🎧 #محمدولی_مظفری
▫️ سراینده ترانه‌ی ماندگار گیله‌لو

🆔️ @Bahar_Narenj_99

‍🎼 هوهو
🎙 #فریدون_پوررضا
✍️ #محمد‌ولی_مظفری

ترانه "هوهو" از سرود‌ه‌های زیبای زنده‌یاد محمدولی مظفری است که زائیده اندیشه پُربار و خلاق این شاعر و محقق بزرگ سرزمین‌مان می‌باشد.
در این ترانه تصویری از یک خانه روستایی را در اوایل فصل کشاورزی ارائه می‌‌دهد که همه‌ی اعضاء خانواده برای کار به شالیزار رفته‌اند و تنها یک دخترک هفت هشت ساله از خانه، باغ و حیوانات نگهداری می‌کند.
کودک پس از هجوم عقاب برای شکار جوجه‌ها با هراسی وحشت‌بار گاهی با آوای اعتراض و گاهی با نفرین و زاری و با فریاد "هو هو" عقاب را می‌تاراند.

هوهو ، هوهو
آلو بومأی هوهو
آلو بومأ کولؤشکن جوجکانه بیگیره
بهار دیمه تلاکون امیده خأ هگیره
می لاکو غوصه جی ده خأ، جلف روخؤن دمیره
چندی مگر تؤنه بگؤی هوهو، هوهو

می لاکو گؤی:
ایلاهی آلؤی تی جیگر فیریزه
غوصه خو جوهره تی دیل بریزه
ایلاهی افتؤ تی پرأ بسوجه
اجل خو تیرأ به تی دیل بدوجه
غم همیشک تی دیل میئن بموجه
لوئاس خؤنای تو ببی کوکو، هوهو ...

منبع: کانال تلگرامی "گیله زاکان"

🆔️ @Bahar_Narenj_99

🔸️ #محمدولی_مظفری_کجیدی

امروز پنجم تیرماه سال ۱۴۰۰ ، سی و هشت سال از سانحه تصادفی که شاعر و محقق بزرگ شرق گیلان، محمدولی مظفری کجیدی را در سن چهل و پنج سالگی از جامعه فرهنگی گیلان ربود، می‌گذرد.
زنده‌یاد محمدولی مظفری متولد سال ۱۳۱۷ در روستای کجید از توابع دهستان سمام اشکورات گیلان و در گذشته ۵ تیر ۱۳۶۲ در سیاهکل، مشهور به «مم ولی» و متخلص به «دامونی»، شاعر و پژوهشگر فرهنگ عامه گیلان بود.
اشعار مظفری به زبان گیلکی با لهجه شرق گیلانی (بیه پیش) است؛ که تسلطش به زبان گیلکی باعث شد که دامنه استفاده از لغات گیلکی در اشعارش بسیار وسیع باشد. او در سال ۱۳۳۸ اولین شعرهایش را سرود.
ترانه‌ی معروف «گیله‌لو» و ترانه‌های خوانده شده در سریال
«پس از باران» از آثار ایشان است که توسط زنده‌یاد فریدون پوررضا خوانده شد.
نشریه‌ی «دامون» نیز که در اوایل انقلاب منتشر می‌شد، به همت زنده‌یاد مظفری بوده و مرحوم پاینده لنگرودی نیز در فرهنگ خود با عنوان «فرهنگ گیل و دیلم» از مطالب‌ ایشان در حوزه شرق گیلان بهره برده است.
روحشان شاد و یادشان گرامی.

🆔️ @Bahar_Narenj_99

🎙 #فریدون_پوررضا
✍️ #محمد‌ولی_مظفری
‍🎼 #هوهو

ترانه‌ی «هوهو» از سرود‌ه‌های زیبای زنده‌یاد محمدولی مظفری است که زائیده اندیشه پُربار و خلاق این شاعر و محقق بزرگ سرزمین‌مان می‌باشد.
در این ترانه تصویری از یک خانه روستایی را در اوایل فصل کشاورزی ارائه می‌‌دهد که همه‌ی اعضاء خانواده برای کار به شالیزار رفته‌اند و تنها یک دخترک هفت هشت ساله از خانه، باغ و حیوانات نگهداری می‌کند.
کودک پس از هجوم عقاب برای شکار جوجه‌ها با هراسی وحشت‌بار گاهی با آوای اعتراض و گاهی با نفرین و زاری و با فریاد "هوهو" عقاب را می‌تاراند.

هوهو ، هوهو
آلو بومأی هوهو
آلو بومأ کولؤشکن جوجکانه بیگیره
بهار دیمه تلاکون امیده خأ هگیره
می لاکو غوصه جی ده خأ، جلف روخؤن دمیره
چندی مگر تؤنه بگؤی هوهو، هوهو

می لاکو گؤی:
ایلاهی آلؤی تی جیگر فیریزه
غوصه خو جوهره تی دیل بریزه
ایلاهی افتؤ تی پرأ بسوجه
اجل خو تیرأ به تی دیل بدوجه
غم همیشک تی دیل میئن بموجه
لوئاس خؤنای تو ببی کوکو، هوهو...

منبع: گیله زاکان

🆔️ @Bahar_Narenj_99

🎧 #محمدولی_مظفری_کجیدی
🎼 #گیله‌لو

🆔️ @Bahar_Narenj_99

🎙 #سینا_صداقت_چایجانی
✍ #محمدولی_مظفری_کجیدی
🎼 #گیله‌لو

🆔️ @Bahar_Narenj_99

✍ #محمدولی_مظفری
✍ #شهدی_لنگرودی
🎤 #جوما
🎼 جورابو

گیلان ما سیمای زیبایی دارد. اما گیلان را نه به چشمِ دیده می‌شود فهمید، که حقیقتش را باید در نغمه‌های آتشینِ خنیاگرانش، در شعر بی‌‌قرارِ شاعرانِ سینه سوخته‌اش، در چاردانه‌هایی که آمیخته به شور و اندوه‌اند.
از پیرشرفشاه دولاییِ سده‌‌ی هشت، تا روزگار معاصر، چاردانه‌ها (دوبیتی‌ها) مخزن‌ امنِ اندوهانِ قوم گیل و دیلم‌اند. گنجی که در سینه‌‌‌‌ی شاعران و ترانه‌سازانِ آتش به جان‌شده‌ای چون محمدولی مظفری مدفون و محفوظ است.

بنالین بولبولون غم نزدیکَ بو
اَلاتی‌تی بوشو راه تاریکَ بو
مگه نِی‌‌نین غمه جی ای درخته
زمین فوده خو ولگَ باریکَ بو (شهدی)

دوباره آسمان دیل پورَ بو
سیاه‌ابران جیر مهتاب کورَ بو
ستاره دانه‌دانه رو بیگیفته
عجب ایمشب بساط غم جورَ بو (مظفری)

کبوترجون بیه بیتابه می‌دیل
می‌چُشمونه موسون بی‌خوابه می‌دیل
تو وقتی پر زنی پرپر زنم مو
کبوتر پر نزن خونابه می‌دیل

او را که شودَ بوم فرداَ ویسین بو
دوایی خواسه بوم دردَ ویسین بو
اگر خون تیر بزه او شو می پا جی
فقط تی دیم کوله زردَ ویسین بو (شهدی)

▫️ با سپاس از آقای ایرج بهمن‌یار

🆔️ @Bahar_Narenj_99

زیندگی
زیندگی، عینِ تی او ریؤه بمأ زولفؤنه مؤنه
سر و سامؤن ندأره، می دیلِ وئیلؤنه مؤنه
زیندگی تی دسؤنه والیجه پو گوده ببه
یا بدأری، کوهؤنِ بادبزأ أبرؤنه مؤنه
زیندگی تنهایی تاسیئنه، أمو هممه تنأیم
ولگِ ریزی‌ئه بدأری، پئیزِ دامؤنه مؤنه
دکته أرسو تی چیوشمه، شمه خؤنه دیوأ جی
زیندگی دئه الؤنه عینِ تی چیوشمؤنه مؤنه
جارو، یته زیبیلأ جی منه خاکه هاروتن
زیندگی عینِ شمه خاک‌دبو أیوؤنه مؤنه
شؤنه یکته دیأ جی، رج منه نأن زؤلفه تی شی
زیندگی، عینِ تی او ریؤه بمأ زولفؤنه مؤنه

برگردان به فارسی:
زندگی مانند آن گیسوان پریشان توست
بی‌سر و سامان و مثل دل سرگشته من است
زندگی مانند کلاف سر درگم شده در دستان توست
یا شبیه ابرهای باد خورده کوهستانهاست
زندگی به تنهایی غم انگیز است، ما همه تنهاییم
شبیه برگ‌ریزان پاییزی جنگل است
در چشمانت اشک حلقه زده از دود خانه‌ات
زندگی دیگر الان شبیه همان چشم‌های توست
جارو فقط با یک ساقه نمی‌تواند خاک را بروبد
زندگی مثل ایوان خاک گرفته خانه شماست
شانه فقط با یک دندانه نمی‌تواند زلفت را مرتب کند
زندگی مثل گیسوان پریشان توست

✍ #محمدولی_مظفری_کجیدی
▫️ با سپاس از آقای لاهیجی

🆔️ @Bahar_Narenj_99

🌙 #شب‌تان_آرام

دو واره آسمانه دیل پورابو
(دوباره دل آسمان پر شد)
سیه ابرانه جیر مهتاب کورابو
(مهتاب، پشت ابرهای سیاه کور شد)
ستاره دانه دانه رو بیگیفته
(ستاره‌ها، دانه به دانه، از من روی گرفتند)
عجب ایمشب بساط غم جورابو
(امشب، بساط غم عجیب جور شده است)
تی واسی مو دامون بشوم
(به خاطر تو به دامان رفتم)
افسرده و نالون بوشوم
(افسرده و نالان رفتم)
جنگل سیاه و سرده
(جنگل، سیاه و سرد است)
می آه دیل پور درده
(آه ِ دل ِ من، پر درد است)

🎤 #فریدون_پوررضا
✍ #محمدولی_مظفری

🆔️ @Bahar_Narenj_99

🎙 #فریدون_پوررضا
✍️ #محمد‌ولی_مظفری
‍🎼 #هوهو

ترانه‌ی «هوهو» از سرود‌ه‌های زیبای زنده‌یاد محمدولی مظفری است که زائیده اندیشه پُربار و خلاق این شاعر و محقق بزرگ سرزمین‌مان می‌باشد.
در این ترانه تصویری از یک خانه روستایی را در اوایل فصل کشاورزی ارائه می‌‌دهد که همه‌ی اعضاء خانواده برای کار به شالیزار رفته‌اند و تنها یک دخترک هفت هشت ساله از خانه، باغ و حیوانات نگهداری می‌کند.
کودک پس از هجوم عقاب برای شکار جوجه‌ها با هراسی وحشت‌بار گاهی با آوای اعتراض و گاهی با نفرین و زاری و با فریاد "هوهو" عقاب را می‌تاراند.

🆔️ @Bahar_Narenj_99