امبرتو که از حقوق ناچیزِ بازنشستگی و عدم توانایی در پرداخت اجاره‌ی اتاق‌اش به‌ستوه آمده برای اولین بار در زندگی تلاش می‌کند تا در کنار خیابان ایستاده و گدایی کند. اما یک عمر زندگی شرافتمندانه‌ مانع از این کار می‌شود و او لاجرم سگ عزیزش را به جای خود می‌گذارد.
این صحنه یکی از تکان‌دهنده‌ترین سکانس‌های تاریخ سینما در تاثیر فقر بر له شدن کرامت انسانی‌ست؛ بدون تلاش مذبوحانه برای رمانتیزه‌سازی فقر.
#گابریل_گارسیا_مارکز در ستایش از جاودانه‌‌ی دسیکا می‌گوید:
"ویتوریو دسیکا و چزاره زاواتینی به نحوی ساده تعریف کرده‌اند که در جامعۀ کنونی موقعیت یک مرد صادق چگونه است و نشان داده‌اند که صفات نیک به هیچ دردی نمی‌خورند… فیلم «اومبرتو د.» شاهکاری است باعث افتخار بشریت".

امبرتو بعدتر به‌قدری مستأصل می‌شود که تصمیم می‌گیرد همراه با سگ‌اش جلوی قطار پریده و خودکشی کند. #ویتوریو_دسیکا کارگردانِ "امبرتو دی" درباره‌ی این سکانس گفته است:
" تراژدی غالبا با تسلیم و سکوت توام است ولی گاه به خودکشی می‌انجامد. خودکشی یک جوان تأثربرانگیز است ولی خودکشی یک پیرمرد که در آستانهٔ مرگ قرار دارد امر بسیار وحشتناکی است. جامعه‌ای که این اتفاق در آن بیفتد بی‌شک یک جامعه از دست رفته است."



Umberto D. ( 1952 )
Directed by Vittorio De Sica

@Blackfishvoice1

۹ سال پیش در چنین روزی یکی از شاخص‌ترین نمایندگان فکری آمریکای لاتین #گابریل_گارسیا_مارکز درگذشت.

او با به کمال رساندن #رئالیسم_جادویی توانست پیچیدگی‌های فکر مردمان جنوب را به درخشان‌ترین وجهی به جهانیان معرفی کند.
مارکز برای نگارش کتاب "پاییز پدرسالار" به مدت ۲ سال درباره‌ی شخصیت #فرانکو و فاشیسم در #اسپانیا تحقیق کرد‌.
مارکز که در میان مردمان آمریکای لاتین به #گابو شهرت داشت، سال‌ها تحت تعقیب دولت #کلمبیا بود و پس از مهاجرت به مکزیک، ارتش کلمبیا، اجازه‌ی بازگشت را از سلب کرد.
وقتی که کتاب غیر داستانی "سفر مخفیانه میگل لیتین به شیلی" را در سال ۱۹۸۶ نوشت، حکومت دیکتاتوری ژنرال #پینوشه ۱۵ هزار نسخه از آن را در آتش سوزاند.
او همچنین بابت انتقادات جدی از مداخلات آمریکا از #ویتنام و #شیلی برای سال‌ها اجازه ورود به این کشور را نداشت.
کتاب "گزارش یک آدم‌ربایی" او وصفی‌ست بی‌نظیر از لگدمال کردن کرامت انسانی توسط دولت‌های دیکتاتوری.
مارکز در ۸۳سالگی در مکزیک درگذشت.


@Blackfishvoice1

امبرتو که از حقوق ناچیزِ بازنشستگی و عدم توانایی در پرداخت اجاره‌ی اتاق‌اش به‌ستوه آمده برای اولین بار در زندگی تلاش می‌کند تا در کنار خیابان ایستاده و گدایی کند. اما یک عمر زندگی شرافتمندانه‌ مانع از این کار می‌شود و او لاجرم سگ عزیزش را به جای خود می‌گذارد.
این صحنه یکی از تکان‌دهنده‌ترین سکانس‌های تاریخ سینما در تاثیر فقر بر له شدن کرامت انسانی‌ست؛ بدون تلاش مذبوحانه برای رمانتیزه‌سازی فقر.
#گابریل_گارسیا_مارکز در ستایش از جاودانه‌‌ی دسیکا می‌گوید:
"ویتوریو دسیکا و چزاره زاواتینی به نحوی ساده تعریف کرده‌اند که در جامعۀ کنونی موقعیت یک مرد صادق چگونه است و نشان داده‌اند که صفات نیک به هیچ دردی نمی‌خورند… فیلم «اومبرتو د.» شاهکاری است باعث افتخار بشریت".

امبرتو بعدتر به‌قدری مستأصل می‌شود که تصمیم می‌گیرد همراه با سگ‌اش جلوی قطار پریده و خودکشی کند. #ویتوریو_دسیکا کارگردانِ "امبرتو دی" درباره‌ی این سکانس گفته است:
" تراژدی غالبا با تسلیم و سکوت توام است ولی گاه به خودکشی می‌انجامد. خودکشی یک جوان تأثربرانگیز است ولی خودکشی یک پیرمرد که در آستانهٔ مرگ قرار دارد امر بسیار وحشتناکی است. جامعه‌ای که این اتفاق در آن بیفتد بی‌شک یک جامعه از دست رفته است."


#معیشت_بازنشستگان



@Blackfishvoice1

رشد و انباشت ثروت در کشورهای شمال يکسره به قیمت ریختن خون و خرد کردن استخوان‌‌های کارگران کشورهای جنوب محقق شده است. چنان‌که اگر تاریخ را از پنجره‌ی رسانه‌های جریان اصلی نگاه نکنیم، می‌بینیم که موزها نیز طعم خون می‌دهند.

در چنین روزی در سال ۱۹۲۸ هزاران کارگر مزارعِ #موز_چیکیتا در شهر #سانتا_مارتا قتل‌عام شدند.

#امپریالیسم #طبقه_کارگر #جنوب_جهانی #انباشت_به_مدد_غارت #سرمایه‌_داری #از_یاد_مبر_خون_را #گابریل_گارسیا_مارکز #صدسال_تنهایی #میگل_آبادیا_مندز #یونایتد_فروت #کشتار_موز


https://youtu.be/QsjYPHx-OqU?si=mQflDg7iJn_paMcv


@Blackfishvoice1