در سال ۱۴۰۱ ده‌ها کارگر به دلیل اخراج از کار یا عدم دریافت دستمزد خودکشی کرده‌اند ولی طبقه‌ی غارت‌گر، در شمال شهرها در کاخ‌های هزاران میلیارد تومانی زندگی می‌کنند و ایران برای آنها #جزیره_ثبات است.
در چنین شرایطی، تبلیغ "پسته‌ی کیلویی یک میلیون و دویست و پنجاه هزار تومانی" و غذاهای پرسی چندصد هزارتومانی، همان کاشی‌های آبی توریست‌های فلاکت است.
در روزهایی‌که ده‌ها میلیون نفر از مردم زیر خط فقر و فقر مطلق به‌‌سر می‌برند و در تأمین ابتدایی‌ترین مایحتاج روزانه دچار مشکل جدی هستند یا به‌طور کلی امکان تامین آن‌ها را ندارند، اینفلوئسنرهای غذا دقیقا نقشِ شاخه‌ی فرهنگی جمهوری اسلامی را ایفا می‌کنند.
این عکس‌ها و این تبلیغات، هیچ کم و کسری از شستن خون کسانی‌که برای نان و آب دست به اعتراض زده و قتل‌عام شدند، ندارند.
شاید فردای تاریخ برخی با ارجاع به همین عکس‌ها بگویند: #چی_بودیم_چی_شدیم


@Blackfishvoice1

اين‌جا #پاریس است. پشت پنجره‌‌های رستوران، کارگران در حال مبارزه با دولت به‌عنوان نماینده‌ و مدافع سرمایه‌داران هستند. درون رستوران ولی عده‌ای مطلقا بی‌تفاوت به آن‌چه در خیابان می‌گذرد، نشسته‌اند و شراب و غذا می‌بلعند. حتما در اوج روزهای خیزش ژینا که خونِ نیکاها در بلوار کشاورز به زمین می‌ریخت، در فرشته و زعفرانیه همین بساط دایر بود؛ زنده باد نفس عمیق و دوری از اخبار منفی که چاکراها را اوف می‌کند!
دولت در سراسر جهان برای امنیت همین‌ها سرکوب می‌کند؛ از تهران تا پاریس از پاریس تا ریودوژانیرو.
به‌‌قول محورمقاومتی‌ها و ایرانشهری‌هایِ جوجه‌فاشیستِ خودمان، دولت برای این‌ها #جزیره_ثبات می‌سازد: حتی حججی‌ها را می‌فرستد در #دمشق تا خرپولِ باستلی‌هیلزنشین و کارخانه‌دار قیطریه‌نشین آب در دلش نلزرد و امنیت سرمایه‌اش دچار مخاطره نشود. بله! این ثبات با خرد کردن استخوان‌های اکثریت زحمتکشِ جامعه حاصل شود.
در سراسر کره‌ی زمین، آن‌چه که به‌عنوان صلح، آشتی طبقاتی و "منافع ملی" ترویج می‌شود صرفا یک پوشش عوامفریبانه است برای جلوگیری از قیامِ غارت‌شدگان علیه زالوهای غارتگر. صلح میان این دو گروه نه تنها مقدس نیست بلکه نفرت‌انگیز است، دروغ کبیرِ تاریخ است چرا که واقعیت تمام جوامع اط آغاز تا کنون نبردِ میان طبقات است.
اصل، نبرد بی‌امانِ جبهه‌ی ماست علیه این‌ها.
ما تمام‌‌قد در کنار آن رزمندگان پشت پنجره هستیم که آتش انقلاب را از کوردستان تا لیون، از ژوهانسبورگ تا آتن، از غزه تا مکزیکوسیتی روشن نگاه می‌دارند و در مقابلِ دالالایی‌لاماها و گاندی‌ها و صلحِ نوبلی‌ها و فتیشِ منشوری‌ها، صف‌آرایی می‌کنند.
ما از ایذه تا دهلی‌نو در یک جغرافیا هستیم. ما سمتِ ستم‌دیدگان هستیم. وفاداریم به انقلاب نه رفرمیسم نه براندازی. شما کدام سمتی هستید؟

#ما_در_یک_قایق_ننشسته_ایم
#ماتم_نگیرید_سازماندهی_کنید
#مبارزه_طبقاتی
#زن_زندگی_آزادی #انقلاب_و_دیگر_هیچ


@Blackfishvoice1

چنین صحنه‌هایی را باید گذاشت در مقابلِ چشمانِ کسانی‌که برای خصوصی‌سازی و برون‌سپاریِ تمام وظایف حکومتی سر و دست می‌شکنند.
خدمات اجتماعی-حمایتی در حدی محو شده که انسانِ دارای معلولیت برای بقا مجبور است زباله‌گردی کند. او "باید" تمام و کمال تحت پوشش خدماتِ همه‌جانبه‌ی اقتصادی، درمانی و اجتماعی باشد ولی این‌جا در #جزیره_ثبات مانند بدنِ مازاد، دور انداخته می‌شود. گرچه در همین ساحت نیز واپسین قطراتِ خون‌اش توسط مافیای زباله مکیده شده و به برج و ویلا در شمال شهر تبدیل می گردد.
عادی شدنِ چنین چشم‌اندازهایی به معنای پایانِ دولت و خلاصه شدن آن در قوه‌ی قهریه برای سرکوب تهیدستان و توزیعِ رانت به نفعِ فرادستان است.


#تهیدستان_شهری #طبقه_کارگر #حیات_برهنه #فراتر_از_استثمار


@Blackfishvoice1