«ما چیزی که کم داریم اینه که یه سری آدم واستن مبارزه کنن، واستن حقشونو بخوان، واستن و پایداری کنن. فضیلت مبارزه و ایستادگی حلقه‌ی مفقوده‌ی معاصر کشور منه. بدین‌ترتیب دوست دارم که همین امروز در جوانی با اقتدار جان شیرینم رو فدا کنم برای آزادی.»

#بکتاش_آبتین #علیه_فراموشی

@Blackfishvoice1

_ آقای #بکتاش_آبتین تو چه کِرمی داری که با جمهوری اسلامی وَر میری؟ مگه جمهوری اسلامی چه کارت کرده؟



#علیه_فراموشی #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم


@Blackfishvoice1

کلمه خون شاعر است که از نژاد او سخن می‌گوید و راز تبار او را آشکار می‌کند.
ما در دورانی عجیب زندگی می‌کنیم. عصری پر از بیگانگی‌ها و تنهایی‌ها.
ما در دهکده‌ پای «قصر» زندگی می‌کنیم.
حتی از آن بتر. در این‌جا، در عصر ما حتی یافتن یک هم‌زبان نیز کوششی است که ای بسا سال‌ها و سال‌های دراز عمر آدمی بر سر آن تباه می‌شود.
از این سو تا آن ‌سوی جهان؛ سراسر جهان در هر کجا که قلعه‌ای و سر‌نیزه‌ای هست، دسته دسته از قلم به‌دستان، از آنان که عشق را تبلیغ می‌کنند زندان‌ها و قلعه‌ها و تبعیدگاه‌ها و شکنجه‌خانه‌ها را انباشته‌اند.
در این قرن وحشی که هر گوشه‌ای از جهان انباری از مرگ‌بارترین سلاح‌ها شده است، آنچه تو در دست گرفته‌ای تنها سلاحی است که دیکتاتور‌ها، غاصبان قدرت و سوداگران سعادت و استقلال و شرافت ملت‌ها از وحشت آن خواب راحت ندارند.
و تو با چنین سلاحی در دست، هنگامی که در آفریقای سیاه ژاندارمی به حق پیرمردی بومی تجاوز کند در این گوشه‌ی جهان می‌باید احساس مسئولیت کنی!


«احمد شاملو»


ویدئو برداشت‌هایی از فیلم صامتِ "خون یک شاعر" ( ۱۹۳۲) به کارگردانی ژان کوکتو


#بکتاش_آبتین #احمد_شاملو #ژان_کوکتو


@Blackfishvoice1

خانواده‌ی #بکتاش_آبتین با انتشار  اطلاعیه‌ای اعلام کردند که یکشنبه، ۱۸ دی‌ماه به مناسبت سالروز قتلِ آبتین مراسمی بر مزار او برگزار خواهند کرد.


متن اطلاعیه‌ی خانواده‌ی بکتاش آبتین:

«و آزادی
جنون شیرینی بود
که هر روز
از ما قربانی تازه‌ای می‌گرفت...
بدینوسیله به اطلاع می‌رساند مراسم یادبود نخستین سالگرد وداعِ جاودان یاد، بکتاش آبتین در ساعت ۱۵ روز یک شنبه ۱۸ دی ماه سال ۱۴۰۱ بر مزار پاکش واقع در امامزاده عبدالله شهرری برگزار می‌گردد.
حضور خویشان، بستگان، دوستان و دوستداران ایشان، موجب تسلی خاطر خانواده سوگوار خواهد بود.
خانواده بکتاش آبتین»

#علیه_فراموشی
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم

@Blackfishvoice1

در نخستین سالگرد ستم‌کشته‌ی راه آزادی #بکتاش_آبتین یاد او را گرامی می‌داریم

بکتاش آبتین از اعماق برآمد، با اعماق زیست، هرگز به اعماق پشت نکرد و سرانجام به اعماق پیوست. خود را یکی از میان توده‌ی مردم می‌دانست و تا واپسین دَم حیات به مردم کوچه و خیابان، نه برگزیدگان قدرت و ثروت، وفادار ماند.

با همه‌ی تنگناها، شاد و جوان زیست و جوان رفت، چنانکه آرزوی او بود. هم از آغاز آشکار بود که سرِ سالم به گور نخواهد برد که دلیر بود و سر برخط هیچ قدرتی نمی‌نهاد. هرکجا ستمی می‌رفت، هرکجا حقی پایمال می‌شد، هرکجا قدرت حاکم با همه سطوت و صولت خود هنرنمایی می‌کرد او در گرانیگاه حادثه حضوری قاطع داشت.

صدها کیلومتر از تهران دور بود، اما نیروی سرکوبگر در سالگرد قتل تبهکارانه‌ی محمد مختاری و محمدجعفر پوینده در بیسیم‌های خود با نگرانی مخابره می‌کرد که «بکتاش دیده شده! بکتاش آبتین را خودم دیدم! بکتاش هم هست…» تب‌لرزه‌ی هول در دل ستمکاران می‌انداخت. با ستم سرِ سازگاری نداشت. چون از دست او به جان آمدند، با حکمی ظالمانه در «دیوان بلخ» به «جرم» فعالیت در کانون نویسندگان ایران، دفاع بی‌چون و چرا از منشور آزادی‌خواهی آن به زندانش افکندند.

در زندان بیکار ننشست که جانی پویا و پرتکاپو داشت: هرگاه زندانی بی‌پناهی را به باد کتک می‌گرفتند نخستین کسی بود که در برابر زندانبانان سینه سپر می‌کرد، هرگاه زندانی سیاسی معترضی را محض انتقام‌گیری تبعید می‌کردند نخستین کسی بود که صلای اعتصاب غذا سرمی‌داد، هرگاه زندانی بیماری را درمان نمی‌کردند صدای اعتراض بکتاش بلند بود و سرانجام چون از دست او به ستوه آمدند، در عین استیصال، فرصت را مغتنم شمردند و در بحبوحه‌ی بُکش بُکشِ همه‌گیری بیماری «کرونا»، با قصد قبلی، در درمان او اهمال کردند، به درخواست‌های مکرّر او و هم‌بندی‌ها اعتنایی نکردند و گذاشتند تا آن جان پاک، آن شاد، آن جوان، آن گردن‌فراز و دلباخته‌ی آزادی و انسان و هرچه انسانی است، قطره قطره بکاهد و در سکوت رخت از جهان بربندد.

اما بکتاش آبتین زنده است، هر کجا ستمی بر انسانی برود، بکتاش آنجاست، هر کجا آزادی و آزادی بیان کسی پایمال قدرت حاکم شود، بکتاش آنجاست، هر کجا برای شکم گرسنه‌ی مردم جنبشی به راه بیفتد، او آنجاست، هر کجا پلیس و نیروی سرکوب بخواهد کسی را با چماق نقش زمین کند، او آنجاست. بکتاش آبتین نمرده است.

در نخستین سالگرد قتل بکتاش آبتین ضمن گرامیداشت یاد این عضو سربلند، بار دیگر بر خواست مبرم آزادی بیان بی هیچ حصر و استثنا برای همگان پا می‌فشاریم.

کانون نویسندگان ایران

۱۵ دی ۱۴۰۱

#علیه_فراموشی

@Blackfishvoice1

در ستایشِ پایداری

"بله من ایدئالیستم، من آرمان‌خواهم، من آزادی‌خواهم. حاضرم همه زندگی‌ام را بدهم و شرافتم را به دست بگیرم. من حاضرم همین الان درعین جوانی جان شیفته‌ام وخون پُر شورم را فدا کنم."


یک‌سال پیش در چنین روزی #بکتاش_آبتین به قتل رسید. بکتاش در طی دوران زندان دو بار به کرونا مبتلا شد که در بار دوم با وجود وخیم شدن شرایط جسمی، سرکوبگران آنقدر از اعزام او به بیمارستان جلوگیری کردند تا به کما رفت. پیکر نیمه‌جان بکتاش را با زنجیر به تخت بستند تا اینکه در روز ۱۸ دی چشم از جهان فرو بست.


#علیه_فراموشی #دادخواهی
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #جمهوری_کشتار


@Blackfishvoice1

#شمس_لنگرودی برای شاعرِ شهید
#بکتاش_آبتین

#علیه_فراموشی

@Blackfishvoice1

نامه سپیده قلیان به نمایشگاه کتاب تورین ایتالیا:

از سرزمینی به شما درود می‌فرستم که قدر و منزلت تفکر در آن را بیش از هر جایی باید در جد و جهد مستبدان در خفه کردن صدای نویسندگان و شاعرانش جُست. از گلوله‌ای که یک قرن پیش قلب #میرزاده_عشقی، شاعر بلندآوازه‌ی مشروطه را درید، تا چنگالی که تقریباً دو سال پیش دهان بکتاش آبتین، شاعر و نویسنده‌ی برنده انجمن قلم آمریکا را بست، هیچ‌گاه زندان و شکنجه‌گاه‌های دولت‌های مستبد ایران نگذاشتند جای خالی نویسندگانمان بر دوش طناب‌های دار سنگینی کند. (۱) از سلاخی بیش از ٨٠ نویسنده و شاعر و مترجم در قتل‌های زنجیره‌ای تا سال‌ها زندان و شکنجه برای ترجمه‌ای که هرگز منتشر نشد.
آری در این سرزمین هنوز، و اکنون بیش از هر زمان دیگری، به درستی انتشار هر کتاب نشانی از تَرَک انداختن بر شیشه جهان خیالی انقیاد و جمود ظالمان است که می‌کوشد راهی به لایتناهی بجوید و شما می‌دانید چنین تلاشی برای آنان مستوجب آتش است. اما عزیزانم اجازه بدهید با شما بگویم که با همه این‌ها اینجا شاعرانش هم‌چنان در خیابان سرود آزادی می‌خوانند و دست در دست یکدیگر به امید روزگاری نو به استقبال گلوله‌ها می‌روند و هنوز نویسندگانش از درون زندان‌ها صدای رسای انقلابند. فقط اینبار فراموش نکنید که درخت نام زنانش است! (٢) آری! این روزها و در این سرزمین قدر و منزلت زنان را نه در پای ننهادن در دوزخ که در دستگیری آنان از همگان و علی الخصوص شاعران و نویسندگانش می‌یابند. تا پیمودن یکایک طبقات و رسیدن به بهشتی که در آن زن، زندگی و آزادی به هزاران صدا و کلمه در روزگار آزادی فریاد زده شود ما راوی خونهایی می‌شویم که سر می‌کشند و امید داریم که نوای آزادیمان را به زودی در کنار یکدیگر و در کتاب‌هایمان با یکدیگر بخوانیم.

۱- اشاره به شعر اکاردئون محزون از بکتاش آبتین
٢- اشاره به نام کتاب تازه منتشر شده سپیده رشنو، «درخت نام اوست»

سپیده قلیان بند زنان زندان اوین

#سپیده_قلیان #علیه_سکوت #زن_زندگی_آزادی #بکتاش_آبتین
#سپیده_رشنو

@Blackfishvoice1

«ما چیزی که کم داریم اینه که یه سری آدم واستن مبارزه کنن، واستن حقشونو بخوان، واستن و پایداری کنن. فضیلت مبارزه و ایستادگی حلقه‌ی مفقوده‌ی معاصر کشور منه. بدین‌ترتیب دوست دارم که همین امروز در جوانی با اقتدار جان شیرینم رو فدا کنم برای آزادی.»

#بکتاش_آبتین
#مقاومت_زندگیست

@Blackfishvoice1

در ستایشِ پایداری

"بله من ایدئالیستم، من آرمان‌خواهم، من آزادی‌خواهم. حاضرم همه زندگی‌ام را بدهم و شرافتم را به دست بگیرم. من حاضرم همین الان درعین جوانی جان شیفته‌ام وخون پُر شورم را فدا کنم."


در چنین روزی در سال ۱۴۰۰ #بکتاش_آبتین شاعر و فیلم‌سازِ عضو #کانون_نویسندگان_ایران به قتل رسید.

بکتاش در طی دورانِ زندان دو بار به کرونا مبتلا شد که در بار دوم با وجود وخیم شدن شرایط جسمی، سرکوبگران آن‌قدر از اعزام او به بیمارستان جلوگیری کردند تا به کما رفت. پیکر نیمه‌جان بکتاش را با زنجیر به تخت بستند تا اینکه در روز ۱۸ دی چشم از جهان فرو بست.


#علیه_فراموشی #دادخواهی
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #جمهوری_کشتار #روشنفکرکشی


@Blackfishvoice1

🔺می‌دانید شاهکارِ دستگاه اطلاعاتی جمهوری اسلامی چه بوده؟
این‌که از بدو استقرار با ضدانقلاب فرهنگی، اعدام‌های ده‌‌ی شصت و #قتل‌_های_زنجیره‌_ای کشتار روشنفکران و مبارزانِ راستین را در دستور کار خود قرار داد. این‌که عرصه را پوینده‌ها و مختاری‌ها را تهی کرد، پروژه‌ی صادراتِ دلقک‌ها به خارج را اختراع کرد تا امروز #لمپن‌_سلبریتی‌_ها و جسدمعاشان به متفکرانِ قوم تبدیل شوند. تا امثال #بکتاش_آبتین تا آخرین قطره‌ی خون چشم در چشمِ خامنه‌ای مبارزه کنند و شهید شوند ولی کمتر کسی حتی نام‌اش را شنیده باشد ولی تفاله‌هایی نظیر زراعتی، سیما ثابتی و قاضی‌‌زاده، طاهری، لشکری، پوری و موری و عره و عوره، بشوند، چهره‌ی سیاسی: تقسیم کار دقیق میان ارتجاع داخلی با صنعت اپوزيسيون.

🔺گفتنی‌ها گفته شده است! فقط برای صدمین مرتبه تکرار کنیم که:

اگر از بغضِ جمهوری نکبت اسلامی با فاشیستی‌ترین سازه‌ی سیاسی پسانازیسم در جهان، هم‌دلی می‌کنید، اگر هم‌نوایی با رژیمی که روی زمین‌های اشغالی هفتاد سال است که نسل‌کشی، بوم‌کشی و تجاوز می‌کند را مبارزه می‌دانید، نه تنها هیچ ربطی به مبارزه ندارید بلکه خودِ بازیگرانِ باجیره/بی‌جیره‌ی استبداد و ارتجاع هستید: گرچه تجربه ثابت کرده قاطبه‌ی کسانی‌که خواهانِ جنگ هستند، محال است یک دقیقه از آرامش، جوانی، رفاه و امنیت خود را صرف مبارزه با جمهوری اسلامی کرده باشند.

اگر با وجودِ تجاربِ حی و حاضر و همین‌جاییِ عراق ( جایی‌که حملهی نظامی به جنگ داخلی و تولد داعش منجر شد)، لیبی (جایی‌که حمله‌ی نظامی کل زیرساخت‌های کشور را با خاک یکسان کرد و شمال کشور عملا به به بازار برده‌فروشی تبدیل شد)، افغانستان ( جایی‌که بعد از بیست سال اشغال نظامی، طالبان مجداا به قدرت بازگشت) ، سوریه (جایی‌که بعد از قتل‌عام ۶۰۰ هزار انسان، ۶ میلیون آواره و نابودی کامل کشور، اسد در راس قدرت نشسته و جهان او را رئیس‌جمهور کشور می‌داند)
و ... گمان می‌دارید که حمله‌ی نظامی موجبِ رهایی ملت ایران خواهد شد، همان‌قدر مفلوک هستید که بسیجیِ متجاوز گمان می‌کند با کشتار گرسنگانِ ایران با #امپریالیسم نبرد می‌کند.


اگر آگاهانه و سیستماتیک با اسرائیل هم‌صدا هستید، اگر خود ساکن اروپا و آمریکا هستید و با فکرِ گسترش جنگ ارگاسم می‌شوید، شما دقیقا تبهکار هستید؛ البته تبهکارانی بدبخت که با آرزوی دریافت تکه‌ای استخوان از ارباب زوزه می‌کشید؛ به‌طور خاص شما که حقوق‌بگیرِ صهیونیست‌اینترنشنال، ایران‌وایر، ایندیپندنت فارسی و ... هستید، در چرک بودن و همکاری با جنایت‌کاران، حتی اوباشی نظیر آمنه‌سادات ذبیح‌پور را روسفید می‌کنید.



@Blackfishvoice1