پس از اخراج #مطهره_گونه‌_ای دانشجوی #دانشگاه_علوم_پزشکی_تهران، نیروهای حراست این دانشگاه روز شنبه از ورود #پارسا_دانش_پژوه دانشجوی سال هفتم دندانپزشکی به این دانشگاه و شرکت او در آزمون پایان دوره جلوگیری کردند.

پارسا دانش‌پروز، ورودی سال ۱۳۹۵ رشته دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، روز شنبه ۲۲ تیر ماه و پس از جلوگیری نیروهای حراست از ورودش به دانشگاه در صفحه توییتر خود نوشت: «بعد از ۷ سال تحصیل در دانشگاه علوم‌پزشکی تهران، قرار بود آخرین آزمون دوران عمومی خودم را بدهم» اما «در کمال تعجب، توسط حراست دانشکده از ورودم به محل آزمون جلوگیری و امکان دادن این آزمون از من سلب شد.»

این دانشجو نوشته است که نیروهای حراست «دلیل اصلی» اقدام خود در جلوگیری از ورودش به دانشگاه و شرکت در آزمون را «پست‌های اینستاگرامی» او عنوان کرده‌اند.


بازنشستگی اجباری اساتید معترض و اخراج مطهره گونه‌ای از جمله موارد اعتراض پارسا دانش‌پژوه بوده است.


مطهره گونه‌ای، دبیر سیاسی انجمن اسلامی دانشکده دندانپزشکی و دانشگاه تهران در اردیبهشت ماه سال جاری به اتهام «ایجاد بلوا و آشوب در دانشکده» به «اخراج از دانشگاه و محرومیت از تحصیل در همه دانشگاه‌ها به مدت پنج سال» محکوم شد.

#سرکوب_دانشگاه #علیه_بی_تفاوتی #علیه_سکوت #دانشگاه_سنگر_مقاومت


@Blackfishvoice1

در ادامه‌ی سیاست #سرکوب_دانشگاه، ۱۲ دانشجوی #دانشگاه_علوم_پزشکی_تبریز از تحصیل در این دانشگاه محروم شدند.

بر اساس احکام انضباطی این دانشگاه‌
🔺️سهیلا سپیده، به محرومیت از تحصیل (۴ ترم) و تبعید تحصیلی به اهواز
🔺️ میرمهدی موسویان؛ به محرومیت از تحصیل (۴ ترم) و تبعید تحصیلی به سمنان
🔺️ رضا انصاریان؛ به محرومیت از تحصیل (۳ ترم) و تبعید تحصیلی به ارومیه
🔺️علی پروین؛ به محرومیت از تحصیل (۳ ترم) و تبعید تحصیلی به اردبیل
🔺️ الهه اشرف؛ به محرومیت از تحصیل (۲ ترم) و تبعید تحصیلی به ارومیه
پیروز رحمان؛ به محرومیت از تحصیل (۲ ترم)
🔺️شهین دبستانی، مهران سلیمانی،علی عیسی‌پور، سینا توحیدی و عرفان ربیعی؛ محرومیت از تحصیل برای دو ترم (یک ترم آن لازم الاجراست) و
🔺️امید زهدی؛ یک ترم منع موقت از تحصیل محکوم شده است.


#علیه_سکوت
#دانشگاه_سنگر_مقاومت
#زن_زندگی_آزادی


@Blackfishvoice1

سه دانشجوی #دانشگاه_زابل به علت مشارکت در اعتراضات دانشجویی در جریان قیام #زن_زندگی_آزادی از دانشگاه اخراج شدند.

سارا جهان‌تیغ، شهاب کمالی و مژده سعادتی سه دانشجویی هستند که با این حکم ظالمانه از ادامه‌ی تحصیل در دانشگاه محروم شده‌‌اند.
هم‌چنین سیاوش فتاحی از دیگر دانشجویان این دانشگاه، به ۲ ترم محرومیت از تحصیل محکوم شده است.


#سرکوب_دانشگاه #علیه_بی_تفاوتی #دانشگاه_سنگر_مقاومت


@Blackfishvoice1

بیانیه جمعی از دانشجویان دانشگاه بهشتی

در آستانه اولین سالگرد قتل ژینا (مهسا) امینی و آغاز خیزش امید آفرین زن، زندگی، آزادی


به نام زن
به نام زندگی

#به_یاد_آرید آن‌ چه که بر ما گذشت.

بیش از چهار دهه است که حکومت جمهوری اسلامی وطن را به ورطه نابودی کشانده، انواع خشونت سیستماتیک و ستم جنسیتی را علیه زنان اعمال می‌کند، روز به روز به دامنه آن می‌افزاید و هرگونه اعتراض به عملکرد ویرانگر خود را سرکوب‌ می‌کند.

در پایان شهریور ماه سال ۱۴۰۱، پس از به قتل رساندن ژینا (مهسا) امینی، مردم ایران با شعار «زن، زندگی، آزادی» اعتراضات گسترده‌ای را علیه حجاب اجباری، ستم طبقاتی، سرکوب اقوام، فقر، فساد، استبداد دینی و نقض حقوق آشکار خود برپا کردند. کارگر، معلم و دانشجو دست در دست هم جنگیدند.

زنان‌مان علیه ستم تاریخی‌ای که بر آن‌ها شده بود با شجاعتی بی‌نظیر ایستادند. در پی این اعتراضات بی‌سابقه، صدها نفر پیر، جوان و کودک توسط نیروهای نظامی و امنیتی، کشته، مجروح و یا ربوده شدند. هزاران نفر بازداشت و روانه زندان‌ها گشتند و انواع شکنجه و فشار روحی را متحمل شدند. در این میانه خونین، معترضان بی‌گناه طی دادرسی ناعادلانه و با شکنجه و اخذ اعتراف اجباری به اعدام محکوم و جان خویش را نثار آزادی و برابری کردند.

در دانشگاه نیز همانند خیابان فریاد آزادی‌خواهی طنین انداز شد. دانشجویان سنت دیرینه خود در مبارزه با استبداد و نابرابری را سرلوحه خود قرار دادند. زندان، تصفیه اساتید، ضرب و شتم در محیط دانشگاه و احکام انضباطی سنگین مانع از همراهی دانشگاه با جنبش مردمی نشد. فریاد شعار «قسم به خون یاران، ایستاده‌ایم تا پایان» دانشگاه را بر پیمانی که با خیابان بسته بود استوارتر از همیشه ساخت.

امروز در آستانه سالروز این جنایت با احضار گسترده دانشجویان، تصفیه دانشگاه‌ها از اساتید آزادی‌خواه، دستگیری فعالان سیاسی و مدنی و سرکوب خانواده‌های داغدار خیزش سال ۱۴۰۱ روبرو هستیم.

در جواب ندای آزادی و عدالت‌مان، تنها کشتار و دشمنی دیده‌ایم. ما اما هنوز زنده‌ و حامی زندگی و مقاومت هستیم. در مسیری که شروع کرده‌ایم، محکم‌تر از همیشه قدم بر می‌داریم. تنگ‌تر شدن زنجیر ستم، فقر و سرکوب تنها ما را نسبت به آرمان خود مصمم‌تر کرده است.

    پس از گذشت یک‌ سال از این جنایت، ما دانشجویان دانشگاه بهشتی (ملی)، همچون سایر هموطنانی که دل در گرو «آزادی» دارند، ضمن همدردی با خانواده‌های جانباختگان خیزش مردمی، بار دیگر متحد و یک‌صدا ندای تظلم‌ خواهی خود را سر خواهیم داد. فارغ از همه‌چیز متحد خواهیم بود.

اینجا از خودبیگانگی پایان می‌یابد. نام دانشگاه هفتاد سال است که در ایران با مقاومت و مبارزه گره خورده است؛ این بار نیز مستثنی نیست. کوتاه نخواهیم آمد. بار دیگر خیابان و دانشگاه را صحنه مبارزات خود خواهیم کرد. بار دیگر هم‌صدایی با مردم را به نشستن در کلاس ترجیح خواهیم داد.

بار دیگر «نه» می‌گوییم. تا پایان شکاف قومیتی، ستم طبقاتی و استبداد دینی، تا رسیدن به دموکراسی، عدالت و برابری. ما ادامه داریم. مبارزه، زندگی ماست.
سرنگون باد سرکوب!

از کردستان تا سیستان
برای ژینا و نیکا
برای مهرشاد و کیان
برای آب، برای خون
برای زن و تن؛
برای زندگی
برای آزادی
برای فردا…


#زن_زندگی_آزادی #ژینا_امینی
#دانشگاه_زنده_است #دانشگاه_سنگر_مقاومت
#علیه_سکوت

@Blackfishvoice1

می‌جنگیم! فریاد می‌زنیم! کشته می‌شویم! ما مبارزه را با سکوت آغاز کردیم اما با سکوت پایان نمی‌دهیم.
سال گذشته خون بی‌گناهی به زمین ریخته شد و کاسه صبر و تحمل‌مان سر آمد، یک ایران برای دادخواهی مهسا به پاخاست. ایران، واژه‌ایست که ما را به یکدیگر مرتبط می‌کند، چرا که جنس ظلمی که بر ما روا داشته شده به هم نزدیک است. قتل مهسا نیز، نماد ظلمی از جنس واپسگرایی و ارتجاع جمهوری اسلامی است.
«زن، زندگی، آزادی »، همه یک صدا فریاد زدند. این تنها یک شعار نبود. بازتاب شرایط سخت سال‌های سرکوب بود. هر آنکس که توانست، مشت‌ها را گره کرد و فریاد دادخواهی سر داد و به خیابان آمد. دانشجویان، فرزندان این ملت، خیابان‌ها را تنها نگذاشتند و با مردم همراه شدند. مشعل اعتراضات از زنان به خیابان، از خیابان به دانشگاه و از دانشگاه به خیابان دست به دست می‌شد.
"جنبش دانشجویی همواره سهم مهمی در مبارزات علیه ستمگران داشته است. امروز سکوت ما به منزله‌ی ایستادگی در کنار ظالمان است." این بخشی از بیانیه سال گذشته دانشجویان علم و صنعت بود. ما دانشجویان دانشگاه علم و صنعت در این مسیر با تجمع، شعار نویسی و تحریم کلاس دانشگاه را بیدار نگاه داشتیم و سکوت نکردیم. کنش‌هایی انجام دادیم و سرکوب را بی واکنش نگذاشتیم و پاسخ دادیم.
پاسخ دانشجو به تمام نیروهای تمامیت خواه «نه!» است. نه به ولایت فقیه، نه به سپاه و نهاد‌های شبه نظامی، نه به روحانیت و نهاد‌های استصوابی،  نه به سلطنت، نه به مجاهدین خلق، نه به مرکزگرایی، نه به اعدام. نه به هر آنچه که آزادی را نقض کند، چه مستبد باشد و چه تمامیت خواه.

آری بی چون و چرا به حقوق بشر
آری به حق تعیین سرنوشت
آری به حق اعتراض
آری به تکثر فرهنگ‌ها
آری به جمهوریت و دموکراسی
آری به حق تشکیل حزب و اتحادیه

مبارزه ما، مبارزه یکی دو روزه نیست. مبارزه برای آزادی، مبارزه‌ای در طول تاریخ است. هیچکس انقلاب را به ما تقدیم نمی‌کند. دشمن ما، حکومتی است که حقوق ما را بدون لحظه‌ای شرم و درنگ پایمال می‌کند. حقوق بشر فقط کلمات روی کاغذ نیستند. آنها اصولی هستند که کرامت، برابری و آزادی ما را تضمین می‌کنند و غیرقابل ‌مذاکره هستند. آنها بستری هستند که ما جوامع خود را بر آن بنا می‌کنیم. سال گذشته به خیابان آمدیم و گفتیم «ما جمهوری اسلامی را نمی‌خواهیم، ما زندگی بهتری را برای خود متصوریم» و امروز می‌گویم تا زمانی که دشمن را به زباله‌دان تاریخ نفرستیم، مبارزه پا برجاست!


#دانشگاه_علم_و_صنعت #زن_زندگی_آزادی #دانشگاه_زنده_است #دانشگاه_سنگر_مقاومت #علیه_بی_تفاوتی


@Blackfishvoice1

۷۰ سال پیش در چنین روز نیروهای ویژه ارتش پس از هجوم به دانشگاه تهران به کلاسهای درس حمله کرده و صدها دانشجو را بازداشت و زخمی نمودند. سرکوب‌گران در دانشکده فنی، اقدام به شلیک با گلوله‌های جنگی کردند که در نتیجه‌ی آن تعداد زیادی مجروح شدند و سه تن به شهادت رسیدند.
دانشجویان در این روز در اعتراض به سفرِ #ریچارد_نیکسون معاون رئیس‌جمهور ایالات متحده که در سرنگونی دولتِ ملی #محمد_مصدق _از طریق کودتا با یاری اراذل و اوباش_ اعتراضاتی را سازمان داده بودند. اما حکومتی که بقایِ خود را مدیونِ آمریکا بود برای خاموش کردنِ صدای دانشگاه، به گلوله متوسل شد.
در این روز #مصطفی_بزرگ_نیا #احمد_قندچی و #مهدی_شریعت‌_رضوی با گلوله‌های سربازان ارتش به خاک افتادند و به نمادهای مبارزات دانشجویی تبدیل گشتند.

یادِ آن‌ها و تمامی دانشجویانی که در دوران استیلای سلطنت-ولایت، با جان‌فشانی و تعهد به آزادی و برابری، از دانشگاه به‌عنوانِ سنگری در برابری استبداد و ارتجاع محافظت کردند، گرامی باد.

#سلطنت_ولایت_یکصدسال_جنایت
#دانشگاه_سنگر_مقاومت #نان_کار_آزادی
#دانشجوی_زندانی_آزاد_باید_گردد
#مقاومت_زندگیست


@Blackfishvoice1

سرود راهِ کوچه
جمعی از دانشجویان موسیقی

#روز_دانشجو #دانشگاه_سنگر_مقاومت #دانشجوی_زندانی_آزاد_باید_گردد #زن_زندگی_آزادی #نان_کار_آزادی #فرزند_کارگرانیم_کنارشان_میمانیم #مقاومت_زندگیست #علیه_سکوت #از_یاد_مبر_خون_را #هنر_برای_انقلاب


@Blackfishvoice1

#علی_یونسی و #امیرحسین_مرادی، دو دانشجوی #دانشگاه_شریف که چهارمین سال حبس را در #زندان_اوین سپری می‌کنند، با انتشار نامه‌ای به مناسبت #روز_دانشجو ضمن تاکید بر ضرورت تداوم مباررات به پایان دادن به حکومت دیکتاتوری از هر شکل شاه و شیخ، تأکید کردند.

متن نامه:

جنگ واقعی ما؛

شانزدهم آذر ماه در شرایطی فرا می‌رسد که جمهوری اسلامی از هراس قیامی دیگر قیامی که میتواند تا رسیدن به آزادی ادامه پیدا کند، از یک سو به اعدام و دستگیری گسترده اقدام کرده و از سوی دیگر به دنبال پراکندن گرد ناامیدی است تا شاید در این دوگانه ترس و یأس جامعه چند روزی بیشتر زنده بماند.

تلاشی تکراری که نه در ۷۸، نه در ۸۸ و نه در ۹۶ و ۹۸ نتوانست مانع قیام بعدی باشد و این بار نیز گریزی از قیام آتی نیست، قیامی که به زودی فرا می‌رسد.

دانشجویان سال گذشته نشان دادند که بخش مهمی از قیام و تحولات پس از آن هستند. امروز نیز به عنوان یک قشر جوان و آگاه می‌توانند پایان بخش تردیدها باشند.

تردیدهایی مثل «اینا برن کی بیاد» که بی پایه و بنیاد است. زیرا اصلا بنا نیست که «کسی» بیاید و بناست که حکومت دیکتاتوری در هر شکل آن چه شاه چه شیخ یک‌بار برای همیشه پایان یابد و یک جمهوری واقعی و جمهوری دموکراتیک جایگزین آن شود.

همین پتانسیل و نقش تأثیرگذار دانشجویان است که مایه هراس حکومت شده و تیغ سرکوب را علیه دانشجویان و اساتید تیزتر کرده است.

شب در تلاش بیهوده، خورشید پنهان می‌کند
انجم ولی آوازه‌خوان امید فردا می‌دهد
آتش بزن در قلب شب، گویی تویی کابوس شب

#مقاومت_زندگیست #زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد #دانشجوی_زندانی_آزاد_باید_گردد #نه_سلطنت_نه_رهبری_دموکراسی_برابری #سلطنت_ولایت_یکصدسال_جنایت #دانشگاه_سنگر_مقاومت #علیه_سکوت


@Blackfishvoice1