کاش میتونستم کتاب «اختناق ایران» مورگان شوستر رو به تعداد دانش‌آموزان ایران چاپ کنم و بدم همشون بخونن! اتفاقات این ۷، ۸ ماه حضور این مرد در ایران، یه بُرش دقیق و کامل از وضعیت سیاسی، فرهنگی و اقتصادی ما محسوب میشه! واقعاً خدمتی که این مرد با این کتاب کرده، هیچ تاریخ‌نگاری نکرده!
@Vaajpub
@Vaajpub
ایران دشت‌های دلپذیر دارد و مادرهای خوب و روشنفکران بد و غذاهای خوشمزه.
از نامه‌های سپهری به محصص.
@Vaajpub
#سهراب_سپهری #بهمن_محصص
از نامه‌های سپهری به محصص.
@Vaajpub
#سهراب_سپهری #بهمن_محصص
سفرنامه لیدی شل کتابی منحصربه‌فرد برای فهم ایام نخستین ایران معاصره که برخلاف عموم کتاب‌ها و سفرنامه‌های تقلیل‌یافته به جهان مردانه، موفق به ثبت جهان زنانه -هرچند از موضع بالا- شده، لحظاتی که برای حضور مردان ناممکن بوده و کنجکاوی اندکی هم در کار. این نمونه جذابی است برای اهل فکر.
@vaajpub
@vaajpub
زادروز
#بیژن_مفید
(۲۲ خرداد ۱۳۱۴، تهران ـ ۲۱ آبان ۱۳۶۳، لس‌آنجلس)
نویسنده، کارگردان، شاعر، آهنگساز، مترجم، بازیگر
برادرِ #بهمن_مفید
از او نُه نمایشنامه انتشار یافته و بعضی از نوشته‌هایش به روی صحنه آمده و بیش از ۱۵۰ نمایشنامه رادیویی و تلویزیونی توسط او ترجمه و کارگردانی شده‌است. شهر قصه پرآوازه‌ترین اثر بیژن مفید است.
بیژن مفید هنوز دفن نشده، و سال‌هاست که خاکسترش در بانکی در لوس‌آنجلس نگهداری می‌شود.
@Vaajpub
#بیژن_مفید
(۲۲ خرداد ۱۳۱۴، تهران ـ ۲۱ آبان ۱۳۶۳، لس‌آنجلس)
نویسنده، کارگردان، شاعر، آهنگساز، مترجم، بازیگر
برادرِ #بهمن_مفید
از او نُه نمایشنامه انتشار یافته و بعضی از نوشته‌هایش به روی صحنه آمده و بیش از ۱۵۰ نمایشنامه رادیویی و تلویزیونی توسط او ترجمه و کارگردانی شده‌است. شهر قصه پرآوازه‌ترین اثر بیژن مفید است.
بیژن مفید هنوز دفن نشده، و سال‌هاست که خاکسترش در بانکی در لوس‌آنجلس نگهداری می‌شود.
@Vaajpub
محبوب من!
عدالت یعنی هرچیزی، هرکسی، سرجای خودش باشد.
عدل این است که شما در دل ما باشید.
#محمد_صالح‌علا
@Vaajpub
عدالت یعنی هرچیزی، هرکسی، سرجای خودش باشد.
عدل این است که شما در دل ما باشید.
#محمد_صالح‌علا
@Vaajpub
زادروز و سالروز درگذشت
#اصغر_بیچاره (اصغر بیچاره ژوله گنابادی)
(۲۲ خرداد ۱۳۰۶، تهران ـ ۲۲ خرداد ۱۳۹۵، لس‌آنجلس، کالیفرنیا)
عکاس، هنرپیشه و کارگردان
از او به عنوان قدیمی‌ترین عکاس حرفه‌ای ایران یاد می‌شود
@Vaajpub
#اصغر_بیچاره (اصغر بیچاره ژوله گنابادی)
(۲۲ خرداد ۱۳۰۶، تهران ـ ۲۲ خرداد ۱۳۹۵، لس‌آنجلس، کالیفرنیا)
عکاس، هنرپیشه و کارگردان
از او به عنوان قدیمی‌ترین عکاس حرفه‌ای ایران یاد می‌شود
@Vaajpub
فروغ فرخزاد در چند داستان کوتاهی که برای مجلات هفتگیِ سال 1336 نوشت، به‌خلاف روال معهود داستان‌نویسیِ زنانه، از کاربرد توصیف‌های ادیبانۀ کلیشه‌ای پرهیز کرد و به سادگیِ زبان گفتار رو آورد؛ چشم‌اندازهای طبیعت را هم، که در اکثر داستان‌های این دوره کارکردی روایی نداشتند، براساس ضرورت مضمونیِ داستان برگزید و به گفت‌وگوها نقشی مهم‌تر از توصیف‌ها بخشید.
داستان‌ها متعلق به دورۀ نخست کارِ ادبی فرخزاد و پیش از تحول فکری و هنری او در «تولدی دیگر» (1342) است. از این رو، آن‌ها را به قالب کتابی مستقل درنیاورد و رضا داد در لابه‌لای صفحات مطبوعات فراموش شوند.
اما داستان‌ها، با همۀ خامیِ صناعتِ به‌کاررفته در آن‌ها، از سادگی و صراحتی کمیاب در میان آثار زنان این دوره برخوردارند. نویسنده بیش از آن‌که همچون دیگر زنان نویسنده، در فکر اصلاح اجتماع و هشدار دادن به دختران باشد، تحول عاطفی و فردیِ شخصیت داستان را مدنظر دارد. همۀ داستان‌ها را زن جوانی به صیغۀ اول شخص مفرد روایت می‌کند که در پیِ شناخت نیمۀ دیگرِ خود، به ارتباطی عاطفی می‌اندیشد، اما با پی بردن به بازیچه شدن، یا جداییِ ناگزیر، پوچیِ پنهان در این رابطه را حس می‌کند. از این رو داستان‌های عاشقانۀ فرخزاد، فضایی سرد و تیره، آکنده از سرخوردگی و تنهایی و مرگ می‌یابند.
داستان «شکست» روایتِ حسِ خامِ عشق دورۀ نوجوانی با طنزی در کلام است. «دوست کوچک من» از خلال رابطۀ عاطفیِ زن با کودکی بیمار و تک‌افتاده، حسی بشردوستانه و مادرانه را بازتاب می‌دهد. «کابوس» داستانی اروتیک از دیدِ کودکی بدخواب‌شده، از سروصداهای اتاق خواب پدر و مادر است؛ اما عمدۀ داستان‌ها، مثل «بی‌تفاوت» و «اندوه فردا» و «انتها»، بازنماییِ رمانتیکِ احساساتِ درونیِ زنانه‌اند.
فرخزاد در این داستان‌ها، از منظری شخصی و زنانه عواطف و احساسات خود را بیان می‌کند و سنت حسب‌حال‌نویسیِ زنان داستان‌نویس را، به‌صراحت و با عصیانگریِ بیشتر، ادامه می‌دهد.
حسن میرعابدینی، دختران شهرزاد، زنان نویسندۀ ایرانی، نشر چشمه، 1400، صص 88 و 89.
#فروغ_فرخزاد
#حسن_میرعابدینی
#داستان
#داستان_کوتاه
#نشر_واج
@Vaajpub
داستان‌ها متعلق به دورۀ نخست کارِ ادبی فرخزاد و پیش از تحول فکری و هنری او در «تولدی دیگر» (1342) است. از این رو، آن‌ها را به قالب کتابی مستقل درنیاورد و رضا داد در لابه‌لای صفحات مطبوعات فراموش شوند.
اما داستان‌ها، با همۀ خامیِ صناعتِ به‌کاررفته در آن‌ها، از سادگی و صراحتی کمیاب در میان آثار زنان این دوره برخوردارند. نویسنده بیش از آن‌که همچون دیگر زنان نویسنده، در فکر اصلاح اجتماع و هشدار دادن به دختران باشد، تحول عاطفی و فردیِ شخصیت داستان را مدنظر دارد. همۀ داستان‌ها را زن جوانی به صیغۀ اول شخص مفرد روایت می‌کند که در پیِ شناخت نیمۀ دیگرِ خود، به ارتباطی عاطفی می‌اندیشد، اما با پی بردن به بازیچه شدن، یا جداییِ ناگزیر، پوچیِ پنهان در این رابطه را حس می‌کند. از این رو داستان‌های عاشقانۀ فرخزاد، فضایی سرد و تیره، آکنده از سرخوردگی و تنهایی و مرگ می‌یابند.
داستان «شکست» روایتِ حسِ خامِ عشق دورۀ نوجوانی با طنزی در کلام است. «دوست کوچک من» از خلال رابطۀ عاطفیِ زن با کودکی بیمار و تک‌افتاده، حسی بشردوستانه و مادرانه را بازتاب می‌دهد. «کابوس» داستانی اروتیک از دیدِ کودکی بدخواب‌شده، از سروصداهای اتاق خواب پدر و مادر است؛ اما عمدۀ داستان‌ها، مثل «بی‌تفاوت» و «اندوه فردا» و «انتها»، بازنماییِ رمانتیکِ احساساتِ درونیِ زنانه‌اند.
فرخزاد در این داستان‌ها، از منظری شخصی و زنانه عواطف و احساسات خود را بیان می‌کند و سنت حسب‌حال‌نویسیِ زنان داستان‌نویس را، به‌صراحت و با عصیانگریِ بیشتر، ادامه می‌دهد.
حسن میرعابدینی، دختران شهرزاد، زنان نویسندۀ ایرانی، نشر چشمه، 1400، صص 88 و 89.
#فروغ_فرخزاد
#حسن_میرعابدینی
#داستان
#داستان_کوتاه
#نشر_واج
@Vaajpub
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
وقتی به سیر تو پرداختم
فهمیدم چقدر دنیا بزرگ است...
دنیا بزرگ است
و تا تورا تمام نکرده،
نمی‌توانم از دنیا بگذرم
همه‌چیز را از نو باید شروع کرد
#شمس_لنگرودی
@Vaajpub
فهمیدم چقدر دنیا بزرگ است...
دنیا بزرگ است
و تا تورا تمام نکرده،
نمی‌توانم از دنیا بگذرم
همه‌چیز را از نو باید شروع کرد
#شمس_لنگرودی
@Vaajpub