یکی از بارزترینِ مصادیقِ نقشِ پاسداریِ دولت از سرمایه‌داران در فقره‌ی شهرسازی قابل مشاهده است؛ جایی‌که #بورژوازی_مستغلات ضمنِ برخورداری از حمایتِ همه‌جانبه‌ی دولت برای طراحی، تصویب و اجرای طرح‌های بالادستی، پروژه‌های عظیم و تغییر آرایش شهرها به نفع خود، #تهیدستان_شهری را نیز از حق سرپناه محروم می‌کند تا از ایجاد کوچک‌ترین اخلال در روند عرضه و تقاضا جلوگیری شود.

کافی‌ست به غارت‌گری افسارگسیخته‌ی بورژوازی مستغلات ایران در جنگل‌های شمال، بافت‌های تاریخی و نیز احتکار صدها هزارِ مسکنِ خالی نگاه کنیم. در سوی دیگر نیز درنگی کنیم در حملاتِ هر روزه‌ی شهرداری‌ها ( بازوی اجرایی بورژوازی مستغلات ) به #حاشيه‌_نشینان با دستاویز قراردادنِ ساخت و ساز غیرقانونی.
تقریبا هر روز در حومه‌ی بندرعباس، تهران، چابهار، کرمانشاه، زاهدان و ... مأموران شهرداری با اسکورت پلیس به فقیرترین جمعیت‌های اخراجی از شهرها حمله می‌کنند اما از هیچ‌گونه حمایتی از اشغال‌گران دریغ نمی‌کنند.

یکی از برجسته‌ترین نمونه‌ها، مالکِ ساختمان #متروپل_آبادان است که باوجود ده‌ها گزارش و سند مبنی عدم رعایت اصول مهندسیِ سازه، در چندین شهر ایران پروژه‌‌های عظیمی را اجرا کرده حال آن‌‌که زنی به نام #آسیه_پناهی بابت ساخت چند متر مربع سرپناه در حاشیه‌ی کرمانشاه توسط ماموران به قتل رسید‌.
زمین و مسکن خاصه در کشورهایی نظیر ایران بهترین عرصه برای فهمِ مناسبات طبقاتی، انباشت سرمایه و چگونگی خدمت‌گزاریِ ساز و برگِ ایدئولوژیکی و لجستیکی دولت در حمایت از سرمایه‌داری و سرمایه‌داران است.


متن منتشر شده در صدای ماهی سیاه به تاریخ دوم خرداد ۱۴۰۱


@Blackfishvoice1

🔺در #روز_جهانی_زنان از یاد نخواهیم برد میلیون‌ها زنِ بی‌چهره و بی‌صدا را که برای حق زیستن و کرامت انسانی، ایستادند در برابر "مردانی که در رؤیایِشان هر شب زنی در وحشتِ مرگ از جگر برمی‌کشد فریاد."

🔺از یاد نخواهیم برد #آسیه_پناهی و زنان حاشیه‌نشین چون او را که از کرمانشاه تا زابل هر روز و هر ساعت برای #حق_سرپناه در برابر بولدوزرهای #بورژوازی_مستغلات و دلالانِ طماع مقاومت می‌کنند.

🔺از یاد نخواهیم برد زنِ دستفروش فومنی و زنان دستفروش را که در سرما و گرما، برای دفاع از #حق_به_شهر در برابر گزمه‌های بازار می‌ایستند و پیاده‌روها و متروها را به عنوان سنگرِ امرار معاشِ تهیدستان شهری حفظ می‌کنند.

🔺از یاد نمی‌بریم زنِ عصبانی گرگان را کلمات‌اش، تاریخ‌نگاری سرکوب و ستم بود: "این‌جا هیچ‌کس نیست، امروز یک زن عصبانی این‌جاست."

🔺فمینیسمی که می‌گوید: «ما به آن مسائل کاری نداریم و فقط درباره‌ی زنان صحبت می‌کنیم» در نهایت فقط برای یک قشر ممتاز از زنان صحبت می‌کند. این همان کاری است که من فکر می‌کنم فمینیسم لیبرال و شایسته‌سالار انجام داده است. فمینیسم باید نسبت به طبقات، نژاد و سایر محورهای اصلی سرکوب در جوامع سرمایه‌داری به همان اندازه حساس باشد.

از مقاله‌ی فمینیسم در دوران نولیبرال / گفت‌وگو با #نانسی_فریزر / ترجمه‌ی آزاده شعبانی


#روز_جهانی_زنان #زنان_کارگر #هشت_مارس #مبارزه_طبقاتی #مقاومت_روزمره #تاریخ_ستم_دیدگان


@Blackfishvoice1