تاچر خودِ ابلیس بود که زندگیِ طبقه‌ی کارگر انگلستان را با وضع قوانین ریاضتی و حمله به خدمات اجتماعی، به فلاکت کشاند، کمرِ اتحاديه‌های کارگری را شکست و خاطره‌ی توحشِ او علیه معدن‌کاران، هرگز از خاطره‌ها زدود نشد.
وقتی #مارگارت_تاچر به درک واصل شد، پیر و جوان در خیابان‌های سراسر بریتانیا پایکوبی کردند، شراب نوشیدند و کم شدنِ شرِ یکی از هارترین رهبران تاریخ معاصر جهان را گرامی داشتند.

این یادآوری صرفا از آن‌روست که فرومایگانِ سیاسی، شعفِ سرکوب‌شدگان ایران بابت سقط شدن #ابراهیم_رئیسی را "رذیلت اخلاقی" توصیف می‌کنند. "رذیلت" آن‌جاست که اشک و آهِ هزاران مادر، پدر، فرزند و ... دادخواه که عزیزان‌شان توسط رئیسی اعدام شدند و پیکرهای‌شان هرگز پس‌داده نشد را نادیده بگیرید و رذالتِ خود را پشتِ تزهای شبه‌اخلاقی مخفی کنید.

به‌جای گرفتنِ یقه‌ی مردمِ بی‌لبخند، شعور نداشته‌تان را به‌کار اندازید و ببینید، چه کرده‌اید که مرگِ رئیس‌جمهورتان دستمایه‌‌ی شادی‌ست؛ همان‌سان که مرگ تاچر دست‌مایه شادی خیابانی سرکوب‌شدگان از #لندن تا #دوبلین و #گلاسکو بود.


@Blackfishvoice1