به مناسبت ۱ مه ۲۰۲۳
 
ما سازمان‌های سندیکایی فرانسوی چندین سال است که مشترکاً از مبارزات شما برای دفاع از حقوق و آزادی‌هایتان حمایت می‌کنیم. ما به خوبی واقفیم که شما تحت چه شرایطی این مبارزه را به پیش می‌برید: سرکوب بسیار شدیدی که توسط مقامات ایرانی اعمال می‌شود و شرایط بسیار دشوار کار و زندگی برای مردم ایران.
حق تشکیل آزادانه اتحادیه‌های کارگری و عضویت در سازمان‌هایی که کارگران را نمایندگی کنند و واقعاً مستقل از قدرت باشند، از آرمان‌های مشروع و کاملاً به رسمیت شناخته‌شده در حقوق بین‌الملل است. ما از خواسته‌های شما حمایت می کنیم تا این که سرانجام دولت ایران به این حقوق بین‌المللی گردن نهد، حقوقی که دولت ایران به عنوان یک عضو سازمان جهانی کار ملزم به رعایت آن‌ها است!
در ۳۰ آوریل ۲۰۲۲، در آستانه #روز_جهانی_کارگر، در یک وضعیت حکومت نظامی اعلام نشده در تهران و سایر شهرهای بزرگ، #رسول_بداغی به همراه #جعفر_ابراهیمی،# محمد_حبیبی و #علی_اکبر_باغانی بازداشت شدند. آن ها همه اعضای انجمن معلمان هستند. به دنبال آن دستگیری‌ها، #رضا_شهابی، #حسن_سعیدی و #داوود_رضوی از اعضای سندیکای کارگران شرکت اتوبوسرانی تهران و حومه (واحد) همراه با #کیوان_مهتدی و #آنیشا_اسداللهی مترجمان آن‌ها هم دستگیر شدند. همه آن ها به اتهامات ساختگی به حبس های طولانی مدت محکوم شدند. تنها «جرم» آن‌ها این است که قصد داشتند در چهارچوب حقوق بین‌الملل و مقاوله‌نامه‌های بنیادین سازمان جهانی کار، که عنصر محوری آن حقوق سندیکایی است، به فعالیت‌های اتحادیه‌ای بپردازند
کلکتیو سندیکایی ما، با نگرانی فراوان تحولات وضعیت زندانی‌شدن‌شان و به ‌ویژه شرایط غیرانسانی زندان که متحمل می‌شوید، را دنبال می‌کنند. وخامت وضعیت سلامتی رضا شهابی و دادوود رضوی ما را به شدت نگران کرده است. به گفته پزشک زندان، انتقال رضا شهابی به یک بیمارستان غیرنظامی خارج از محیط زندان برای انجام عمل جراحی فوری یک امر اضطراری است، اما مقامات ایرانی سرسختانه از این امر خودداری می‌کنند.
به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی همبستگی، ما بار دیگر حمایت بی دریغ خود را از شما در نبرد سختی که برای آزادی همه زنان و مردان، برای کرامت زنان و مردان زحمتکش، و برای رعایت حقوق بشر به پیش می برید، تجدید می کنیم. ما این سرکوب های غیرقابل تحمل را به شدت محکوم می کنیم.
 
پاریس، ۲۸ آوریل ۲۰۲۳

#اتحاد_ستمدیدگان #مبارزه_طبقاتی

@Blackfishvoice1

حسین تاج، حقوقدان و وکیل #رضا_شهابی، #حسن_سعیدی و #کیوان_مهتدی، ۳ زندانیِ مدافع حقوق کارگران، می‌گوید دادگاه تجدیدنظر حکم زندان موکلانش به مدت ۵ سال را تأیید کرده است.

این سه از اردیبهشت سال ۱۴۰۱ گذاشته در بازداشت به‌سر می‌برند.

#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد

@Blackfishvoice1

یک سال از بازداشت رضا شهابی و حبس ظالمانه عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد گذشت



رضا شهابی، کارگر زندانی و‌ عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد، دقیقا یک سال است که توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده و بدون حتی یک روز مرخصی استعلاجی در حبس نگه داشته شده است. رضا شهابی در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۱ با هجوم ماموران امنیتی در منزلش دستگیر شد‌. وی بیش از سه ماه برای تحمیل سناریوهای ساختگی و پرونده سازی کذایی در بازداشتگاههای ۲۰۹ و ۲۴۱ در انفرادی و تحت بازجویی نگهداری شد. رضا شهابی در اعتراض به پرونده سازی کاذب و رفتارهای توهین آمیز در بازجویی های طولانی به مدت ۴۲ روز دست به اعتصاب غذا زد.

دادگاه تجدید نظر حکم ۶ سال حبس تعزیری (۵ سال اجرایی)، دو سال تبعید و محرومیت از فعالیت سندیکایی و‌ اجتماعی را عینا تایید کرده است.

از زمان بازگشایی سندیکای کارگران شرکت واحد در سال ۱۳۸۴ تا کنون رضا شهابی بارها بازداشت، مورد ضرب و شتم، تهدید و سالها در حبس بوده است. در طی این سالها نه فقط به سلامتی شهابی ضربات جدی و‌ جبران‌ ناپذیری وارد شده بلکه خانواده او نیز بشدت تحت فشار بوده اند و لحظه ای امنیت و آرامش نداشته اند.

اذیت و آزار رضا شهابی و‌ خانواده اش باید پایان یابد. رضا شهابی باید فوری به بیمارستانی جهت معالجات اساسی انتقال یابد و‌ بدون قید و شرط آزاد گردد.

سندیکای کارگران شرکت واحد خواهان لغو پرونده سازی و اتهامات بی پایه و اساس علیه اعضای زندانی خود رضا شهابی، حسن سعیدی، داود رضوی، و سایر فعالین کارگری و معلمی میباشد.

چاره زحمتکشان وحدت و‌ تشکیلات

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۲

#رضا_شهابی #طبقه_کارگر #زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد

@vahedsyndica‌

@Blackfishvoice1

به گزارش سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، امروز صبح، ۱۷ خرداد ۱۴۰۲، بدون هماهنگی با وکیل #داود_رضوی، این کارگر زندانی را به بیدادگاه شعبه ۱۵ اعزام نمودند، و حکم داود رضوی توسط دفتر قاضی صلواتی به وی اعلام شد.

بر اساس حکم اعلامی، داود رضوی به ۵ سال حبس تعزیری و دو سال محرومیت از فعالیت در فضای مجازی و فعالیت در گروه‌های سیاسی و احزاب محکوم گردیده است.

گزارش سندیکا می‌افزاید:

اتهام داود رضوی اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی اعلام شده است که مصادیق آن عضویت در هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و‌حومه، تجمع روبروی مجلس و شهرداری برای مسکن و مطالبات کارگری، ساماندهی اعتراضات کارگری در شرکت واحد، شرکت در اجلاس سازمان جهانی کار، ارتباط با همکاران سندیکایی همانند حسن سعیدی و رضا شهابی، و‌نیز دیدار با ۲ معلم سندیکایی فرانسوی بوده است.

داود رضوی در ۵ مهرماه ۱۴۰۱ دستگیر شده و بعد از تحمل ۸۲ روز بازداشت در بند ۲۰۹ و ۲۴۰ ابتدا در تاریخ ۲۷ آذر ۱۴۰۱به زندان تهران بزرگ و سپس در تاریخ ۲۰ فروردین ۱۴۰۲ به بند ۶ زندان اوین منتقل گردید. وی در این مدت براساس حقوق به اصطلاح قانونی که فقط روی کاغذ اعتبار دارند اما برای کارگران و‌مردم محروم اجرایی نمی‌شوند، می‌بایست تا زمان صدور حکم با وثیقه بیرون زندان باشد که عملا اجرایی نشد.


#سرکوب_کارگران #زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد #علیه_سکوت #رضا_شهابی #حسن_سعیدی



@Blackfishvoice1

از متن:

خوزستان، همچون دیگر مناطق کشورمان، در این سال ها شاهدِ تصاویرِ بسیار دلخراش‌تری بوده است، اما این تصویر جنبه‌ای نمادین دارد چون نشان می‌دهد خوزستان هم از حاکمان و سیاست‌گذاری‌های کلان آن ها زخم خورده است، و هم از جانب بخشی از جامعه مدنی که حتی وقتی قصد همدلی و همراهی دارند، عملاً هیچ شناخت و تصوری از عمق و ابعاد مشکلات هموطنان خود ندارند. طبعاً این نگاه را نمی‌توان به عموم جامعه نسبت داد و اتفاقاً خیزش آب خوزستان با فریادهای همدلی و همراهی بسیاری از کردستان و لرستان و آذربایجان گرفته تا اصفهان و خراسان و کرج و دیگر نقاط همراه بوده است. با این حال، این تصویر یادآوری می‌کند که برخلاف شعارها و به رغم حسن نیت گروه‌های مختلف اجتماعی، ما هنوز آن طور که باید همه با هم نیستیم، چون هنوز شناخت عمیقی از درد و رنج همدیگر و ریشه‌های مشترک آن ها نداریم.

https://shorturl.at/krzI0


#تبعیض_سیستماتیک #رضا_شهابی #کیوان_مهتدی


@Blackfishvoice1

از متن:

جامعه ما در دهه‌ی منتهی به کودتا تجربه‌ی نیم‌بندی از دموکراسی را آغاز کرده بود. اما پس از کودتا، دیگر مشروعیت حکومت به مشروعیت نظامی با اتکا به ارتش گره خورد. این وضعیت تا امروز تغییر نکرده و به رغم نمایش‌های گوناگون از انتخابات، تنها مواجهه‌ی زمامداران امور با بحران‌های متعددِ مشروعیت، و مشکلات داخلی، استفاده از نیروی قهری و قدرت‌نماییِ دستگاههای امنیتی است که در وهله‌ی نهایی به نیروی نظامی اتکا دارد. هرچند تاریخ ما بعد از ۲۸ مرداد شاهد کودتای موفق دیگری نبوده و در دوره‌ی پهلوی دوم ارتش به طور مستقل در ساختاری اقتصادی و سیاسی دخالت نداشت، اما نظامیگری دستکم ۷۰ سال در الگوی حاکمیتی ما ریشه دوانده و پشتوانه اصلی مشروعیت‌بخشی به حاکمیت را تشکیل داده که امروز به‌نوبه‌ی خود به نهادی چند وجهی و خودمختار بدل شده است.


https://shorturl.at/eV169



#آنیشا_اسدالهی #مهران_رئوف #رضا_شهابی #کیوان_مهتدی #کودتای_۲۸_مرداد



@Blackfishvoice1

در بین خبرهای سرکوب و ستم بر کارگران و زحمت‌کشان در این سالیان، حکایت کارگران حق‌طلب #آق‌_دره از فراموش‌نشدنی هاست.

در این سالیان آنها علیه بیکارسازی، علیه دستمزدهای اندک و شرایط دشوار کار در معدن، و علیه سیاست‌های تفرقه‌اندازانه از جمله عدم استخدام‌کارگران بومی و تضعیف روحیه جمعی کارگران بارها دست به اعتراض و تجمع مسالمت‌آمیز زدند. زنان آق‌دره مورد ضرب و شتم قرار گرفتند، کارگران و جوانان جویای کار تلاش کردند صدای حق‌خواهی خود را به گوش مردم برسانند، اما همچون بردگان آزادی‌خواه در قرون گذشته با بازداشت و‌ حبس و ضربات شلاق اربابان خودخوانده و توخالی مواجه شدند.

هربار که به داستان کارگران آق دره، و‌ سرگذشت هزاران کارگر دیگر که طی این سالیان به احکام شلاق و‌ حبس محکوم شده اند، فکر می‌کنم، احساس نفرت دوچندانی از بی‌عدالتی، و ثبات‌قدمی ده‌چندان برای پیگیری کرامت انسانی و زندگی شایسته برای تمام هم‌طبقه‌ای‌ها و فرودستان این جامعه می‌کنم.

وقتی شنیدم بار دیگر عده‌.ای از این کارگران به اتهام‌های امنیتی محاکمه شدند، با خود گفتم این بیدادگاهی است برای سرکوب تمام کارگران و‌ حمایت از سرمایه‌داران و‌ چپاول‌گران منابع عمومی کشور که از قبل کار، زحمت و استثمار ما و‌ تخریب محیط زیست به ثروتهای نجومی رسیده‌اند.

من هم خود را در کنار کارگران آق‌دره و تمام زحمتکشان مورد ستم و سرکوب می‌بینم. کلیه اتهامات واهی علیه این کارگران لغو باید گردند. اعتراض، اعتصاب و ‌تشکل از حقوق ابتدایی همه ما کارگران باید باشد.

دور نیست روزی که تمام کارگران و زحمتکشان در صفوف متحد و متشکل عدالت را به این سرزمین بازگردانند و فردایی بهتر برای فرزندان.مان رقم بزنند.

رضا شهابی
زندان اوین،
۶ مهر ۱۴۰۲

#رضا_شهابی #طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی #معدن_آق_دره #علیه_بی_تفاوتی


@vahedsyndica‌
@Blackfishvoice1

.
#علیه_فراموشی


#آنیشا_اسداللهی، نویسنده، مترجم و فعال کارگری است. آثار وی در حوزه #فمینیسم، حقوق زنان، حقوق کارگران و نقد سیستم #سرمایه‌_داری هستند.
در#روز_جهانی_کارگر سال ۱۳۹۸، در جریان تجمع اعتراضی کارگران و فعالان کارگری، آنیشا به‌همراه ده‌ها معترض دیگر در مقابل مجلس شورای اسلامی دستگیر، و به #زندان_قرچک منتقل شد. آنیشا اسداللهی پس از مدت کوتاهی به قید وثیقه از زندان آزاد شد؛ اما در تاریخ ۲۸ خرداد همان سال مجدداً دستگیر شد.
خانوادهٔ وی در هفته‌های اول اطلاعی از وضعیت و محل نگهداری او نداشتند و بعداً مشخص شد برای ۴۰ روز در انفرادی محبوس بوده‌است و تحت فشار شدید برای اعتراف اجباری قرار داشته‌است. در آذر ماه سال ۱۳۹۸ که شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی افشاری، آنیشا اسداللهی را به یک سال حبس تعزیری و ۷۴ ضربه شلاق محکوم کرد


در تاریخ ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۱، آنیشا اسداللهی و همسرش #کیوان_مهتدی توسط مأموران امنیتی جمهوری اسلامی دستگیر می‌شوند.
قرارگاه سایبری عمار #رضا_شهابی عضو #سندیکای_اتوبوسرانی_شرکت_واحد و آنیشا اسداللهی را متهم کرد که قصد «تشکیل هسته ضد امنیتی با هدف تحریک کارگران، معلمان و مردم برای ایجاد آشوب» در کشور را داشته‌اند.
در تاریخ ۹ اردیبهشت ۱۴۰۲، در آستانه روز جهانی کارگر، نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی آنیشا اسداللهی و چند فعال صنفی و کارگری را که به خانه #محمد_حبیبی فعال معلمان زندانی، رفته‌بودند، به شکل خشونت‌بار بازداشت و به زندان اوین منتقل کردند.
در تاریخ ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۲، دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری، آنیشا اسداللهی را به اتهام «اجتماع و تبانی» علیه جمهوری اسلامی به پنج سال حبس تعزیری و به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به هشت ماه حبس تعزیری محکوم کرده‌است.

در تاریخ ۴ مرداد ۱۴۰۲، #علی_اسداللهی، برادر آنیشا اسداللهی، در یک توئیت اعلام کرد که خواهرش برای اجرای حکم ۵ سال و ۶ ماه حبس، که ۵ سال آن قابل اجرا است، به زندان اوین رفته‌ است. آنیشا اکنون در حال سپری کردن دوران محکومیت ۵ساله است.


@Blackfishvoice1

از متن:

به لحاظ تاریخی نیز تبدیل جنگهای ارتجاعی به نبردی میان تمام مردم ستمدیده و طبقه حاکم در قالب شعار «نان، صلح، آزادی» تجربه‌ی پربار و قابل اتکایی بوده است.
این برهه تاریخی شاید آزمونی باشد برای جنبش  پیشرو "زن، زندگی، آزادی" که تا کجا با مبارزه علیه تبعیض و دیگری‌سازی همراه است، و از کجا برای آن تبصره و استثناء می‌تراشد.

#آنیشا_اسداللهی
#گلرخ_ایرایی
#رضا_شهابی
#آرش_جوهری
#کیوان_مهتدی
#مهران_رئوف
#فواد_فتحی
#مازیار_سیدنژاد
#امید_مَصیر

#زندان_اوین، آبان ۱۴۰۲

#اتحاد_ستمدیدگان #زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد
#چه_غزه_چه_تهران_مرگ_بر_ظالمان


https://shorturl.at/oBEJK



@Blackfishvoice1

آذرماه و حافظه جمعی
یاداشتی از #زندان_اوین
نوشته‌ی #رضا_شهابی کارگر اخراجی شرکت اتوبوسرانی تهران و حومه به‌مناسبت #روز_دانشجو



آذرماه در حافظه جمعی ما یادآور دو رویداد عمده است، یکی سالگرد قتل‌های زنجیره‌ای دگراندیشان و روز مبارزه با سانسور و حمایت از حق آزادی بیان (که شامل آزادی تجمع و تشکل‌یابی مستقل نیز می‌شود). و دیگری روز دانشجو که برای تمام نسل‌ها و در تمام بزنگاه‌های تاریخی نقش مهمی ایفا کرده، و به تعبیری دانشجو وجدان بیدار جامعه بوده است.

امسال روز دانشجو در حالی فرا رسیده که شاهد اخبار مکرر اعدام، به ویژه اعدام جوانان معترضی هستیم که باید در کلاس درس مشغول تحصیل باشند، اما به جایش جان خود را به جرم مطالبه‌ی زندگی شایسته از دست دادند. این روزها نیروی سزکوب زنان در لوای جدید وارد میدان شده، و به رغم هوشیاری افکاری عمومی و مقاومت پراکنده، باز هم شاهد همان روال سرکوب علنی زنان در محیط‌های عمومی و دانشگاه‌ها هستیم.
روز دانشجو در حالی فرا رسیده که در این مدت، دانشگاه کانون انواع و اقسام سرکوب و جراحی و حذف و اخراج شده است. دانشجوی دهه هشتادی که باید با خیال آسوده و ذهنی کنجکاو به شناخت خود و محیط میرامون بپردازد، در عوض به هر سو نگاه می‌کند، با محرومیت و بحران معیشت، جنگ‌افروزی و دیگرهراسی، و حکایت یکسان سرکوب، زورگویی و لگدمال کردن زندگی مواجه می‌شود. تازه دانشجویان بخش کوچکی از دهه هشتادی‌ها را تشکیل می‌دهند، و ما نسل‌های قبلی بیش از هر چیز نگران آینده‌ای هستیم که از تمام جوانان دهه هفتادی، هشتادی، و دهه نودی دزدیده شده است.

با این حال، همین امروز نیز نیرویی برای حمایت از زندگی و کرامت انسانی در جریان است. کارگران و‌ دیگر مزدبگیران، شامل پرستاران معلمان، و بازنشستگان، در جهارگوشه‌ی این سرزمین، در حال دفاع از حق انسانی و زندگی شرافتمندانه هستند. اگر دستگاه حاکم اقدام به سرکوب خشونت بار کارگران ذوب آهن اصفهان درون محیط کار می‌کند (اقدامی که حتی در جهارچوب قوانین فعلی نیز غیرقانونی است)، به این خاطر است که مطالبه‌گری آنها میدان مبارزه علیه همان نیروهایی است که زندگی را برای نه فقط طبقه کارگر بلکه همه اقشار و‌ گروهای محروم و‌ تحت ستم ناممکن ساخته، و دورنمای زندگی شایسته را برای دانشجویان و جوانان امروز هر چه تیره تر کرده است.

با کمی دقت، دانشجویان می‌توانند تلاش برای آینده‌ی بهتر و بهروزی خود را در آینه‌ی موج اعتراض‌ها و اعتصاب‌های جاری ببیند، و همانطور که همیشه آگاهانه در برابر تمام اشکال تبعیض، بهره‌کشی و نابرابری ایستاده‌اند، امروز نیز جایگاه حقیقی خود را دوشادوش مبارزه‌ی مادر و پدرها، و مادربزرگ و پدربزرگ‌های خود ببینند.

از سالها پیش فریاد اتحاد دانشجو، کارگر، معلم، پرستار، و تمام مزدبگیران و زحمتکشان در دانشگاه و خیابان طنین انداخته و موجب هراس دستگاه حاکم بوده است.

در یک سال گذشته حلقه‌های پیوند میان مبارزات زنان، جوانان، اقلیت‌های ملی و قومیتی، و مبارزه‌ی کارگران اهمیت و ضرورت خود را دوچندان نشان داده، و در این میان دانشجویان، که عمدتا همان فرزندان کارگران هستند، نقش مهمی به عهده دارند. آنان می‌توانند حلقه واسط بین دو شعار این سالیان باشند:
نان کار آزادی
زن زندگی آزادی.

رضا شهابی،
۱۶ آدر ۱۴۰۲، زندان اوین


@Blackfishvoice1