Blackfishvoice (BFV)
Video
تصاویری که می‌بینید مربوط به جنگ میان دو کشور یا یک جنگ داخلی نیست؛ تصاویری تازه‌منتشرشده از قشون‌کشی نظامیان #بنگلادش علیه دانشجویان معترض این کشور است. زدند اینترنت را خاموش کردند و با خیال آسوده کشتند.
دریغ از انتشار یکی از آن بيانيه‌های مسخره‌ی سازمان‌های حقوق بشری و دولت‌های مدعی حقوق بشر. تازه کجا را دیدی؟ شاید چندی بعد به رهبران همین کشور #جایزه_صلح_نوبل هم دادند. قهرمانِ حقوق بشریِ #تایلند را به خاطر ندارید؟
مگر نه این‌که ده‌ها میلیون از #طبقه_کارگر بنگلادش برای افزایش سودِ کمپانی‌های چندملیتی تولید پوشاک به بردگی گرفته می‌شوند؟
بعد راستِ برانداز ایرانی به وقت #نسل_کشی_در_غزه فغان می‌کند که "چرا جهان ما را نمی‌بیند". حالا نه این‌که جهان با تمام قوا به کمک فلسطینیان شتافته بود و #نتانیاهو_جنایتکار_جنگی را تحریم کرد! نه این‌که کل کنگره‌ی آمریکا بابت قتل‌عام ۴۰هزار انسان ظرف ۸ ماه برای این رهبرِ فاشیستی-تروریستی‌ترین سازه‌ی سیاسی کره‌ی زمین هورا نکشیدند!
بزرگواران، همین فردا اگر جمهوری اسلامی مجددا دست به کشتار بزند، باید بدانید که هیچ منجی‌ای وجود ندارد و آن چهارتا قطعنامه و زهرمار هم فقط بابت امتیازگیری از حکومت ایران است نه چیزی دیگر. همان‌ها که به جمع‌بندی رسیدند آخوند بهترین گزینه برای ایران پساشاه است، طالبان را ساختند و افغانستان را به آن‌ها سپردند، داعش را ساختند و انقلاب‌های عربی را به ویرانیِ مطلق استحاله کردند، تمام‌قد علیه "انقلابی" که بنا باشد ساز و کارهای غارت را نابود کند می‌ایستند تا خیال‌شان راحت شود که همین کثافت آکبند باقی خواهد ماند.
حالا #جسدمعاشان از علی‌نژاد تا پهلوی مسابقه بدهند که کی بین رهبران غرب مشهورتر است: در نهایت همه‌شان روی هم به آرنج غرب هم نیستند. خودشان هم خوب می‌دانند. فقط جیغ‌های بنفش‌شان برای دوزار و ده شاهی فاند بیشتر است: هرچه جمهوری اسلامی وحشی‌تر باشد برای جسدمعاشان نان و آب بیش‌تری دست و پا می‌شود؛ اگر همین امروز جمهوری اسلامی برای تضمین عمر بیشتر حجاب اجباری را ملغی کند، چندهزار کارمند صنعت حقوق بشر در غرب از نان خوردن می‌افتند.
تا وقتی مطلقا قطع امید نکنید از این فاکتورسازانِ خونِ رزمندگان و ایمان نیاورید که جز از راه سازمان‌یابی در داخل کشور و مبارزات پیگیر _ولو طولانی و فرساینده_، پیروزی حاصل نخواهد شد، هر از چندی شورشی می‌شود و حاکمیت از کُشته پُشته می‌سازد. از دی تا ۱۴۰۱ چندین و چند شورش و قیام کوچک و بزرگ _عمدتا با رانه‌ی معیشت_ شکل گرفت و جوانان مبارز پرپر شدند و زندان‌ها مملو شد از جان‌های آزاده. ولی حکومت با دلِ درست سیرک انتخابات‌اش را برگزار کرد و دلقک‌های آن‌سوی اقیانوس‌ها هم به سیاقِ چهار دهه به "رای نمی‌دهیم تا مشروعیت‌زدایی شوند" بسنده کردند. اسد نیم میلیون انسان را کشت و حالا در دل اتحاديه‌ی عرب جای دارد. به‌طور کامل از شبه‌امکان‌ها و بیراهه‌های بزک‌شده قطع امید کنیم. به چرایی شکست‌ها و عقب‌نشینی‌ها بی‌اندیشم. رسانه‌ها، هسته‌ها و شبکه‌های اجتماعی واقعی بسازیم. مهیا باشیم برای بزنگاه. خودبه‌خودی و خودانگيخته را به چس‌ناله‌کن‌های قیام‌ها وانهیم.
هیچ نجات‌دهنده‌ای در کار نیست. هیچ. یا راهِ سنگلاخ و جان‌‌کاهِ #مبارزه_طبقاتی را در پیش می‌گیریم یا ...
" هگل نگاه ما را به آن انقلاب "بی‌صدا و پنهانی" معطوف می‌کند که همیشه پیش از توسعه یک شیوه جدید اندیشیدن رخ می‌دهد. پنجه‌های ماهر موش کور با تغییر جهت‌های غیرمعقول تاریخ، راه عقلانیت خود را می‌گشاید. موش کور تعجیل نمی‌کند. او "نیازی به تعجیل ندارد". او به "دوره‌های زمانی طولانی" نیاز دارد و "زمان لازم را به طور کامل" در اختیار دارد. موش کور اگر پس‌روی می‌کند، برای فرو رفتن در خواب زمستانی نیست بلکه از آن رو است که می‌خواهد حفره دیگری بکند. چرخش‌ها و برگشت‌هایش به او امکان می‌دهد که محل مناسب سربرآوردن دوباره‌اش را بیابد. او هرگز ناپدید نمی‌شود. او تنها به زیر زمین می‌رود.
این همان انقلاب بی‌صدا و پنهانی‌ست که آرام آرام خود را ساخته است و تجلیِ کنونی‌اش _ هم از حیث گستردگی و هم از زوایه‌ی پختگی _همگان را متحیر ساخته است."
#دانیل_بن_سعید
#ماتم_نگیرید_سازماندهی_کنید
@Blackfishvoice1
دریغ از انتشار یکی از آن بيانيه‌های مسخره‌ی سازمان‌های حقوق بشری و دولت‌های مدعی حقوق بشر. تازه کجا را دیدی؟ شاید چندی بعد به رهبران همین کشور #جایزه_صلح_نوبل هم دادند. قهرمانِ حقوق بشریِ #تایلند را به خاطر ندارید؟
مگر نه این‌که ده‌ها میلیون از #طبقه_کارگر بنگلادش برای افزایش سودِ کمپانی‌های چندملیتی تولید پوشاک به بردگی گرفته می‌شوند؟
بعد راستِ برانداز ایرانی به وقت #نسل_کشی_در_غزه فغان می‌کند که "چرا جهان ما را نمی‌بیند". حالا نه این‌که جهان با تمام قوا به کمک فلسطینیان شتافته بود و #نتانیاهو_جنایتکار_جنگی را تحریم کرد! نه این‌که کل کنگره‌ی آمریکا بابت قتل‌عام ۴۰هزار انسان ظرف ۸ ماه برای این رهبرِ فاشیستی-تروریستی‌ترین سازه‌ی سیاسی کره‌ی زمین هورا نکشیدند!
بزرگواران، همین فردا اگر جمهوری اسلامی مجددا دست به کشتار بزند، باید بدانید که هیچ منجی‌ای وجود ندارد و آن چهارتا قطعنامه و زهرمار هم فقط بابت امتیازگیری از حکومت ایران است نه چیزی دیگر. همان‌ها که به جمع‌بندی رسیدند آخوند بهترین گزینه برای ایران پساشاه است، طالبان را ساختند و افغانستان را به آن‌ها سپردند، داعش را ساختند و انقلاب‌های عربی را به ویرانیِ مطلق استحاله کردند، تمام‌قد علیه "انقلابی" که بنا باشد ساز و کارهای غارت را نابود کند می‌ایستند تا خیال‌شان راحت شود که همین کثافت آکبند باقی خواهد ماند.
حالا #جسدمعاشان از علی‌نژاد تا پهلوی مسابقه بدهند که کی بین رهبران غرب مشهورتر است: در نهایت همه‌شان روی هم به آرنج غرب هم نیستند. خودشان هم خوب می‌دانند. فقط جیغ‌های بنفش‌شان برای دوزار و ده شاهی فاند بیشتر است: هرچه جمهوری اسلامی وحشی‌تر باشد برای جسدمعاشان نان و آب بیش‌تری دست و پا می‌شود؛ اگر همین امروز جمهوری اسلامی برای تضمین عمر بیشتر حجاب اجباری را ملغی کند، چندهزار کارمند صنعت حقوق بشر در غرب از نان خوردن می‌افتند.
تا وقتی مطلقا قطع امید نکنید از این فاکتورسازانِ خونِ رزمندگان و ایمان نیاورید که جز از راه سازمان‌یابی در داخل کشور و مبارزات پیگیر _ولو طولانی و فرساینده_، پیروزی حاصل نخواهد شد، هر از چندی شورشی می‌شود و حاکمیت از کُشته پُشته می‌سازد. از دی تا ۱۴۰۱ چندین و چند شورش و قیام کوچک و بزرگ _عمدتا با رانه‌ی معیشت_ شکل گرفت و جوانان مبارز پرپر شدند و زندان‌ها مملو شد از جان‌های آزاده. ولی حکومت با دلِ درست سیرک انتخابات‌اش را برگزار کرد و دلقک‌های آن‌سوی اقیانوس‌ها هم به سیاقِ چهار دهه به "رای نمی‌دهیم تا مشروعیت‌زدایی شوند" بسنده کردند. اسد نیم میلیون انسان را کشت و حالا در دل اتحاديه‌ی عرب جای دارد. به‌طور کامل از شبه‌امکان‌ها و بیراهه‌های بزک‌شده قطع امید کنیم. به چرایی شکست‌ها و عقب‌نشینی‌ها بی‌اندیشم. رسانه‌ها، هسته‌ها و شبکه‌های اجتماعی واقعی بسازیم. مهیا باشیم برای بزنگاه. خودبه‌خودی و خودانگيخته را به چس‌ناله‌کن‌های قیام‌ها وانهیم.
هیچ نجات‌دهنده‌ای در کار نیست. هیچ. یا راهِ سنگلاخ و جان‌‌کاهِ #مبارزه_طبقاتی را در پیش می‌گیریم یا ...
" هگل نگاه ما را به آن انقلاب "بی‌صدا و پنهانی" معطوف می‌کند که همیشه پیش از توسعه یک شیوه جدید اندیشیدن رخ می‌دهد. پنجه‌های ماهر موش کور با تغییر جهت‌های غیرمعقول تاریخ، راه عقلانیت خود را می‌گشاید. موش کور تعجیل نمی‌کند. او "نیازی به تعجیل ندارد". او به "دوره‌های زمانی طولانی" نیاز دارد و "زمان لازم را به طور کامل" در اختیار دارد. موش کور اگر پس‌روی می‌کند، برای فرو رفتن در خواب زمستانی نیست بلکه از آن رو است که می‌خواهد حفره دیگری بکند. چرخش‌ها و برگشت‌هایش به او امکان می‌دهد که محل مناسب سربرآوردن دوباره‌اش را بیابد. او هرگز ناپدید نمی‌شود. او تنها به زیر زمین می‌رود.
این همان انقلاب بی‌صدا و پنهانی‌ست که آرام آرام خود را ساخته است و تجلیِ کنونی‌اش _ هم از حیث گستردگی و هم از زوایه‌ی پختگی _همگان را متحیر ساخته است."
#دانیل_بن_سعید
#ماتم_نگیرید_سازماندهی_کنید
@Blackfishvoice1