این‌روزها نام علی حمید با ساخت زباله‌ای تبلیغاتی برای سرشکنجه‌گر ساواک #پرویز_ثابتی مطرح شده و شعبه‌ی پهلوی‌گرایِ مریدانِ ولایت فقیه، مشغول تقدیر از خدمات وی به تاریخ هستند.

کارگرانِ مستندی که در این پست می‌بینید، همین حاج آقا علی حمید است که قبل از تراشیدن ریش، نصبِ کروات فیروزه‌ای و لیسیدن چکمه‌های بازجوهای ساواک، با صدایِ جانگدازِ یک بچه‌ی شیعه‌ی ناسیونالیست، کفش‌لیسِ حرفه‌ای آخوند بود.
حمید، سال‌ها همکارِ شاخه‌ی فرهنگی سپاه پاسداران بود و بعدتر همراه با آرشیوی غنی از صدا و سیما به خارج صادر شد و مستقیما در زباله‌دانی منوتوتی‌وی به‌عنوان معاون بخش خبر استخدام گردید تا شغلِ خدمت به ارتجاع را در شعبه‌ی لندنِ بازجو_خبرنگاران ادامه دهد.

در سال‌های اخیر امثال حمید مانند قارچ روئیده‌ و تکثیر شده‌اند: کسانی‌که تا ثانیه‌ی آخرِ زندگی در ایران مستقیما از بندِ نافِ دستگاه‌های امنیتی و تبلیغاتی ارتزاق می‌کنند و بعد از خروج ( بخوانید صدور) از کشور، با حفظ تمام خصایلِ اصلی خود اعم از مداحی، نوکرصفتی و استبدادطلبی، به تفاله‌ی سلطنت وصل می‌شوند تا کماکان در نقشِ دشمنِ سوژگی انسان، آزادی و برابری انسان‌ها به ارتجاع خدمت کنند.
لیز خوردن بینِ شعباتِ مختلف استبداد، "تغییر کردن" نیست، صرفا تعویضِ ارباب است.
این‌ها، دشمنانِ تفکر انتقادی و مروجانِ ذهنیتِ بسیجی هستند.


#بسیجی_های_سلطنت_طلب #استبدادطلبان #نه_سلطنت_نه_رهبری_دموکراسی_برابری #ساواکی_سپاهی_پیوندتان_مبارک


@Blackfishvoice1