شرمین، مادرِ کودکی ۷ساله است. پدر کودک توسط پاسداران خامنه‌ای به قتل رسیده و مادر ربوده شده است.

#شرمین_حبیبی همسر دادخواه شهید آزادی و برابری #فریدون_محمودی توسط سرکوب‌گران ربوده شده است.
فریدون در تاریخ ۲۸ شهریور ۱۴۰۱ در شهر #سقز به ضرب گلوله‌‌های پاسداران خامنه‌ای جان خود را از دست داد.
در آستانه‌ی سالگرد قیام #زن_زندگی_آزادی آزار و سرکوب #خانواده_های_دادخواه شدت گرفته است. صدای دادخواهان باشیم.

#دادخواهی #ژن_ژیان_ئازادی #ژینا_امینی #علیه_سکوت #علیه_بی_تفاوتی #زن_زندگی_آزادی #حکومت_اوباش


@Blackfishvoice1

این مرد را می‌شناسید؟ چند مرتبه درباره‌اش شنیده‌ یا خوانده‌اید؟ طی سال‌های اخیر چند بار نام او را همراه با خبرِ بازداشت و زندان دیده‌اید ولی از کنارش گذشته‌اید؟

او، #عثمان_اسماعیلی است. دیروز به ۳۹ ماه حبس تعزیری محکوم شد. در این سال‌ها همواره در راهِ بازداشت، دادگاه و زندان بوده است.
یک کارگرِ نقاش اهل #سقز است که سال‌هاست در راه دفاع از حقوق کارگران فعالیت می‌کند. ساکن #سقز است و با درآمدِ حاصل از نقاشیِ ساختمان روزگار می‌گذارند.

طبقه‌ی حاکم می‌داند که خطر اصلی از ناحیه‌ی همین عثمان‌ها او را تهدید می‌کند که با نانِ کارگری زندگی می‌کنند، باندی-فاندی نیستند ولی چراغ سازماندهی زحمت‌کشان برای مبارزه با غارت‌گران را روشن نگاه داشته‌اند. جالب این‌جاست که ریز و درشت رسانه‌های اولترا-برانداز هم عثمان و امثال عثمان را بایکوت می‌کنند که صدای‌شان به گوش دیگر ستم‌دیدگان نرسد تا بتوانند القا کنند که "رهبر" باید یکی از میان شکم‌سیرهایِ آن‌سوی اقیانوس‌ها باشد و کارگر را چه به سازمان و سازماندهی.

عثمانی که می‌بینید کلهم هفت-هشت عکس در اینترنت دارد که بیشتر آن‌ها با همین لباس‌های کار و دست‌های رنگی هستند. مزیت این عکس‌ها ولی این است که شما مبارزانِ یک‌رنگ و صدیقِ داخل کشور را می‌بینید که سر و صورت‌شان شاید رنگی باشد، ولی قورباغه را جای قناری رنگ نمی‌کنند و مفت‌خورِ جعلق را به‌عنوان رهبر و پیشوا به شما نمی‌اندازند.

عثمان بودن و عثمان ماندن در این روزگار اصلا و ابدا کار سهلی نیست. "آقای اسماعیلی" اگر اراده کند، از ایران بزند بیرون، یک دست کت شلوار و کروات فرد اعلا بپوشد و به‌جای فعال کارگری به خودش بگوید: "کارشناس مسائل کارگری"، می‌تواند وسط لندن به خوشی و خرمی زندگی کند.

زدن زیرِ میزِ معامله کردنِ شرافت کاری‌ست دشوار؛ آن‌قدر دشوار که در همین یک‌دهه‌ی اخیر ردیفی از چپ‌های پرمدعای در زبان سوپرانقلابی را بلعیده و به زوائد محورمقاومت یا رسانه‌های جریان اصلی تبدیل کرده است.

عثمان شدن، #شاهرخ_زمانی شدن، #محمد_جراحی شدن و ... یک رمز دارد: وفاداری به انقلاب، #مبارزه_طبقاتی و ايمان به این‌که ستم‌دیدگان جز خود منجی‌ای نداشته، ندارند و نخواهند داشت.


#طبقه_کارگر
#ماتم_نگیرید_سازماندهی_کنید


@Blackfishvoice1

۴۳ سال پیش در چنین روزی، #شهلا_کعبی ۳۴ ساله و #نسرین_کعبی ۲۷ ساله، دو پرستار کُرد به جرم «مداوای معترضان» در بیمارستان #سقز با دستور #صادق/خلخالی تیرباران شدند.

شهلا و نسرین کعبی پس از دستگیری در پاییز ۱۳۵۸ از #سقز به #قزوین تبعید شدند. پس از چند ماه و طی روند مذاکرات نمایندگان دولت با هیئت نمایندگی خلق کرد، جمعیت بسیاری از معلمان، پزشکان و پرستاران به کردستان بازگشتند. شهلا و نسرین برای بار دوم در ۲۴ خرداد ۱۳۵۹ بازداشت شدند و به زندان‌های سقز، سنندج، اوین و کرمان منتقل شدند. در طول مدت سه ماه بازداشت، بازجویی ایشان توسط پاسداران محلی و غیر محلی انجام میشد و از دسترسی به وکیل یا اجازه تماس و ملاقات محروم بودند. این دو پرستار به‌همراه گروه دیگری در ۷ شهریور ۱۳۵۹ در پادگان سنندج، تنها به جرم مداوای نیروهای معترض در بیمارستان‌های سقز به صورت شبانه تیرباران شدند.


#جمهوری_اعدام #علیه_فراموشی #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم


@Blackfishvoice1

#فریدون_محمودی روز دوشنبه ۲۸ شهریور ۱۴۰۱، در اولین اعتراضات #سقز پس از انتشار خبر قتل #ژینا به ضرب گلوله‌ی پاسداران خامنه‌ای به شهادت رسید‌.
مراسم خاکسپاری او تحت تدابیر امنیتی برگزار شد. پدر فريدون در مزار فرزندش ایستاد و در تمام پدران و مادران در سراسر ایران درخواست کرد که همراه با فرزندان‌شان به خیابان بروند و کار جمهوری اسلامی و کهنه‌پرستی را تمام کنند.

#علیه_فراموشی #علیه_ارتجاع
#قسم_به_خون_یاران_ایستاده_ایم_تا_پایان #شهید_نمیمیرد
#ژن_ژیان_ئازادی #زن_زندگی_آزادی


@Blackfishvoice1

اراذل و اوباش سپاه پاسداران منزل خانواده‌‌ی امینی در شهر #سقز را محاصره کرده‌اند.
همزمان با استقرار ایست‌های بازرسی و دوشکا، از ورود افرادی غیر از اهالی سقز به این شهر جلوگیری می‌شود.

سیمایِ حقیقی #محور_کذایی_مقاومت این‌چنین است. خاک بر سپاه‌تان و رهبر حقیرتان.

#مرگ_بر_جمهوری_اسلامی #مرگ_بر_سپاهی
#مرگ_بر_بسیجی #بسیجی_سپاهی_داعش_ما_شمایی
#قسم_به_خون_یاران_ایستاده_ایم_تا_پایان


@Blackfishvoice1

#سقز ۹ مهر ۱۴۰۱ #ژن_ژیان_ئازادی

#از_یاد_مبر_خون_را #مبارزه_ادامه_دارد #قسم_به_خون_یاران_ایستاده_ایم_تا_پایان #ژینا_امینی #زن_زندگی_آزادی #خامنه_ای_ضحاک_میکشیمت_زیر_خاک


@Blackfishvoice1

طی روزهای ۱۵ و ۱۶ آبان
۷ کولبر در مناطق مرزی کردستان کشته و زخمی شدند
#آزاد_ستارپناه، ۴۳ ساله، پدر ۲ فرزند و اهل روستای «دره‌زیارت» شهرستان #سقز یکی از این کولبران بود که به علت اصابت گلوله‌ی نیروهای مرزبانی در #بانه در دم جان خود را از دست داد.


#کولبران_کورد #تهیدستان #کولبرکشی


@Blackfishvoice1

#زینب_جلالیان وارد هفدهمین سال از حبس بدون مرخصی شد.
#فروغ_تقی_پور به ۱۵ سال حبس محکوم شد.
#مرضیه_فارسی به ۱۵سال حبس محکوم شد.
#شهدخت_خانجانی به ۱۱ سال حبس محکوم شد.
#وریشه_مرادی و #پخشان_عزیزی تحت شکنجه و بازجویی‌های بی‌وقفه قرار دارند و بیم آن می‌رود احکام بسیار سنگینی دریافت کنند.
#سمیرا_احمدی در #سقز به ۳ سال حبس محکوم شد.
#سپیده_رشنو به تحمل ۴سال حبس محکوم شد.
#حوریه_محسنی به ۴ سال حبس محکوم شد.
#آرمیتا_پاویر به ۲۳ماه حبس محکوم شد.
#شریفه_محمدی فعال کارگری کماکان در بازداشت به سر می‌برد.
#تینا_دلجو فعال سیاسی-اجتماعی برای تحمل یک‌سال حبس روانه #زندان_لاکان_رشت شد.
#بهاره_شیری مادر شهید آزادی و برابری #علی_عباسی به شش سال حبس محکوم شد.
#سمانه_اصغری مدافع حقوق کودکان به یک سال حبس محکوم شد.


این‌ها برخی از احکامی هستند که تنها طی یک‌ماه اخیر برای سرکوبِ زنانِ مبارز صادر شده‌اند.

می‌توان بابِ طبعِ #صنعت_حقوق_بشر تا ساعت‌ها به شمردنِ تعداد زندانیان و محکومین سیاسی ادامه داد و مبارزان را به اعداد تقلیل داد.

لیکن هر یک از این نام‌ها، یک زندگی هستند که برای دقایق، ساعات و سال‌های پیش‌روی خود آرزوها داشته و دارند.

از کنار نام‌ها نباید به سادگی گذشت. نباید آن‌ها را به تیترهای خبری فروکاست و به کالایی‌سازی مبارزه یاری رساند.

کافی‌ست به مورد زینب جلالیان دقت کنید: ۱۷ سال بدون یک روز مرخصی.

عمر یک انسان چقدر است که ۱۷ سال از آن در بدترین زندان‌های ایران سپری شود؟ نوزادی که ۱۷ سال قبل متولد شده است، اکنون واپسین روزهای دبیرستان خود را سپری می‌کند‌. خودِ شما! از ۱۷ سال قبل تا امروز چقدر تجربه کرده‌اید؟ ۱۷ سال. ۱۷ سال. این عدد را، در تاريخچه‌ی زندگی خود لحاظ کرده و به سرعت ۱۷ سال گذشته‌تان را مرور کنید. ۱۷ سال.

فروغ تقی‌پور متولد ۱۳۷۳ است. او پیش‌تر نیز مدت‌ها زندانی بوده و اکنون در آستانه‌ی ۳۰ سالگی، حکمی دریافت کرده است که تا ۴۵ سالگیِ او را در زندان رقم خواهد زد.

با نگاه به تعداد زندانیان سیاسی و احکام بی‌رحمانه، درمی‌یابیم که خلاصه شدن دولت در ایران به نهادِ سرکوب سیاسی، نتوانسته است مانع از مقاومت/مبارزه گردد.
مبارزه به فصول مشخصی که قیام‌ها فوران می‌کنند خلاصه نمی‌‌شود. چراغ مبارزه را از سال‌های سیاه دهه‌ی شصت تا امروز، همین زندانیان سیاسی روشن نگاه داشته‌اند و حسرتِ تسلیم شدن را بر دل حاکمان جمهوری اسلامی گذاشته‌اند.

هیچ‌یک از این نام‌ها به زندانی شدن علاقمند نیستند! آن‌ها برای پاسداشتِ زندگی، از جوانی خود دست شسته‌اند و تحقق آرزوهای خویش را در گرو تحقق آرزوهای سرکوب‌شده‌ی ستم‌دیدگان ایران دانسته‌اند.


#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#علیه_سکوت #علیه_بی_تفاوتی
#زن_زندگی_آزادی


@Blackfishvoice1

#عثمان_اسماعیلی فعال کارگری زندانی به دلیل تنگی شدید کانال نخاع و درگیر شدن چهار مهره، در خطر از دست دادن پاهای‌اش قرار دارد و اگر هر چه سریعتر جراحی نشود امکان فلج شدن او قطعی است.

"کمیته دفاع از عثمان اسماعیلی" با اعلام این خبر نوشته است که عثمان اسماعیلی ۲۳ بهمن‌ماه ۱۴۰۲ از زندان #سقز برای انجام روند درمان به #زندان_مرکزی_سنندج منتقل شد و در این زندان از دردهای متعددی رنج می‌برد اما مسئولان زندان مرکزی سنندج با گذشت یک ماه از انجام آزمایش ام‌.آر.آی او از تحویل این آزمایش به پزشک متخصص مغز و اعصاب امتناع کرده بودند.

بنا به این گزارش، با پیگیری‌های مداوم، خانواده اسماعیلی آزمایش مورد نظر را به پزشک متخصص مغز و اعصاب، تحویل دادند و پزشک متخصص، آنها را از خطر از دست دادن پاهای عثمان اسماعیلی مطلع کرده است.

عثمان اسماعیلی پیش از این به دلیل بیماری فتق می‌بایست تحت عمل جراحی قرار می‌گرفت اما تاکنون این اقدام صورت نگرفته است. او حدود دوماه اخیر در زندان سنندج با هزینه خود به چندین پزشک متخصص، از جمله قلب و عروق، مغز و اعصاب و جراح مراجعه کرده و همگی آن‌ها بر وخامت جسمانی او تاکید کرده‌اند.

عثمان اسماعیلی، کارگر نقاش، از فعالان کارگری #کردستان است که بارها بابت دفاع از حقوق کارگران بازداشت و زندانی شده است. نیروهای حکومتی اسماعیلی را بهمن‌ماه ۱۴۰۱ بدون ارائه حکم قضایی بازداشت و جهت بازجویی به یکی از بازداشتگاه‌های امنیتی در شهر سنندج منتقل کردند. سپس اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲ او را با قرار وثیقه یک میلیارد تومانی به صورت موقت تا پایان مراحل دادرسی از زندان سقز آزاد کردند. ۲۸ خردادماه ۱۴۰۲ جلسه دادگاه رسیدگی به اتهام‌های عثمان اسماعیلی، از جمله اتهام «عضویت در احزاب اپوزیسیون و تبلیغ علیه نظام» در دادگاه سقز برگزار شد. آبان‌ ۱۴۰۲، طی ابلاغیه‌ای حکم‌ ۱۶ ماه حبس تعزیری‌ عثمان اسماعیلی که از سوی دادگاه انقلاب شهر سقز صادر شده بود، در دیوان عالی کشور عیناً تأیید شد و او در روز ۲۲ آبان ۱۴۰۲، جهت گذراندن دوران محکومیت خود به زندان منتقل شد.


#سرکوب_کارگران #طبقه_کارگر #زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد


@Blackfishvoice1

امروز ۲۸ فروردین ۱۴۰۳ و در دوازدهمین هفته از "کپمین سه‌شنبه‌های نه به اعدام"، شمار گسترده‌ای از زندانیان سیاسی و غیر سیاسی در زندان‌های مختلف کشور از جمله #زندان_قزلحصار ، #زندان_اوین و زندان‌های #مشهد، #خرم_آباد #سقز و... با توجه به افزایش احتمال اجرای گسترده احکام غیرانسانی اعدام توسط دستگاه قضایی جمهوری اسلامی دست به اعتصاب غذا زدند.

بنا بر گزارشات منابعی از داخل زندان‌ها، در چند روز اخیر و با سواستفاده حکومت از شرایط ملتهب در  منطقه، شماری از محکومان غیرسیاسی در زندان‌های مختلف کشور در سکوت خبری اعدام شده و تعداد دیگری نیز به سلول‌های انفرادی در زندان قزلحصار و دیگر زندان‌ها جهت اجرای حکم اعدام منتقل شده‌اند،

با توجه به اخبار منتشر شده، به نظر می‌رسد موج جدید سرکوب و ارعاب از طریق اجرای احکام غیرانسانی اعدام توسط دستگاه قضایی و امنیتی آغاز شده است.

این در حالی است که در چند روز اخیر تعدادی حکم جدید اعدام توسط بیدادگاه‌ها صادر شده و نیز به با حمله به زنان در خیابان‌ها فضای امنیتی را تشدید نموده‌اند.

زندانیان زندان قزلحصار از سه‌شنبه نهم بهمن سال گذشته با راه‌اندازی کارزار "سه‌شنبه‌های اعتصابی نه به اعدام" تلاش کرده‌اند حداقل مسولیت اخلاقی خود را جهت توجه بیشتر افکار عمومی داخلی و بین‌المللی به مساله نقض فاحش "حق زندگی" و اعدام گسترده زندانیان در ایران را انجام دهند.
این کارزار در چند هفته‌ اخیر از سوی زندانیان زندان‌های اوین، خرم‌آباد، مرکزی کرج، خوی، نقده، مشهد و سقز مورد حمایت قرار گرفته و شماری از زندانیان این زندان‌ها به این کارزار پیوستند.


#اعدام_قتل_عمد_دولتی_است
#جمهوری_اعدام #علیه_اعدام #لغو_مجازات_اعدام #علیه_سکوت #زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد


@Blackfishvoice1

🔺تصور قیام #زن_زندگی_آزادی بدونِ پایداری محمدی و حامدی برای انتشارِ حقیقت، بسیار دشوار است.
#الهه_محمدی بابت سفر به #سقز و تهیه‌ی گزارش از قتل #ژینا_امینی توسط اطلاعات سپاه بازداشت شد. او مانندِ ارتشی از کامندان مطبوعات می‌توانست از اتاق کار خود خارج نشود یا با آگاهی از برخورد قطعی نهادهای امنیتی، از انتشار گزارش خودداری کند.
او پیش‌تر نیز بابتِ وفاداری به حقیقت، گزارش‌هایی را شیوع کرونا در #زندان_قرچک_ورامین و ساقط کردن #هواپیمای_اوکراینی توسط سپاه احضار و بازجویی شده بود.
او بعد از انتشار گزارش در رابطه با قتلِ ژینا بازداشت و به مدت ۱۷ماه در زندان محبوس بود و تنها با تودیع قرار وثیقه‌‌ی سنگینِ ده ميلياردی به طور موقت از زندان آزاد شد.


🔺وقتی‌که محمدی و حامدی در زندان بودند، بسیجی‌ها و محورمقاومتی‌ها، به‌طور روزمره با داستان‌سرایی درباره‌ی وابستگی آن‌ها به "شبکه‌های جاسوسی خارجی"، خواستار اشد مجازات برای آن‌دو بودند. جالب این‌که هم‌اکنون راست برانداز به علت تقدیم شدن جایزه‌ی آزادی مطبوعات به روزنامه‌نگاران فلسطینی، با زننده‌ترین زبان ممکن مشغول حمله به محمدی هستند و نشان می‌دهند که ماهیت آن‌ها با جمهوری اسلامی کم‌ترین تفاوتی ندارد و چه بسا که پتانسیل لازم برای روسفید کردن جنایت‌کاران جمهوری اسلامی را داشته باشند.


🔺جایزه‌ی خوزه کوزو جایزه‌ای‌ست با اهمیت که پیش‌تر به یکی از نستوه‌ترین رزمندگان رسانه‌ای یعنی #جولیان_آسانژ رسیده است.
محمدی جایزه‌ی خود از مراسم آزادی مطبوعات #خوزه_کوزو، را به دو روزنامه‌نگار شجاع، #پابلو_گونزالس و #وائل_دحدوح تقدیم کرد؛ پابلو با اتهامات ساختگیِ توسط دولت #لهستان بازداشت شده و از ۱۶ ماه قبل در حبس به‌سر می‌برد. دحدوح نیز از شجاع‌ترین روزنامه‌نگارانِ فلسطینی‌ست که با وجود از دست دادن چند تن از اعضای خانواده‌اش توسط نازی‌های اسرائیلی، کماکان زیر بمب و آتش در حال افشا کردن نسل‌کشی فلسطینی‌هاست.

🔺اقدام محمدی در تقدیم این جایزه از چند منظر حائز اهمیت است:

۱: هوشمندانه‌ترین دلیل برای تقدیم جایزه به روزنامه‌نگارانِ صدایِ فلسطین، اثبات این واقعیت است که رسانه‌‌های وابسته به حاکمیت جمهوری اسلامی، صدای مردم فلسطین نیست، دفاع از فلسطین و ستم‌دیدگان جهان، هیچ ربطی به جمهوری اسلامی ندارد و باید آرمان‌های‌مان را که توسط جمهوری اسلامی مصادره و دفرمه شده‌اند بازپس بگیریم.
هیچ تودهنی‌ای برای ماشین پروپاگاندای جمهوری اسلامی، سهمگين‌تر از این نیست که نیروهای سیاسی مخالف رژیم به مرحله‌ای از بلوغ برسند که بدون توجه به استفاده‌های ابزاری حکومت از برخی مفاهیم ( برای تهی‌سازی آن‌ها) ، از حقیقتِ آن مفاهیم دفاع کنند.


۲. از یک تریبونِ مهمِ بین‌المللی که با اهدای جایزه، هم‌بستگی خود را مبارزان داخل ایران اعلام کرده است‌، برای اعلام هم‌بستگی بین‌المللی استفاده شده است که اقدامی‌ست مترقی و حامل این‌ پیام که پویندگانِ حقیقت در هر جغرافیایی که باشند، آرمان‌های مشترکی دارند که ایشان را باهم متحد می‌کند.


۳. هم‌چنین حامل این‌ پیغام است که جنبش اجتماعی در ایران برخلافِ اپوزیسیون‌نمایانِ خارج از کشور، فرقه‌گرا، بنیادگرا، فاشیستی، تنگ‌نظر و وابسته به دکان‌های سیاسی نیست.
این پيامِ محکم را به براندازان ارسال می‌کند که برای مبارزه با استبداد، نه می‌توان و نه باید به زائده‌ی گفتارهای منحطی نظیر “دشمنِ دشمن من، دوست من است” تقلیل یافت و از بغضِ جمهوری اسلامی به متحد نازیسم تبدیل شد.


🔺بارها نوشته‌ایم، تعیین نسبت فلسطین به حسبِ شرایط بیش‌خاص سیاسی/استعماری در غرب آسیا و جهان، می‌تواند عیارِ تمامی مدعیان آزادی و برابری را مشخص کند؛ چنان‌که محور قرار دادنِ انسان و ضدیت با فاشیسم، می‌تواند جمهوری اسلامی و اپوزیسیون برانداز را در سرکوب، فحاشی‌ حمله و درخواست تجاوز و مرگ‌خواهی برای یک زندانی سیاسی در یک خط متحد کند.

از موضع الهه محمدی دفاع می‌کنیم و امیدواریم اتخاذ چنین مواضعی در میان مبارزان فراگیر شود تا دفاع از آرمان‌های انسانی خاری باشد در چشمِ تمام اشکال استبداد و ارتجاع.


@Blackfishvoice1

در چنین روزی در سال ۱۳۵۹، #شهلا_کعبی ۳۴ ساله و #نسرین_کعبی ۲۷ ساله، دو پرستار اهل #سقز به جرم «مداوای معترضان» با دستور #صادق_خلخالی تیرباران شدند.

شهلا و نسرین کعبی پس از دستگیری در پاییز ۱۳۵۸ از #سقز به #قزوین تبعید شدند. پس از چند ماه و طی روند مذاکرات نمایندگان دولت با هیئت نمایندگی خلق کرد، جمعیت بسیاری از معلمان، پزشکان و پرستاران به کردستان بازگشتند. شهلا و نسرین برای بار دوم در ۲۴ خرداد ۱۳۵۹ بازداشت شدند و به زندان‌های سقز، سنندج، اوین و کرمان منتقل شدند. در طول مدت سه ماه بازداشت، بازجویی ایشان توسط پاسداران محلی و غیر محلی انجام میشد و از دسترسی به وکیل یا اجازه تماس و ملاقات محروم بودند. این دو پرستار به‌همراه گروه دیگری در ۷ شهریور ۱۳۵۹ در پادگان سنندج، تنها به جرم مداوای نیروهای معترض در بیمارستان‌های سقز، شبانه در پادگان سنندج تیرباران شدند.


#جمهوری_اعدام #علیه_فراموشی #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم


@Blackfishvoice1