🔥 #پیشینه_تاریخی_چهارشنبه‌سوری
در هیچ یک از متون باقیمانده پیش از اسلام، اشاره‌ای به جشن چهارشنبه سوری نشده است.
در اوستا، کتیبه‌های عیلامی، هخامنشی، اشکانی، ساسانی و نیز در متون پهلوی و حتی در روایت‌های مورخان یونانی درباره ایران نیز، درباره جشن چهارشنبه سوری سخنی گفته نشده است.
نخستین و کهن‌ترین کتابی که در آن به چنین آتش‌افروزی اشاره شده است، کتاب تاریخ بخارا نوشته ابوبکر محمد بن جعفر نرشخی در قرن سوم ه.ق است.
دومین متن کهن که اشاره‌ای هرچند غیرمستقیم به جشن چهارشنبه‌سوری دارد، شاهنامه فردوسی است.
گروهی از پژوهشگران، گذر سیاوش از آتش را دستمایه‌ای برای پدیدارشدن جشن چهارشنبه‌سوری دانسته‌اند. در حکایت سیاوش و سودابه‌‌‌‌ی شاهنامه که به داستان یوسف و زلیخا شباهت دارد، سیاوش برای اثبات پاکدامنی خود، به چابکى و چالاکى به همراه اسبش از راهرو آتش عبور می‌کند و تندرست بیرون می‌آید، و چون این اتفاق در آخرین سه‌شنبه سال روی داد و آن شب (شبِ چهارشنبه) را جشن گرفتند و همچنان هر ساله این رویداد را پاس می‌دارند.
🆔️ @Bahar_Narenj_99
در هیچ یک از متون باقیمانده پیش از اسلام، اشاره‌ای به جشن چهارشنبه سوری نشده است.
در اوستا، کتیبه‌های عیلامی، هخامنشی، اشکانی، ساسانی و نیز در متون پهلوی و حتی در روایت‌های مورخان یونانی درباره ایران نیز، درباره جشن چهارشنبه سوری سخنی گفته نشده است.
نخستین و کهن‌ترین کتابی که در آن به چنین آتش‌افروزی اشاره شده است، کتاب تاریخ بخارا نوشته ابوبکر محمد بن جعفر نرشخی در قرن سوم ه.ق است.
دومین متن کهن که اشاره‌ای هرچند غیرمستقیم به جشن چهارشنبه‌سوری دارد، شاهنامه فردوسی است.
گروهی از پژوهشگران، گذر سیاوش از آتش را دستمایه‌ای برای پدیدارشدن جشن چهارشنبه‌سوری دانسته‌اند. در حکایت سیاوش و سودابه‌‌‌‌ی شاهنامه که به داستان یوسف و زلیخا شباهت دارد، سیاوش برای اثبات پاکدامنی خود، به چابکى و چالاکى به همراه اسبش از راهرو آتش عبور می‌کند و تندرست بیرون می‌آید، و چون این اتفاق در آخرین سه‌شنبه سال روی داد و آن شب (شبِ چهارشنبه) را جشن گرفتند و همچنان هر ساله این رویداد را پاس می‌دارند.
🆔️ @Bahar_Narenj_99
🔥 #پیشینه_تاریخی_چهارشنبه‌سوری
در هیچ یک از متون باقیمانده پیش از اسلام، اشاره‌ای به جشن چهارشنبه سوری نشده است.
در اوستا، کتیبه‌های عیلامی، هخامنشی، اشکانی، ساسانی و نیز در متون پهلوی و حتی در روایت‌های مورخان یونانی درباره ایران نیز، درباره جشن چهارشنبه سوری سخنی گفته نشده است.
نخستین و کهن‌ترین کتابی که در آن به چنین آتش‌افروزی اشاره شده است، کتاب تاریخ بخارا نوشته ابوبکر محمد بن جعفر نرشخی در قرن سوم ه.ق است.
دومین متن کهن که اشاره‌ای هرچند غیرمستقیم به جشن چهارشنبه‌سوری دارد، شاهنامه فردوسی است.
گروهی از پژوهشگران، گذر سیاوش از آتش را دستمایه‌ای برای پدیدارشدن جشن چهارشنبه‌سوری دانسته‌اند. در حکایت سیاوش و سودابه‌‌‌‌ی شاهنامه که به داستان یوسف و زلیخا شباهت دارد، سیاوش برای اثبات پاکدامنی خود، به چابکى و چالاکى به همراه اسبش از راهرو آتش عبور می‌کند و تندرست بیرون می‌آید، و چون این اتفاق در آخرین سه‌شنبه سال روی داد و آن شب (شبِ چهارشنبه) را جشن گرفتند و همچنان هر ساله این رویداد را پاس می‌دارند.
🆔️ @Bahar_Narenj_99
در هیچ یک از متون باقیمانده پیش از اسلام، اشاره‌ای به جشن چهارشنبه سوری نشده است.
در اوستا، کتیبه‌های عیلامی، هخامنشی، اشکانی، ساسانی و نیز در متون پهلوی و حتی در روایت‌های مورخان یونانی درباره ایران نیز، درباره جشن چهارشنبه سوری سخنی گفته نشده است.
نخستین و کهن‌ترین کتابی که در آن به چنین آتش‌افروزی اشاره شده است، کتاب تاریخ بخارا نوشته ابوبکر محمد بن جعفر نرشخی در قرن سوم ه.ق است.
دومین متن کهن که اشاره‌ای هرچند غیرمستقیم به جشن چهارشنبه‌سوری دارد، شاهنامه فردوسی است.
گروهی از پژوهشگران، گذر سیاوش از آتش را دستمایه‌ای برای پدیدارشدن جشن چهارشنبه‌سوری دانسته‌اند. در حکایت سیاوش و سودابه‌‌‌‌ی شاهنامه که به داستان یوسف و زلیخا شباهت دارد، سیاوش برای اثبات پاکدامنی خود، به چابکى و چالاکى به همراه اسبش از راهرو آتش عبور می‌کند و تندرست بیرون می‌آید، و چون این اتفاق در آخرین سه‌شنبه سال روی داد و آن شب (شبِ چهارشنبه) را جشن گرفتند و همچنان هر ساله این رویداد را پاس می‌دارند.
🆔️ @Bahar_Narenj_99