.


جناب آقای معین فر سردبیر محترم فصلنامه باغ خبوشان

باسلام

مقاله ارزشمند همشهری دانشمند را مطالعه کردم و به دوستان علاقمند به این قبیل تحقیقات نیز توصیه کردم.

در خلال خوانش متن چون به این عبارات رسیدم :

"..... در شاه‌نامه٬ هماون کوهی است استراتژیک و حساس٬ که یکی از بزرگ‌ترین جنگ‌های ایران و توران در آن رخ می‌دهد٬ و سپاهیان ایران به شوند جادویی سیاه در آن کوه به محاصره‌ی سپاه توران در می‌آیند. ازسخن پیر توس برمی‌آید که این‌کوه شرقی (به احتمال زیاد٬ کپه داغ از رشته کوه‌های شمال خراسان) باید مرز ایران و توران باشد که آن همه جان فشانی از سوی ایرانیان برای نگاه داشتنش می‌شود. تشابه و همانندی داستان جنگ هماون و استوره‌ی آرش بسی محسوس است. در هر دو داستان صحبت از محاصره و تنگی و رنج معیشت است٬ که به سبب نیرنگ و هم‌دستی پتیاره‌ی جادو بر ایرانیان تحمیل شده است.‌..."

دلم به درد آمد که در قبال این همه جانفشانی ها برای صیانت ایران مقدس افرادی همچون میرزا آقاخان نوری به منظور نزدیک شدن به انگلیس تکه بزرگی از پیکر ایران "هرات " را بریده تقدیم استعمار کردند که با این خیانت همه افغانستان از ایران بزرگ جداشد گرچه پیش از اوهم با عهدنامهٔ گلستان حاکمیت ایران بر بخش‌هایی از شمال دولت شاهنشاهی ایران شامل قفقاز، ارمنستان، ایالت‌های شرقی و تمام شهرها و شهرک‌ها و روستاهای مناطق غربی گرجستان در ساحل دریای سیاه تا چچن و اینگوش امروزی از ایران سلب شده و به امپراتوری روسیه واگذار شد. طی این قرارداد در مجموع ۱۴ ولایت قفقازی ایران (ایالت‌ها و ولایت‌های چهارده گانهٔ مزبور عبارت بودند از: ایالت گنجه و قره‌باغ، ولایت‌های شکی، شیروان، قبه، دربند، بادکوبه، داغستان و گرجستان، محال شوره‌گل، آچوق‌باشی، گروزیه، منگریل و آبخاز. افزون بر آن، بخشی از سرزمین تالش) نیز به تصرف روس‌ها، درآمد و حاکمیت بی چند و چون ایران بر دریای خزر، خدشه‌دار گردیده به همراه بخشی از خانات تالش و سواحل ارزشمند دریای کاسپین برای ایران از دست رفت و بعدا یا با قراردادترکمانچای قفقاز، یعنی ایروان، نخجوان و بخش‌های دیگری از تالش هم زیر سلطهٔ روس‌ها قرار گرفت و حاکمیت ایران بر دریای خزر محدودترشد.

نقطه مقابل دلاوران یازده رخ و گودرزیان و کشوادیان و سام و زال و نریمان و آرش و... چه خائنانی ظهور و بروز یافتند تا امروزه کشورمان را به جای اوج عزت در حضیضی ببینیم که دل هر دردمندی را بدرد می آورد.
شعر بلند آرش کمانگیر سروده شادروان سیاوش کسرایی نیز جداگانه خدمتتان ارسال می شود.


#حسین_جیوار

https://www.instagram.com/baghekhabushan.faslnameh

#فصلنامه
#فرهنگی
#هنری
#باغ_خبوشان
#قوچان
#خبوشان
#خراسان
#تهران
#ایران
#حسین_جیوار
#آرش_کمانگیر
#پژوهش
#پژوهشگر
#محمد_معین_فر
#سردبیر
#فرهنگ_و_هنر
#گفت_و_گو

#فصلنامه_فرهنگی_و_هنری_باغ_خبوشان

https://t.me/Baghekhabushan

.

به یاد #استاد_محسن_محسنی (1309 - 1401)

پانزدهم شهریور 1396 در روزهای گرم و هوای آلوده تهران برای تکمیل تحقیقاتم درباره شناخت نامه دکتر محمد مهدی هراتی به دیدار یکی دیگر از دوستان ایشان - که در فرهنگستان هنر در کنار هم بودند - رفتم. نام استاد محسن محسنی را در سال های 79 / 80 در مجامع دانشگاهی و در موضوع فرش و شرکت سهامی فرش شنیده بودم. آن روز با اشتیاق دو چندان (فرش و استاد هراتی) به دیدارش رفتم. اوقات خوش آن بود که با دوست به سر شد. شیرین سخن بود و خوش صحبت، با تمام شوق و شور اشتیاق حسش را در کلامش جاری می کرد و سخن می گفت.
استاد محسنی وقتی از فرش می گفت برق شوق و شور و اشتیاق درباره این هنر ایرانی را از آئینه چشمانش می شد به راحتی به تماشا نشست... از استاد هراتی به نیکی یاد کرد، و از مدیران نالایقی گفت ... که بماند.
در پایان این دیدار کتاب « آئینه احساس» گزیده سروده های اشعارش را به اینجانب هدیه نمود و اشاره ای به تیترعنوان "ای قلم! ای یار دائم متهم!" کرد و شعری از آن مجموعه را به یاد مادر مهربانش خواند و چشمان پر احساس مان را نمناک ساخت...
بارها از قوچان به تهران تلفنی گفت وگو می کردیم و شعر می خواندیم...

خبر ناگوار درگذشت استاد محسنی را در صفحه اینستاگرامی دوست دیگرم جناب آقای علیرضا قادری مدیریت سایت اطلاع رسانی فرش دستباف "کارپتور"دیدم.
ساعتی بعد به رسم همیشگی و به امید آنکه خبر اشتباه باشد به منزل استاد محسنی زنگ زدم. و یکی از برادران استاد پاسخم را داد... متاسفانه خبر درست بود... فرمودند استاد محسنی در شامگاه چهاردهم تیرماه پس از مدتی بیماری دارفانی را وداع گفتند.

بعد از عرض تسلیت به خانواده ایشان با بغضی در گلو و بدون مقدمه به یاد عنوان شعری از استاد محسنی افتادم. و اینکه امروز چهاردم تیر ماه 1401 و روز قلم است! کتاب یادگار استاد را به دست گرفتم و شعر "ای قلم! ای یار دائم متهم!" را در برنامه زنده اینستاگرام باغ خبوشان و به یاد استاد محسنی به مخاطبان و با حالی نه چندان مناسب تقدیم کردم... : « https://www.instagram.com/p/CfrgsIxFfqy»


روحش شاد، روانش انوشه و مینوی و یادش گرامی باد

https://www.instagram.com/baghekhabushan.faslnameh

#فصلنامه
#فرهنگی
#هنری
#باغ_خبوشان
#قوچان
#خبوشان
#خراسان
#تهران
#ایران
#پژوهش
#پژوهشگر
#محمد_معین_فر
#سردبیر
#فرهنگ_و_هنر
#گفت_و_گو

#فصلنامه_فرهنگی_و_هنری_باغ_خبوشان

https://t.me/Baghekhabushan