بیانیهٔ‌ جمعی از دانشجویان دانشکدهٔ روان‌شناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی خطاب به اساتید دانشکده و اعضای جامعهٔ روان‌رشته‌ها

به نام خدای بی‌قدرتان

«پرپر کردن یک گل، ستم به همهٔ طبیعت است.»
– گوته

در روزگاری به سر می‌بریم که غالب نهادهای اجتماعی دچار ابتذال معنا شده‌اند؛ از نهاد قانون و امنیت تا نهاد علم، تمام همّ و غمشان این است که صدای مردم و به خصوص دانشجویان این مرز و بوم را خفه کرده و هم‌دست حاکمیت سرکوبگر در جنایاتش باشند.

اینک، در اتفاقی مؤخر، #ملیکا_قراگوزلو، دانشجوی روزنامه‌نگاری دانشگاه علامه طباطبائی، به بیمارستان روان‌پزشکی امین‌آباد منتقل شده و در طی تماسی تلفنی، از ضرب و جرح خود توسط کارکنان بیمارستان و‌ نیز اعتصاب غذا خبر داده است. به گفتهٔ وکیل او، تاکنون دستِ‌کم هفت متخصص روان‌شناسی و روان‌پزشکی، در طول زمان دادگاه، بر امکان‌ناپذیری تحمل کیفر توسط وی گواهی و هشدار داده‌ بودند. از اینرو نگهداری او در زندان و نیز در بیمارستان مصداق نقض حقوق شهروندی و شکنجه است.

جامعهٔ روان‌شناسی تا کجا در برابر این ظلم آشکار سکوت می‌کند و با پافشاری بر این خاموشی، هم‌دست ظالمان می‌شود؟ در شرایطی که برای ملیکا و ملیکاها احکام سنگین صادر و سلامت جسم و نیز روان آنان توسط غاصبان به گروگان گرفته می‌شود، صحبت از اخلاقیات و نوع‌دوستی در کلاس‌های درس شوخی‌‌ای بیش نیست! اساتید این حوزه و جامعهٔ روان‌رشته‌ها بدانند که اگر همچنان انتخابشان سکوت باشد، باید پاسخگوی وجدان خود، مردم و خون‌های به ناحق ریخته شده باشند.

ما، جمعی از دانشجویان دانشکدهٔ روان‌شناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی، ضمن محکوم کردن هم‌دستی نهاد روان‌شناسی با سرکوب، اعلام می‌کنیم که از سکوت شما استادان، روان‌شناسان و مشاوران بیزاریم و تا احقاق مطالبات بر حق مردم، کنار آنها خواهیم ایستاد.



#دانشگاه_علامه_طباطبایی #ملیکا_قراگوزلو #علیه_سکوت
#زن_زندگی_آزادی #ژینا_امینی #دانشگاه_سنگر_مقاومت #روز_دانشجو #۱۶_آذر #دانشگاه_زنده_است



@Blackfishvoice1

دریافتی از آلمان
اجرای تئاتر "۱۶ آذر" در دانشگاهشهر #هاله_زاله #مارتین_لوتر

کارگران تئاتر در پیامی می‌گوید: می‌خواهیم با یک تیر دو نشان بزنیم. هم قشر خاکستری جامعه ایران را بازنمایی کنیم و مورد خطاب قرار دهیم و هم جامعه‌ی اروپائی که در برابر فجایع چشم‌های‌اش را می‌ببندد و سکوت می‌کند.


#هنر_برای_انقلاب #در_ستایش_همبستگی #روز_دانشجو #زن_زندگی_آزادی #علیه_سکوت



@Blackfishvoice1

سرود راهِ کوچه
جمعی از دانشجویان موسیقی

#روز_دانشجو #دانشگاه_سنگر_مقاومت #دانشجوی_زندانی_آزاد_باید_گردد #زن_زندگی_آزادی #نان_کار_آزادی #فرزند_کارگرانیم_کنارشان_میمانیم #مقاومت_زندگیست #علیه_سکوت #از_یاد_مبر_خون_را #هنر_برای_انقلاب


@Blackfishvoice1

#علی_یونسی و #امیرحسین_مرادی، دو دانشجوی #دانشگاه_شریف که چهارمین سال حبس را در #زندان_اوین سپری می‌کنند، با انتشار نامه‌ای به مناسبت #روز_دانشجو ضمن تاکید بر ضرورت تداوم مباررات به پایان دادن به حکومت دیکتاتوری از هر شکل شاه و شیخ، تأکید کردند.

متن نامه:

جنگ واقعی ما؛

شانزدهم آذر ماه در شرایطی فرا می‌رسد که جمهوری اسلامی از هراس قیامی دیگر قیامی که میتواند تا رسیدن به آزادی ادامه پیدا کند، از یک سو به اعدام و دستگیری گسترده اقدام کرده و از سوی دیگر به دنبال پراکندن گرد ناامیدی است تا شاید در این دوگانه ترس و یأس جامعه چند روزی بیشتر زنده بماند.

تلاشی تکراری که نه در ۷۸، نه در ۸۸ و نه در ۹۶ و ۹۸ نتوانست مانع قیام بعدی باشد و این بار نیز گریزی از قیام آتی نیست، قیامی که به زودی فرا می‌رسد.

دانشجویان سال گذشته نشان دادند که بخش مهمی از قیام و تحولات پس از آن هستند. امروز نیز به عنوان یک قشر جوان و آگاه می‌توانند پایان بخش تردیدها باشند.

تردیدهایی مثل «اینا برن کی بیاد» که بی پایه و بنیاد است. زیرا اصلا بنا نیست که «کسی» بیاید و بناست که حکومت دیکتاتوری در هر شکل آن چه شاه چه شیخ یک‌بار برای همیشه پایان یابد و یک جمهوری واقعی و جمهوری دموکراتیک جایگزین آن شود.

همین پتانسیل و نقش تأثیرگذار دانشجویان است که مایه هراس حکومت شده و تیغ سرکوب را علیه دانشجویان و اساتید تیزتر کرده است.

شب در تلاش بیهوده، خورشید پنهان می‌کند
انجم ولی آوازه‌خوان امید فردا می‌دهد
آتش بزن در قلب شب، گویی تویی کابوس شب

#مقاومت_زندگیست #زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد #دانشجوی_زندانی_آزاد_باید_گردد #نه_سلطنت_نه_رهبری_دموکراسی_برابری #سلطنت_ولایت_یکصدسال_جنایت #دانشگاه_سنگر_مقاومت #علیه_سکوت


@Blackfishvoice1

آذرماه و حافظه جمعی
یاداشتی از #زندان_اوین
نوشته‌ی #رضا_شهابی کارگر اخراجی شرکت اتوبوسرانی تهران و حومه به‌مناسبت #روز_دانشجو



آذرماه در حافظه جمعی ما یادآور دو رویداد عمده است، یکی سالگرد قتل‌های زنجیره‌ای دگراندیشان و روز مبارزه با سانسور و حمایت از حق آزادی بیان (که شامل آزادی تجمع و تشکل‌یابی مستقل نیز می‌شود). و دیگری روز دانشجو که برای تمام نسل‌ها و در تمام بزنگاه‌های تاریخی نقش مهمی ایفا کرده، و به تعبیری دانشجو وجدان بیدار جامعه بوده است.

امسال روز دانشجو در حالی فرا رسیده که شاهد اخبار مکرر اعدام، به ویژه اعدام جوانان معترضی هستیم که باید در کلاس درس مشغول تحصیل باشند، اما به جایش جان خود را به جرم مطالبه‌ی زندگی شایسته از دست دادند. این روزها نیروی سزکوب زنان در لوای جدید وارد میدان شده، و به رغم هوشیاری افکاری عمومی و مقاومت پراکنده، باز هم شاهد همان روال سرکوب علنی زنان در محیط‌های عمومی و دانشگاه‌ها هستیم.
روز دانشجو در حالی فرا رسیده که در این مدت، دانشگاه کانون انواع و اقسام سرکوب و جراحی و حذف و اخراج شده است. دانشجوی دهه هشتادی که باید با خیال آسوده و ذهنی کنجکاو به شناخت خود و محیط میرامون بپردازد، در عوض به هر سو نگاه می‌کند، با محرومیت و بحران معیشت، جنگ‌افروزی و دیگرهراسی، و حکایت یکسان سرکوب، زورگویی و لگدمال کردن زندگی مواجه می‌شود. تازه دانشجویان بخش کوچکی از دهه هشتادی‌ها را تشکیل می‌دهند، و ما نسل‌های قبلی بیش از هر چیز نگران آینده‌ای هستیم که از تمام جوانان دهه هفتادی، هشتادی، و دهه نودی دزدیده شده است.

با این حال، همین امروز نیز نیرویی برای حمایت از زندگی و کرامت انسانی در جریان است. کارگران و‌ دیگر مزدبگیران، شامل پرستاران معلمان، و بازنشستگان، در جهارگوشه‌ی این سرزمین، در حال دفاع از حق انسانی و زندگی شرافتمندانه هستند. اگر دستگاه حاکم اقدام به سرکوب خشونت بار کارگران ذوب آهن اصفهان درون محیط کار می‌کند (اقدامی که حتی در جهارچوب قوانین فعلی نیز غیرقانونی است)، به این خاطر است که مطالبه‌گری آنها میدان مبارزه علیه همان نیروهایی است که زندگی را برای نه فقط طبقه کارگر بلکه همه اقشار و‌ گروهای محروم و‌ تحت ستم ناممکن ساخته، و دورنمای زندگی شایسته را برای دانشجویان و جوانان امروز هر چه تیره تر کرده است.

با کمی دقت، دانشجویان می‌توانند تلاش برای آینده‌ی بهتر و بهروزی خود را در آینه‌ی موج اعتراض‌ها و اعتصاب‌های جاری ببیند، و همانطور که همیشه آگاهانه در برابر تمام اشکال تبعیض، بهره‌کشی و نابرابری ایستاده‌اند، امروز نیز جایگاه حقیقی خود را دوشادوش مبارزه‌ی مادر و پدرها، و مادربزرگ و پدربزرگ‌های خود ببینند.

از سالها پیش فریاد اتحاد دانشجو، کارگر، معلم، پرستار، و تمام مزدبگیران و زحمتکشان در دانشگاه و خیابان طنین انداخته و موجب هراس دستگاه حاکم بوده است.

در یک سال گذشته حلقه‌های پیوند میان مبارزات زنان، جوانان، اقلیت‌های ملی و قومیتی، و مبارزه‌ی کارگران اهمیت و ضرورت خود را دوچندان نشان داده، و در این میان دانشجویان، که عمدتا همان فرزندان کارگران هستند، نقش مهمی به عهده دارند. آنان می‌توانند حلقه واسط بین دو شعار این سالیان باشند:
نان کار آزادی
زن زندگی آزادی.

رضا شهابی،
۱۶ آدر ۱۴۰۲، زندان اوین


@Blackfishvoice1

به یاد تمام دوستان‌مان که امروز دربند هستند و یا اخراج و تعلیق شده‌اند.

باری دیگر روز دانشجو فرا رسید. دوباره همان جشن‌های همیشگی و تئاتر تکراری و توخالی که فقط پست بودنِ شما را نشان می‌دهد. همان نمایش تکراری که به وسیله آن سعی دارید ظلم و ستمی که هر روزه به دانشجویان روا می‌شود را پنهان کنید. گل و شیرینی که امروز به ما هدیه می‌دهید تهدیدها و سرکوب‌های همیشگی شما را جبران نمی‌کند بلکه نمکی است که روی این زخم می‌پاشید و صدای فریاد دردمندمان را نشنیده می‌گیرید. این فریادی است که تا رسیدن به آزادی و برابری ادامه دارد.
روز دانشجو نه تنها تبریک ندارد بلکه نشانگر ظلم و ستم بی‌وقفه شما نسبت به ماست. ما دانشجویانی که فریاد آزادی می‌زدیم و می‌خواستید فریادمان را در نطفه خفه کنید.با سنگدلی روزهایی که باید قشنگ ترین روزهای زندگی‌مان باشند را تیره و تار کردید و انتظار دارید در مقابل این همه ظلم و ستم سکوت کنیم و با لبخند روز دانشجو را به یکدیگر تبریک بگوییم.
ما دانشجویان #دانشکده_هنرهای_زیبای_دانشگاه_تهران بر همه آن کسانی که فریاد دادخواهی می‌زنند و در مقابل بی‌حرمتی‌هایی که به مقام دانشجو وارد شده ایستادگی میک‌نند درود می‌فرستیم و از آن‌ها می‌آموزیم. باشد که سال‌های آینده در ایرانی بهتر و آزاد، این روز را در کنار هم جشن بگیریم و به شجاعت امروزمان افتخار کنیم. ما تا آن روز برای رسیدن به هدفمان متوقف نخواهیم شد و دست از مبارزه نخواهیم کشید.

زنده باد مبارزه زنان، دانشجویان، کارگران، معلمان و تمام گروه‌های ستم‌‌دیده که برای آزادی، مرزهای تعیین‌شده را به بازی و سخره گرفته‌اند و از میان سنگلاخ‌ها، مقاومت و آزادگی را زیست می‌کنند. چرا که
 به امید روزی که دانشگاه و دانشجو آزاد باشند.

#روز_دانشجو
#شانزده_آذر
#دانشگاه_زنده_است #دانشگاه_سنگر_مقاومت #فرزند_کارگرانیم_کنارشان_میمانیم #معلم_کارگر_دانشجو_اتحاد_اتحاد


@Blackfishvoice1

این ویدئو در تاریخِ ۲۳ آبان ۱۴۰۱ توسط دانشجویان پردیس #هنرهای_زیبا_دانشگاه_تهران تولید شد.

#دانشگاه_سنگر_مقاومت #دانشگاه_زنده_است #روز_دانشجو #شانزده_آذر #علیه_سکوت #علیه_فراموشی #معلم_کارگر_دانشجو_اتحاد_اتحاد #از_یاد_مبر_خون_را


@Blackfishvoice1

تهیدستانِ معترض به ریاضت‌های اقتصادی و منویاتِ #صندوق_بین_المللی_پول را در #آبان۹۸ قلع و قمع کرده‌ بودند، ولی آن‌روزها لمپن‌سلبریتی‌هایی نظیر #علی_کریمی #مهناز_افشار #حمید_فرخ_نژاد و ... با دست‌بند‌های بنفش‌شان قول داده بودند که تا ۱۴۰۰ با روحانی باشند. دانشجویان را سرکوب کرده بودند و پتی‌بورژواهایِ محورمقاومتی در فضای امن و با حمایتِ بسیج، عاروقِ آنتی‌امپریالیستی می‌زدند و با سوزاندنِ پرچم آمریکا به ارگاسمِ مقاومتی می‌رسیدند.

#ابراهیم_رئیسی هم گمان کرده بود که فضا امن است و ریشه‌ی اعتراض خشکیده شده؛ برای همین در آذر ۱۴۰۰ تصمیم گرفت به مناسبت #روز_دانشجو در #دانشگاه_تهران سخنرانی کند.

اما غافلگیر شدند! دانشگاه زنده بود و دانشجویان به محض رسیدن رئیسی، شعار سر دادند " رئیسی جلادان، مقدم‌تان خون‌باران".

قریب به چهار دهه از قتل‌عام زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ سپری شده بود و بسیاری از آن دانشجويان در آن‌روزها حتی متولد نشده بودند. ولی می‌دانستند که باید #علیه_فراموشی ایستاد و دستِ راستِ حاکم را به نامِ راستین‌اش صدا کرد: جلاد، ولاغیر.

امروز به رئیسی بگویند شهید و رهبر حقیر، سقط‌شدن‌اش را "شهیدگونه" بنامد‌. بی‌خیال!
شهید، #ناصر_سلیمی است که با دستِ گلوله‌خورده؛ با سرِ بلند و قامتِ استوار در برابر دسته‌ی اوباشِ ایستاد و حسرتِ ندامت را بر دلِ خمینی گذاشت.
تا تاریخ، تاریخ است، شهید همان زندانیانی خواهند بود که گفتند "نه" و بر سرِ جان‌شان چانه نزدند تا خون‌شان سندِ رسواییِ ضد انقلابِ رذل باشد. و نامِ او که هزاران زندانی سیاسیِ سربلند و استوار را به جوخه‌های اعدام سپرد، تا ابد، جلاد می‌ماند؛ جلاد و لاغیر.

#قسم_به_خون_یاران_ایستاده_ایم_تا_پایان #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #حافظه_تاریخی #خاوران_هنوز_سرخ_است #مادران_دادخواه #مادران_خاوران #دانشگاه_سنگر_مقاومت

@Blackfishvoice1