Blackfishvoice (BFV)
Photo
یک‌دوجین از پناهندگان سیاسی که حتی جرأت سفر به ایران را ندارند، از برلین و گوتنبرگ و مونترال در حال پیشانی سائیدن به پوتین‌های اوباشِ پایداری‌چی و تفاله‌های مکتب #مصباح_یزدی هستند. زبان از وصف پلشتی این زالوها قاصر است، لیکن کوتاه به یکی از مغلطه‌‌های‌شان پاسخ می‌دهیم.
🔺ماهیت اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی، نئولیبرالی است و عمرِ دوگانه‌‌هایی نظیر رفسنجانی/خامنه‌ای، روحانی/جلیلی
سال‌هاست که سرآمده.
گرچه به تعبیر " نعمانی و بهداد" دورانِ درون‌تابی اقتصاد در ایرانِ پساانقلاب با ورد به عصرِ موسوم به سازندگی وارد مرحله‌ی برون‌تابی شد ( عبور از شعار خودکفایی و تقویت تولید داخلی به سویِ بازار آزاد)، اما متعاقبا تمامیت طبقه‌ی حاکم ایران، این برون‌تابی را درونی کرد و شخص خامنه‌ای با ابلاغ سیاست‌های اصل ۴۴، فرمانِ نولیبرالیزه‌سازی اقتصاد را در دسامبر گرفت.
خامنه‌ای شخصا، به تمامی آرمان‌های صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی وفادار است و کلیه‌ی فرایند برون‌سپاری صنایع ملی، کوچک‌سازی دولت و فقیرسازی زحمت‌کشان ایران تحتِ امر وی انجام شده/می‌شود.
دولت‌ها در حاکمیت جمهوری اسلامی، از عصر رفسنجانی به‌این‌سو جملگی مجریانِ این اصول بوده‌اند؛ کمااینکه بخشی از مهیب‌ترین برون‌سپاری‌های اقتصاد ایران در دورانِ احمدی‌نژادی انجام شد که داعیه‌ی تبعیت از مدل‌های آمریکای لاتین و به‌طور ویژه مدل بولیواری را داشت.
خامنه‌ای به دفعات علیه سنگ‌اندازی در برابر خصوصی‌سازی‌ها هشدار داده است و در نطق تاریخیِ ( از منظر دشمنی با طبقه‌ی کارگر) تاکید کرده است که فقره‌ی خلع ید از مالکین هفت‌تپه نباید به بدعت تبدیل شود. ( رخدادی که دستاورد که ماه‌ها اعتصاب و ایستادگی کارگران #هفت_تپه تحت انواع و اقسام سرکوب و شکنجه و اخراج بود).
در رابطه با آزادسازی قیمت بنزین و آرد که منجر به شورش‌های تهیدستان با صدها شهید شد، چراغ سبز از جایی جز بیت خامنه‌ای نشان داده نشد. او هم رهبرِ اجرای برنامه بود و هم رهبرِ سرکوبِ خونین تهیدستان.
وفاداری خامنه‌ای به این آرمان‌ها تا جایی‌ست که اخیرا بابت کلید نزدن خصوصی‌سازی و کوچک‌سازی دولت از همان فردای پیروزی انقلاب، ابزار تأسف کرد.
از این منظر:
الف: راست برانداز ایرانی که ساخت اقتصادی جمهوری اسلامی را بی‌ارتباط با نئولیبرالیسم می‌داند، اگر احمق نباشد، قطعا شارلاتان است. او نمی‌خواهد اعتراف کند که دست‌کم در فقره‌ی اقتصاد سیاسی و شیوه‌ی غارت/انباشت هیچ زاویه‌ای حاکمان فعلی ندارد و مهم‌ترین دردش، بی‌بهره بودن از سفره‌ی چپاول است. بنابراین با شیادیِ خاصِ خود، مدعی می‌شود که اقتصاد در ایران، دولتی و چه‌بسا سوسیالیستی است.
ب: خرده-تبهکارانی که به‌نام محورمقاومتی، پشت سعید جلیلی بسیج شده‌اند، با نشخوار کردن رتوریک‌هایی نظیر "علیه نولیبرال‌هایِ اطراف پزشکیان" سرسپردگی-مزدوریِ فرقه‌ای خود به لجن‌ترین و مرتجع‌ترین و ضدزن‌ترین باندهای سیاسی جمهوری اسلامی را شکیل می‌کنند.
یکی از کارآمدترین و رادیکال‌ترین طرح‌های اقتصادی تمام تاریخ ایران علیه بورژوازی مستغلات، مسکن مهر بود که با دستورات صریح صندوق بین‌المللی پول و پذیرش آن توسط هسته‌ی سخت قدرت، به شکست انجامید؛ همان دولتی که در صدد ساخت مسکن اجتماعی بود، مجری حذف یارانه‌ها شد. کسانی‌که معتقدند دلقک‌های امام صادقی قرار است، این شالوده‌‌ی اقتصادی را ویران کنند و از دلِ تفسیر قرآن و نهج‌البلاغه، عدالت اجتماعی خلق کنند، هم‌چون همان دسته‌ی برانداز، یا احمق‌اند یا شارلاتان؛ گرچه اوباشی که با چنگ زدن به رتوریک‌های مارکسيست‌ها، پشتِ قاتل هزارانِ نیروی ضدامپریالیست و دشمنان قسم‌خورده‌ی شاه و شیخ، اقامه‌ی نماز می‌کنند مرزهایی از تبهکاری را پشت‌سر گذاشته‌اند که شاید بسیجی چماق به دست فقط با ارتکاب چند فقره قتل بتواند به آن‌ها برسد.
ج: می‌خواهید تشریف ببرید رأی بدهید یا تحریم کنید، خود دانید. اما لطف کرده و سیاست‌هایی را که مجری آن‌ها جلیلی باشد یا پزشکیان، خونِ مزدبیگران این کشور را مکیده و به حلق کاسبان تحریم در باستلی‌هیلز و وابستگان بیت خامنه‌ای می‌ریزد، به جنگ‌های زرگری تقلیل ندهید. این سیاست‌ها اگر برای شما براندازان و محورمقاومتی‌‌ها، کلماتی زیبا برای توییت‌نویسی و عربده‌کشی له/علیه یکدیگر است، اما در زمین واقعیت، استخوان‌های ده‌ها میلیون انسان را خرد کرده است. محترمانه و بدون نیاز به گنده‌گویی، برای سهم‌خواهی بزنید و سر یکدیگر را بشکنید. چون فردای روز که تهیدستان علیه نتایج این سیاست‌ها بار دیگر سر به شورش بردارند، همه‌ی شما متفقا، روغن‌کارِ ماشین سرکوب و دفاع از منافعِ مشترک طبقاتی‌تان خواهید بود.
@Blackfishvoice1
🔺ماهیت اقتصاد سیاسی جمهوری اسلامی، نئولیبرالی است و عمرِ دوگانه‌‌هایی نظیر رفسنجانی/خامنه‌ای، روحانی/جلیلی
سال‌هاست که سرآمده.
گرچه به تعبیر " نعمانی و بهداد" دورانِ درون‌تابی اقتصاد در ایرانِ پساانقلاب با ورد به عصرِ موسوم به سازندگی وارد مرحله‌ی برون‌تابی شد ( عبور از شعار خودکفایی و تقویت تولید داخلی به سویِ بازار آزاد)، اما متعاقبا تمامیت طبقه‌ی حاکم ایران، این برون‌تابی را درونی کرد و شخص خامنه‌ای با ابلاغ سیاست‌های اصل ۴۴، فرمانِ نولیبرالیزه‌سازی اقتصاد را در دسامبر گرفت.
خامنه‌ای شخصا، به تمامی آرمان‌های صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی وفادار است و کلیه‌ی فرایند برون‌سپاری صنایع ملی، کوچک‌سازی دولت و فقیرسازی زحمت‌کشان ایران تحتِ امر وی انجام شده/می‌شود.
دولت‌ها در حاکمیت جمهوری اسلامی، از عصر رفسنجانی به‌این‌سو جملگی مجریانِ این اصول بوده‌اند؛ کمااینکه بخشی از مهیب‌ترین برون‌سپاری‌های اقتصاد ایران در دورانِ احمدی‌نژادی انجام شد که داعیه‌ی تبعیت از مدل‌های آمریکای لاتین و به‌طور ویژه مدل بولیواری را داشت.
خامنه‌ای به دفعات علیه سنگ‌اندازی در برابر خصوصی‌سازی‌ها هشدار داده است و در نطق تاریخیِ ( از منظر دشمنی با طبقه‌ی کارگر) تاکید کرده است که فقره‌ی خلع ید از مالکین هفت‌تپه نباید به بدعت تبدیل شود. ( رخدادی که دستاورد که ماه‌ها اعتصاب و ایستادگی کارگران #هفت_تپه تحت انواع و اقسام سرکوب و شکنجه و اخراج بود).
در رابطه با آزادسازی قیمت بنزین و آرد که منجر به شورش‌های تهیدستان با صدها شهید شد، چراغ سبز از جایی جز بیت خامنه‌ای نشان داده نشد. او هم رهبرِ اجرای برنامه بود و هم رهبرِ سرکوبِ خونین تهیدستان.
وفاداری خامنه‌ای به این آرمان‌ها تا جایی‌ست که اخیرا بابت کلید نزدن خصوصی‌سازی و کوچک‌سازی دولت از همان فردای پیروزی انقلاب، ابزار تأسف کرد.
از این منظر:
الف: راست برانداز ایرانی که ساخت اقتصادی جمهوری اسلامی را بی‌ارتباط با نئولیبرالیسم می‌داند، اگر احمق نباشد، قطعا شارلاتان است. او نمی‌خواهد اعتراف کند که دست‌کم در فقره‌ی اقتصاد سیاسی و شیوه‌ی غارت/انباشت هیچ زاویه‌ای حاکمان فعلی ندارد و مهم‌ترین دردش، بی‌بهره بودن از سفره‌ی چپاول است. بنابراین با شیادیِ خاصِ خود، مدعی می‌شود که اقتصاد در ایران، دولتی و چه‌بسا سوسیالیستی است.
ب: خرده-تبهکارانی که به‌نام محورمقاومتی، پشت سعید جلیلی بسیج شده‌اند، با نشخوار کردن رتوریک‌هایی نظیر "علیه نولیبرال‌هایِ اطراف پزشکیان" سرسپردگی-مزدوریِ فرقه‌ای خود به لجن‌ترین و مرتجع‌ترین و ضدزن‌ترین باندهای سیاسی جمهوری اسلامی را شکیل می‌کنند.
یکی از کارآمدترین و رادیکال‌ترین طرح‌های اقتصادی تمام تاریخ ایران علیه بورژوازی مستغلات، مسکن مهر بود که با دستورات صریح صندوق بین‌المللی پول و پذیرش آن توسط هسته‌ی سخت قدرت، به شکست انجامید؛ همان دولتی که در صدد ساخت مسکن اجتماعی بود، مجری حذف یارانه‌ها شد. کسانی‌که معتقدند دلقک‌های امام صادقی قرار است، این شالوده‌‌ی اقتصادی را ویران کنند و از دلِ تفسیر قرآن و نهج‌البلاغه، عدالت اجتماعی خلق کنند، هم‌چون همان دسته‌ی برانداز، یا احمق‌اند یا شارلاتان؛ گرچه اوباشی که با چنگ زدن به رتوریک‌های مارکسيست‌ها، پشتِ قاتل هزارانِ نیروی ضدامپریالیست و دشمنان قسم‌خورده‌ی شاه و شیخ، اقامه‌ی نماز می‌کنند مرزهایی از تبهکاری را پشت‌سر گذاشته‌اند که شاید بسیجی چماق به دست فقط با ارتکاب چند فقره قتل بتواند به آن‌ها برسد.
ج: می‌خواهید تشریف ببرید رأی بدهید یا تحریم کنید، خود دانید. اما لطف کرده و سیاست‌هایی را که مجری آن‌ها جلیلی باشد یا پزشکیان، خونِ مزدبیگران این کشور را مکیده و به حلق کاسبان تحریم در باستلی‌هیلز و وابستگان بیت خامنه‌ای می‌ریزد، به جنگ‌های زرگری تقلیل ندهید. این سیاست‌ها اگر برای شما براندازان و محورمقاومتی‌‌ها، کلماتی زیبا برای توییت‌نویسی و عربده‌کشی له/علیه یکدیگر است، اما در زمین واقعیت، استخوان‌های ده‌ها میلیون انسان را خرد کرده است. محترمانه و بدون نیاز به گنده‌گویی، برای سهم‌خواهی بزنید و سر یکدیگر را بشکنید. چون فردای روز که تهیدستان علیه نتایج این سیاست‌ها بار دیگر سر به شورش بردارند، همه‌ی شما متفقا، روغن‌کارِ ماشین سرکوب و دفاع از منافعِ مشترک طبقاتی‌تان خواهید بود.
@Blackfishvoice1