سلطه‌ی انحصار خصوصی بر فرهنگ، استبداد تن را به حال خود رها می‌کند و حمله‌ی خود را مستقیما متوجه روح و روان می‌کند.
فرمانروا مستقیما نمی‌گوید یا باید همچون من فکر کنی یا بمیری .او می‌گوید تو آزادی چون من فکر نکنی ولی از امروز به بعد در میان ما فردی بیگانه خواهی بود.
عدم‌ تطبیق و سازش به معنای محکوم شدن به عجز و ناتوانی اقتصادی است که در عجز فکری فرد تنها و تک رو تداوم‌ می‌یابد.
چنین فردی را به راحتی می‌توان به بی‌کفایتی متهم ساخت.
تولید سرمایه‌دارانه چنان جسم و جان مصرف کنندگان خرده بورژوا و کارمند و کارگران را به سود حاکمان مهار کرده است و محصور کرده که بی هیچ مقاومتی تسلیم هر آن چیزی می‌شوند که به آنان عرضه می‌شود.
توده را بی هیچ تزلزلی دقیقا بر حفظ همان ایدئولوژی‌ی اصرار می‌ورزد که موجب بندگی‌شان است.


دیالکتیک روشنگری، #تئودور_آدورنو
#ماکس_هورکهایمر
ترجمه‌ی مراد فرهاد‌پور و امید مهرگان

#صنعت_موفقیت


@Blackfishvoice