...
تو تازه بهاری پر از برگ و باری
خبر از گسِ خاطراتم نداری
نهالِ تو بر شانه هایم نشسته
که تا قد کشد سوی خورشید
بریزد خنک سایه ی پاکِ خود را
سرِ مردمانی که تاریک و سردند

اگر لب ندارم ببوسم تنت را،
بریدند اگر دستِ من را
که حسرت شود لمسِ مویت،
من از نسلِ شعرم، پر از سِحرِ واژه
منم رودکی، فرخی، شمس و سایه
فروغم بامدادم روی لب هات
منم هُرم جاری به رگ هات
تو خوش باش و بنشین کنارم
بخند و بخوان صد ترانه
تو ای حسِ خوبِ تولد، طراوت
نگویم برایت که با من چه کردند...


#پوریا_اشتری
+ بخشی از شعر

✍@Babiehsas✍

نوشداروی هنوزمی
تنها تو
تو
تنها امیدمی
پایانِ خوشِ احتضارمی

"ها" کن سرمای درونم را
ببند دهانِ سرخِ پرگوی زخم‌هایم را
پاک کن ردِ چرکین‌شان را از دامنِ بی‌گناهِ تمامِ خاطره‌هایم
تا که فراموش کنم روزی بوده‌اند اصلا
خورده‌ام این‌همه زخم را از آدم‌ها
از تو ... از خودم ... از عشق

نوشداروی هماره‌ی منی
زهر از لبانِ مهربانِ تو بنوشم یک بار
لب‌هایی این همه دور ... این همه بیگانه
تا گریز از باورِ پدرانگیِ خنجرها
به جادوی مرگ
رها شوم از زخمِ زندگی


#پوریا_اشتری

@Babiehsas✍

کودکی هایم را به خاطرم می آوری
دوست می دارم تو را
به قدرِ تنهایی م

هر چه قدر هم که دور باشی
نزدیکی به من
به سانِ مرگ ام
#عزیز_نسین
#ترجمه:#پوریا_اشتری
#شبتون_ماه

@Babiehsas✍🍂

به کجا
ای هرم اشک‌هام؟
که دیگر هیچ کس نیست
که بشنود من را ...


فاضیل حوسنو داغلارجا
ترجمه: #پوریا_اشتری



@Babiehsas✍❄️