در جریان سیل #پیرکور دد بلوچستان، دست‌‌کم ۷ سوختبر بلوچ مفقود شدند.
یکی از آنها کودک کارگر ۱۶ ساله به نام #بالانچ_اربابی است که برای کمک به معیشت خانواده‌ به‌عنوان شاگرد مشغول به کار بود که امواج سیل او را بلعید.

#بلوچستان #تهیدستان #طبقه_کارگر #تبعیض_سیستماتیک #کودکان_کار #کودکان_کولبر #کار_کودک #کودکان_کارگر #فراتر_از_استثمار


@Blackfishvoice1

روز یکشنبه ۸ مرداد گزارش‌های پراکنده‌ در شبکه‌های اجتماعی خبر از تیراندازی نیروهای یگان ویژه به سوی افراد جویای کار در روستای «آقدره وسطی» از توابع #تکاب منتشر شد.
با وجود معادن طلای عظیم در این منطقه، جوانان کُردِ بسیاری بیکار هستند و از فقر رنج می‌برند. آن‌ها خواسته‌ای جز تأمین شغل نداشتند.
با این وجود بیش از ۱۰۰ نیروی سرکوبگر به روستا هجوم برده و اقدام به تیراندازی می‌کنند. علاوه بر مجروح شدن سه نفر به نام‌های ناصر بهرامیان، حجت مومن‌زاده و آرمین نیک‌زاد، سرکوب‌گران ۴۰ نفر از معترضان را ربودند.
اما حمله‌ی اوباش به اینجا ختم نشد و روز ۹ مرداد مجددا به روستا حمله کردند تا تعداد بیشتری از اهالی رو دستگیر کنند. آن‌ها به تعداد زیادی از اتومبیل‌ها آسیب زدند،  خساراتی را به منازل مردم وارد کردند و ده تن دیگر را نیز ربودند.
اوباش خامنه‌ای برای سرکوب با خیال آسوده،  حتی خطوط تلفن و انترنت در روستای آقدره تکاب کاملاً قطع کردند.
ابعاد توحش پاسداران خامنه‌ای به حدی بود که روز دوشنبه خبرگزاری هنگاو با انتشار یک ویدئوی تکان‌دهنده اطلاع داد، ده‌ها تن از اهالی #آقدره از ترس ربوده شدن به کوه‌ها می‌گریزند.
سرکوب‌گران _که از تکاب اعزام شده بودند_ در نهایت عصر روز سه‌شنبه آقدره را ترک کردند.
آقدره دارای یکی از عظیم‌ترین ذخایر کشور است ولی چنان‌که مشاهده می‌کنید سهم آن‌ها فقر، بیکاری و آلودگی زیست‌محیطی است و در صورت اعتراض، گلوله و شکنجه.
لازم به یادآوری است که در سال ۱۳۸۳ با به بهره‌برداری رسیدنِ معدن، زمین‌های کشاورزی اکثر اهالی نابود شد و اغلب آن‌ها به‌جز از کار در معدن منبع درآمد دیگری نواشتند.

اعتراضات کارگری در آق‌دره از سال ۱۳۹۳ شروع شد که شرکت پیمانکاری معدن طلا، ۳۵۰ کارگر فصلی معدن را اخراج کرد.

در سال ۱۳۹۵، هفده کارگر معترض این معدن علاوه بر اخراج از کار، هر یک ۵۰ضربه شلاق دریافت کردند.


#تبعیض_سیستماتیک #تهیدستان #طبقه_کارگر_ایران #طبقه_کارگر #سفره_غارت


@Blackfishvoice1

اتفاقاتی که در مراکز نگه‌داری معلولان می‌افتد نتیجه منطقی و طبیعی و برآیند معلولیت‌ستیزی حاد جامعه و قدرت گفتاری و نهادی پزشکی در جامعه است که در ترکیب با سیاست‌های نولیبرالی است.
یکی از اولین حوزه‌های مورد مرحمت خصوصی‌سازی بهزیستی بود. تا اوایل دهه نود تقریباً ۹۰ درصد فعالیت‌های بهزیستی برون‌سپاری شده بود. چند سالی هم هست که بهزیستی حتی بخش عمده کار نظارت هم برون‌سپاری کرده است.

اقدامات مرتبط با بهزیستی، قرار بود قبل از انقلاب در وزارت رفاه و بهزیستی سازمان یابد. وزارت خانه تاسیس نشده، منحل شد با این استدلال که وزارت بهداری در همه جا مرکز دارد و تجربه کار محلی. پزشکان و سیاست‌گذاران حکومت پهلوی، امور را کشیدند زیر بیرق پزشکی.

تا بعد از انقلاب که همه نهادهای اجتماعی غیردولتی مربوط با معلولان را با نهادهای حکومتی مانند سازمان خدمات اجتماعی، تحت عنوان سازمان بهزیستی ادغام کردند و ذیل وزارت بهداری یک سازمان تشکیل دادند.

حتی از سال ۸۵ هم که سازمان بهزیستی از وزارت بهداشت جدا شد و به وزارت رفاه داده شد و بعد هم وزارت رفاه با کار ادغام شد، باز هم مدیریت از دست پزشکان خارج نشد.
علوم توانبخشی همگی در دانشگاه‌های علوم پزشکی تدریس می‌شوند. تنها روانشناسی در وزارت علوم است که آن‌هم توسط رویکردهای بالینی و مرضی قبضه شده است.

حوزه مدنی هم تحت سیطره خیریه‌چی‌ها و نهادهای والدین است و صدای نهادهایی که خود معلولان در راس آن باشند و نمایندگی اجتماعی داشته باشند کمتر شنیده می‌شود.



در بحث‌ها درباره بدیل‌ها نیز هنوز جایی برای پرداخت به وضعیت معلولان وجود ندارد. در منشورها کلمه‌ای به مسائل‌ آن‌ها پرداخته نشد. حتی مترقی‌ترین جریان‌های سیاسی و فکری در کشور هنوز ضرورت و اهمیت پرداختن به مسائل معلولان را درک نکرده‌اند و بدتر، خود نیز به معلولیت‌هراسی دامن می‌زنند. برخی از فمینیست‌ها در پیگیری حق بر بدن، که حقی اساسی است، اشتباها جامعه را از تولد نوزاد معلول می‌ترسانند. نهادهای کارگری مفهوم رفاه و حق را به کار پیوند می‌زنند و اصل هرکس به اندازه توان، هرکس به اندازه نیاز فراموش شده است.

اپوزوسیون راست و جمهوری اسلامی هم که نیازی به توضیح نیست چه جرثومه‌هایی هستند. اولی هنوز به دنبال پاکسازی نژادی است و حتی زبان متفاوت را تحمل نمی‌کند چه برسد به معلولیت را. ج.ا هم که در نهایت وقاحت در همه این سال‌ها از رسیدگی به معلولان بازار ساخته و آن را به بخش خصوصی واگذار کرده است. همین سه سال پیش بود که ویدئویی منتشر شد که مأمور پلیس مردی معلول را با دست‌بند روی زمین خوابانده بود و جرم معلول این بود که سعی کرده بود با سیمان سطح شیب‌دار کوچکی در خیابان محل رفت و آمدش درست کند.



متنِ دریافتی.

#معلول_ستیزی #خصوصی_سازی #بهزیستی #عدالت_اجتماعی #تبعیض_سیستماتیک


@Blackfishvoice1

بعد از ظهر روز یک‌شنبه ۱۵ مرداد، یک #کودک_کار ۱۵ ساله بلوچ که در روز شنبه ۱۴ مردادماه، بر اثر تصادف و آتش‌سوزی مجروح شده بود بر اثر جراحات وارده جان خود را از دست داده است.
کودک سوختبر "حمید‌رضا درکزهی" ۱۵ ساله دانش‌آموز مقطع دهم اهل و ساکن روستای چاه احمد از توابع شهرستان #تفتان بوده است.

حمیدرضا در روز های تعطیل به‌علت فقر خانواده برای تامین کمک مخارج زندگی با موتور سیکلت به منطقه کله‌گان رفته و به سوختبری مشغول بوده، و روز شنبه با یک خودرو برخورد کرده و از آنجایی که گالن بنزین همراه داشته دچار آتش‌سوزی و سوختگی شده و پس از انتقال به بیمارستان یک روز بعد بدلیل شدت جراحات ناشی از سوختگی جان خود را از دست داده است.

منبع خبر: حال‌وش

#طبقه_کارگر #کودکان_کار #کودکان_کارگر #کار_کودک #فراتر_از_استثمار #تبعیض_سیستماتیک #حیات_برهنه #بلوچستان


@Blackfishvoice1

روز پنجشنبه ۱۹ مرداد در پی انفجار کپسول گاز در خانه‌ای واقع در #لالب #باغملک ۶ عضو یک خانواده کشته شدند.

می‌نویسند، کشته شدند شما بخوانید به قتل رسیدند. این‌که در سال ۱۴۰۲ مناطقی در این کشور به لوله‌کشی گاز دسترسی ندارند، یعنی #تبعیض_سیستماتیک و مرگ بر پایه‌ی این تبعیض یعنی قتل.

در کشوری که دومین دارنده‌ی ذخایر گازی کره‌ی زمین است، جمعیتی از تهیدستان هنوز باید در پی تعویض کپسول‌های فرسوده‌ی گاز باشند؟
اين‌که از دهه‌ی چهل شمسی اولین تلاش‌ها برای لوله‌کشی گاز شهری در ایران آغاز شد و با گذشت نیم قرن هنوز در خودِ خوزستان جمعیت لُر به گاز دسترسی ندارند، به جز اراده‌ی از بالا برای اعمال محرومیت چه معنایی دارد؟

#تهیدستان #فقر_مطلق #باغملک #ایذه


@Blackfishvoice1

در راستای سیاست #تبعیض_سیستماتیک و سرکوب تهیدستان، امروز یکشنبه نیز مانند هر روز، به‌روی دسته‌ای از #کولبران آتش گشوده شد.
کولبرنیوز، با انتشار تصویر فوق گزارش کرده است که در جریان تیراندازی امروز، نیروهای مرزبانی ایران‌، یک کولبر ۲۹ ساله اهل #سردشت به‌نامِ #ارسلان_رسولی را به قتل رساند‌ند.

🔺️هیچ انسانی علاقمند نیست که برای شامِ شب خود ده‌ها کیلو بار را به‌دوش گرفته و از مسیرهای صعب‌العبور کوهستانی عبور و مرور کند. کولبری گرفتنِ جان بر کف دست برای نانِ شرافتمندانه است. کولبری مازاد تبعیض سیستماتیک و فقدان امکانی دیگر برای امرار معاش و بقاست. با این‌حال همان‌ کسانی‌که چنین محرومیتی را بر کردستان تحمیل کرده‌اند‌، از کشتار کولبران نیز دریغ نمی‌کنند تا نزد برخی اذهان کپک‌زده، نمایشِ اقتدار ملی برپا کرده باشند.

#کولبرکشی #تهیدستان #طبقه_کارگر #فراتر_از_استثمار


@Blackfishvoice1