🔺کارزارِ #سه‌شنبه‌_های_نه_به_اعدام از #زندان_قزلحصار آغاز شد و اکنون ۱۸ هفته است که زندانیان سیاسی در چندین زندان ایران، علیه احکام اعدام دست به اعتصاب غذا می‌زنند تا افکار عمومی را متوجهِ کشتار روزمره‌ی زندانیان توسط ماشین اعدام جمهوری اسلامی کنند. تمامی رسانه‌های جریان اصلی، رسانه‌های وابسته به #صنعت_حقوق_بشر و #سلبریتی_اکتیویستها این کارزار و بیانیه‌های متعدد زندانیان سیاسی در رابطه با کشتار در زندان‌ها نادیده گرفته‌اند.

🔺این ویدئو توسط زندانیان #قزلحصار به بیرون ارسال شده است و آن‌ها _با علم به خطرات ناشی از این اقدام_ از افکار عمومی درخواست دارند تا نسبت به شرایط آن‌ها بی‌تفاوت نباشد. شمارش سالیانه‌ی بدن‌های کشته‌شده تقلیلِ مساله‌ی اعدام و نیز عادی‌سازی از اعدام است؛ اهمیت قائل شدن، به‌معنای توجه به ارزشِ جان انسان‌ها و مخالفتِ قطعی با مجازات اعدام است؛ بدون توجه به جرم/اتهام.

🔺با توجه به رویکردِ کالاییِ صنایع حقوق بشر و اپوزيسيون به اعدام، افکار عمومی در بهترین حالت، تنها متوجه اعدام زندانیان سیاسی می‌شود که همین نیز بعد از سرکوب قیام #زن_زندگی_آزادی، به شکل معناداری کم‌رنگ شده است.

🔺 زندانیان عادی، سوختِ اصلی و دائمی ماشین اعدام هستند‌. اکثریت قریب به اتفاقِ این محکومان از ستم‌دیده‌ترین و محروم‌ترین لایه‌های طبقه‌ی کارگر هستند که در پی #تبعیض_سیستماتیک به سمتِ انواع بزه سوق داده شده‌اند. در واقع، سیستم همان‌کسانی که را در اثر بی‌عدالتی و تبعیض، قربانی شده‌اند، با طناب دار به قتل می‌رساند تا

الف: روی تبعیض سیستماتیک ماله کشیده و فقر و فلاکت را امری فردی تعریف کند.

ب: با کشتنِ قربانیانِ تبعیض، مشت آهنین خود را به‌طور روزمره روی سر دیگر ستم‌دیدگان و محرومان نگاه دارد و قدرت خود را به رخ بکشد.

ج: با همین مشت، کشتنِ فقرایِ شورشی را با برندِ "دفاع از امنیت ملی" توجیه کند

🔺تا زمانی‌که مخالفتِ قطعی با اعدام به یک‌ نهادِ اجتماعی تبدیل نشود، ماشین اعدام به فعالیت خود ادامه خواهد داد. نپرسید، "جرم‌‌اش چه بود"، بگوئید #اعدام_قتل_عمد_دولتی_است و لاغیر.

#قیام_علیه_اعدام #جمهوری_اعدام #لغو_مجازات_اعدام #کرامت_انسانی


@Blackfishvoice1