هر بی لیاقتی شیعه نخواهد شد

#حب_خاص
قال الامام الهادی علیه السلام:
هُمْ مَعْدُودُونَ مَعْلُومُونَ لَا یَزِیدُ رَجُلٌ وَ لَا یَنْقُصُ

🔸امام هادی علیه السلام:
آنها (شیعیان) گروهی شماره شده و معلوم هستند؛ یک نفر بر ایشان اضافه نمی شود و از آنها کم نمی گردد.

بحارالانوار/ج50/ص157

عمل بدون علم و تخصص = خرابکاری

قال الامام الجواد علیه السلام:
مَنْ عَمِلَ عَلَی غَیْرِ عِلْمٍ مَا أَفْسَدَ أَکْثَرُ مِمَّا یُصْلِحُ

🔸امام جواد علیه السلام:
هرکس بدون علم و دانش کاری را انجام دهد؛ آنچه فاسد می کند بیشتر است از آنچه اصلاح می کند.

بحارالانوار/ج75/ص364

هر نیتی خیر نیست
نگوییم فلانی نیتش خیر است پس حتما کار او نیز درست است
گاهی تخصص نیاز است ؛ آگاهی نیاز است و اگر بدون علم و تخصص و آگاهیِ لازم، حتی با نیت خیر، کاری انجام دهیم بیشتر فساد به بار می آوریم تا اصلاح...

✅هر نیتی خیر نیست

در روایات داریم آن چیزی که به عمل جهت می دهد و اعمال ما را سنگین تر و یا سبک تر می کند #نیت است
فلذا امام صادق علیه السلام فرمود:
الْأَعْمَالُ بِالنِّيَّات‏
یعنی اعمال انسان به نیتها وابسته است.

اما گاهی اوقات شخصی یک عمل اشتباه را که مخالف شرع و مذهب است؛ انجام می دهد و می گوید:
نیت خیر بوده
نیت صحیح بوده

باید دقت کنیم تنها نیتی صحیح است که موافق با #سنت و #ثقلین و کلام اهل بیت صلوات الله علیهم باشد و وقتی عملی از ریشه باطل است دیگر نیت خیر در آن راه ندارد؛ حتی اگر جان خود را نیز در راستای این عمل از دست بدهی.

قالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله:‏
لَا قَوْلَ إِلَّا بِعَمَلٍ وَ لَا قَوْلَ وَ لَا عَمَلَ إِلَّا بِنِيَّةٍ وَ لَا قَوْلَ وَ لَا عَمَلَ وَ لَا نِيَّةَ إِلَّا بِإِصَابَةِ السُّنَّةِ.

🔸حضرت محمد صلی الله علیه و آله:
گفتار ارزشی ندارد مگر همراه با عمل، و عمل بی ارزش است مگر با نیت (صحیح و اهل بیتی) و نیت صحیح نیست مگر اینکه با سنت (پیامبر و اهل بیت آن حضرت) هماهنگ باشد

مستدرك الوسائل/ج‏1/ص89
بصائر الدرجات/ج‏1/ص11
الكافي (ط - الإسلامية)/ج‏1/ص70

لالایی خواندن و رفتار کودکانه امام رضا علیه السلام با کودکش

پس از تولد حضرت جواد علیه السلام، علی بن موسی الرضا علیهما السّلام تمام شب کنار گهواره اش برایش رفتارهای کودکانه می کرد.

🔸و کَانَ طُولُ لَیْلَتِهِ یُنَاغِیهِ فِی مَهْدِهِ.

بحارالانوار/ج15/ص50/ح19

گرچه ذیل همین حدیث علامه مجلسی فعل ناغی را به رفتارهای کودک پسندانه تعبیر کرده (قال الجوهری المرأة تناغی الصبی أی تکلمه بما یعجبه و یسره
**[ترجمه]جوهری می گوید: عبارت المرأه تناغی الصبی، یعنی زن با کودک با کلماتی که دوست داشت و خوشحال می شد سخن گفت.) ؛ اما صد البته که معصوم کوچک و بزرگ ندارد و حتی قبل از تولد ظاهری در علو درجات می باشد

سن زیاد و سن کم فرقی ندارد
این خانواده از طفولیت امامند

لالایی و رفتار کودکانه ما با فرزندانمان گرچه سخنان بی ارزش و کم ارزش است ولی لالایی معصوم یقینا جز اسرار الهی نیست ؛ چرا که معصوم حتی در گهواره معصوم و عالی رتبه است

چنانچه مرحوم شیخ عباس قمی در منتهی الآمال همین روایت را می آورد و می گوید:
در شب ولادت آن حضرت تا به صبح در گهواره با او سخن می گفت و اسرار الهی را به گوش الهام نیوش او می رسانید.

منتهی الآمال جلد 2

بشناسیم گهواره جنبان امام حسین علیه السلام را

زیارت ناحیه مقدسه:

أَلسَّلامُ عَلى مَنْ ناغاهُ فِی الْمَهْدِ میکآئیلُ
سلام بر آن کسى که میکائیل در گهواره با او تکلّم مى نمود

لزوم رفتار کودکانه با کودکان طبق مسلک اسلام

قالَ النَّبِيُّ صَلَّی اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ:
مَنْ كَانَ عِنْدَهُ صَبِيٌ فَلْيَتَصَابَ لَهُ.

🔸پیامبر صلی الله علیه و آله:
هرکس کودکی نزدش بود، با او کودکانه رفتار کند.



قال أمير المؤمنين عليه السلام :
مَنْ كَانَ لَهُ وَلَدٌ صَبَا.

🔸امیرالمومنین علیه السلام:
هر كه بچه اى دارد؛ بچگى كند (با او كودكانه رفتار كند)

وسائل الشيعة ط-آل البیت/ج‏21/ص486

ملائک مقرب همنشین امام حسین علیه السلام در گهواره

●قال الامام الحسین علیه السلام: أَنَا فِي الْمَهْدِ نَاغَانِي جَبْرَئِيلُ وَ تَلَقَّانِي إِسْرَافِيلُ.

●امام حسین علیه السلام: من در گهواره بودم که جبرئیل با سخنان خوشایند مرا نوازش می داد و اسرافیل به دیدار من می آمد.

📜الفضائل/القمي‌/شاذان بن جبرئيل/ص۸۵.

اللّٰهُمَّ ارْزُقْنِي شَفاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُرُودِ

فردای قیامت که سر از خاک بر آرم
بیش از همه مشتاق به دیدار حسینم

عبدالرضا هلالی

کل امت اسلام مثل خانواده خودمان هستند

#حب_الحسین_یوحدنا
قَالَ (الامام السجاد علیه السلام) يَا زُهْرِيُّ أَمَا عَلَيْكَ أَنْ تَجْعَلَ الْمُسْلِمِينَ مِنْكَ بِمَنْزِلَةِ أَهْلِ بَيْتِكَ فَتَجْعَلَ كَبِيرَهُمْ بِمَنْزِلَةِ وَالِدِكَ وَ تَجْعَلَ صَغِيرَهُمْ بِمَنْزِلَةِ وَلَدِكَ وَ تَجْعَلَ تِرْبَكَ مِنْهُمْ بِمَنْزِلَةِ أَخِيكَ

🔸امام سجاد علیه السلام فرمود: ای زهری! چه اشکالی دارد که تو مسلمانان را در پیش خودت همانند خانواده خودت خود قرار دهی؛ پس قرار دهی بزرگسالانشان را به منزله پدرت و قرار دهی خردسالانشان را به منزله فرزندت و قرار دهی همسالانت از آنها را به منزله برادر خودت

الاحتجاج/ج2/ص320
بحار الأنوار - ط دارالاحیاء التراث/ج68/ص230

کل خیر = تولی و تبری

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَجْمَعَ اللَّهُ لَهُ الْخَیْرَ کُلَّهُ فَلْیُوَالِ عَلِیّاً بَعْدِی وَ لْیُوَالِ أَوْلِیَاءَهُ وَ لْیُعَادِ أَعْدَاءَهُ

🔸رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: هر که دوست دارد خداوند برایش تمام خیر را جمع کند، باید علی (علیه السلام) را بعد از من دوست داشته باشد و دوستانش را دوست بدارد و دشمنانش را دشمن.

امالی (صدوق)/مجلس72/ح7

تولی آری تبری خیر
فضائل آری مطاعن خیر
این بود سیره حکومت بنی امیه لعنهم الله

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: إِنَّ بَنِي أُمَيَّةَ أَطْلَقُوا لِلنَّاسِ‏ تَعْلِيمَ الْإِيمَانِ وَ لَمْ يُطْلِقُوا تَعْلِيمَ الشِّرْكِ لِكَيْ إِذَا حَمَلُوهُمْ عَلَيْهِ لَمْ يَعْرِفُوهُ‏.

🔸امام صادق علیه السلام:
همانا بنى اميه براى مردم تعليم ايمان را آزاد گذاردند و تعليم شرك را آزاد نگذاشتند، تا هرگاه مردم را بر آن (شرک) واداشتند؛ مردم آن را نشناسند.

الكافي/ج‏۲/ص۶۸۸

پس ما باید عقاید باطل و شرک را بشناسیم و از آن بیزاری بجوییم تا کم کم عقاید دشمنان را به خوردمان ندهند که خدایی نکرده صرفا شیعه اسمی باشیم.

و فيه دلالة على ان سلاطين بنى امية لم يؤمنوا، و انما تمسكوا بظاهر الايمان لتمشية امور سلطنتهم و التحرز عن مخالفة رعيتهم.

🔸در حدیث دلالتی است که حاکمان بنی امیه ایمان حقیقی نیاوردند؛ و فقط به ظاهر ایمان متمسک بودند برای پیشبرد امور حکومتشان و دوری از مخالفت رعیتشان.

شرح الكافي (المازندراني، الملا صالح)/ج10/ص119

وجوب شناخت دشمنان دین

#تبری #برائت
ضرورت شناخت دشمن و بیزاری از او مثلی است معروف که : تعرف الاشیاء بأضدادها . یعنی هر چیزی به واسطه ضدش شناخته میشود ، در کتب لغت برای معرفی و شناخت بسیاری از لغات از مفاهیم مخالف و متضاد استفاده میکنند ، و این قضیه در شناخت حق و باطل ، ایمان و کفر ، هدایت و ضلالت ، و . . . نیز جاری است ، بلکه شناخت هر کدام بدون دیگری محال است ، و به همین مطلب در فرمایش امیرمؤمنان ( علیه السلام ) اشاره شده که :
« واعلموا أنّکم لن تعرفوا الرشد حتّی تعرفوا الّذی ترکه ، ولن تأخذوا بمیثاق الکتاب حتّی تعرفوا الّذی نقضه ، ولن تمسّکوا به حتّی تعرفوا الّذی نبذه . . »
یعنی : بدانید که شما هرگز راه راست را نخواهید شناخت مگر اینکه بدانید چه کسانی آن را رها کرده اند ، و محال است به عهد و پیمان خداوند در قرآن وفادار باشید تا کسانی را که پیمان شکنی کرده اند بشناسید ، و هیچ گاه نمیتوانید به قرآن تمسک نمایید جز آنکه بفهمید چه کسانی آن را دور انداخته اند .

امام باقر ( علیه السلام ) میفرماید : « من لم یعرف سوء ما أُتی إلینا من ظلمنا وذهاب حقّنا ، و ما رُکبنا به ، فهو شریک من أتی إلینا فی ما ولینا به . . » (1) یعنی : شریک ستمگران بر ما خواهد بود کسی که شناخت به ظلم و ستم و رفتار ناپسندی که با ما شد نداشته باشد ، و نداند چه بر سر ما آوردند و ( چگونه ) حق ما را به یغما بردند .

امام صادق ( علیه السلام ) فرمود : « ثلاث من علامات المؤمن علمه بالله ، و من یحبّ ، و من یبغض » . (2) یعنی : سه ویژگی از علامات مؤمن به شمار میرود : علم و معرفت او به خدای تعالی ، شناخت کسانی که بایستی به آنها محبت نمود ، و شناخت کسانی که بایستی بغض و کینه آنها را به دل داشت .

و فرمود : خدا فرموده : من ده فریضه برای بندگان قرار داده ام که اگر به آن معرفت داشته باشند اهل بهشت خواهند بود . . .

ششم : شناخت دشمن من ابلیس ، خودش و یارانش در زیارات معصومین ( علیهم السلام ) این مطلب با تعابیر گوناگون آمده است که : « مُسْتَبْصِراً بِضَلالَةِ مَنْ خَالَفَکَ » و « عَارِفاً بِضَلالَةِ مَنْ خَالَفَکَ » . (1) یعنی : من به گمراهی دشمنان شما بصیرت و شناخت دارم .

تنفر از زشتی ها حقیقت این است که شناخت و تنفر از بدی و بدها ، امری ارزشمند و قابل تقدیر است .

انسانی که عضو فاسد خویش را - که باعث سرایت مشکل به بقیه اعضایش میشود - از خود دور میکند ، و جامعه ای که با جنایتکار برخورد صریح دارد ، چگونه ممکن است با کسانی که مانع هدایت بشر شده و آنها را به گمراهی کشانیدند سر سازش داشته باشد ؟ !

مگر نه این است که بشریت در طول تاریخ انزجار خویش را از ستمگران و آنهایی که حقوقشان را پایمال کرده اند اعلام کرده و میکند ، و این را از حقوق مسلّم خویش میداند ؟

چگونه حق مسلّم بشریت - که هدایت یافتن به واسطه هادیان حقیقی بود - به دست سردمداران سقیفه و پیروانشان ضایع گردید ، ولی ما نتوانیم از آنها بیزاری بجوییم .

کتاب تشیید المطاعن لکشف الضغائن ( فارسی )/ج1/ص239

ظهور او یعنی پایان ظلمت ها

اللّٰهُمَّ نَوِّرْ بِنُورِهِ كُلَّ ظُلْمَةٍ

🔸خدایا! هر تاریکی و تیرگی را با نورش روشنی بخش

صلوات ابوالحسن ضرّاب اصفهانی

ظهور او یعنی عدالت یعنی پایان ظلمتهای جور و ستم

●وَ حَتَّىٰ تُنِيرَ بِعَدْلِهِ ظُلَمَ الْجَوْرِ
●و تا اینکه با عدالتش تاریکی های نابرابری را روشن کنی

مفاتیح الجنان - دعا برای امام زمان، حضرت مهدی علیه السلام

کج فهمی مدعیان طب اسلامی و تخریب اسلام و اهل بیت صلوات الله علیهم در چشم مردمان 😔

1️⃣

https://t.me/daroshefaenarjeskhatoon313/10008


#سرایت #مسری
#سرایت_وجود_ندارد
#سرایت_وجود_دارد

مرحوم شیخ کلینی رحمة الله علیه در الكافي- ط الاسلامية/ج8/ص196 حدیثی می آورد که در فرازی از این حدیث داریم: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله لَا عَدْوَی
یعنی رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده سرایتی در کار نیست

🔻گاه جهل برخی جاهلانِ نو اخباریِ مدعیِ طب اسلامی ضررش خیلی بیشتر از دشمن است.

بگذارید اصل حدیث و فهم علمای بزرگی همچون علامه مجلسی و دیگر بزرگان شیعه را در این مورد برایتان بازگو کنیم.


«9»

234- مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ قَالَ أَخْبَرَنَا النَّضْرُ بْنُ قِرْوَاشٍ الْجَمَّالُ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) عَنِ الْجِمَالِ يَكُونُ بِهَا الْجَرَبُ أَعْزِلُهَا مِنْ إِبِلِي مَخَافَةَ أَنْ يُعْدِيَهَا جَرَبُهَا وَ الدَّابَّةُ رُبَّمَا صَفَرْتُ‌[1] لَهَا حَتَّى تَشْرَبَ الْمَاءَ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) إِنَّ أَعْرَابِيّاً أَتَى رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّي أُصِيبُ الشَّاةَ وَ الْبَقَرَةَ وَ النَّاقَةَ بِالثَّمَنِ الْيَسِيرِ وَ بِهَا جَرَبٌ فَأَكْرَهُ شِرَاءَهَا مَخَافَةَ أَنْ يُعْدِيَ ذَلِكَ الْجَرَبُ إِبِلِي وَ غَنَمِي فَقَالَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) يَا أَعْرَابِيُّ فَمَنْ أَعْدَى الْأَوَّلَ ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) لَا عَدْوَى وَ لَا طِيَرَةَ وَ لَا هَامَةَ وَ لَا شُؤْمَ وَ لَا صَفَرَ وَ لَا رَضَاعَ بَعْدَ فِصَالٍ وَ لَا تَعَرُّبَ بَعْدَ هِجْرَةٍ وَ لَا صَمْتَ يَوْماً إِلَى اللَّيْلِ وَ لَا طَلَاقَ قَبْلَ النِّكَاحِ وَ لَا عِتْقَ قَبْلَ مِلْكٍ وَ لَا يُتْمَ بَعْدَ إِدْرَاكٍ‌[2].

🔸**[ترجمه]روضه الکافی: نصر بن قرواش جمّال (شتردار) گوید: از امام صادق علیه السلام پرسیدم: که شترانی هستند که مبتلا به مرض گری هستند و من آن ها را از ترس اینکه به حیوانات دیگر سرایت نکند از میان شتران دیگری که دارم جدا می کنم؟ و گاهی هم برای چهارپایان سوت می زنم که آب بخورند؟ حضرت فرمود: مرد عربی نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمده گفت: گاهی است که من گوسفند و گاو و شتری را که گری دارند به بهایی اندک به دست می آورم ولی از ترس اینکه گری آن ها به سایر شتران و گوسفندانم سرایت کند از خریدن آن ها نگرانی و ناراحتی دارم (و نمی خرم)؟ رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: ای مرد عرب، اولین بار این مرض از کجا به این حیوان سرایت کرده است؟ سپس رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: نه واگیر هست، و نه «طیره»، و نه «هامّه» [بوم]، و نه (شوم) و نه «صفر» و نه رضاع پس از گرفتن از شیر (که چنان چه زنی بچه ای را پس از دو سال شیر دهد حکم رضاع محقق نمی شود) و نه «تعرّب» پس از هجرت و نه روزه خاموشی و حرف نزدن یک روز تا شب (که در امتهای گذشته جایز بوده) و نه طلاق پیش از نکاح (که تا هنوز زنی را نگرفته نمی تواند بگوید اگر فلان زن را گرفتم او طالق است) و نه آزاد کردن بنده ای پیش از تملک و خریداری، و نه یتیمی پس از بلوغ. - .[2] روضه الکافی : 196 -

بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار عليهم السلام با ترجمه فارسي/ج55/ص318


🔸أقول : يمكن أن يكون المراد نفي استقلال العدوي بدون مدخلية مشيته تعالى ، بل مع الاستعاذة بالله يصرفه عنه ، فلا ينافي الأمر بالفرار من المجذوم وأمثاله لعامة الناس الذين لضعف يقينهم لا يستعيذون به تعالى ، وتتأثر نفوسهم بأمثاله.
وقد روي أن علي بن الحسين عليه‌السلام أكل مع المجذومين ، ودعاهم إلى طعامه ، وو شاركهم في الأكل [٢] وقيل الجذام مستثنى من هذه الكلية.
وقال الطيبي : العدوي مجاوزة العلة ، أو الخلق إلى الغير ، وهو يزعم الطب في سبع ، الجذام ، والجرب ، والجدري ، والحصبة ، والبخر والرمد ، والأمراض الوبائية ، فأبطله الشرع ، أي لا تسري علة إلى شخص ، وقيل : بل نفي استقلال تأثيره ، بل هو متعلق بمشية الله ، ولذا منع من مقاربته كمقاربة الجدار المائل ، والسفينة المعيبة ، وأجاب الأولون بأن النهي عنها للشفقة ، خشية أن يعتقد حقيته إن اتفق إصابة عاهة. وأرى هذا القول أولى لما فيه من التوفيق بين الأحاديث ، والأصول الطبية التي ورد الشرع باعتبارها على وجه لا يناقض أصول التوحيد.


🔻به قسمت دوم این متن رجوع کنید🔻

2️⃣

https://t.me/daroshefaenarjeskhatoon313/10083

🔹علامه مجلسی بزرگوار در توضیح این حدیث می فرماید:
و من گویم: ممکن است مقصود نفی استقلال واگیر، بدون دخالت مشیّت خداوند متعال باشد، بلکه با پناه بردن به خداوند جلوی #سرایت آن بیماری گرفته می شود پس منافات ندارد با روایاتی که می گویند: از خوره دار و امثال آن بگریزید. که برای عموم مردمی است؛ که سست عقیده اند. و از آن بیماری ها به خداوند پناه نمی برند و ذهن و افکار آن ها متأثر از آن بیماری ها می شوند.
روایت شده است که امام سجاد علیه السلام با خوره داران غذا خورد، و آن ها را مهمان کرد و با آن ها در سفره شرکت کرد.

با اینکه ممکن است این از خصائص ائمه علیهم السلام باشد؛ زیرا خداوند آن ها را از بیماریهای نفرت آور مصون ساخته است. برخی گفته اند: خوره از این قاعده «لا عدوی» استثناء شده است. طیبی در شرح مشکاه گفته: «العدوی» سرایت کردن علّت چیزی به دیگری است و واگیر به زعم طب در هفت بیماری است: خوره، گری، آبله، حصبه، گند بینی و دهن، چشم درد و بیماریهای وبایی، و شرع آن را ابطال کرده و آن ها از شخصی به شخص دیگر منتقل نمی شوند.

و گفته اند: مقصود این است که تأثیر استقلالی آن را نهی کرده است، بلکه واگیر بستگی به مشیت خداوند دارد. و از این رو از نزدیک شدن به آن ها نهی کرده است؛ همان طور که از نزدیک شدن به دیوار کج و کشتی معیوب نهی کرده است. قائلین قول اول می گویند: نهی برای نگرانی از اعتقاد به آن در صورت بروز بیماری است. النهی عنها للشفقة خشیة أن یعتقد حقیته إن اتفق إصابة عاهته

و من قول دوم را بهتر می دانم؛ زیرا جمع میان احادیث و اصول طبّیه است، که شرع اصول طبّیه را به وجهی که منافی با توحید نباشند معتبر دانسته است.

مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول/ج26/ص97


♦️مرحوم ملا صالح مازندرانی نیز در توضیح این حدیث می فرماید:
آنجایی که امام صادق علیه السلام نقل می کند که رسول خدا صلی الله علیه و آله به یک اعرابی که گفته بود از ترس سرایت شترهایم را جدا می کنم و حضرت در پاسخ فرمود:
ای مرد عرب، اولین بار این مرض از کجا به این حیوان #سرایت کرده است؟ ؛ منظور این است که آن شخص گمان می کرده بیماری به خودی خود سرایت کرده و حضرت در پاسخش فرموده بدان که این چنین نیست و همانا خداوند متعال همان کسی است که بیمار می کند و بیماری را نازل می کند.

(فقال له رسول اللّه (صلى اللّه عليه و آله) يا أعرابى فمن اعدى الاول)

(1) أى من أين صار إليه الجرب فرد ما ظنه من أن المرض بنفسه يتعدى و اعلمه بأنه ليس كذلك و انما اللّه هو الّذي يمرض و ينزل الداء

شرح الكافي (المازندراني، الملا صالح)ج12/ص246

***

پس مشخص می شود اصلا داستان چیز دیگری است
کلام رسول الله صلی الله علیه و آله در رد تفکر برخی طبیعت گرایان که معتقد بودند طبیعت به خودی خود در چرخه است و خدایی در کار نیست و همه چیز به خودی خود به وجود می آید و خلق می شود ؛ بوده است.
نه اینکه حضرت بخواهد بفرماید کلا سرایتی در کار نیست.
نتیجه تقطیع حدیث و فهم کج و نو اخباری گری و رجوع نکردن به علمای صالح و فقهاء برای فهم حدیث این می شود که به اسم حدیث ، آبروی احادیث را می برید و از طرفی گمان می کنید خیلی کارهای خوبی انجام می دهید.
پس این حدیث شریف در جواب افرادی است که معتقد به قِدم عالم و ازلی بودن اشیاء هستند و خالقی متصور نیستند و دنیا را حادث نمی دانند ؛ نه اینکه حضرت بخواهد بفرماید سرایت کشک است.
و مثل اکثر مواقع علمای تلگرامی و اینستاگرامی و واتساپی پایشان را کج گذاشتند

***

فأزالها (عليه السلام) بقوله «فمن أعدى الاول» يمنى ان جربت الابل لهذا الداخل فالداخل ان جرب لانه عدى عليه جرب بعير آخر تسلسل لا الى نهاية و التسلسل باطل و ان كان لان اللّه أجربه فكذلك تلك الابل و هذا النوع من الاستدلال الّذي أشار إليه (عليه السلام) هو عمدة المتكلمين فى الرد على القائلين بالقدم حيث قالوا الحوادث لا أول لها

شرح الكافي (المازندراني، الملا صالح)/ج12/ص246


ما دشمن احادیث طبی و پزشکی نیستیم و احادیثی که در باب طب وارد شده مثل تمام احادیث نورانی اهل بیت علیهم السلام روی چشم ما جای دارد و باید تسلیم آنها باشیم؛ لکن ما با فهم کج مدعیان طب اسلامی از احادیث مشکل داریم
#سرایت #مسری
#سرایت_وجود_ندارد
#سرایت_وجود_دارد

بدون بی احترامی از افرادی که بیماری #مسری دارند دوری کنید

«1»

عنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ (صلوات الله علیهم) قَالَ قَالَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله): إِنَّ اللَّهَ کَرِهَ لَکُمْ أَیُّهَا الْأُمَّةُ أَرْبَعاً وَ عِشْرِینَ خَصْلَهً وَ نَهَاکُمْ عَنْهَا وَ سَاقَ الْحَدِیثَ إِلَی أَنْ قَالَ کَرِهَ أَنْ یُکَلِّمَ الرَّجُلُ مَجْذُوماً إِلَّا أَنْ یَکُونَ بَیْنَهُ وَ بَیْنَهُ قَدْرُ ذِرَاعٍ وَ قَالَ فِرَّ مِنَ الْمَجْذُومِ فِرَارَکَ مِنَ الْأَسَدِ

🔸از امام صادق از پدرانش (صلوات الله علیهم) از پیغمبر (صلی الله علیه و آله) نقل شده که فرمود: ای امت، خدا بیست و چهار خصلت را برای شما ناروا داشته و شما را از آنها نهی کرده... - و حدیث را به آنجا رساند که فرمود:
کراهت دارد برای هر کس که با مریضِ دچار خوره، سخن بگوید، مگر اینکه یک ذراع از او فاصله داشته باشد. و فرمود: از خوره دار (جذامی) بگریز، چنان که از شیر می گریزی.

«4»

قالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله):
خَمْسَةٌ یُجْتَنَبُونَ عَلَی کُلِّ حَالٍ الْمَجْذُومُ وَ الْأَبْرَصُ وَ الْمَجْنُونُ وَ وَلَدُ الزِّنَا وَ الْأَعْرَابِیُ

🔸رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
پنج کس هستند که باید در هر حال از آنها دوری شود: جذامی، پیس (ابرص)، دیوانه، زنازاده و اعرابی.

«6»

عنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ (صلوات الله علیهما) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله): لَا تُدِیمُوا النَّظَرَ إِلَی أَهْلِ الْبَلَاءِ وَ الْمَجْذُومِینَ فَإِنَّهُ یَحْزُنُهُمْ.

🔸امام صادق از پدرش (صلوات الله علیهما) نقل کرد که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: نگاهِ پیوسته به گرفتاران و جذامیان مکنید، چرا که مایه اندوه آنها می گردد.

بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار عليهم السلام/ج72/ص14 - 32 - * (باب) * * " (آداب معاشرة العميان والزمني وأصحاب العاهات المسرية) " *

به اسم باب دقت کنید:

أصحاب العاهات المسرية
صاحبان بیماری های مسری

بیمار و تندرست کنار هم نباشند

وَ قَالَ صلی الله علیه و آله: لَا توردن یُورِدَنَ (2) ذُو عَاهَةٍ عَلَی مُصِحٍّ یَعْنِی الرَّجُلَ یُصِیبُ إِبِلَهُ الْجَرَبُ أَوِ الدَّاءُ فَقَالَ لَا تُورِدَنَّهَا(3) عَلَی مُصِحٍّ وَ هُوَ الَّذِی إِبِلُهُ وَ مَاشِیَتُهُ صِحَاحٌ بَرِیئَهٌ مِنَ الْعَاهَةِ.

🔸پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: صاحب بیماری را بر تندرست وارد نکنند؛ یعنی کسی که شترش گر شده یا مریض شده است آن را داخل شترهای تندرست نکنند.

بحارالانوار/ج55/ص316/باب 11 آخر فی النهی عن الاستمطار بالأنواء و الطیرة و العدوی/ح5

طبیب مطلق و واقعی

#شافی فقط الله جل جلاله است و بس

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام قَالَ: قَالَ مُوسَی بْنُ عِمْرَانَ یَا رَبِّ مِنْ أَیْنَ الدَّاءُ قَالَ مِنِّی قَالَ فَالشِّفَاءُ قَالَ مِنِّی قَالَ فَمَا یَصْنَعُ عِبَادُکَ بِالْمُعَالِجِ قَالَ یَطِیبُ بِأَنْفُسِهِمْ فَیَوْمَئِذٍ سُمِّیَ الْمُعَالِجُ الطَّبِیبَ

🔸**[ترجمه]کافی: به سندش از امام ششم علیه السّلام نقل شده است که موسی بن عمران فرمود: پروردگارا درد از کیست؟ فرمود از من، گفت دارو از کیست؟ فرمود: از من، گفت پس مردم درمانگر برای چه می خواهند؟ فرمود: برای دلخوشی و از این رو او را طبیب نامیدند.

بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار علیهم السلام/ج59/ص62 - باب50 أنه لم سمی الطبیب طبیبا و ما ورد فی عمل الطب و الرجوع إلی الطبیب/ح2

درد از خداست؛ دوا از خداست؛ شافی خداست؛ همه امور به دست خداست
خداوند متعال اگر اراده کند آتش نمی سوزاند ؛ چاقو نمی بُرد؛ بیماری نیز سرایت نمی کند.
احادیثی که می فرماید سرایت وجود ندارد نیز به همین معنا اشاره دارد که اگر اراده الهی نباشد سرایتی هم وجود ندارد
لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم
اما اینها بدان معنا نیست که ظاهر امر و اسباب را نادیده بگیریم؛ مثلا کلا به دکتر رجوع نکنیم یا کلا منکر سرایت شویم

درسته شفاء از جانب خداوند است ولی به این معنا نیست که مریض از مداوا سر باز بزند

عنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: إِنَّ نَبِیّاً مِنَ الْأَنْبِیَاءِ مَرِضَ فَقَالَ لَا أَتَدَاوَی حَتَّی یَکُونَ الَّذِی أَمْرَضَنِی هُوَ الَّذِی یَشْفِینِی فَأَوْحَی اللَّهُ تَعَالَی إِلَیْهِ لَا أَشْفِیکَ حَتَّی تَتَدَاوَی فَإِنَّ الشِّفَاءَ مِنِّی.

🔸از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که فرمود: همانا پیامبری از پیامبران بیمار شد؛ پس گفت: درمان نکنم تا همان که بیمارم کرده شفایم بدهد؛ پس خدای تعالی به او وحی کرد، شفایت ندهم تا مداوا کنی، پس قطعا شفاء از من است.

بحارالانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار علیهم السلام جلد 59 صفحه 66 - باب50 أنه لم سمی الطبیب طبیبا و ما ورد فی عمل الطب و الرجوع إلی الطبیب حدیث 15

بدون شک همه کاره عالم خداوند متعال است اما نمی توانیم اسباب و وسائط را نادیده بگیریم

✅أبَى اللَّهُ أَنْ يُجْرِيَ الْأَشْيَاءَ إِلَّا بِالْأَسْبَابِ

✅طب اهل بیت علیهم السلام

جلد 59 بحارالانوار مرتبط با طب اهل بیت علیهم السلام است

مطالعه کتاب بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار علیهم السلام با ترجمه فارسی جلد 59

تتمة أبواب الإنسان و الروح و البدن و أجزائه و قواهما و أحوالهما

باب 48 آخر فی ما ذکره الحکماء و الأطباء فی تشریح البدن و أعضائه
باب 48 مطالبی دیگر در مورد سخنانی که حکماء و طبیبان در مورد روح و بدن و نیروی آن دو و احوالات آن دو گفتند

باب 49 نادر فی علة اختلاف صور المخلوقات و علة السودان و الترک و الصقالبة
باب 49 روایاتی نادر در مورد علت اختلافات ظاهری چهره مخلوقات و چرا بعضی ها سیاه پوست و ترک و صقالبه شدند

روایات

أبواب الطب و معالجة الأمراض و خواص الأدویة
ابواب طب و معالجه بیماری ها و خواص برخی از ادویه جات

باب50 أنه لم سمی الطبیب طبیبا و ما ورد فی عمل الطب و الرجوع إلی الطبیب
باب 50 چرا طبیب به اسم "طبیب" نامیده شده و مطالبی که در علم طبابت و رجوع به طبیب وارد شده

باب 52 التداوی بالحرام
باب 52 مداوا کردن به وسیله حرام

باب 53 علاج الحمّی و الیرقان و کثرة الدم و بیان علاماتها
باب 53 معالجه تب و یرقان و غلبه زیادی خون و بیان نشانه های آن

باب 54 الحجامة و الحقنة و السعوط و القی‌ء
باب 54 حجامت و شیاف و سعوط و استفراغ

باب 55 الحمیة
باب 55 تب

باب 56 علاج الصداع
باب 56 معالجه سردرد

باب 57 معالجات العین و الأذن
باب 57 معالجه های چشم و گوش

باب 58 معالجة الجنون و الصرع و الغشی و اختلال الدماغ
باب 58 معالجه دیوانگی و بیماری صرع و غش و اختلالات مغز

باب 59 معالجات علل سائر أجزاء الوجه و الأسنان و الفم
باب 59 معالجه های سایر اعضای صورت و دندانها و دهان

باب 60 علاج دود البطن
باب 60 معالجه کرم شکم

باب 61 علاج دخول العلق منافذ البدن
باب 61 معالجه داخل شدن خون بسته در سوراخهای بدن

باب 62 علاج ورم الکبد و أوجاع الجوف و الخاصرة
باب 62 معالجه ورم کبد (جگر) و دردهای شکم و معده و لگن و پهلو

الأخبار
باب 63 علاج البطن و الزحیر و وجع المعدة و برودتها و رخاوتها
باب 63 معالجه شکم و اسهال و بیماری معده و سردی آن و سستی آن

باب 64 الدواء لأوجاع الحلق و الرئة و السعال و السلّ
باب 64 دوای بیماری های حلق و ریه و سرفه و سل

باب 65 الزکام
باب 65 سرماخوردگی

باب 66 معالجة الریاح الموجعة
باب 66 معالجه بادهای دردناکِ بدن

باب 67 علاج تقطیر البول و وجع المثانة و الحصاة
باب 64 معالجه قطره قطره شدن ادرار و بیماری مثانه و سنگ
الأخبار
باب 68 معالجة أوجاع المفاصل و عرق النسا
باب 68 معالجه بیماری های مفصل ها و سیاتیک

باب 69 علاج الجراحات و القروح و علة الجدری
باب 69 معالجه جراحت ها و دمل ها و علت آبله

باب 70 الدواء لوجع البطن و الظهر
باب 70 داروی بیماری شکم و کمر

باب 71 معالجة البواسیر و بعض النوادر
باب 71 معالجه بواسیر و برخی روایات نادر در این مبحث

باب 72 ما یدفع البلغم و الرطوبات و الیبوسة و ما یوجب شیئا من ذلک و الفالج
باب 72 چیزهایی که بغلم و رطوبت ها و یبوست را دفع می کند و چیزهایی که باعث آن می شود و فلج شدن

باب 73 دواء البلبلة و کثرة العطش و یبس الفم
باب 73 دوای بلبله و زیادی عطش و خشکی دهان

باب 74 علاج السموم و لدغ المؤذیات
باب 74 معالجه سم ها و نیش حیوانات سمی

باب 75 معالجة الوباء
باب 75 معالجه وباء

باب 76 دفع الجذام و البرص و البهق و الداء الخبیث
باب 76 دفع جذام و لک و پیسی و دو رنگ شدن پوست و بیماری های خبیث

أبواب الأدویة و خواصها
ابواب ادویه ها و خواص ان

باب 77 الهندباء
باب 77 کاسنی

باب 78 الشبرم و السنا
باب 78 شبرم و سنا

باب 79 بزر قطونا
باب 79 بذر قطونا

باب 80 البنفسج و الخیری و الزنبق و أدهانها
باب 80 بنفشه و خیری و زنبق و روغن های آنها

باب 81 الحبة السوداء
باب 81 سیاه دانه

باب 82 العناب
باب 82 عناب

باب 83 الحلبة
باب 83 حلبه

باب 84 الحرمل و الکندر
باب 84 اسپند و کندر

باب 85 السعد و الأشنان
باب 85 سعد و اشنان

باب 86 الهلیلج و الأملج و البلیلج
باب 86 هلیله و املج و بلیلج

باب 87 الأدویة المرکّبة الجامعة للفوائد النافعة لکثیر من الأمراض
باب 87 ادویه های ترکیبی جامع برای فایده های منفعت بخش برای بسیاری از بیماری ها

باب 88 نوادر طبّهم علیهم السلام و جوامعها
باب 88 مطالبی نادر در باب طب اهل بیت علیهم السلام و تکمیل آن

باب 89 نادر
باب 89 مطالب و روایاتی نادر در این مبحث

باب 90 آخر فی الرسالة المذهّبة المعروفة بالذهبیّة
باب 90 بابی دیگر در مبحث رساله طلایی معروف به رساله ذهبیه