#صدای_ماهی_سیاه:
۷۰ سال پیش در چنین روزی در چنین روزی نازی‌ها #گئورگ_السر انقلابیِ مارکسیست را در اردوگاه کار اجباری #داخائو اعدام کردند. نامِ السر به خاطر سوء‌قصد علیه #هیتلر در تاریخ ثبت شد.
السر یکی از اعضای اتحادیه مبارزان جبهه سرخ آلمان بود که ۳۰ شب را صرف تهیه مواد منفجره با هدف از بین بردن جمع بزرگی از نخبگان نازی کرد.
در ۸ ۱۹۳۹، در اوج محبوبیت هیتلر پس از شروع جنگ جهانی دوم، بمب در Bürgerbräukeller مونیخ منفجر شد که منجر به کشته شدن شش افسرِ بلندپایه‌ی نازی شد.
خروج زودهنگام و غیرمنتظره هیتلر و دیگر نازی‌های ارشد نقشه السر برای کشتن رهبری نازی را خنثی کرد. مواد منفجره داخل یک ستون باعث شد سقف درست در جایی که هیتلر ایستاده بود فرو بریزد.
#گشتاپو ساعاتی پس از عملیات، السر را هنگامی که سعی داشت به #سوئیس بگریزد دستگیر و تحت شکنجه‌های وحشیانه، مجبور به اعتراف کرد.
در ۵ آوریل ۱۰۴۵، هیتلر دستور اعدام السر را صادر کرد. او در ۹ آوریل، درست چند روز قبل از آزادسازی اردوگاه کار اجباری توسط نیروهای متفقین، به‌دست یک افسر اس‌ای در داخائو از ناحیه‌ی گردن مورد اصابت گلوله قرار گرفت و جان باخت.


@Blackfishvoice1

در چنین روزی، در سال ۱۹۴۰ #دیکتاتور_بزرگ اولین فیلم ناطق #چارلی_چاپلین، در حالی که ایالات متحده هنوز رسماً با آلمان نازی در صلح بود، به نمایش درآمد.
این فیلم به انتقاد از آدولف #هیتلر، بنیتو #موسولینی، #فاشیسم، #یهودستیزی و #نازیسم می‌پردازد. این فیلم با یک سخنرانی پرشور مخاطب به پایان می رسد، نه فقط درباره فاشیسم، بلکه علیه همه اشکال ستم و استثمار.
چاپلین به‌زودی  تحت نظارت اف‌بی‌آی قرار گرفت و یک دهه بعد در دوران موسوم به #مک_کارتیسم با اتهام گرایش و تبلیغ کمونيسم و فعالیت‌های ضد آمریکایی محاکمه شد از ایالات متحده اخراج شد.

سنتِ #تفتیش_عقاید که ایالات متحده بدعت گذاشت، به سرعت به اقصی نقاط جهان صادر شد و میلیون‌ها انسان تبعید، شکنجه و حتی اعدام شدند تنها به جرم تفاوت در عقاید با طبقه‌ی مسلط. در کشورهایی نظیر ایران، کماکان روشنفکران و مخالفان سیاسی، با اتهامات گندیده و پلاسیده‌ای نظیر "اقدام علیه ملی و تجزیه‌طلب" محاکمه می‌شوند و شبه‌روشنفکران لیبرال نیز برای حاکمیت ارتجاع هورا می‌کشند.




@Blackfishvoice1

روز شنبه ۲۸ بهمن، گروهی از اوباشِ نئونازی در مرکز شهر #نشویل در ایالت #تنسی راهپیمایی کردند. این تفاله‌‌های دشمنِ بشریت در حالی توسط پلیس محافظت شدند که بیرق‌های صلیب شکسته حمل می‌کردند و به آلمان نازی و رهبر آن #هیتلر ادای احترام می‌کردند.
هیچ‌یک از این اوباش توسط نیروهای پلیس بازداشت نشدند؛ بدیهی‌ست که ساخت و ماهیت پلیس با فاشیست‌ها هم‌سویی دارد.

جالب اینجاست که در همین ایالت، راهپیمایی در حمایت از #فلسطین و در اعتراض به نسل‌کشی و کودک‌کشی توسط متشکل‌ترین و مشتخص‌ترین سازه‌ی فاشیستی کره‌ی زمین یعنی اسرائیل با اتهامِ "یهودستیزی" سرکوب می‌‌شود. چنان‌که کمتر از دو هفته‌ی قبل یک جوان معترض به همین علت از محل کار خود اخراج شد.

حمایت پلیس و دولت آمريکا از اسرائیل با برچسب‌هایی نظیر یهودستیزی در حالی رخ می‌دهد که همین تفاله‌‌های حاضر در ویدئو، نسل‌کشی بهودیان در کوره‌های آدم‌سوزی توسط آلمان نازی را از افتخارات تاریخی خود قلمداد می‌کنند.


#صهیوفاشیسم #آنتی_فاشیسم #علیه_فاشیسم

@Blackfishvoice1

ویدئویی که مشاهده می‌کنید، گوشه‌ای‌ست از مراسم لاشه‌کِشیِ رئیسی. مداحِ مراسم که به‌خوبی واقف است رئیسی نامی ندارد مگر "جلاد"، روبه خانواده‌هایِ هزاران اعدامیِ #تابستان۶۷ می‌گوید:

تاریخ بنویسد هر آن‌چیزی که دیده‌ست / این صحنه فرق بین جلاد و شهید است / آری ادامه دارد آن راهی که رفتش / راه رئیسی راه سال شصت‌ و هفتش

این‌را بگذارید کنارِ زمزمه‌هایی مبنی بر تغییر نامِ خیابانِ #خاوران که نمادِ شهدای آزادی و برابری است به خیابان ابراهیم رئیسی تا به عمقِ پلشتی و دنائت جمهوری نکبت اسلامی پی ببرید.


رئیسی و رهبرش خامنه‌ای نه تنها هرگز بابت قتل‌عام زندانیان سیاسی در سراسر دهه‌ی شصت و به‌وطور خاص در سال ۶۷ پاسخگو نبودند بلکه رهبر حقیر با تجلیل از سرشکنجه‌گر و قصابِ زندان‌های تهران و کرج یعنی #اسدالله_لاجوردی تاکید داشت که او مظلوم بود و باید مراقب بود جای او را با ظالمان عوض نکنند.
کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ به‌قدری مهلک بود که #منتظری اعضای هیئت مرگ از جمله رئیسی را کسانی توصیف کرد که تاریخ از آن‌ها به‌عنوان جنایت‌کار یاد خواهد کرد؛ دقت بفرمائید این‌را مارکسيست‌ها و مجاهدین نگفتند، کسی گفت با چنان جایگاهی در هسته‌ی اصلی ضد انقلاب، که بنا بود جانشین خمینی شود‌.

جمهوری اسلامی در مراسم جابجائی لاشه‌ی رئیسی، به جنایت تابستان ۶۷ افتخار می‌کند و تلاش می‌کند آن جانیِ به‌درک‌واصل‌شده، با همان کشتارها تداعی شود، بعد گروهی وسط‌باز و مشتی لجنِ محورمقاومتی _که عمدتا در اروپا و آمریکای شمالی سکونت دارند_ در عزایِ رئیس‌جمهورِ جلادشان نشسته‌‌ و شعفِ افکار عمومی ایران بابت سقط شدن یک سلاخِ سیاسی را نشانه‌ی بی‌اخلاقی دانسته‌اند. همین‌ها شادی مردم از اسکاتلند و ایرلند تا ولز و انگلیس بابت مرگ #مارگارت_تاچر را برون‌ریز خشمِ ستم‌دیدگان بریتانیا می‌دانند؛ که صدالبته صحیح است و چنین هم بوده. شادی بر گور و لاشه‌ی جنایت‌کاران، ابرازِ احساساتِ جمعیتِ مستاصلی‌ست که زیر بار سرکوب و وحشی‌گری از رساندن فریاد حق‌طلبی و #دادخواهی محروم ماندند؛ اتفاقی که با مرگ #هیتلر در اروپا و با مرگ #پینوشه در شیلی رخ داد و با مرگ اشراری نظیر #نتانیاهو و #جرج_بوش در جای‌جای جهان رخ خواهد داد.

لبخندِ تلخی که با سقط شدن رئیسی بر لب‌های دادخواهان آمد ( به راستِ برانداز کاری نداریم چرا که اولا همو بر نسل‌کشی هم می‌خندد، از کشتارهای ۶۷ رضایت دارد و اساسا مبارزه را با لش‌بازی و لودگی یکی گرفته است) بیش از آن‌که نشانه‌ی خوشحالی باشد، نشانه‌ی این است که دست‌کم خانواده‌اش ولو برای ساعاتی، معنای شکنجه‌ی حاصل از بی‌خبری و فقدان را درک کنند؛ شکنجه‌ای که ده‌ها خانواده‌ی دادخواه از دهه‌ی شصت تا امروز تحمل کردند و با استقامت‌شان، کاری کردند که جلاد، تا ابد، جلاد نامیده شود.


آری! بر لاشه‌ی جانی می‌خوانیم کلام بامداد را:

آنجا که عشق
غزل نیست
که حماسه‌ایست،
هر چیز را
صورتِ حال
باژگونه خواهد بود:

زندان
باغِ آزاده مردم است
و شکنجه و تازیانه و زنجیر
نه وهنی به ساحتِ آدمی
که معیارِ ارزش‌های اوست.

کشتار
تقدس و زهد است و
مرگ
زندگی‌ست.

و آن که چوبه‌ی دار را بیالاید
با مرگی شایسته‌ی پاکان
به جاودانگان
پیوسته است.


#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #شهید_نمیمیرد #قسم_به_خون_یاران_ایستاده_ایم_تا_پایان #علیه_فراموشی #خاوران_هنوز_سرخ_است #مادران_خاوران


@Blackfishvoice1