و حتی وکیل بندها بیرون میکنند.
زندانیان از صبح روز پنجشنبه ۱۹ مهر ماه در اعتراض به وضعیت کنونی این زندان و فشارهای رییس زندان به زندانیان، و اعمال مافیایی وی، اعلام اعتصاب غذا کرده و درحال حاضر در اعتصاب بسر می برند
👇🏻👇🏻👇🏻
🆔 @CHZIR
https://t.me/joinchat/C3oUokkImfphd242skFgpA
Telegram
📎
Forwarded from عفو بين الملل
📣وضع سلامت محمد حبیبی معلم ایرانی دربند و فعال صنفی ناگوار است و مراقبت های درمانی تخصصی فوری که نیاز دارد به او داده نمی شود. او زندانی سیاسی است که تنها باید بخاطر اقدامات حقوق بشری اش ۱۰ سال و نیم در زندان باشد. او باید هرچه سریع تر و بدون قید و شرط آزاد شود.
🔺به محمد حبیبی فعال صنفی و معلم دربند، عضو هیئت مدیره ی اتحادیه ی صنفی معلمان تهران، اجازه داده نمی شود تا مراقبت های پزشکی مورد نیازش را دریافت کند. در آگوست ۲۰۱۸ این مدافع حقوق بشر که در زندان اوین تهران است، مشخصا به بیمارستانی در تهران منتقل شد و مورد معاینه ی پزشک عمومی قرار گرفت که اعلام کرد کلیه هایش باید مورد بررسی فوری یک متخصص قرار گیرند. با این وجود، او دوباره بدون دریافت مراقبت پزشکی تخصصی مورد نیاز به زندان بازگردانده شده است. محمد حیبی می گوید که بخاطر دستگیری خشونت آمیزش در می ۲۰۱۸ درد شدیدی در سینه و ریه هایش احساس می کند. با این وجود کلینیک پزشکی زندان تنها چیزی نامعلوم به او تزریق کرده است.
🔺محمد حبیبی نخستین بار در ۳ مارس ۲۰۱۸ خارج از مدرسه ای که در تهران تدریس می کرد، مقابل دانش آموزانش دستگیر شد. او می گوید سپاه پاسداران به او اسپری فلفل زده و او را در طول بازداشتش کتک زده اند و او را به مکانی نامعلوم منتقل کرده اند که آنجا تا حدود ۱۹ مارس در انفرادی به سر برد. او می گوید در این دوران بارها در حالی چشم بند به چشم داشت بازجویی شده و مورد شکنجه و بدرفتاری قرار گرفته است. آن ها به او سیلی زده اند، سرش را به اجبار تراشیده اند و او و خانواده اش را مورد توهین و تهدید قرار داده اند. او به زندان اوین منتقل شده و به قید وثیقه در ۱۵ آپریل آزاد شد. او دوباره در ۱۰ می در تجمع صلح آمیز معلمان تهران علیه شرایط اقتصادی بد معلمان و کمبود بودجه ی کافی در آموزش دولتی با خشونت دستگیر شد. در ۲۳ ژوئیه، دادگاهی به شدت غیرمنصفانه در شعبه ی ۲۶ دادگاه انقلاب تهران محکوم شد که تنها دو ساعت طول کشید و آثار کتک در بدنش را نادیده گرفت. او اجازه نداشت تا ده دقیقه قبل از دادگاهش با وکیلش دیدار کند. او در ماه اوت به اتهامات مختلفی علیه امنیت ملی محکوم شد و به طور کامل از فعالیت های حقوق بشری به عنوان یک عضو اتحادیه ی معلمان محروم شد و به ۱۰ و نیم سال زندان، ۷۴ ضربه شلاق، دوسال ممنوعیت خروج از کشور و دو سال ممنوعیت عضویت در احزاب، گروه ها یا فعالیت های سیاسی و اجتماعی محکوم شد. او در حال حاضر محکومیت خود را سپری می کند.
🔹لینک اقدام فوری عفو بین‌الملل به انگلیسی
https://www.amnesty.org/en/documents/mde13/9179/2018/en/
🔹لینک دانلود فایل پی‌دی‌اف اقدام فوری عفو بین‌الملل به فارسی
https://t.me/Amnesty_International/934
⬅️ کانال تلگرام عفو بین‌الملل
@Amnesty_International
🔺به محمد حبیبی فعال صنفی و معلم دربند، عضو هیئت مدیره ی اتحادیه ی صنفی معلمان تهران، اجازه داده نمی شود تا مراقبت های پزشکی مورد نیازش را دریافت کند. در آگوست ۲۰۱۸ این مدافع حقوق بشر که در زندان اوین تهران است، مشخصا به بیمارستانی در تهران منتقل شد و مورد معاینه ی پزشک عمومی قرار گرفت که اعلام کرد کلیه هایش باید مورد بررسی فوری یک متخصص قرار گیرند. با این وجود، او دوباره بدون دریافت مراقبت پزشکی تخصصی مورد نیاز به زندان بازگردانده شده است. محمد حیبی می گوید که بخاطر دستگیری خشونت آمیزش در می ۲۰۱۸ درد شدیدی در سینه و ریه هایش احساس می کند. با این وجود کلینیک پزشکی زندان تنها چیزی نامعلوم به او تزریق کرده است.
🔺محمد حبیبی نخستین بار در ۳ مارس ۲۰۱۸ خارج از مدرسه ای که در تهران تدریس می کرد، مقابل دانش آموزانش دستگیر شد. او می گوید سپاه پاسداران به او اسپری فلفل زده و او را در طول بازداشتش کتک زده اند و او را به مکانی نامعلوم منتقل کرده اند که آنجا تا حدود ۱۹ مارس در انفرادی به سر برد. او می گوید در این دوران بارها در حالی چشم بند به چشم داشت بازجویی شده و مورد شکنجه و بدرفتاری قرار گرفته است. آن ها به او سیلی زده اند، سرش را به اجبار تراشیده اند و او و خانواده اش را مورد توهین و تهدید قرار داده اند. او به زندان اوین منتقل شده و به قید وثیقه در ۱۵ آپریل آزاد شد. او دوباره در ۱۰ می در تجمع صلح آمیز معلمان تهران علیه شرایط اقتصادی بد معلمان و کمبود بودجه ی کافی در آموزش دولتی با خشونت دستگیر شد. در ۲۳ ژوئیه، دادگاهی به شدت غیرمنصفانه در شعبه ی ۲۶ دادگاه انقلاب تهران محکوم شد که تنها دو ساعت طول کشید و آثار کتک در بدنش را نادیده گرفت. او اجازه نداشت تا ده دقیقه قبل از دادگاهش با وکیلش دیدار کند. او در ماه اوت به اتهامات مختلفی علیه امنیت ملی محکوم شد و به طور کامل از فعالیت های حقوق بشری به عنوان یک عضو اتحادیه ی معلمان محروم شد و به ۱۰ و نیم سال زندان، ۷۴ ضربه شلاق، دوسال ممنوعیت خروج از کشور و دو سال ممنوعیت عضویت در احزاب، گروه ها یا فعالیت های سیاسی و اجتماعی محکوم شد. او در حال حاضر محکومیت خود را سپری می کند.
🔹لینک اقدام فوری عفو بین‌الملل به انگلیسی
https://www.amnesty.org/en/documents/mde13/9179/2018/en/
🔹لینک دانلود فایل پی‌دی‌اف اقدام فوری عفو بین‌الملل به فارسی
https://t.me/Amnesty_International/934
⬅️ کانال تلگرام عفو بین‌الملل
@Amnesty_International
www.amnesty.org
Document
Imprisoned Iranian teacher and trade unionist Mohammad Habibi is in poor health and is being denied the urgent specialized medical care he needs. He is a prisoner of conscience, serving 10 and a half years in prison solely for...