🟣 گزارش دو هفته‌ی اخیر از افزایش فشار و سرکوب زنان


دو هفته‌ی گذشته با خبر قتل حکومتی آرمیتا گراوند و حواشی خاکسپاری او به‌سر شد. این مراسم هر چند زیر فشارهای شدید امنیتی برگزار شد، اما همچنان با حضور گسترده‌ی جمعی مردمی و دانشجویان همراه بود، در این مراسم شعارهای بسیاری سر داده شد و ۶۲ زن بازداشت و به زندان‌های اوین و قرچک منتقل شدند.

⚪️ ۱۴ نفر از زنان بازداشتی حاضر در زندان قرچک با سرعتی حداکثری تنها یک هفته پس از بازداشت در تاریخ ۱۵ آبان‌ماه در دادگاه انقلاب، محاکمه شدند. در میان افراد بازداشت شده زنانی از تشکل‌های دانشجویی، وکلا و خانواده‌های دادخواه نیز دیده می‌شد.

⚪️ طی دو هفته اخیر فشار بر فعالین زن کرد نیز افزایش یافته است. تایید احکام حبس‌های سنگین ۷ و ۱۰ سال برای سکینه پروانه و سروه پورمحمدی، تنها گوشه‌ای از این سرکوب‌های مضاعف است، آن هم در حالی که همچنان «پخشان عزیزی» و «وریشه مرادی» با پرونده‌سازی امنیتی و اتهامات واهی در بازداشت به سر می‌برند و خبری از وضعیت آنان در دست نیست.

⚪️ صدور احکام فله‌ای حبس و زندان به قوت خود باقی است، مهسا یزدانی مادر دادخواه محمد جواد زاهدی در دادگاه انقلاب ساری به ۱۳ سال حبس محکوم شد. فرزند ۲۰ ساله او سال گذشته در خلال قیام ژینا در آمل کشته شد و هنوز مقامات نظامی شهر، قاتل او را شناسایی نکرده است.

⚪️منیژه موذن خبرنگار و فعال حقوق زنان در تهران نیز روز ۱۷ آبان بازداشت شد. پس از آن خبر مربوط به بازداشت مهناز طراح و شقایق مرادی نیز منتشر شد. این زنان فعال بازداشتی همچنان در مکانی نامعلوم تحت بازجویی قرار دارند.

⚪️ از سوی دیگر تعجیل در صدور اجرای احکام حبس، با سرعتی حداکثری در جریان است. اجرای احکام ریحانه انصاری، نسیم سلطان‌بیگی و سعیده شفیعی نیز از دیگر فشارها بر فعالین زنان است.

⚪️ تمامی این موارد به بازداشت‌های بسیار گسترده‌ی طیف‌های مختلفی از فعالان مدنی زن در شهر رشت، پیوند می‌خورد. روز شنبه ۲۰ آبان‌ماه، بیش از ده زن در شهر رشت بازداشت شدند که تاکنون هویت نینا گلستانی، رزیتا رجایی، آناهیتا حجازی، نسیم طواف‌زاده و هلاله ناطقه مشخص شده است. بازداشتی‌ها از نویسندگان و فعالین اجتماعی شهر هستند. این دومین بازداشت فله‌ای زنان طی چند ماه اخیر در استان گیلان است.

▪️آمار بازداشت‌ها و تشدید فشارهای امنیتی علیه زنان در سطح کشور، آن هم تنها ‌در دو هفته به قدری است که می‌تواند انجام هر کنشی را غیرممکن سازد، اما شاهد آن هستیم که از خیابان و دانشگاه‌ها (هرچند زیر شدیدترین رصدهای امنیتی) تا زندان‌ها، این زنان هستند که علیه کلیتی از ارتجاع چندگانه، ایستاده‌اند. طی همین دو روز گذشته فراخوان اعتصاب دانشگاه تربیت‌مدرس در اعتراض به فشارهای حراست و خفقان در فضای دانشگاه منتشر شد، اعتصابی که علی‌رغم رصد امنیتی در دانشگاه، شکل گرفت و طیف‌های بسیاری از دانشجویان را همراه کرد. علی‌رغم رژه‌ی نیروهای مختلف ناجا، لباس شخصی و سپاه و‌همچنین تصویربرداری از زنان در مترو و خیابان، اما باز هم زنان با پوشش اختیاری و بدون حجاب اجباری به خیابان می‌آیند. این وضعیت در زندان‌ها نیز برقرار است و دانشجویانی نظیر آرمیتا پاویر و دیگر زندانیان در زندان با اهرم اعتصاب غذا، مطالبات و حق آزادی خود را فریاد می‌زنند و علیه انواع سرکوب‌ها مقاومت می‌کنند.

تشدید فشارها و پرونده‌سازی‌های امنیتی علیه زنان بسیار و بیش از پیش افزایش یافته است. تبعیض و شرایط اشد خشونت سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و همچنین خشونت‌های خانگی (آن‌چنان که آمار بالا و‌ دهشتناک قتل‌های ناموسی و زن‌کشی‌ها به ما می‌گوید) چنان بر زندگی زنان سایه انداخته که چاره‌ای جز ایستادگی و مقاومت باقی نمانده است.


#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 برای مادران دادخواه آبان

چهار سال پیش در چنین ساعاتی، گرانی ۳۰۰ درصدی بنزین، رانه‌ی اصلی سلسله اعتراضاتی سراسری شد که پایه‌های آن در دهه‌های گذشته خاصه پس از دی‌ماه ۹۶، مستحکم شده بود. قرارگیری در تبعات چهار دهه استبداد سیاسی، فقر حداکثری و سرکوب بی‌امان، در کنار گرانی سوخت، منجر به خلق یکی از عظیم‌ترین اعتراضات سراسری کارگران و فرودستان علیه حاکمیت شد.

در آبان ۹۸، بیش از ۱۵۰۰ معترض و حدود ۱۷ کودک با ضرب گلوله‌ی مستقیم ماموران امنیتی در خیابان‌ها جان باختند. حکومت از همان نخستین ساعات آغاز اعتراضات، با قطع سراسری اینترنت و کشتار گسترده‌ی معترضان از نیزار خوزستان تا محلات شهریار، زایشگر نوع دیگری از سرکوب پیوسته جهت تداوم قدرت خود شد.

⚪️ در بامداد ۲۴ آبان ۱۳۹۸، «جواد نظری فتح‌آبادی» با شلیک گلوله ماموران، جان خود را از دست داد. او نخستین معترضِ جان‌باخته‌ی اعتراضات سراسری آبان خونین ۹۸ بود. وی متولد ۱۳۶۶، کارگر کابینت‌سازی و صاحب ۳ فرزند بود. او یکی از هزاران معترضی بود که نه «قربانی» که «معترضی مطالبه‌گر» بود. یکی از هزاران کسی که تغییر را با دستان خود ممکن‌ می‌دانست.

⚪️ در خلال روزهای اعتراضی که از ۲۴ آبان‌ماه آغاز شد، زنان، مردان و‌ کودکان بسیاری کشته شدند، نیکتا اسفندانی، آزاده ضرابی، آمنه شهبازی و … از نخستین زنان و کودکان جان‌باخته در روزهای اول اعتراضات بودند.

⚪️ آمنه شهبازی، ۳۴ ساله و‌ ساکن کرج بود و مدت‌ها در این شهر «مسافرکشی» می‌کرد. همسر وی پیک موتوری بود و هر دو در کنار هم، بار معیشت سه فرزند (دو‌ پسر ۱۴ و ۱۲ ساله و یک دختر ۴ ساله) خود را به‌دوش می‌کشیدند.

آمنه شهبازی روز ۲۶ آبان ۹۸، در حالی با اصابت گلوله کشته شد که در حال بستن پای یک معترض تیر خورده با شال سرش بود. «محمد شهبازی» برادر وی در مصاحبه با رادیو فردا گفته بود: «خواهرم رفته بود تا از داروخانه، دارو بگیرد. صاحبخانه به او زنگ زد و پرسید کجایی؟ یک آقایی جای او جواب میدهد و میگوید: «پای یک نفر تیر خورده، این خانم دارد با شالش پای او را می‌بندد. دفعه سوم که زنگ زدیم به ما گفتند که این خانم را با خودشان بردند. دیگر خبردار نشدیم تا دو روز بعد یعنی ۲۸ آبان. وقتی که دیدم گلوله به گردنش خورده است».


▪️جان‌باختگان آبان ۹۸ با ایمان و باور به حق تغییر سرنوشت با دستان خود به خیابان آمدند، آنها با «عاملیت» و «سوژگی سیاسی» علیه ساختاری سراسر نظامی و ارتجاعی ایستادند و شاید از همان روست که دادخواهان آنان نیز، در زمره‌ی قدرتمندترین طیف‌های جنبش دادخواهی ایران هستند.

▪️پس از کشتار معترضان در خیابان، مادران دادخواه آبان، با گذار از حق طبیعی سوگواری نخستین، به مدد یافتن یکدیگر و پس از آن ارتباط با مادران و خانواده‌های دادخواه خاوران، اعتراضات ۸۸ و‌…روبان دادخواهی را به دست بستند و علی‌رغم احضارها و بازداشت‌ها، همچون کوهی استوار، دادخواه خون فرزندان خود و دیگر جان‌باختگانِ سراسر شور زندگی این سالها شدند.

⚪️ مادران دادخواه از خاوران تا آبان، به ما آموختند که امر دادخواهی، گزاره‌ای شخصی نیست و برای ساخت جامعه‌ای برابر و به‌دور از اقسام ارتجاع، می‌بایست ضرورت دادخواهی را همچون مطالبه‌ای عمومی به‌پیش برد.

⚪️ آبان ۹۸ و تمامی دستاوردهای آن نظیر جلوه‌های شکوهمند مقاومت، تسخیر محلات، اتحاد مردمی در پیش‌برد اعتراضات و از سویی دیگر، سرکوب و جان‌باختگان بی‌شمار آن، یکی از اصلی‌ترین محورهای بیش از چهار دهه اعتراضات مردمی با فواصل مختلف در ساختار حاکمیت است، آبانی که سنگ‌بنای سلسله اعتراضات بعدی خود را در سالیان بعد تا به‌امروز گذاشت.


#نه_می‌بخشیم_نه_فراموش_می‌کنیم
#ژن_ژیان_ئازادی
#مادران_دادخواه
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 عمری در کار

▪️افزایش سن بازنشستگی، تاراج مزد و جان کارگران


در آخرین روزهای آبان‌ماه سال جاری، نمایندگان مجلس شورای اسلامی حداقل سن بازنشستگی را برای مردان به ۶۲ سال و برای زنان به ۵۵ سال افزایش دادند.

این طرح به منظور کاهش ناترازی صندوق‌های بازنشستگی در برنامه هفتم توسعه تصویب شده است.
بر اساس این طرح، بر حسب سنوات اشتغال بیمه‌پردازانی که ۲۵ تا ۲۸ سال سابقه دارند، به ازای هر سال تا زمان بازنشستگی دو ماه اضافه می‌شود. این میزان برای بیمه‌شدگانِ با ۲۰ تا ۲۵ سال سابقه، سه ماه و برای بیمه شدگانِ با ۱۰ تا ۲۰ سال سابقه، چهار ماه است. همچنین میزان افزایش برای بیمه‌شدگانی که زیر ۱۰ سال سابقه خدمت دارند، به ازای هر سال تا زمان بازنشستگی ۵ ماه است.
بر اساس این طرح ناعادلانه، سابقه کار لازم بازنشستگی برای کسانی که جدیدا بیمه می‌شوند ۴۲.۵ سال است. مجلس برای کمبود نقدینگی صندوق‌های بازنشستگی کشور، چنین طرحی را پیشنهاد داده است.

بازنشستگان به جای آن که پس از ۳۰ سال کار، در خانه مشغول استراحت و تفریح باشند، مجبورند هر هفته برای مطالبه حداقل حقوق خود در خیابان‌ها و جلوی ادارات بیمه تجمع اعتراضی برگزار کنند. عمده شعارهای این تجمع‌ها، به اختلاس‌های هزاران میلیاردی از صندوق‌های بازنشستگی اشاره دارد.
در هشت سال گذشته بارها اخبار فساد مالی و اختلاس در صندوق‌های بازنشستگی منتشر شده است. متهمانی برای این اختلاس‌ها معرفی شده‌اند و مقامات دولتی و قضائی قول پیگیری دادند، اما در عمل نه دارایی‌های به یغما رفته‌ی صندوق‌های بازنشستگی بازگشته است و نه مفسدان اقتصادی محاکمه شده‌اند.
حکومت که اراده‌ای برای پیشگیری از اختلاس‌ها و بازگشت دارایی‌های این صندوق‌ها ندارد تا مانع ورشکستگی آن‌ها شود، در عوض قصد دارد در برنامه هفتم توسعه، این کمبود را با کار مضاعف کارگران جبران کند.

⚪️ اجرای این طرح بر رفاه اجتماعی زنان نیز تاثیر منفی حداکثری می‌گذارد. عمده‌ی زنان کارگر در بخش غیر رسمی شاغلند و زنانی که در بازار کار رسمی اشتغال دارند، تنها ۱۴ تا ۱۶ درصد از این بازار سهم دارند. بنابراین اکثریت زنان کارگر از بازنشستگی و مزایای آن محروم‌اند. اساسا در چنین مواردی زنان به دلایل گوناگون موضوع بازی‌ها و تصمیم‌گیری‌های حاکمیت نیستند. بخش اشتغال غیر رسمی نیز بطور کامل از دید قانونگذاران حذف شده است و تنها زمانی موضوعیت پیدا می‌کند که اداره مالیات به انحای مختلف برای اخذ مالیات از کارگران این بخش تلاش می‌کند و یا از طریق صدور و اخذ جریمه‌های سنگین، از آن‌ها به عنوان محلی برای کسب سود ارتزاق می‌کند.

⚪️ از سوی دیگر، با اجرای این قانون در ساختار نابرابری که کار خانگی و بازتولیدی، وظیفه‌ای مشقت‌بار بر دوش زنان در نظر گرفته شده است، زنانی که در سال‌های آخر منتهی به بازنشستگی به سر می‌برند، دوره طولانی‌تر از زندگی‌شان را باید در کنار کار مزدی، صرف انجام کارهای خانگی و مراقبتی نیز کنند. از این منظر، کار کردن آن‌ها در سنین بالا با احتمال بیشتر آسیب‌های جسمانی، روانی و تهدیدکننده سلامت‌شان همراه است که در کنار عدم دسترسی به خدمات بهداشتی درمانی با کیفیت منجر به مصرف هرچه بیشتر بدن طبقه کارگر می‌شود.

⚪️ اگر تا پیش از این دولت برای همان درصد اندک کارگران زن بیمه شده، قوانینی وضع می‌کرد تا با بازنشستگی‌های پیش از موعد به زعم خود به حفظ و استحکام بنیان خانواده _از منظر ایدئولوژی ارتجاعی خود_ کمک کند، اما در قانون جدید برنامه هفتم توسعه گویا حکومت قصد دارد نهایت استفاده را از کارگران برای سرپوش گذاشتن بر اختلاس‌ها و تامین بدهی‌های صندوق بازنشستگی ببرد. این هشدار برای همه کارگران است که با وجود همه اعتراضات و تجمعات خیابانی، همان حقوق نیم‌بند کارشان نیز به تاراج می‌رود و شرایط به مراتب سخت‌تری به آن‌ها تحمیل خواهد شد. وضعیتی که سکوت در مقابل آن، زایشگر فقر و استثمار حداکثری خواهد بود.

⚪️ تصویر: تجمع سراسری بازنشستگان، سه‌شنبه ۳۰ آبان‌ماه ۱۴۰۲


#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 تداوم بازداشت و بی‌خبری از شریفه محمدی، فعال کارگری در اداره اطلاعات رشت


با گذشت پنج روز از بازداشت شریفه محمدی، توسط اداره اطلاعات در رشت، وی همچنان به‌صورت بلاتکلیف با قرار بازداشت موقت در این بازداشتگاه نگهداری می‌شود.

این فعال کارگری تنها یکبار تماس داشته است که این رویه، موجب نگرانی خانواده و نزدیکان پیرامون وضعیت سلامت او شده است.

شریفه محمدی، فعال کارگری روز سه شنبه ۱۴ آذرماه با یورش ماموران امنیتی در رشت بازداشت شد.

#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 تداوم بازداشت شریفه محمدی، فعال کارگری در رشت

شریفه محمدی، فعال کارگری ساکن رشت که از ۱۴ آذرماه در بازداشت نیروهای امنیتی به‌سر می‌برد، کماکان با کارشکنی دادسرای رشت در پذیرش قرار وثیقه و فشار ضابطین پرونده در محرومیت‌های حقوقی روبه‌روست.

شریفه محمدی طی ۱۶ روز گذشته تنها دو‌بار تماس تلفنی کوتاه مدت داشته است و این سلب حق از ارتباط با خانواده، نگرانی‌ها پیرامون سلامت وی را افزایش داده است.

از سوی دیگر، علی‌رغم صدور نامه تودیع قرار وثیقه و‌ تامین آن از سوی خانواده، بازپرس شعبه ۴ دادسرای رشت، با کارشکنی‌های متعدد، از پذیرش سند، جلوگیری به‌عمل آورده است، این فشارهای امنیتی شامل جلوگیری از ورود همسر شریفه محمدی به داخل ساختمان دادسرای عمومی و انقلاب رشت نیز هست.

شریفه محمدی از فعالان کارگری ساکن رشت، در تمامی روزهای گذشته از حق دسترسی به درمان و دیدار با فرزند خود نیز محروم بوده است.

#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣مژگان باقری، معلم و فعال صنفی با پابند الکترونیکی حبس خانگی شد

به گزارش کانال شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی، در تاریخ سوم دی‌ماه ١۴٠٢، مژگان باقری از فعالین صنفی معلمان استان فارس که برای اجرای حکم ۲ سال حبس خود در زندان عادل‌آباد به سر می‌برد، با پابند الکترونیکی حبس خانگی شد.

پابند الکترونیکی از ابزارهای بی‌شرمانه حاکمیت است که با استفاده از آن، علاوه بر تحمیل هزینه و فشار مضاعف بر اشخاص، آن‌ها را در خانه‌هایشان زندانی می‌کند. این در حالی است که فعالین صنفی همواره به شکلی قانونی نسبت به سوء مدیریت حکام اعتراض کرده‌اند، اما با اتهامات بی‌اساس روانه زندان‌ها می‌شوند. حاکمان عملا ضعف و ناتوانی خود را در اداره امور با سرکوب گسترده جبران می‌کنند.

#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 تعیین جلسه دادگاه فعالان زنان و فعالان سیاسی رشت


روز پنج‌شنبه دهم اسفندماه، دادگاه رسیدگی به اتهامات بازداشت‌شدگان مردادماه در رشت، به ریاست قاضی مهدی راسخی در شعبه سوم دادگاه انقلاب رشت، برگزار خواهد شد.

صبح روز ۲۵ مردادماه، سارا جهانی، هومن طاهری، یاسمین حشدری، شیوا شاه‌سیاه، نگین رضایی، واحده خوش‌سیرت، متین یزدانی، آزاده چاووشیان، زهره دادرس، زهرا دادرس، جلوه جواهری و فروغ سمیع‌نیا بازداشت شدند.

بازداشت گسترده‌ی این فعالان حقوق زنان و فعالان سیاسی با یورش ماموران امنیتی به منازل شخصی آنها در شهرهای رشت، انزلی، لاهیجان و فومن صورت گرفت.

پس از گذران قریب به دوماه، همگی این بازداشت‌شدگان در فواصل زمانی متفاوت، با تودیع قرار وثیقه به‌صورت موقت از زندان لاکان رشت آزاد شدند.


#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 مروری بر وضعیت «ریحانه انصاری‌نژاد»، فعال کارگری محبوس در زندان اوین


ریحانه انصاری نژاد، فعال سندیکایی و عضو کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری است که در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۱ در منزل خود توسط مامورین وزارت اطلاعات بازداشت و به بند ۲۰۹ منتقل شد.

در اردیبهشت این سال، وی و تعدادی دیگر از فعالین صنفی و کارگری از جمله رضا شهابی، حسن سعیدی، محمد حبیبی، جعفر ابراهیمی، رسول بداقی، آنیشا اسدالهی و کیوان مهتدی به همراه دو شهروند و فعال کارگری فرانسه که به ایران آمده بودند، بازداشت و همگی به احکامی از ۳ تا ۶ سال زندان محکوم شدند.

علی‌رغم وضعیت وخیم سلامتی و نیاز مبرم این فعال کارگری بازنشسته که به‌خاطر سال‌ها کار سخت در محیط غیر ایمن کارخانه‌ها، دچار دردهای مفاصلی و بیماری آرتریت روماتوئید شده است، نزدیک به سه ماه در بندهای ۲۰۹ زندان اوین از جمله در بند انفرادی، تحت فشار برای اخذ اعتراف اجباری قرار گرفت.
او پانزدهم مرداد ۱۴۰۱ با قرار وثیقه معادل یک و نیم میلیارد تومان از زندان اوین آزاد شد.

۸ اردیبهشت ۱۴۰۲ این فعال کارگری همراه با چند تن دیگر از فعالین صنفی و کارگری که برای دیدار با خدیجه پاک ضمیر، همسر محمد حبیبی، به منزل وی رفته بودند توسط ماموران وزارت اطلاعات، مجددا دستگیر و پس از ۱۰ روز در تاریخ ۱۸ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲ با قید وثیقه از زندان آزاد و پس از چند ماه از اتهام وارده تبرئه شد.

دادگاه پرونده نخست ریحانه انصاری‌نژاد روز دوشنبه ۲۶ تیرماه ۱۴۰۲ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی برگزار گردید.

وی از بابت اتهام “اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور” به چهار سال حبس تعزیری محکوم شد. همچنین او با دیگر مجازات تکمیلی شامل منع عضویت در احزاب، گروه‌ ها، دستجات سیاسی و فعالیت در فضای مجازی، رسانه‌‌ها و مطبوعات و ممنوعیت خروج از کشور به مدت دو سال نیز محکوم شد.

با اعمال ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، مجازات اشد یعنی چهار سال حبس برای وی قابل اجرا خواهد بود.

▪️ریحانه انصاری‌نژاد، دوشنبه پانزدهم آبان ۱۴۰۲، جهت اجرای حکم، راهی زندان اوین شد و از آن زمان تاکنون در بند زنان زندان اوین است.

#یاد
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری


@bidarzani

🟣 طوفان توییتری #جنگ_علیه_زنان


از روز شنبه ۲۵ فروردین‌ماه، مقابله با زنان دارای پوشش اختیاری به نام «طرح نور» با خشونت و‌ سرکوبی چندجانبه و حداکثری به‌پیش رفته است. در این طرح، نیروهای ناجا، لباس شخصی و بی‌شمار ماموران لباس خاکستری به فحاشی، رعب و وحشت، ضرب‌وشتم و بازداشت زنان در میادین و معابر شهری پرداخته‌اند.

زنان که در تمامی دهه‌های گذشته، علیه اشد سرکوب‌ها، ستم‌ها و تبعیض‌های جنسیتی، اقتصادی، سیاسی، اتنیکی و اجتماعی ایستاده‌ و‌ مبارزه کرده‌اند، این‌بار نیز متحمل خشونت و بازداشت‌های گسترده در قبال حق پوشش آزاد خود هستند.

🔵 روز سه‌شنبه، ۲۸ فروردین‌ماه، ساعت ۲۱ به‌وقت ایران، از #جنگ_علیه_زنان می‌گوییم. جنگی تمام‌قد از سوی حاکمیت که جان و تمامی حقوق اساسی زنان را نشانه گرفته است.

#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری


@bidarzani

🟣 ضرورت تشکیل کمیته‌های مقابله با قتل‌های ناموسی و زن‌کشی، مرئی‌سازی جنایات در هر استان


۱۷ مورد زن‌کشی و قتل‌ناموسی تنها در دو‌ ماه نخست سال جاری


نویسنده: شکیبا عسگرپور



اعمال خشونت سیستماتیک علیه زنان، دارای لایه‌های گوناگون و متکثری است. این خشونت‌ها «از خانه تا خیابان» برقرار است و‌ با محوریت قوانین نابرابر، جنسیت‌زده و ارتجاعی در اشکال مختلف، به‌وقوع می‌پیوندد. خشونت‌های، روانی، جسمی، سیاسی، اقتصادی، جنسی و جنسیتی در غایی‌ترین شکل خود یعنی «زن‌کشی» و «قتل‌های ناموسی» خود را نمایان می‌کند.

اخبار فجیع قتل زنان و بعضا اعضای جامعه‌ی کوئیر، به تیتری همیشگی و عادی‌سازی شده در بین رسانه‌های حقوق‌بشری و خبری، تبدیل شده است. تنها در فروردین و اردیبهشت سال جاری، ۱۷ مورد زن‌کشی و قتل‌ناموسی (منهای دو مورد که با وقفه‌ای دو‌ماهه از قتل، مورد پوشش رسانه‌ای قرار گرفته‌اند)، در شهرهای مختلف به وقوع پیوسته است. دلایل این قتل‌ها از دفاع از سنت، حیثیت و آبرو تا دستپخت زنان و «استفاده از رب گوجه فرنگی» در غذا را شامل می‌شود.

هویت کامل این زنان، بعضا در دست نیست، زنانی که تنها سن و شهر سکونت آنها و صد البته انگیزه‌ی قتل آنان توسط همسر، برادر، پارتنر (دوست پسر) آن هم به‌مدد رسانه‌های حقوق‌بشری، منتشر شده است. بسیاری از زن‌کشی‌ها و قتل‌های ناموسی، به دلیل آنچه پایبندی به سنت و آبرو می‌دانند، هرگز رسانه‌ای نمی‌شوند. در این میان، نبود آمار حقیقی از سوی پزشکی قانونی و مرکز آمار ایران، این جامعه‌ی آماری را بیش از پیش محدود می‌کند.

براساس جدول‌بندی صورت گرفته، سه استان تهران، آذربایجان شرقی (تبریز) و خورستان (اهواز و آبادان)، بالاترین آمار زن‌کشی و قتل‌های ناموسی را به خود اختصاص دادند…


⚪️ ادامه‌ی متن را در لینک زیر بخوانید:


https://shorturl.at/jpsCZ

#جنگ_علیه_زنان
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری


@bidarzani

🟣 تایید حکم بیش از ۶۰ سال حبس فعالان حقوق زنان و فعالان سیاسی گیلان در دادگاه تجدیدنظر


صبح امروز سه‌شنبه ۸ خردادماه، احکام بازداشت‌شدگان مردادماه ۱۴۰۲ در گیلان در شعبه ۱۱ تجدیدنظر دادگاه انقلاب رشت به ریاست قاضی محمدصادق ایران عقیده، «بدون تشکیل دادگاه» عینا تایید شد.


⚪️بر اساس این احکام:

«زهره دادرس» به ۹ سال و ۶ ماه حبس (به اتهام تشکیل ‌گروه با هدف برهم زدن امنیت ملی به ۶ سال و یک روز حبس تعزیری
و‌ به اتهام اجتماع و تبانی، به ۳ سال و شش ماه و یک روز حبس تعزیری) محکوم شد.

همچنین«فروغ سمیع‌نیا»، «سارا جهانی»، «یاسمین حشدری»، «شیوا شاه سیاه»، «نگین رضایی»، «متین یزدانی»، «آزاده چاوشیان» و‌ «زهرا دادرس» هریک به ۶ سال و ‌۳ ماه و ۱۷ روز حبس (اجتماع و تبانی به سه سال و شش ماه و یک روز حبس و برای اتهام عضویت در گروه، به دو سال و هفت ماه و شانزده روز حبس) محکوم شدند.

از سوی دیگر «جلوه جواهری» و «هومن طاهری» به اتهام تبلیغ علیه نظام به ۱ سال حبس تعزیری محکوم شدند.


صبح روز ۲۵ مردادماه ۱۴۰۲، این فعالان حقوق زنان و فعالان سیاسی‌ با یورش ماموران امنیتی به منازل خود در شهرهای رشت، انزلی، لاهیجان و فومن بازداشت شدند.

پس از گذران قریب به دوماه، همگی این فعالین در فواصل زمانی متفاوت، با تودیع قرار وثیقه به‌صورت موقت از زندان لاکان رشت آزاد شدند.

#جنگ_علیه_زنان
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری


@bidarzani

🟣 سیروس فتحی، همسر شریفه محمدی بازداشت شد

صبح امروز ۲۲ خردادماه، سیروس فتحی در منزل خود توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد.

سیروس فتحی، همسر شریفه محمدی فعال کارگری محبوس در زندان لاکان رشت است که از ۱۴ آذرماه ۱۴۰۲ در بازداشت موقت به‌سر می‌برد.

دو روز پیش (۲۰ خردادماه) دادگاه شریفه محمدی در شعبه ۱ دادگاه انقلاب برگزار گردید.

سیروس فتحی در این مدت، پیگیر امور همسر خود بوده است و بارها با تهدید ماموران امنیتی و پرونده‌سازی قضایی مواجه شده بود.

#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری


@bidarzani

🟣 جنبش زنان و انتخاب روش‌های مبارزه

نویسنده: فروغ سمیع‌نیا


از متن: «جنبش زنان در ایران از نیمه‌ی دوم دهه هفتاد همراه با دیگر جریانات روشنفکری به مرحله بیرون آمدن از محافل رسید. زیرا فمنیست‌ها در ایران مانند دیگر فعالین پس از سرکوب‌های بعد از انقلاب 57 و خصوصا دهه شصت به نشست‌های محفلی محدود می‌شدند. تشکیل ان‌جی‌اوها و یا جمعیت‌های زنان با مطالبه‌ی مشخص حقوقی زنان خصوصا پس از روی کار آمدن دولت خاتمی و حمایت دولت از سازمان‌های مردم نهاد بیشتر شد و همزمان نشریاتی با موضوع زنان در کشور منتشر شد.
نشریات اصلاح طلب نیز ستونی را عموما به مطالبات فمینیست‌ها اختصاص دادند و برای گرداندن ستون از فعالین زنان استفاده کردند. هر چند در آن دوران با وجود کار علنی استفاده از واژه «فمنیست» هنوز جاافتاده و عادی نبود. عموما فعالین تلاش می‌کردند بگویند ما معترض به وضعیت زنان هستیم اما فمنیست نیستیم. با اینکار ضمانتی برای ادامه فعالیت پیدا می‌کردند.
در چنین فضایی که مختص دوره اصلاحات بود، زنان با فعالیت علنی وارد عرصه شدند و از جمله گفتمان‌های غالب بین آنان این بود که ما فعال مدنی هستیم نه سیاسی. این نیز از جملاتی بود که ضریب خطر را برای فعالیت در این حوزه پایین می‌آورد. فعالین زنان هوشمندانه چندین سال فعالیت کردند و تجمعی را جلوی درب دانشگاه تهران تشکیل دادند که نشان از قدرت این فعالین در کشور و مشخصا شهر تهران بود. اسفند سال 1384 دومین تجمع باشکوه زنان در پارک دانشجوی تهران انجام شد که با خشونت پلیس پایان یافت. در حقیقت درسال 1384 حکومت تلاش کرد تا حضور زنان در خیابان را متوقف سازد…»

#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
#جنبش_زنان

ادامه‌ی متن را در لینک زیر بخوانید:

https://shorturl.at/iExw4


@bidarzani

🟣 بازداشت زهره دادرس و احضار تمامی فعالان حقوق زنان و مدنی «پرونده مرداد ۱۴۰۲ گیلان» جهت اجرای حکم


صبح امروز بیستم تیرماه، زهره دادرس، فعال حقوق زنان با ورود ماموران جهت اجرای حکم در منزل شخصی خود بازداشت شد. همچنین «زهرا دادرس» نیز به شعبه اجرای احکام زندان لاکان مراجعه کرده است.

همزمان با این بازداشت، طی تماسی تلفنی، فروغ‌ سمیع‌نیا، جلوه جواهری، متین یزدانی، یاسمین حشدری، نگین رضایی، آزاده چاوشیان، سارا جهانی و هومن طاهری، جهت اجرای حکم حبس می‌بایست تا شنبه خود را به زندان لاکان رشت معرفی کنند.


#جنگ_علیه_زنان
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣‌ درد شدید جسمانی زینب جلالیان و عدم انتقال او به بیمارستان از سوی وزارت اطلاعات


▪️زینب جلالیان، تنها زندانی سیاسی محکوم‌ به حبس ابد که هفدهمین سال حبس خود را در زندان مرکزی یزد می‌گذراند‌، در چند هفته گذشته به دلیل «درد شدید در ناحیه پهلوی سمت راست» به بهداری زندان منتقل و پس از معاینه توسط پزشک عمومی، بدون انجام معاینات تخصصی و درمان قطعی به داخل بند بازگردانده شده است.

▪️او در هفته‌های گذشته به دلیل درد شدید خواستار انتقال خود به مراکز درمانی خارج از زندان برای انجام آزمایشات لازم در این خصوص شده، اما به دلیل مخالفت وزارت اطلاعات از دسترسی به خدمات درمانی محروم است.

زینب جلالیان در محرومیت کامل حق درمان به‌سر می‌برد. او که از بیماری‌های متعد قلب، معده و روده رنج می‌برد، سالهاست که به بیماری ناخنک چشم مبتلاست. ماموران امنیتی و نمایندگان وزارت اطلاعات بارها حق مرخصی او را در گرو پذیرش اظهار ندامت او دانستند، امری که همواره و‌ تاکیدا از سوی وی رد شده است.

زینب جلالیان در آستانه‌ی نابینایی نیز قرار دارد.

همچنین روز سه‌شنبه هفدهم بهمن‌ماه ۱۴۰۲ زینب جلالیان در حالی که می‌بایست برای درمان بیماری ناخنک چشم به بیمارستان یزد منتقل می‌شد، به دلیل کارشکنی مسئولین زندان در زمان مقرر به بیمارستان اعزام نشد و به همین دلیل پزشک معالج از انجام اقدامات درمانی او خودداری کرد.



⚪️ در تمامی ۱۷ سال گذشته، او بدون حتی یک روز مرخصی، به‌صورت پیوسته مورد شکنجه، بازجویی‌های مرگ‌آور و تبعید به بیش از پنج زندان در شهرهای مختلف، محکوم شده است. برای زینب جلالیان، حقی تحت عنوان «درمان پزشکی»، «بهره‌مندی از آزمایشات پزشکی قانونی» و یا هر حقوق ابتدایی، وجود ندارد.

او کوه استواری است که برشماری ظلم و تبعیض علیه او، ایستادگی و مقاومتش را نیز برجسته‌تر خواهد کرد.


#جنگ_علیه_زنان
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری


@bidarzani

🟣‌ اعتصاب غذای «زنان زندانی سیاسی» در زندان لاکان رشت و پیوستن به کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام

هشت تن از #زنان_زندانی_سیاسی محبوس در زندان #لاکان_رشت اعلام کرده‌اند در مخالفت با حکم اعدام، این هفته سه‌شنبه، ۹ مرداد ۱۴۰۳، اعتصاب غذا می‌کنند و به زندانیان اعتصابی «کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام» می‌پیوندند.

این زندانیان ضمن مخالفت با صدور حکم اعدام برای زندانیان سیاسی و غیرسیاسی، به طور ویژه به خاطر صدور حکم اعدام برای #شریفه_محمدی و #پخشان_عزیزی دست به اعتصاب غذا زده‌اند.

⚪️ آنها همچنین اعلام نموده‌اند ۱۴ زندانی غیرسیاسی زن در زندان لاکان در خطر اجرای حکم اعدام قرار دارند و خواهان توجه به وضعیت این زندانیان گمنام و حمایت از آنان هستند.


▪️اسامی زندانیان اعتصابی در
کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام در زندان لاکان رشت به شرح زیر است:

زهره دادرس، زهرا دادرس، فروغ سمیع‌نیا، شریفه محمدی، آزاده چاوشیان، جلوه جواهری، نگین رضایی، شیوا شاه‌‌سیاه


#قیام_علیه_اعدام
#جنگ_علیه_زنان
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣‌ نامه و دفاعیه‌ی وریشه مرادی، زندانی سیاسی کورد برای «اطلاع افکار عمومی»


⚪️ داعش سر می‌بُرد،‌ جمهوری اسلامی نیز سر به دار می‌کِشد
 

▪️#وریشه_مرادی، اهل سنندج و عضو جامعه زنان آزاد شرق کردستان (کژار) که در تاریخ ۱۰ مرداد ۱۴۰۲ توسط نیروهای امنیتی در سنندج بازداشت و به «بغی» متهم شده است، اعلام کرده است که در اعتراض به صدور حکم اعدام برای #شریفه_محمدی و #پخشان_عزیزی از حضور در دومین جلسه دادگاه خود که قرار بود، «امروز ۱۴ مرداد» در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی تهران برگزار شود، خودداری کرده است.

وی از بند زندان زنان اوین، دفاعیه‌ای را برای اطلاع افکار عمومی نوشته که برای انتشار در اختیار #بیدارزنی قرار گرفته است.


▪️متن دفاعیه: «احکام ناعادلانه‌ی اعدام فعالین زن (شریفه‌ محمدی و پخشان عزیزی) در فاصله‌ی کمتر از یک ماه،‌ اقرار جمهوری اسلامی به ناکارآمدی و درماندگیِ سیاسی‌اش است. تظاهر به قدرت‌مند بودن دولت جدید،‌ ایجاد رعب و وحشت و گسترش سرکوب در آستانه‌ی انقلاب ژن، ژیان، آزادی، خیالی باطل بیش نیست. در همین راستا من به جرم زن بودن،‌ کورد بودن و جست‌جوی حیات آزاد، به «بغی» متهم شده‌ام. هم‌اکنون نیز پس از گذشت یک سال از بازداشت موقت، در صف انتظار  برای برگزاری دومین جلسه‌ی دادگاه، در شعبه‌ی ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی ‌به ریاست قاضی صلواتی در تاریخ ۱۴ مرداد،‌ قرار دارم. اگر چه می‌دانم عدم حضور در دادگاه، شاید به عدم خواست دفاع از خویش تعبیر گردد،‌ اما به نشانه‌ی اعتراض به صدور حکم اعدام برای رفقایم شریفه محمدی و پخشان عزیزی،‌ به دادگاه نخواهم رفت و چنین دادگاهی را که حکم عادلانه‌ای در آن صادر نمی‌گردد، به رسمیت نمی‌شناسم. بارها در شرایط دشوار بازجویی‌ها و بازپرسی‌ها‌ دفاعیاتم را ارائه داده‌ام، اما این بار این نامه‌ی دفاعیه‌‌ی من است که خطاب به مردم و جامعه‌ی همیشه هشیار و آگاه و آزادیخواه به نگارش درمی‌آورم. از آنان می‌خواهم مرا و فعالیت‌هایم را مطابق عدالت اجتماعی قضاوت کنند.
زیستن در قرن بیست‌ویکم در خاورمیانه‌ای که نیروهای هژمونیک جهانی و دولت‌-ملت‌های دیکتاتور منطقه سعی در غصب ارزش‌ها و فرهنگ‌ها داشته و خواهان بازسازی هژمونی خویش بر آن هستند، به معنای زیستن در جغرافیایی است که به خاک و خون کشیده شده و شاهد هرروزه‌ی نسل‌کشی، همگون‌سازی و ادغام و الحاق اجباری است. زیستن در کوردستان نیز یعنی حیاتی فاقد ضمانت قانونی، اقتصادی، سیاسی، ‌آموزشی و ...، و به عبارتی یعنی بی‌کاری، فقر، تبعیض، بازداشت، شکنجه، اعدام و کشته‌ شدن کولبرها (شهدای نان)!….»


ادامه‌ی متن را در لینک زیر بخوانید:

https://shorturl.at/nOo1z



#جنگ_علیه_زنان
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری


@bidarzani

🟣‌ دومین نامه‌ی وریشه مرادی از زندان اوین: «به افکار عمومی، به نام زندگی، به نام انسانیت، به نام زیبایی»، جهت انتشار در اختیار #بیدارزنی قرار گرفته است. متن کامل نامه به شرح زیر است:


از متن: «من وریشه مرادی، زندانی سیاسی که در مرداد ۱۴۰۲ در مسیر کرمانشاه-سنندج توسط نیروهای اطلاعات بازداشت شده و در بازداشتگاه اطلاعات سنندج و بند ۲۰۹ زندان اوین تهران، دوره‌ای از بازداشت و شکنجه را گذراندم، در روز ۵ دی‌ ۱۴۰۳ به بند زنان زندان اوین تهران منتقل شدم. من به‌عنوان زنی که خود درد زن بودن در جامعه‌ای ناعادلانه را چشیده و آشنا به محنت‌های زنان دیگر نیز بودم، در طول زندانی بودن در میان زنان، با افراد بسیاری هم‌بند گشتم و هم‌بند هستم که سرگذشت هر یک از آنان روایت محنتی است که زنان در نظامی زن‌ستیز دارند. نظامی که شاخه‌های اجتماعی، سنتی، تاریخی دارد. نظامی که «بهشت زیر پای مادران» را به گونه‌ای متفاوت و دل‌بخواهی ترسیم و تعریف کرده و تنها در چارچوب خدمتگزاری زنان به این چرخه‌ی مردسالارانه اجازه‌ی استفاده از «بهشت»شان را می‌دهند! با زنان هم‌بند هستم و هر لحظه را با کسانی می‌زیم که هرکدام به نوعی قربانی این نظام مردسالارانه هستند. و ما نیز آنانی هستیم که در مقابل این ستم سر بلند کرده و چشم در چشم موضع قدرت، علم مخالفت با زن‌ستیزی و زن‌کشی را برافراشته‌ایم. 
زندگی ما در اینجا یکی است. پیر فرزانه‌مان گفته که «زنان اولین ملت مستعمره شده هستند» و ما افراد این ملت مستعمره‌گشته، فارغ از زبان و تعلق ملیتی و اعتقادی خویش همچون یک روح در چندین جسم هستیم…»

▪️متن کامل نامه را در لینک زیر بخوانید:


https://shorturl.at/xdUsa



#جنگ_علیه_زنان
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری


@bidarzani

🟣 سالگرد قیام ژینا و سالروز تولد تو

متنی برای فروغ سمیع‌نیا

نویسنده: شکیبا عسگرپور


از متن:
یک) آنجلا دیویس، فعال سیاسی فمینیست و از مبارزان الغای احکام اعدام، در کتاب خود (در اسارت زنجیرها و خوک‌ها) می‌نویسد: «بازداشتگاه‌ها و زندان‌ها طوری طراحی شده‌اند که انسان‌ها را درهم شکنند و افراد را به نمونه‌هایی در باغ‌وحش بدل کنند، یعنی افرادی مطیع». او بعدها در فیلم مستندی از زندگی‌اش به نقل از یک زندانی سیاسی محکوم به اعدام می‌گوید: «زندان، یا زندانی را در هم می‌شکند یا او را قوی‌تر می‌کند. من می‌خواهم قوی‌تر شوم».

دو) برای آن دسته از فعالینی که زندان را پایان و به تعبیری توقف در روند مبارزه نمی‌دانند، زندان، فصل جدیدی از کشمکش‌ها، سرکوب‌های توامان و سرکشی‌هاست. مقهور ساختن اراده‌ی زندانی، کارویژه‌ی زندان‌بان و دستگاه عریض و طویل امنیتی است. هر نوع کنشی ورای زیست تعریف‌شده در زندان، در قاموس صدور احکام کیفری جدیدتر، معنا می‌شود و درست در همین‌جاست که برای فعالین، «زیستِ سیاسی» در زندان، می‌تواند کورسوی امید باشد. اگر زندان را اشل بسیار کوچکی از جامعه درنظر بگیریم، پس مبارزه بر سر هر تبعیض و دیگری‌سازی، واجد اهمیتی دوچندان می‌شود، چرا که محصول دهه‌ها سیاست‌های فقیرسازی سیستماتیک، خشونت ساختاری و اهم تبعیض‌ها، کودک-مجرم‌ها و زندانیانی در بندهای عمومی را گرد هم آورده است که از قتل تا غم نان و … در یک فضا جای گرفتند. حالا چه گزاره‌ای برای حاکمیت، بهتر از دوگانه‌سازی زندانی سیاسی و جرایم عمومی است؟ و چه تکانه‌ای بالاتر از مبارزه با تبعیض و دیگری‌سازی و ایستادن علیه هر شکلی از ارتجاع حتی درون زندان است؟»

⚪️ ادامه‌ی متن را در لینک زیر بخوانید:



https://shorturl.at/4eDfX


#جنگ_علیه_زنان
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani