کسی مردگانِ بسیار داشت.
خاک را میکَند، خود به تنهایی دفن‌شان میکرد.
سنگ بر سنگ، خاک بر خاک.
تپه‌ای ساخت.
روی تپه
کلبه‌ی افتابگیرش را بنا کرد.

بعد باریکه‌راه‌هایی شیار زد
درخت‌هایی کاشت
دقیق، با نظم هندسی، فکورانه.
چشمانش لبخند می‌زد
تقریباً دست‌هایش نمی‌لرزید.
تپه.

عصر‌های یکشنبه ، مادران
کالسکه‌های کودکانشان را هل می‌دهند،
و کارگران محله با پیراهن‌های شسته‌شده‌شان
به آن بالا می‌روند،
تا آفتاب بگیرند و کمی هوا بخورند.

به گاه غروب،زوج‌های جوان آن‌جا گردش می‌کنند؛
خواندن ستارگان را می‌آموزند.
کودکی در زیر درخت ساز‌دهنی می‌زند.
لیمونادفروش، با صدای بلند ،لیموناد‌های گازدارش را جار می‌زند.

روی تپه همه می‌دانند
که به آسمان نزدیک‌تر‌ند.

اما کسی نمی‌داند چطور تپه بر پا شد،
کسی نمیداند در اندرونِ تپه چند نفر خفته‌اند.

جمعی از دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی


#دانشگاه_زنده_است
#علیه_سکوت
#زن_زندگی_آزادی
#قسم_به_خون_یاران_ایستاده_ایم_تا_پایان
@Blackfishvoice1

بعد از گذشت چند ماه از بزرگترین جنبش دانشجویی و بازداشت چندتن از دانشجویان مددکاری اجتماعی و نافرمانی مدنی بی‌بدیل زنان و دختران سرزمین‌مان، ما مددکاران اجتماعی دیگر سوپاپ اطمینان و نیروی محرکه بازوان سرکوب نیستیم و هرگز در مقابل این تصمیم جمعی قرار نمی‌گیریم.
ما با تکیه بر اصول و ارزش‌های مددکاری اجتماعی و بنابر وظیفه انسانی خود هرگونه نابرابری جنسیتی، سرکوب زنان و دختران را محکوم می‌کنیم و در این جنبش، در کنار آنان خواهیم ایستاد.
در این روزها شاهد سرکوب و اختناق عزم زنان، خصوصا پوشش اختیاری هستیم. ما در راستای ارزش خود تصمیم‌گیری، از  رای و قصد آنان  حمایت کرده و این اراده را مایه مباهات و افتخار می‌دانیم.
ما از  مددکاران اجتماعی شاغل در تمام سمت‌ها و ارگان‌ها می‌خواهیم در کنار مردم بمانند و هرگز شرف خود و ذات رشته را به اندک حمایت عاملان سرکوب نفروشند.
همچنین از دانشجویان مددکاری اجتماعی تمامی دانشگاه‌های کشور می‌خواهیم، پایبند به اصول و ارزش‌های اساسی مددکاری اجتماعی باشند و دانشگاه و کلاس‌های درس خود را به‌عنوان محلی درنظر بگیرند که می‌توانند ایستادگی و مقاومت در برابر اجبار و نابرابری را فراگیرند و با کنش و فعالیت خود، این امر مهم را در خود نهادینه کنند.

جمعی از دانشجویان مددکاری اجتماعی

#دانشگاه_زنده_است #علیه_بی_تفاوتی #زن_زندگی_آزادی #علیه_حجاب_اجباری


@Blackfishvoice1

بیانیه‌ی جمعی از دانشجویان دانشکدگان هنرهای زیبا

مرا ببخش که حنجره‌ام خونی است!
چرا که خروس‌های قبیله‌ی مغلوبم را،
در آستان سرخ سحر بریده‌اند!

خاموشی، برهان فراموشی نیست.
فراموش نمی‌کنیم همه‌ی آن بی‌حرمتی و بی‌احترامی که کردید.
بی‌حرمتی و بی‌احترامی به زن، دختر، دانشجو، انسان و جایگاه آن‌ها.
فراموش نمی‌کنیم همه‌ی آن قتل‌هایی را که شبهای‌مان را با گریستن برای آن‌ها گذراندیم، گرچه که خاموش ماندیم.
قتلِ آزادی‌مان، قتل زندگی‌مان، قتل خواهران و برادرانم۲ان، قتل هم‌نوعان‌مان، قتل صداهایی که فریاد آزادی سر می‌دادند، قتل سازهایی که باب میل‌تان نمی‌نواختند، قتل آرزوها و آرمان‌هایی که گمان می‌کردید از یاد خواهیم برد.

هرگز فراموش نکنید که سکوت نخواهیم کرد، عقب.نشینی نخواهیم کرد، فراموش نخواهیم کرد.

#دانشگاه_زنده_است #دانشگاه_سنگر_مقاومت #علیه_سکوت #علیه_فراموشی #قسم_به_خون_یاران_ایستاده_ایم_تا_پایان


@Blackfishvoice1

امروز ۲۴ خرداد همزمان با ادامه پیامک‌های تهدید‌آمیز ریاست #دانشگاه>هنر علیه دانشجوها به دلیل تصویب قانون مقنعه اجباری، تعدادی از دانشجویان از ساعت پنج بعدازظهر تا اکنون در حیاط پردیس باغ ملی تحصن کرده‌اند. هم‌زمان حراست و نیروهای لباس شخصی بیرون دانشگاه به تهدیدات خود علیه دانشجوها ادامه می‌دهند.
نیروهای لباس شخصی در بیرون دانشگاه از رساندن آب و غذا به دانشجویان جلوگیری می‌کنند.
دانشجویان می‌گويند، رئیس حراست (برزویی) آن‌ها را تهدید کرده که در صورت پایان ندادن به تحصن، درهای دانشگاه را به روی لباس شخصی‌ها باز خواهد کرد‌.

این تحصن کماکان ادامه دارد


پانوشت: عکس پوستر، مربوط به اعتراضات سال گذشته در دانشگاه هنر است.

#علیه_حجاب_اجباری #آپارتاید_جنسیتی #دانشگاه_زنده_است #دانشگاه_سنگر_مقاومت
#علیه_ارتجاع #علیه_بی_تفاوتی



@Blackfishvoice1

در ادامه روند سرکوب و قدرت‌نمایی حاکمیت بر دانشگاه و دانشگاهیان پس از قیام ژینا، دانشگاه هنر تهران در قانونی جدید از اعلام اجباری بودن پوشش مقنعه برای دانشجویان دختر خبر داد، اقدامی که در پی آن دانشجویان این دانشگاه دست به تحصنی اعتراضی زدند که تا ساعاتی از نیمه‌شب ادامه یافت و با سرکوبی شدید از سوی دانشگاه با همکاری حراست و نیروهای امنیتی مواجه شد.
ما دانشجویان دانشگاه تهران، ضمن حمایت از دانشجویان دانشگاه هنر و اعلام هم‌بستگی با آنان، اقدام مسئولان این دانشگاه را که هدفی جز قدرتنمایی‌‌ای پوشالی ندارند، به شدت محکوم می‌کنیم و اعلام می‌داریم سیاست سرکوب حداکثری که به صورت هماهنگ در دانشگاه‌ها در آستانه به پایان رسیدن سال تحصیلی شدت گرفته هم‌چون دیگر اشکال سرکوب در نهایت شکست خواهد خورد. بر ما آشکار است که هدف از اعمال فشارهای بیشتر در قالب قانون بر دانشجویان، آن هم درست در آستانه خالی شدن دانشگاه، مقدمه‌سازی‌ای است برای پادگانی‌تر کردن دانشگاه‌ها از آغاز سال تحصیلی پیش رو، با این گمان که پایان این سال تحصیلی به معنای پایان فعالیت‌های دانشجویی و سکوت دانشجویان است. اما هشدار می‌دهیم همانطور که اکنون در مقابل این قوانین سکوت نمی‌کنیم، تا آخرین لحظه حضور در دانشگاه در مقابل تمامی این اقدامات سرکوبگرانه می‌‌ایستیم، حتی در صورت عدم حضور مستقیم در دانشگاه نیز به مقاومت ادامه خواهیم داد و با بازگشت به دانشگاه در سال جدید نیز به هیچ وجه از راه آمده در این چند ماه به عقب بازنمی‌گردیم و جلوی سرکوب دانشگاه خواهیم ایستاد.

مقاومت ما زنده است و زنده خواهد ماند.

#دانشگاه_تهران
#دانشگاه_هنر
#دانشگاه_زنده_است #دانشگاه_زنده_است
#در_ستایش_همبستگی #علیه_بی_تفاوتی



@Blackfishvoice1

طی هفته‌ی اخیر سرکوبِ دانشجویان #دانشگاه_هنر وارد فاز تازه‌ای شده است. این سرکوب با ارسال پیامک‌های تهدید‌آمیز در رابطه با اجبار دانشجویان به پوشیدن مقنعه آغاز شد که با مقاومت و تحصن دانشجویان مواجه گردید.
در شبِ تحصن دانشجویان فردی‌که نیروهای امنیتی را به دانشگاه فراخواند، رئیس حراست دانشگاه به نام "حمزه برزویی کوتنایی" بود. برزویی دانشجویان را تهدید کرد که در صورت پایان ندادن به تحصن درب‌های دانشگاه را باز کرده و سرکوب‌گران را به داخل دانشگاه می‌آورد، مانع از رساندن آب و غذا به تحصن‌کنندگان شد و نهایتا شخصا اقدام به ضرب و شتم تعدادی از آنان کرد.
وحشی‌گری او امروز نیز ادامه یافت و با هماهنگی وی ده‌ها نیروی لباس شخصی در اطراف دانشگاه کمین کرده و جمعی از دانشجويان را بازداشت کردند.
اعمال فشار حداکثری به دانشجویان دانشگاه هنر بابت همراهی تمام‌قدِ آن‌ها با قیام #زن_زندگی_آزادی است. دانشجویان هنر علاوه بر تولید چندین موسیقی و پرفورمنس انقلابی، بیش از یک‌صد روز در اعتصاب ماندند که نهایتا با احکام ظالمانه‌‌ی تعلیق و زندان مواجه گشتند. اما این‌ها کافی نبود و حراست این دانشگاه قصد دارد با اعمال فشارِ حداکثری، روحیه‌ی مقاومت دانشجویان را درهم شکسته و از همین طریق پیام سرکوب به دیگر دانشگاه‌ها خبر مخابره گردد.

#سرکوب_دانشگاه
#دانشگاه_زنده_است #دانشگاه_سنگر_مقاومت
#علیه_سکوت


@Blackfishvoice1

آنچه چهارشنبه‌ی گذشته در دانشگاه هنر رخ داد به چشم هیچ‌کدام از ما غریب نمی‌آمد. ما همان کسانی هستیم که در یک سال گذشته، دستمان را بر زخم گلوی هم‌وطنانمان فشرده‌ایم و صدای دوستان دربندمان بوده‌ایم. خوانده‌ایم و نوشته‌ایم، سروده و نواخته‌ایم و با فریاد خود چنان لرزه‌ای بر پیکرتان انداخته‌ایم که با هر نشست و تحصنمان، زره پوشیده به میدان می‌آیید.
ما جلادان و مستبدان را خوب می‌شناسیم. کوی دانشگاه تهران هنوز خون‌های هجده تیر سال هفتاد و هشت را به خاطر دارد. هستند کسانی که یاد پنج دانشجوی کشته‌شده در کوی دانشگاه در بیست و پنج خرداد سال هشتاد و هشت هرگز از حافظه‌شان پاک نمی‌شود. تصویر چشم‌های سرخ دانشجویان شریف هنوز مقابل دیدگان ماست و جای خالی دوستان تعلیق شده از تحصیل را هر روز حس می‌کنیم. دیگر کسی از محاصره و تهدید و بی‌حرمتی شما نمی‌هراسد. دانشجویان همبسته‌تر از همیشه مقابل شما ایستاده‌اند، پا پس نکشیده و پیش‌تر خواهند آمد. ما دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی، ضمن اعلام همبستگی با دانشجویان آزادی‌خواه دانشگاه هنر، ایستادگی‌تان را گامی محکم در جهت حفظ حریم خانه‌ی همه‌ی ما، یعنی دانشگاه، می‌دانیم. دست شما را به گرمی می‌فشاریم و بر عهدمان خواهیم ماند. کوچک‌ترین خراشی بر چهره‌ی دانشجو و دانشگاه را بر نمی‌تابیم و تا آخرین لحظه در مقابل هر شکل از سرکوب مقاومت می‌کنیم.
اینجا، در ایران، مبارزه برای آزادی و حقوق انسانی لحظه‌ای سرِ بازایستادن ندارد. آسمانی داریم پر از ستاره و سنگرهایی روز به روز انبوه‌تر.
زنده باشید شما، که راز ستاره و سنگر را می‌دانید.


#در_ستایش_همبستگی
#دانشگاه_زنده_است #دانشگاه_سنگر_مقاومت
#دانشگاه_هنر #دانشگاه_علامه
#علیه_بی_تفاوتی


@Blackfishvoice1

زمستان پارسال، بعد از بازداشت‌های گسترده، ما اعتصاب کامل کردیم و ۱۳ روز دانشگاه را تعطیل کردیم.
در سومین سالگرد کشته شدن ۱۷۶ نفر از عزیزانمان با دو موشک سپاه، شمع روشن کردیم ولی حراست به این جان‌های عزیز بی‌احترامی کرد و نگذاشت آن طور که باید، یادشان را گرامی بداریم.
‏
با شروع بهار، سرکوب و خفقان دانشگاه با گماشتن دست پرورده‌های‌تان، زیاد شد و تهدید دانشجویان، به علت رعایت نکردن حجاب اجباری، تشدید شد. ولی این تهدیدها ما را نترساند. بعد از اعدام سه نفر از بچه‌های ایران، همه رخت سیاه به تن کردیم.

خشم و نفرت ما از شما بیشتر شد و ۹ خرداد ۱۴۰۲ در دانشکدهٔ برق، بی‌کفایتی شما و حقوق خود را فریاد زدیم و بار دیگر به شما نه گفتیم.
‏
ما دانشجویان دانشگاه خواجه نصیر تهران در کنار دانشجویان دانشگاه هنر، تا آخرین نفس کنار مردم و فریاد حق‌خواهی و دادخواهی‌شان می‌ایستیم و در نهایتْ ظالم را به نامِ عدالت دادگاهی می‌کنیم.

#دانشگاه_خواجه_نصیر
#دانشگاه_هنر
#در_ستایش_همبستگی #دانشگاه_زنده_است #دانشگاه_سنگر_مقاومت #علیه_بی_تفاوتی



@Blackfishvoice1

دانشجویان عزیز دانشگاه هنر
روزهایی که زیر تیغ سرکوب و تهدیدهای بی‌سابقه، پیام زیبای زن، زندگی، آزادی را تصویر می‌کردید، در آسمان آزادی‌خواهی درخشیدید و نوری شدید که امروز پیام‌آوران تاریکی، سراسیمه در پی انتقام از آن افتاده‌اند. آن ساکن دفتر ریاست دانشگاه و بزرگترهایش، هیچ‌گاه دانشجویان دانشگاه هنر را نشناختند و نفهمیدند این میراث‌داران مسیر آزادی‌خواهی و حق‌طلبی، مقابل زورگویی سر خم نمی‌کنند. می‌ایستند، سنگر به پیش می‌برند و در خط مقدم می‌درخشند.
اکنون ما دانشجویان سال‌های پیش دانشگاه هنر به شما ستاره‌های درخشان تاریخ این دانشگاه اعلام می‌کنیم، ایجاد فضای امنیتی و‌ جوش دادن ورق آهنی به در، بین ما فاصله نخواهد انداخت و شما هم‌سنگران تنها نخواهید ایستاد. امروز وظیفه‌ی ماست که اعلام کنیم تمام قد پشت شما می‌ایستیم و دوشادوشتان «نه» می‌گوییم. «ما»یی که هسته‌ی اولیه‌ی آن را شکل دادید و تحت تهدید و ضرب و شتم حاضر به شکستنش نشدید، بزرگتر از آن است که در مخیله‌ی مستبدان کوچک و بزرگ بگنجد.
اگر لازم باشد برای دفاع از ستاره‌های درخشانمان مقابل درهای این سنگر قدیمی زنجیر می‌شویم و ثابت خواهیم کرد که هیچ چیز به عقب برنمی‌گردد. اراده‌ی این «ما» بزرگتر از توان دشمنانش شده و ما ایستاده‌ایم دست در دست هم برای آزادی.

#در_ستایش_همبستگی
#دانشگاه_هنر #دانشگاه_زنده_است #دانشگاه_سنگر_مقاومت


@Blackfishvoice1

دریافتی از تهران
دیده شده در #تجریش در حمایت از دانشجویان #دانشگاه_هنر

#خیابان_تریبون_ماست #علیه_سکوت #دانشگاه_زنده_است #دانشگاه_سنگر_مقاومت


@Blackfishvoice1

حملات مجدد به دانشگاه نشانه‌ای است از میل حاکمیت برای انتقام: چراکه با وجود چهار دهه سرکوبِ سیستماتیک، دانشجویان در جریان قیام #زن_زندگی_آزادی دانشگاه را بازپس گرفتند و به سنگر مقاومت در برابر استبداد و ارتجاع تبدیل کردند، و از سوی دیگر تلاشی است مذبوحانه برای درهم شکستنِ این مقاومت.

مرور کنیم مقاومتِ دانشجویان #دانشگاه_الزهرا را؛ جایی که بنا بود قلبِ تپنده‌ی ایدئولوژیِ زن‌ستیزانه‌ی مرتجعانِ حاکم باشد اما تبدیل شد به صحنه‌ی به سخره گرفته شدنِ تمامیت حاکمیتِ زن‌ستیز.
ویدئو مربوط به روز ۱۷ مهر ۱۴۰۱ است که دانشجویان با خواندن سرودِ انقلابی #بلاچاو، "الزهرا" را به حنجره‌ی زن،زندگی، آزادی تبديل کردند.

#دانشگاه_سنگر_مقاومت #دانشگاه_زنده_است


@Blackfishvoice1

#علیرضا_برادران_شرکا دانشجوی ارشد هوافضای دانشگاه امیرکبیر از ادامه‌ی تحصیل منع شد.
برادران در حساب توئیتر خود نوشته است:

"‌ به نام زن، زندگی، آزادی

من، علیرضا برادران شرکا، دانشجوی کارشناسی ارشد هوافضا در دانشگاه صنعتی امیرکبیر با حکم کمیته انضباطی از دانشگاه اخراج شدم.

در طی پیگیری‌ها علت اخراج من فعالیت سیاسی-دانشجویی در سال‌های گذشته و شرکت در اعتراضات دانشگاه در جنبش مهسا اعلام شد. پس از کش و قوس‌های فراوان چند ماهه و وعده‌های مسئولان دانشگاه مبنی بر حل شدن پرونده و یا انتقال به دانشگاهی دیگر، هفته گذشته اخراج من قطعی شد و از ورود من به دانشگاه و استفاده از امکانات رفاهی (سلف سرویس و خوابگاه) جلوگیری به عمل آمد. فرآیند اخراج من در نوع خود جالب و قابل توجه است. از آنجایی که دانشگاه امیرکبیر شجاعت اخراج دانشجویان با بهانه سیاسی به صورت مستقیم را ندارد و تقریبا تمام اخراج‌ها را با بهانه آموزشی انجام می‌دهد، در مورد من نیز همین فرآیند به نحوی غیر قانونی انجام شد.
کمیته انضباطی دانشگاه، برای دوران لیسانس من پرونده‌ای به دلایل سیاسی ایجاد کرد و حکم شش ماه تعلیق با احتساب سنوات و اجرایی از مرداد ماه ۱۴۰۱ صادر و به بهانه این حکم، تاریخ فارغ التحصیلی من را از شهریور ۱۴۰۱ که از پروژه خود دفاع کردم به انتهای اجرای حکم (دی ماه ۱۴۰۱) تغییر داد.
در نتیجه به دلیل این که من ورودی ۱۴۰۱ کارشناسی ارشد دانشگاه امیرکبیر بوده‌ام و برای ثبت نام باید تا حداکثر انتهای شهریور ۱۴۰۱ از مقطع کارشناسی فارغ التحصیل می‌شدم، ثبت نام من لغو و از ادامه تحصیلم ممانعت به عمل آورده شد.
لازم به ذکر است که این روش دانشگاه امیرکبیر و مسئولان امنیتی آن برای اخراج دانشجویان، امر تازه‌ای نیست و بیش از دو دهه است که به جز دوران ریاست معتمدی (ریاست سابق) از آن استفاده می‌شود. به جز من، تعداد دیگری از دانشجویان و فعالان دانشجویی نیز به همین روش در شرف اخراج قرار دارند.
مسئولان امیرکبیر تصور می‌کنند با سرکوب، بازداشت، اخراج و تعلیق می‌توانند صدای ما را خفه کنند. غافل از این که «از زخمی که شهریور دهن باز کرد هنوز خون می‌چکد. و ما ایستاده‌ایم، دست در دست هم برای آزادی» و «هیچ حرفی با شما نداریم، الا یک کلمه: ‎#نه»

#سرکوب_دانشگاه #دانشگاه_زنده_است #دانشگاه_سنگر_مقاومت


@Blackfishvoice1

کامِ همگان باد روا کامِ شما #نه
۳۱ خرداد ۱۴۰۲ یکی از خیابان‌های تهران
در اعلام همبستگی با دانشجویان #دانشگاه_هنر

#در_ستایش_همبستگی #خیابان_تریبون_ماست #علیه_بی_تفاوتی #دانشگاه_زنده_است #دانشگاه_سنگر_مقاومت #علیه_سکوت


@Blackfishvoice1

۲۴ سال گذشت؛ فرشته علیزاده کجاست؟


امروز ۲۴مین سالی است که فرشته پس از آن
هرگز به خوابگاه فرزانگان دانشگاه الزهرا بازنگشت و آخرین خبری که از او در دست است به تماسی تلفنی از یک تلفن کارتی در میدان ولیعصر با مادرش برمی‌گردد که در آن خبر داده که برای بازگشت به شهرش بلیط قطار گرفته،‌ قطاری که هیچ‌گاه به آن نمی‌رسد!

فرشته علیزاده دانشجویی است که در ۱۸ تیر سال ۷۸ همگام با واقعه‌ی تلخ کوی دانشگاه، همچون سعید زینالی مفقود شد و هیچ‌کدام از نهادهای امنیتی مسئولیت این اتفاق را برعهده نگرفته و بعد از گذشت ۲۴ سال هنوز هم هیچ خبری از سرنوشت دقیق مسئول برد انجمن الزهرا در دست نیست غیر از آنکه نامش گذری تلخ و‌ دردآلود را در ذهن‌ها رقم بزند که حتما جوانی او نیز به گورهای تاریک خاوران ختم شده است و همین بی‌خبری سبب شد که مادرش ۶ ماه پس از گمشدن او دق کند و از دنیا برود.

#فرشته_علیزاده اولین هشتگ دانشگاه الزهرا است؛ آن هم در زمانی که هنوز موج تکنولوژی به جایی نرسیده بود که چشم‌ و‌ گوش جامعه به هشتگ شدن نام دانشجویان عادت کرده باشد و دانشگاه در آماج سرکوب و توحش حکومت قرار بگیرد؛ دانشجویی که باحضورش در جریان اعتراضات سال ۷۸ طلایه‌دار حضور در صحنه‌ی ظلم‌ستیزی و مبارزه با استبداد شد و قهرمان گمشده‌ی دانشگاهی است که پس از حضور درخشان دخترانش در جنبش "زن زندگی آزادی" ، نامش برای همگان تصویری از کلیدواژه‌های شجاعت،ایستادگی و آزادگی را زنده می‌کند و دیگر از آن تصویر خاکستریِ مطلوب حاکمیت که سال‌ها در تلاش بود الزهرا را عرصه‌ی جولان خود و دانشگاه مطیع و باب‌میلش نشان بدهد چیزی باقی نمانده است.

فرشته گم شد اما در دل الزهرا هزاران هزار فرشته پیدا شد که هر یک به تنهایی برای جامعه‌ی خود منبع الهام بودند و شکستن دیوار بلند ستم، برای رسیدن به آن‌سوی راه آزادی را هرروز و هرروز تمرین می‌کنند و امروز راهش با همت بلند و ایستادگی دانشجویانی همچون سپیده رشنو، مائده دلبری، رایحه حسینی، فاطمه رشیدی، سارینا صادقی، نیلوفر میرزایی و...در خط مقدم شکستن دیوار استبداد ادامه دارد.

ما دانشجویان دانشگاه الزهرا در ۲۴مین سالگرد واقعه‌ی کوی دانشگاه با گرامی داشتن نام فرشته علیزاده، سعید زینالی، عزت ابراهیم‌نژاد و تمامی دانشجویانی که از این حادثه‌ زخمی با خود به یادگار دارند، اعلام می‌داریم همگام با دیگر دانشگاه‌های کشور که امروز عرصه‌ی اصلی بیداری و حق‌طلبی است، در راه شکستن قفس ظلم و پرگشودن در هوای آزادی همراه و هم‌صدا خواهیم ماند.
چرا که دستی که آزادی را فهمیده است، دیگر به بازوی انسان باز‌ نمی‌گردد.
برای او بال پرواز خواهد شد!

هجدهم تیر
دانشجویان دانشگاه الزهرا


#فرشته_علیزاده #ناپدیدسازی_قهری #۱۸_تیر #دانشگاه_الزهرا #دانشگاه_زنده_است #علیه_فراموشی



@Blackfishvoice1

بیانیه جمعی از دانشجویان دانشگاه بهشتی

در آستانه اولین سالگرد قتل ژینا (مهسا) امینی و آغاز خیزش امید آفرین زن، زندگی، آزادی


به نام زن
به نام زندگی

#به_یاد_آرید آن‌ چه که بر ما گذشت.

بیش از چهار دهه است که حکومت جمهوری اسلامی وطن را به ورطه نابودی کشانده، انواع خشونت سیستماتیک و ستم جنسیتی را علیه زنان اعمال می‌کند، روز به روز به دامنه آن می‌افزاید و هرگونه اعتراض به عملکرد ویرانگر خود را سرکوب‌ می‌کند.

در پایان شهریور ماه سال ۱۴۰۱، پس از به قتل رساندن ژینا (مهسا) امینی، مردم ایران با شعار «زن، زندگی، آزادی» اعتراضات گسترده‌ای را علیه حجاب اجباری، ستم طبقاتی، سرکوب اقوام، فقر، فساد، استبداد دینی و نقض حقوق آشکار خود برپا کردند. کارگر، معلم و دانشجو دست در دست هم جنگیدند.

زنان‌مان علیه ستم تاریخی‌ای که بر آن‌ها شده بود با شجاعتی بی‌نظیر ایستادند. در پی این اعتراضات بی‌سابقه، صدها نفر پیر، جوان و کودک توسط نیروهای نظامی و امنیتی، کشته، مجروح و یا ربوده شدند. هزاران نفر بازداشت و روانه زندان‌ها گشتند و انواع شکنجه و فشار روحی را متحمل شدند. در این میانه خونین، معترضان بی‌گناه طی دادرسی ناعادلانه و با شکنجه و اخذ اعتراف اجباری به اعدام محکوم و جان خویش را نثار آزادی و برابری کردند.

در دانشگاه نیز همانند خیابان فریاد آزادی‌خواهی طنین انداز شد. دانشجویان سنت دیرینه خود در مبارزه با استبداد و نابرابری را سرلوحه خود قرار دادند. زندان، تصفیه اساتید، ضرب و شتم در محیط دانشگاه و احکام انضباطی سنگین مانع از همراهی دانشگاه با جنبش مردمی نشد. فریاد شعار «قسم به خون یاران، ایستاده‌ایم تا پایان» دانشگاه را بر پیمانی که با خیابان بسته بود استوارتر از همیشه ساخت.

امروز در آستانه سالروز این جنایت با احضار گسترده دانشجویان، تصفیه دانشگاه‌ها از اساتید آزادی‌خواه، دستگیری فعالان سیاسی و مدنی و سرکوب خانواده‌های داغدار خیزش سال ۱۴۰۱ روبرو هستیم.

در جواب ندای آزادی و عدالت‌مان، تنها کشتار و دشمنی دیده‌ایم. ما اما هنوز زنده‌ و حامی زندگی و مقاومت هستیم. در مسیری که شروع کرده‌ایم، محکم‌تر از همیشه قدم بر می‌داریم. تنگ‌تر شدن زنجیر ستم، فقر و سرکوب تنها ما را نسبت به آرمان خود مصمم‌تر کرده است.

    پس از گذشت یک‌ سال از این جنایت، ما دانشجویان دانشگاه بهشتی (ملی)، همچون سایر هموطنانی که دل در گرو «آزادی» دارند، ضمن همدردی با خانواده‌های جانباختگان خیزش مردمی، بار دیگر متحد و یک‌صدا ندای تظلم‌ خواهی خود را سر خواهیم داد. فارغ از همه‌چیز متحد خواهیم بود.

اینجا از خودبیگانگی پایان می‌یابد. نام دانشگاه هفتاد سال است که در ایران با مقاومت و مبارزه گره خورده است؛ این بار نیز مستثنی نیست. کوتاه نخواهیم آمد. بار دیگر خیابان و دانشگاه را صحنه مبارزات خود خواهیم کرد. بار دیگر هم‌صدایی با مردم را به نشستن در کلاس ترجیح خواهیم داد.

بار دیگر «نه» می‌گوییم. تا پایان شکاف قومیتی، ستم طبقاتی و استبداد دینی، تا رسیدن به دموکراسی، عدالت و برابری. ما ادامه داریم. مبارزه، زندگی ماست.
سرنگون باد سرکوب!

از کردستان تا سیستان
برای ژینا و نیکا
برای مهرشاد و کیان
برای آب، برای خون
برای زن و تن؛
برای زندگی
برای آزادی
برای فردا…


#زن_زندگی_آزادی #ژینا_امینی
#دانشگاه_زنده_است #دانشگاه_سنگر_مقاومت
#علیه_سکوت

@Blackfishvoice1

می‌جنگیم! فریاد می‌زنیم! کشته می‌شویم! ما مبارزه را با سکوت آغاز کردیم اما با سکوت پایان نمی‌دهیم.
سال گذشته خون بی‌گناهی به زمین ریخته شد و کاسه صبر و تحمل‌مان سر آمد، یک ایران برای دادخواهی مهسا به پاخاست. ایران، واژه‌ایست که ما را به یکدیگر مرتبط می‌کند، چرا که جنس ظلمی که بر ما روا داشته شده به هم نزدیک است. قتل مهسا نیز، نماد ظلمی از جنس واپسگرایی و ارتجاع جمهوری اسلامی است.
«زن، زندگی، آزادی »، همه یک صدا فریاد زدند. این تنها یک شعار نبود. بازتاب شرایط سخت سال‌های سرکوب بود. هر آنکس که توانست، مشت‌ها را گره کرد و فریاد دادخواهی سر داد و به خیابان آمد. دانشجویان، فرزندان این ملت، خیابان‌ها را تنها نگذاشتند و با مردم همراه شدند. مشعل اعتراضات از زنان به خیابان، از خیابان به دانشگاه و از دانشگاه به خیابان دست به دست می‌شد.
"جنبش دانشجویی همواره سهم مهمی در مبارزات علیه ستمگران داشته است. امروز سکوت ما به منزله‌ی ایستادگی در کنار ظالمان است." این بخشی از بیانیه سال گذشته دانشجویان علم و صنعت بود. ما دانشجویان دانشگاه علم و صنعت در این مسیر با تجمع، شعار نویسی و تحریم کلاس دانشگاه را بیدار نگاه داشتیم و سکوت نکردیم. کنش‌هایی انجام دادیم و سرکوب را بی واکنش نگذاشتیم و پاسخ دادیم.
پاسخ دانشجو به تمام نیروهای تمامیت خواه «نه!» است. نه به ولایت فقیه، نه به سپاه و نهاد‌های شبه نظامی، نه به روحانیت و نهاد‌های استصوابی،  نه به سلطنت، نه به مجاهدین خلق، نه به مرکزگرایی، نه به اعدام. نه به هر آنچه که آزادی را نقض کند، چه مستبد باشد و چه تمامیت خواه.

آری بی چون و چرا به حقوق بشر
آری به حق تعیین سرنوشت
آری به حق اعتراض
آری به تکثر فرهنگ‌ها
آری به جمهوریت و دموکراسی
آری به حق تشکیل حزب و اتحادیه

مبارزه ما، مبارزه یکی دو روزه نیست. مبارزه برای آزادی، مبارزه‌ای در طول تاریخ است. هیچکس انقلاب را به ما تقدیم نمی‌کند. دشمن ما، حکومتی است که حقوق ما را بدون لحظه‌ای شرم و درنگ پایمال می‌کند. حقوق بشر فقط کلمات روی کاغذ نیستند. آنها اصولی هستند که کرامت، برابری و آزادی ما را تضمین می‌کنند و غیرقابل ‌مذاکره هستند. آنها بستری هستند که ما جوامع خود را بر آن بنا می‌کنیم. سال گذشته به خیابان آمدیم و گفتیم «ما جمهوری اسلامی را نمی‌خواهیم، ما زندگی بهتری را برای خود متصوریم» و امروز می‌گویم تا زمانی که دشمن را به زباله‌دان تاریخ نفرستیم، مبارزه پا برجاست!


#دانشگاه_علم_و_صنعت #زن_زندگی_آزادی #دانشگاه_زنده_است #دانشگاه_سنگر_مقاومت #علیه_بی_تفاوتی


@Blackfishvoice1