اين‌جا #پاریس است. پشت پنجره‌‌های رستوران، کارگران در حال مبارزه با دولت به‌عنوان نماینده‌ و مدافع سرمایه‌داران هستند. درون رستوران ولی عده‌ای مطلقا بی‌تفاوت به آن‌چه در خیابان می‌گذرد، نشسته‌اند و شراب و غذا می‌بلعند. حتما در اوج روزهای خیزش ژینا که خونِ نیکاها در بلوار کشاورز به زمین می‌ریخت، در فرشته و زعفرانیه همین بساط دایر بود؛ زنده باد نفس عمیق و دوری از اخبار منفی که چاکراها را اوف می‌کند!
دولت در سراسر جهان برای امنیت همین‌ها سرکوب می‌کند؛ از تهران تا پاریس از پاریس تا ریودوژانیرو.
به‌‌قول محورمقاومتی‌ها و ایرانشهری‌هایِ جوجه‌فاشیستِ خودمان، دولت برای این‌ها #جزیره_ثبات می‌سازد: حتی حججی‌ها را می‌فرستد در #دمشق تا خرپولِ باستلی‌هیلزنشین و کارخانه‌دار قیطریه‌نشین آب در دلش نلزرد و امنیت سرمایه‌اش دچار مخاطره نشود. بله! این ثبات با خرد کردن استخوان‌های اکثریت زحمتکشِ جامعه حاصل شود.
در سراسر کره‌ی زمین، آن‌چه که به‌عنوان صلح، آشتی طبقاتی و "منافع ملی" ترویج می‌شود صرفا یک پوشش عوامفریبانه است برای جلوگیری از قیامِ غارت‌شدگان علیه زالوهای غارتگر. صلح میان این دو گروه نه تنها مقدس نیست بلکه نفرت‌انگیز است، دروغ کبیرِ تاریخ است چرا که واقعیت تمام جوامع اط آغاز تا کنون نبردِ میان طبقات است.
اصل، نبرد بی‌امانِ جبهه‌ی ماست علیه این‌ها.
ما تمام‌‌قد در کنار آن رزمندگان پشت پنجره هستیم که آتش انقلاب را از کوردستان تا لیون، از ژوهانسبورگ تا آتن، از غزه تا مکزیکوسیتی روشن نگاه می‌دارند و در مقابلِ دالالایی‌لاماها و گاندی‌ها و صلحِ نوبلی‌ها و فتیشِ منشوری‌ها، صف‌آرایی می‌کنند.
ما از ایذه تا دهلی‌نو در یک جغرافیا هستیم. ما سمتِ ستم‌دیدگان هستیم. وفاداریم به انقلاب نه رفرمیسم نه براندازی. شما کدام سمتی هستید؟

#ما_در_یک_قایق_ننشسته_ایم
#ماتم_نگیرید_سازماندهی_کنید
#مبارزه_طبقاتی
#زن_زندگی_آزادی #انقلاب_و_دیگر_هیچ


@Blackfishvoice1