🔺در بلوچستان هرچه راه برای زیستن تنها در اختیار جمعیتی کوچک از متصلان به رانت و قدرت باز است، در عوض راه‌های متعدد و بعضا بی‌نظیری برای کشته‌شدنِ روزمره‌ی تهیدستان موجود است. از مرگ در راه سوخت‌بری یا غرق شدن در سیلاب تا بلعیده شدن توسط گاندو و مرگ در اثر سوءتغذیه. برخی از این اشکالِ مرگ را اگر برای مردمانی در اروپا و آمریکا تعریف کنید، گمان می‌کنند یا دروغ می‌گوئید یا چیزهایی از عصر ویکتوریا شنیده‌اید و تلاش دارید با اغراق کردن، بگوئید که فلاکتی مهیب‌تر از عصر ویکتوریا در برخی حاشیه‌نشین‌های ایران جریان دارد. از جمله این‌که باور نخواهند کرد، مردمانی در این کشورِ نفتی-موشکی سرپناهی دارند که با وزش باد فرو می‌ریزد و جگرگوشه‌شان کشته می‌شود.


🔺امروز چهارشنبه پنجم اردیبهشت، در پی وزش باد شدید در #زاهدان، سرپناه یک خانواده‌ی بلوچ فروریخت که در پی آن شش تن زخمی شدند و #مریم_براهویی ۱۳ساله در اثر شدت جراحات وارده، جان باخت.

🔺تصویر و تصوری که کاربرِ شبکه‌‌های اجتماعی از "خانه" دارد، مطلقا با آنچه نزدِ #تهیدستان_شهری خانه نامیده می‌شود، متفاوت است. در حومه، صرفِ سرپناه، خانه و مسکن نامیده می‌شود و حکومت همین جمعیت را در شمارِ افرادِ دارای مسکن لحاظ می‌کند و با آمارسازی شمارِ بی‌خانمان‌ها را کاهش می‌دهد.
در حومه‌ی شهرهای بلوچستان، سرپناه حتی با سرپناهِ بسیاری از حاشیه‌نشینان ایران تفاوت دارد: مقادیری شاخه‌ی درخت، پلاستیک، گونی و بعضا خشت بدونِ فنداسیون و تیرآهن/تیرچوب به سرپناه تبدیل می‌شود که با اولین باد و بارش نابود می‌گردد.

🔺 در فکرِ سقفِ بی‌روزن بودن‌، این‌جا کلمه‌ی شاعرانه نیست. سقف، خودِ رویاست و تهیدستِ بلوچ، انسانِ سلبِ رویا شده یا چه بسا انسانِ انسان‌زدایی‌شده. این‌جا #حیات_برهنه است.

#تبعیض_سیستماتیک #ما_در_یک_قایق_ننشسته_ایم


@Blackfishvoice1