Blackfishvoice (BFV)
Photo
اتفاقاتی که در مراکز نگه‌داری معلولان می‌افتد نتیجه منطقی و طبیعی و برآیند معلولیت‌ستیزی حاد جامعه و قدرت گفتاری و نهادی پزشکی در جامعه است که در ترکیب با سیاست‌های نولیبرالی است.
یکی از اولین حوزه‌های مورد مرحمت خصوصی‌سازی بهزیستی بود. تا اوایل دهه نود تقریباً ۹۰ درصد فعالیت‌های بهزیستی برون‌سپاری شده بود. چند سالی هم هست که بهزیستی حتی بخش عمده کار نظارت هم برون‌سپاری کرده است.
اقدامات مرتبط با بهزیستی، قرار بود قبل از انقلاب در وزارت رفاه و بهزیستی سازمان یابد. وزارت خانه تاسیس نشده، منحل شد با این استدلال که وزارت بهداری در همه جا مرکز دارد و تجربه کار محلی. پزشکان و سیاست‌گذاران حکومت پهلوی، امور را کشیدند زیر بیرق پزشکی.
تا بعد از انقلاب که همه نهادهای اجتماعی غیردولتی مربوط با معلولان را با نهادهای حکومتی مانند سازمان خدمات اجتماعی، تحت عنوان سازمان بهزیستی ادغام کردند و ذیل وزارت بهداری یک سازمان تشکیل دادند.
حتی از سال ۸۵ هم که سازمان بهزیستی از وزارت بهداشت جدا شد و به وزارت رفاه داده شد و بعد هم وزارت رفاه با کار ادغام شد، باز هم مدیریت از دست پزشکان خارج نشد.
علوم توانبخشی همگی در دانشگاه‌های علوم پزشکی تدریس می‌شوند. تنها روانشناسی در وزارت علوم است که آن‌هم توسط رویکردهای بالینی و مرضی قبضه شده است.
حوزه مدنی هم تحت سیطره خیریه‌چی‌ها و نهادهای والدین است و صدای نهادهایی که خود معلولان در راس آن باشند و نمایندگی اجتماعی داشته باشند کمتر شنیده می‌شود.
در بحث‌ها درباره بدیل‌ها نیز هنوز جایی برای پرداخت به وضعیت معلولان وجود ندارد. در منشورها کلمه‌ای به مسائل آن‌ها پرداخته نشد. حتی مترقی‌ترین جریان‌های سیاسی و فکری در کشور هنوز ضرورت و اهمیت پرداختن به مسائل معلولان را درک نکرده‌اند و بدتر، خود نیز به معلولیت‌هراسی دامن می‌زنند. برخی از فمینیست‌ها در پیگیری حق بر بدن، که حقی اساسی است، اشتباها جامعه را از تولد نوزاد معلول می‌ترسانند. نهادهای کارگری مفهوم رفاه و حق را به کار پیوند می‌زنند و اصل هرکس به اندازه توان، هرکس به اندازه نیاز فراموش شده است.
اپوزوسیون راست و جمهوری اسلامی هم که نیازی به توضیح نیست چه جرثومه‌هایی هستند. اولی هنوز به دنبال پاکسازی نژادی است و حتی زبان متفاوت را تحمل نمی‌کند چه برسد به معلولیت را. ج.ا هم که در نهایت وقاحت در همه این سال‌ها از رسیدگی به معلولان بازار ساخته و آن را به بخش خصوصی واگذار کرده است. همین سه سال پیش بود که ویدئویی منتشر شد که مأمور پلیس مردی معلول را با دست‌بند روی زمین خوابانده بود و جرم معلول این بود که سعی کرده بود با سیمان سطح شیب‌دار کوچکی در خیابان محل رفت و آمدش درست کند.
متنِ دریافتی.
#معلول_ستیزی #خصوصی_سازی #بهزیستی #عدالت_اجتماعی #تبعیض_سیستماتیک
@Blackfishvoice1
یکی از اولین حوزه‌های مورد مرحمت خصوصی‌سازی بهزیستی بود. تا اوایل دهه نود تقریباً ۹۰ درصد فعالیت‌های بهزیستی برون‌سپاری شده بود. چند سالی هم هست که بهزیستی حتی بخش عمده کار نظارت هم برون‌سپاری کرده است.
اقدامات مرتبط با بهزیستی، قرار بود قبل از انقلاب در وزارت رفاه و بهزیستی سازمان یابد. وزارت خانه تاسیس نشده، منحل شد با این استدلال که وزارت بهداری در همه جا مرکز دارد و تجربه کار محلی. پزشکان و سیاست‌گذاران حکومت پهلوی، امور را کشیدند زیر بیرق پزشکی.
تا بعد از انقلاب که همه نهادهای اجتماعی غیردولتی مربوط با معلولان را با نهادهای حکومتی مانند سازمان خدمات اجتماعی، تحت عنوان سازمان بهزیستی ادغام کردند و ذیل وزارت بهداری یک سازمان تشکیل دادند.
حتی از سال ۸۵ هم که سازمان بهزیستی از وزارت بهداشت جدا شد و به وزارت رفاه داده شد و بعد هم وزارت رفاه با کار ادغام شد، باز هم مدیریت از دست پزشکان خارج نشد.
علوم توانبخشی همگی در دانشگاه‌های علوم پزشکی تدریس می‌شوند. تنها روانشناسی در وزارت علوم است که آن‌هم توسط رویکردهای بالینی و مرضی قبضه شده است.
حوزه مدنی هم تحت سیطره خیریه‌چی‌ها و نهادهای والدین است و صدای نهادهایی که خود معلولان در راس آن باشند و نمایندگی اجتماعی داشته باشند کمتر شنیده می‌شود.
در بحث‌ها درباره بدیل‌ها نیز هنوز جایی برای پرداخت به وضعیت معلولان وجود ندارد. در منشورها کلمه‌ای به مسائل آن‌ها پرداخته نشد. حتی مترقی‌ترین جریان‌های سیاسی و فکری در کشور هنوز ضرورت و اهمیت پرداختن به مسائل معلولان را درک نکرده‌اند و بدتر، خود نیز به معلولیت‌هراسی دامن می‌زنند. برخی از فمینیست‌ها در پیگیری حق بر بدن، که حقی اساسی است، اشتباها جامعه را از تولد نوزاد معلول می‌ترسانند. نهادهای کارگری مفهوم رفاه و حق را به کار پیوند می‌زنند و اصل هرکس به اندازه توان، هرکس به اندازه نیاز فراموش شده است.
اپوزوسیون راست و جمهوری اسلامی هم که نیازی به توضیح نیست چه جرثومه‌هایی هستند. اولی هنوز به دنبال پاکسازی نژادی است و حتی زبان متفاوت را تحمل نمی‌کند چه برسد به معلولیت را. ج.ا هم که در نهایت وقاحت در همه این سال‌ها از رسیدگی به معلولان بازار ساخته و آن را به بخش خصوصی واگذار کرده است. همین سه سال پیش بود که ویدئویی منتشر شد که مأمور پلیس مردی معلول را با دست‌بند روی زمین خوابانده بود و جرم معلول این بود که سعی کرده بود با سیمان سطح شیب‌دار کوچکی در خیابان محل رفت و آمدش درست کند.
متنِ دریافتی.
#معلول_ستیزی #خصوصی_سازی #بهزیستی #عدالت_اجتماعی #تبعیض_سیستماتیک
@Blackfishvoice1