معصوم حتی پر زدن پرندگان در آسمان را می داند

ن، عیون أخبار الرضا علیه السلام بِالْأَسَانِیدِ الثَّلَاثَهِ إِلَی الرِّضَا (علیه السلام) عَنْ آبَائِهِ (علیهم السلام) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) مَا یَنْقَلِبُ جَنَاحُ طَائِرٍ فِی الْهَوَاءِ إِلَّا وَ عِنْدَنَا فِیهِ عِلْمٌ.

🔸عیون اخبارالرضا: به اسانید سه گانه تا امام رضا (علیه السّلام) و آن حضرت از پدران خود (علیهم السلام) از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نقل می کند که فرمود: پر پرنده ای در هوا تکان نمی خورد، مگر اینکه نزد ما در آن باره دانشی است. - . عیون اخبارالرضا: 200 -

عيون أخبار الرضا/ج2/ص32
بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار عليهم السلامج26/ص19/ح4

امام حسین علیه السلام قیام نکرد؛ بلکه اجبارا وارد جنگ تحمیلی شد

#قیام_یا_عدم_بیعت
أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا ۚ وَإِنَّ اللَّـهَ عَلَىٰ نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ ﴿سورة الحج ٣٩﴾
به كسانى كه جنگ بر آنان تحميل شده، رخصت [جهاد] داده شده است، چرا كه مورد ظلم قرار گرفته‌اند، و البته خدا بر پيروزى آنان سخت تواناست.

●عَنْ أَبِی خَالِدٍ الْکَابُلِیِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَلى‏ نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ
قَالَ عَلِيٌّ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ (علیهم السلام)

●ابو خالد کابلی می گوید: شنیدم که امام باقر (علیه السّلام) درباره فرمایش خدای عز و جل «أُذِنَ لِلَّذینَ یُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَلی نَصْرِهِمْ لَقَدیرٌ.» - . حج / 39 - {به کسانی که جنگ بر آنان تحمیل شده، رخصت [جهاد] داده شده است، چرا که مورد ظلم قرار گرفته اند، و البته خدا بر پیروزی آنان سخت تواناست.} فرمود: منظور علی و حسن و حسین (علیهم السّلام) است.

كامل الزيارات باب 16 ح 4
تفسیر البرهان، ج‏3، ص: 889
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏45، ص: 297

اگر کسی بگوید امام حسین علیه السلام قیام کرده است؛ سخت در اشتباه است و باید برود تاریخ زندگانی امام را به دقت مطالعه کند.
نه امیرالمومنین نه امام حسن نه امام حسین علیهم السلام هیچ کدام قیام نکردند؛ بلکه جنگ بر آنها تحمیل شد و نیز ایشان هیچ گاه آغازگر جنگ نبودند

#جزء17

فَهَرَبَ إِلَى الْكُوفَةِ

#قیام_یا_عدم_بیعت
الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِن دِيَارِهِم بِغَيْرِ حَقٍّ﴿سورة الحج ٤٠﴾
همان كسانى كه بناحق از خانه هايشان بيرون رانده شدند.

●در تفسیر این آیه داریم:
و این آیه «الَّذِینَ أُخْرِجُوا» - . حج / 40 - {همان کسانی که به ناحق از خانه هایشان بیرون رانده شدند} تا آخر آیه، در باره حضرت حسین (علیه السلام) است. زمانی که یزید لعنه الله در پی او فرستاد تا او را به شام بیاورند، آن جناب از مدینه به سمت کوفه فرار کرد و در طف (کربلا) شهید شد

●وَ قَوْلُهُ الَّذِینَ أُخْرِجُوا الْآیَةَ قَالَ (فی) الْحُسَيْنُ (علیه السلام) حِينَ طَلَبَهُ يَزِيدُ لَعَنَهُ اللَّهُ لِيَحْمِلَهُ إِلَى الشَّامِ فَهَرَبَ إِلَى الْكُوفَةِ وَ قُتِلَ بِالطَّفِّ

تفسير القمي، ج‏2، ص: 84
تفسير الصافي، ج‏3، ص: 381
تفسیر البرهان، ج‏3، ص: 889
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏24، ص: 223
تفسير نور الثقلين، ج‏3، ص: 501
تفسير كنز الدقائق، ج‏9، ص: 103

حضرت برای حفظ جان مطهر خودش که کل دین است ؛ کل اسلام است ؛ کل قرآن است ؛ کل امر به معروف و نهی از منکر است ؛ مجبور بود از دیار خود به تنها نقطه امن زمین (علی الظاهر) فرار کند و یقینا اسم این حرکت را نمی توانیم قیام بگذاریم.

#جزء17

تواضع عجیب و غریب حضرت محمد صلی الله علیه و آله برای حسنین علیهما السلام

عَنْ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ قَالَ: رَأَیْتُ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ عَلَی عَاتِقَیْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَقُلْتُ نِعْمَ الْفَرَسُ لَکُمَا فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله) وَ نِعْمَ الْفَارِسَانِ هُمَا.

🔸سمعانی از عمر بن الخطاب (لعنة الله علیه) روایت می کند که گفت: «حسن و حسین (علیهما السلام) را بر دو کتف رسول خدا (صلی الله علیه و آله) دیدم و به آنها گفتم: «اسب شما دو تن خوب اسبی است!» پس رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «آن دو هم خوب سوارانی هستند»

بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار عليهم السلام/ج43/ص285

آیا خود امام حسین علیه السلام فرموده من #قیام کردم؟

#قیام_یا_عدم_بیعت
●بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ هَذَا مَا أَوْصَی بِهِ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ إِلَی أَخِیهِ مُحَمَّدٍ الْمَعْرُوفِ بِابْنِ الْحَنَفِیَّةِ ... أَنِّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَ لَا بَطِراً وَ لَا مُفْسِداً وَ لَا ظَالِماً وَ إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِی أُمَّهِ جَدِّی صلی الله علیه و آله أُرِیدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَی عَنِ الْمُنْکَرِ وَ أَسِیرَ بِسِیرَهِ جَدِّی وَ أَبِی عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام

●امام حسین علیه السلام در نامه خود به برادرش محمد بن حنفیه رحمه الله اینطور می فرماید:
من برای سرکشی، عداوت و فساد کردن و ظلم نمودن (از مدینه) خارج نشدم. و جز این نیست که من به برای ایجاد صلح و سازش در میان امت جدم خروج کردم، من قصد دارم امر به معروف و نهی از منکر نمایم. و من به سیره جدم و پدرم علی بن ابی طالب علیهم السّلام رفتار می نمایم.

بحار الأنوار - ط مؤسسةالوفاء/ج44/ص329

#خروج_از_مدینه
کمی به این حدیث و الفاظ عربی دقت کنیم.
امام فرموده خَرَجْتُ یعنی خارج شدم و آقایان به قیام کردم ترجمه می کنند
☑️هر خروجی به معنای قیام نیست ؛ شواهد و قرائن نشان می دهد امام کرها و اجبارا از دیار خود خارج شده و این عین کلام و زندگانی امام است
در ضمن امام فرموده من می خواهم به سیره جدم و پدرم عمل نمایم ؛ سیره علی بن ابی طالب علیه السلام قیام و انقلاب بوده؟
پای دفاع از وحدت می گویند امیرالمومنین علیه السلام سکوت کرده ولی اینجا می گویند امام حسین علیه السلام قیام کرده ...

امام دو مرتبه از فعل خرج استفاده کرده ( لَمْ أَخْرُجْ ، خَرَجْتُ ) و فعل خرج همیشه به معنای قیام نیست ؛ به حدیث زیر دقت کنید.

●3609 وَ- قَالَ عَلِيٌّ (علیه السلام) كُنْ لِمَا لَا تَرْجُو أَرْجَى مِنْكَ لِمَا تَرْجُو فَإِنَّ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ خَرَجَ يَقْتَبِسُ لِأَهْلِهِ نَاراً فَكَلَّمَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ رَجَعَ نَبِيّاً وَ خَرَجَتْ مَلِكَةُ- سَبَإٍ فَأَسْلَمَتْ مَعَ سُلَيْمَانَ وَ خَرَجَتْ سَحَرَةُ فِرْعَوْنَ يَطْلُبُونَ الْعِزَّةَ لِفِرْعَوْنَ فَرَجَعُوا مُؤْمِنِينَ‌.

●امیرالمومنین علی علیه السلام می فرماید:
نسبت به آنچه امید نداری امیدوارتر از آنچه به آن امید داری باش، زیرا موسی بن عمران رفت تا برای خانواده اش پاره آتشی (جهت گرم کردن) بیاورد اما (به جای آن) خداوند عزوجل با وی سخن گفت و پیامبر بازگشت؛ و ملکه سبا از دیار خود بیرون آمد پس همراه سلیمان اسلام آورد و جادوگران فرعون برای عزت بخشیدن به فرعون راهی شدند، اما مؤمن بازگشتند.

من لا یحضره الفقیه/ج3ص165

در حدیث فوق برای حضرت موسی و برای ملکه سبا و برای جادگران فرعون، فعل خرج استفاده شده
خَرَجَ يَقْتَبِسُ لِأَهْلِهِ نَاراً
خَرَجَتْ مَلِكَةُ- سَبَإٍ
خَرَجَتْ سَحَرَةُ فِرْعَوْنَ

آیا اینها هم قیام کرده بودند؟ 🙄🤔
یا بنا به علت و حکمتی از شهر و دیار خود خروج کرده بودند؟

پاسخی به شبهه افکنی رزاقی ادمین اکسیر اعظم (1)

#تفویض خلق و رزق به فرشته آری یا خیر؟

#غلات
آقایان با تدلیس و فهم کج از روایات می خواهند باطلِ خود را به کرسی بنشانند
علامه مجلسی هر مجلد از بحارالانوار را به یک مبحثی اختصاص داده و چندین جلد را نیز به فضائل امیرالمومنین علی علیه السلام اختصاص داده که مجلد 25 نیز از همان مجلدهاست
در ادامه علامه مجلسی حدیث نورانیت و حدیث خیط را از مجلد 25 جدا می کند و به صورت جداگانه در ابتدای مجلد 26 می آورد و حکمت این کار را نیز بیان می کند؛ بعضی از مطالبی که جناب آقای رزاقی می آورد همان حدیث خیط هست ؛ منبع بحار جلد 26 صفحه فلان را می زنند ولی توضیح علامه ذیل این دو حدیث را نمی گویند ؛ به این می گویند تدلیس و تقطیع، یا احیانا بیسوادی

●اقول إنما أفردت لهذه الأخبار بابا لعدم صحة أسانيدها و غرابة مضامينها فلا نحكم بصحتها و لا ببطلانها و نرد علمها إليهم علیهم السلام.

●توضیح علامه مجلسی بعد از حدیث نورانیت و حدیث خیط:
این اخبار را جدا آوردم به جهت صحیح نبودن سند آنها و بعید بودن مضمون این اخبار، ما حکم به صحت یا بطلان آن نمی کنیم و علم آنها را به خود ائمه علیهم السّلام برمی گردانیم.

بحار الأنوار/ج26/ص17

〰️بگذریم...
از این نوع تدلیسها و تقطیع ها و بیسوادی ها و حتی قیاسهای ابوحنیفه ای در پستهای ایشان و امثاله زیاد به چشم می خورد
مثال دیگر مبحث تفویض خلق و رزق به فرشته ای از فرشتگان است ؛ منبع روایت را می زند؛ ولی کلام علامه مجلسی و شیخ حر عاملی و دیگر بزرگان و محدثین شیعه را نمی آورد

✅سخن علامه مجلسی ذیل حدیث تفویض خلق به ملکی از ملائکه

●لعلّ المراد بخلق الملک أن الله تعالیٰ خلقها عند إرادة الملک کما سنحقّق في المعجزة

●شاید منظور از خلق کردنِ فرشته،آن باشد که خدای متعال هنگام اراده فرشته،آنها را خلق فرمود! چنانکه در بحث معجزه بیان خواهیم کرد

بحارالأنوار/ج۴/ص۱۵۰

✅سخن مرحوم شیخ حر عاملی ذیل روایت تفویض خلق به ملکی از ملائکه

●أقول: قديوجه هذا بان اللّه خلقها عند ارادة الملك أو ان المراد احداث صورة خاصة لا احداث جوهر أو جسم، لأن اللّه هو المتفرد بخلقهما و الصورة لا يمتنع صدوره عن غير اللّه كالحركات، ألا ترى أن البناء يبني الدار و النجار يصنع السرير فيصدر عنهما صورة و كذلك الطاعات و المعاصي انما هي اعراض و حركات كذا قيل...

●من [حُرّ عاملی] چنین گویم:
میتوان این [خبر را] اینگونه توجیه کرد که خداوند [هفت آسمان و زمین] را به هنگام اراده آن فرشته آفرید!
و یا اینکه بگوییم مقصود حدیث از [خلقت هفت آسمان و زمین] پدید آوردن طرحی ویژه [توسط آن فرشته] بوده باشد نه اینکه جوهر و جسم (ماده خلقت) را او پدید آورده باشد!
زیرا خداوند در آفرینش آسمانها و زمینها مُتفرّد و یکتاست، لکن پدید آمدن صُورت و طرح اشیاء از غیر خداوند محال نیست چنانکه حرکاتی از ایشان سر میزند
آیا ندیده ای که بَنّا ساختمان خانه را می سازد و نَجّار تَخت را می آفریند
پس صورت آن [اشیاء] از آن دو [بَنّا و نَجّار] صادر شده است!
و همچنین اعمال عبادی و گناهانی که از انسانها سر میزند همگی عوارض و حرکاتی هستند که [ماده آفرینش] ایجاد می گردند ؛ چنین گفته شده است...

فصول المهمة/ج1/ص257

✅سخن مجلسی اول پیرامون تفویض خلق و رزق به ملائکه و اهل بیت صلوات الله علیهم

●و الحاصل أن التفويض بهذاالمعنى متواتر عن الأئمة عليهم السلام و أما الذي هو الغلو فهو أن يقال. بأن الأئمة خالقوا السماوات و الأرض و أنهم محيون و مميتون و بيدهم أمر العالم، و هذاقول بما لا يعلم و إن ورد أخبار بذلك لكن لم نحقق صحتها، و لو قيل بأنهم شركاء الله فذلك كفر بالإجماع أما لو قالوا: بأنهم يدعون الله تعالى فيجيبهم في ذلك أو قالوا:إنهم كالملائكة في التفويض إليهم أمر الخلق كما ورد أن أمر الأرزاق بيد ميكائيل عليه السلام فهذا قول بما لا يعلم و الاحتراز عن هذه الأقوال أحوط

●نتیجه این مبحث (تفویض) اینکه تفویض به این معنا از ائمه علیهم السلام پی در پی و متواتر نقل شده و اما آن تفویضی که غلو است آن است که گفته شود ائمه علیهم السلام آسمان ها و زمین را خلق کردند و آنها زنده می کنند و می میرانند و تمام امورات عالم به دست ایشان است
و این اعتقاد به گفتاری است که علمش ثابت نشده و اگر روایاتی در این باب رسیده صحتش برای ما ثابت نشده
و اگر گفته شود که اهل بیت علیهم السلام شریکان خداوند هستند این اعتقاد به اجماع، کفر است و اگر گفتند اهل بیت علیهم السلام خداوند متعال را می خوانند پس خداوند آنها را اجابت می کند در آن خواسته یا گفتند: که اهل بیت علیهم السلام مثل ملائکه ای که امر خلق به آنها تفویض شده کما اینکه روایت شده امر ارزاق و روزی ها به دست میکائیل علیه السلام است پس این گفتار و اعتقادی است که درستی اش ثابت نشده و احتیاط در دوری از این گفتارهاست

روضة المتقین/ج12/ص213

ادامه در بخش بعدی...

پاسخی به شبهه افکنی رزاقی ادمین اکسیر اعظم (2)

#تفویض خلق و رزق به فرشته آری یا خیر؟

#غلات
رزاقی می گوید:
چگونه یکی از ملائکه را خداوند به او چنین قابلیتی را تفویض و واگذار کرده است که خلق کند ؟! ولی وقتی به اهل بیت اطهار علیهم السلام میرسد میگویند ایشان چنین قابلیتی ندارند؟

✅پاسخ ما این است که غلات چاره ای ندارند جز قیاس و تنقیح مناط و تمسک به متشابهات و رها کردن فهم صحیح محدثین و بزرگان شیعه، زیرا که محکمات و احادیث صریح این غلوها را از اهل بیت صلوات الله علیهم دور ساخته و تمام فرقه های انحرافی از شیخیه و صوفیه و غلات و یمانی و بهایی و ... کارشان تمسک به #متشابهات است و بالتبع نیاز دارند قضیه را بپیچانند و کلی توضیح زیر حدیث بدهند تا باطل خود را ثابت کنند.

✅و ترک روایات شاذ دستور خود ائمه علیهم السلام است:

●امام صادق علیه السلام در روایت معروف به مقبوله عمر بن حنظله در خصوص حدیث شاذ و نادر چنین میفرماید:
به آن روایتى توجه شود که از ما نقل شده و مدرک حکم آنها است، به هر کدام از دو روایت که مورد اتفاق شیعه است عمل شود و آن روایت شاذ و غیر معروف نزد شیعه ترک شود، زیرا در روایت مورد اتفاق تردیدى نیست.

●فقال ینظر إلى ما کان من روایتهم عنا فی ذلک الذی حکما به المجمع علیه من أصحابک فیؤخذ به من حکمنا و یترک الشاذ الذی لیس بمشهور عند أصحابک فإن المجمع علیه لا ریب فیه.

الکافی/ج۱/ص۶۸

✅قابل توجه غلات و نو اخباری ها و جاهلانی که با روایات شاذ و نادر می خواهند دینداری کنند

●روي عن الامام المهدي (عجل الله فرجه الشريف) انه قال:
وَ اجْعَلُوا قَصْدَکُمْ إِلَیْنَا بِالْمَوَدَّةِ عَلَی السُنَّةِ الْوَاضِحَةِ

●امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف:
مقصد خود را با دوستی ما بر اساس راهی که روشن است (سنت صریح و شفاف) به طرف ما قرار دهید.

بحارالانوار/ج53/ص179

مشخص نیست چرا یک عده این همه احادیث متواتر و مسلّمات مذهب حقه تشیع را رها کردند و با تمسک به روایات شاذ و نادر (که یقینا باید معاریض و وجوه آن فهمیده شود) می خواهند معارف آل الله صلوات الله علیهم را منحرف کنند

اگر بنا به پیچاندن قضیه و رها کردن محکمات باشد پس از این به بعد باید به علی بن ابی طالب و حسن بن علی و سایر ائمه صلوات الله علیهم ، #نبی هم بگویید
چرا؟
چون طبق استدلالات شما اگر بخواهیم پیش برویم و صغری کبری بچینیم و نتیجه بگیریم این چنین می شود:

●صغری: حضرت موسی و حضرت عیسی و سایر پیامبران که خادمان و غلامان حلقه به گوش اهل بیت صلوات الله علیهم هستند ؛ نبی هستند
●کبری: اهل بیت صلوات الله علیهم از انبیاء افضل هستند و مقاماتی بسیار والاتر از ایشان دارند
●نتیجه: وقتی اشخاصی که درجه ای پایین تر از اهل بیت صلوات الله علیهم دارند؛ نبی می شوند چرا نباید به ائمه صلوات الله علیهم نبی بگوییم؟ بلکه به طریق اولی ایشان لایق نبی گفتن هستند.

دقت کردید؟
این بود استدلالات و قیاس های ابوحنیفه ای شما
و حال آنکه در حدیث صریح داریم به ائمه صلوات الله علیهم نبی نگویید و اگر کسی به ایشان نبی بگوید غلو کرده است و شخص غالی می شود

❌نبی گفتن به ائمه علیهم السلام

●عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ فِی حَدِیثٍ أَنَّهُ قَالَ: أَبْرَأُ مِمَّنْ قَالَ إِنَّا أَنْبِیَاءُ

●از امام صادق علیه السلام در حدیثی نقل شده که فرمود:
من بیزارم از کسی که بگوید ما پیامبریم (به ما نبی بگوید)

إثبات الهداة/ج۵/ص۴۰۰

وقتی در مبحثی حدیث صریح داریم نیازی به قیاس و صغری کبری چیدن نداریم که
معصوم فرموده در مورد ما چیزی نگویید که خودمان نگفتیم ؛ به ما نسبت ندهید آنچه را که ما خودمان به خودمان نسبت ندادیم و نیز فرموده معارف را از ثقات اخذ کنید نه از شیخیه و نصیریه و غلات و ...
در مبحث تفویض خلق و رزق به ائمه صلوات الله علیهم اولا که محکمات را رها کردید و متمسک به متشابهات شدید ثانیا روایات را تقطیع کردید و گاهی از منابع ضعیف نقل کردید ثالثا فهم محدثین و خبرگان شیعه را رها کردید و خودتان سرخود رای پردازی کردید

آقای رزاقی شما علامه مجلسی و شیخ صدوق و شیخ حر عاملی و خیلی از محدثین و بزرگان شیعه رحمة الله علیهم را مقصره و ناصبی خطاب کردید ؛ مجلسی اول را صوفی خطاب کردید ولی خودتان تلفظ صحیح بسم الله الرحمن الرحیم را هنوز نیاموختید
به جای موتورسواری و شهرت طلبی بهتر است کلاس آموزش قرآن نیز بروید که برای نماز و قرائت قرآن و سایر تکالیف دینی خیلی ضروری است
هرچی بیشتر دهان باز می کنید بیسوادی خود را بیشتر به رخ می کشید
و این هم یک حسن ختام نقوی

✅همه غیر از خداوند یکتا ، مخلوق هستند

●قال الامام الهادی علیه السلام:
لَیْسَ الْخَالِقُ إِلَّا اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَا سِوَاهُ مَخْلُوقٌ

●امام هادی علیه السلام:
خالق، جز خداوند عز و جل نیست و به جز او همه مخلوق هستند.

التوحید(صدوق)/ص۲۲۴/ح۴

یاعلی مدد است.

حزن و اندوه و تفجع در روز ولادت امام حسین علیه السلام

●عن شرحبيل بن أبي عون: انه قال: لمّا ولد الحسين- عليه السلام- هبط ملك من ملائكة الفردوس الأعلى، و نزل إلى البحر الأعظم و نادى في أقطار السموات و الارض: يا عباد اللّه ألبسوا ثياب الاحزان و أظهروا التفجّع و الأشجان، فإن فرخ محمد- صلى اللّه عليه و آله- مذبوح مظلوم مقهور.

●روایت شده وقتی امام حسین (علیه السلام) به دنیا آمد ملکی از ملائکه فردوس اعلی فرود آمد و به سوی دریای بزرگ فرستاده شد و در تمام آسمان ها و زمین فریاد زد:
ای بندگان خدا لباس های حزن بپوشید و ناراحتی و ناله های خود را آشکار کنید زیرا زاده محمد (صلی الله علیه و آله) مذبوح و مظلوم و مقهور است.

مدينة معاجز الأئمة الإثني عشر، ج‏3، ص: 438
أسرار الشهادة: ص 106
المنتخب للطريحي
نفس المهموم ص 15
الموسوعة الكبرى ج 5 ص 292

علاقه حضرت محمد صلی الله علیه و آله به دوست با معرفت امام حسین علیه السلام

●و رُوِيَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) كَانَ يَوْماً مَعَ جَمَاعَةٍ مِنْ أَصْحَابِهِ مَارّاً فِي بَعْضِ الطَّرِيقِ وَ إِذَا هُمْ بِصِبْيَانٍ يَلْعَبُونَ فِي ذَلِكَ الطَّرِيقِ فَجَلَسَ النَّبِيُّ (صلی الله علیه و آله) عِنْدَ صَبِيٍّ مِنْهُمْ وَ جَعَلَ يُقَبِّلُ مَا بَيْنَ عَيْنَيْهِ وَ يُلَاطِفُهُ ثُمَّ أَقْعَدَهُ عَلَى حَجْرِهِ وَ كَانَ يُكْثِرُ تَقْبِيلَهُ فَسُئِلَ عَنْ عِلَّةِ ذَلِكَ فَقَالَ إِنِّي رَأَيْتُ هَذَا الصَّبِيَّ يَوْماً يَلْعَبُ مَعَ الْحُسَيْنِ وَ رَأَيْتُهُ يَرْفَعُ التُّرَابَ مِنْ تَحْتِ قَدَمَيْهِ وَ يَمْسَحُ بِهِ وَجْهَهُ وَ عَيْنَيْهِ فَأَنَا أُحِبُّهُ لِحُبِّهِ لِوَلَدِيَ الْحُسَيْنِ وَ لَقَدْ أَخْبَرَنِي جَبْرَئِيلُ أَنَّهُ يَكُونُ مِنْ أَنْصَارِهِ فِي وَقْعَةِ كَرْبَلَاءَ.

●و روایت شده که روزى پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله) همراه گروهی از اصحابش در مسیر حرکت می کرد که کودکان در آنجا مشغول بازی بودند؛ حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) نزد کودکی از آنها نشست و او را بغل گرفت و با وى مهربانى كرد و بین دو چشمانش را بوسید؛ سپس او را بر دامانش نشاند و زیاد او را می بوسید.
(اصحاب) از علّت اين اظهار لطف و مهربانى پرسيدند.
پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله) فرمود:
من روزی او را دیدم که همراه حسین (صلوات الله علیه) بازی می کرد و دیدم كه اين كودك خاك پاى حسينم را بر مى داشت و به صورتش و چمشانش مى ماليد و من او را دوست دارم به خاطر محبتی که نسبت به حسین (صلوات الله علیه) دارد و جبرئيل به من خبر داد كه: اين كودك در واقعه كربلا جزء ياران حسينم خواهد بود.

بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏44، ص: 242
الخصائص الحسينيّة،ص 53
العوالم ص 132

اینگونه ارباب ما تغذیه می کرد

●قالَ سیدنا الصَّادِقُ صلوات الله علیه:‏
کَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) یَأْتِیهِ فِی کُلِّ یَوْمٍ فَیَضَعُ لِسَانَهُ فِی فَمِ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) فَیَمَصُّهُ حَتَّی یَرْوَی فَأَنْبَتَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَحْمَهُ مِنْ لَحْمِ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ لَمْ یَرْضَعْ مِنْ فَاطِمَهَ (صلوات الله علیها) وَ لَا مِنْ غَیْرِهَا لَبَناً قَطُّ.

●از امام صادق علیه السلام روایت شده:
پیغمبر خدا (صلی الله علیه و آله ) هر روز می آمد، زبان خود را در دهان امام حسین (علیه السلام) می گذاشت و آن حضرت زبان پیامبر خدا را می مکید تا سیر می شد . پس خداوند عز و جل گوشت امام حسین را از گوشت رسول خدا (صلی اللَّه علیه و آله) رویانید و امام حسین هرگز از فاطمه (سلام الله علیها) و هیچ زن دیگری شیر نخورد.

بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار عليهم السلام جلد 43 صفحه 245
علل الشرائع جلد 1 باب 156 العلة التي من أجلها صارت الإمامة في ولد الحسين دون الحسن حدیث 3
البرهان في تفسير القرآن جلد 5 صفحه 40

بی جهت نیست که در حدیث شریف کساء می بینیم رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید:

لَحْمُهُمْ لَحْمِي وَدَمُهُمْ دَمِي
گوشت ایشان گوش من و خون ایشان خون من است

یا بو فاضل دخیلک

و لكثرة السجود بين عينيه أثر ظاهر

🔸از شدت سجده بین دو چشم حضرت عباس علیه السلام اثری آشکار (جای مُهر روی پیشانی) بود

زينب الكبري (نقدی)/ص12

پیشانی و گلوی نورانی امام حسین علیه السلام

●أَقُولُ رُوِیَ فِی بَعْضِ الْکُتُبِ الْمُعْتَبَرَةِ عَنِ الطَّبَرِیِّ عَنْ طَاوُسٍ الْیَمَانِیِّ: أَنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ (علیه السلام) کَانَ إِذَا جَلَسَ فِی الْمَکَانِ الْمُظْلِمِ یَهْتَدِی إِلَیْهِ النَّاسُ بِبَیَاضِ جَبِینِهِ وَ نَحْرِهِ فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه وآله کَانَ کَثِیراً مَا یُقَبِّلُ جَبِینَهُ وَ نَحْرَهُ

●علامه مجلسی گوید در بعضی از کتب معتبر دیدم از طاوس یمانی نقل شده که گفت: هر گاه حسین بن علی (علیه السلام) در مکان تاریکی می نشست، مردم به واسطه سفیدی و نور جبین و گلوی مبارکش به طرف آن حضرت راهنمایی می شدند. زیرا پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله) جبین و گلوی او را زیاد می بوسید.

بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار علیهم السلام با ترجمه فارسی جلد 44 صفحه 188

هرجا بیشتر پیامبر بوسیده بود بیشتر شمشیر و سنگ و نیزه و ضربه ....

حور العین و بهشت از نور ارباب خلق شده است

قال رسول الله صلی الله علیه و آله:
...ثُمَّ فَتَقَ نُورَ الْحُسَیْنِ فَخَلَقَ مِنْهُ الْجَنَّةَ وَ الْحُورَ الْعِینَ فَنُورُ الْجَنَّةِ وَ الْحُورِ الْعِینِ مِنْ نُورِ الْحُسَیْنِ وَ نُورُ الْحُسَیْنِ مِنْ نُورِ اللَّهِ وَ الْحُسَیْنُ أَفْضَلُ مِنَ الْجَنَّةِ وَ الْحُورِ الْعِینِ...

🔸رسول خدا صلی الله علیه و آله:
...آن گاه خداوند نور حسین (علیه السلام) را شکافت و از آن بهشت و حورالعین را آفرید؛ پس نور بهشت و حور العین از نور حسین است و نور حسین از نور خداست و حسین از بهشت و حورالعین بهتر است.

بحار الانوار/ج25/ص 16/ح30

آمرزش و استجابت دعا، پاداش روزه پنج شنبه های ماه شعبان

عَنْ مَوْلَانَا عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ صلوات الله علیه قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) تَتَزَيَّنُ السَّمَاوَاتُ فِي كُلِّ خَمِيسٍ مِنْ شَعْبَانَ فَتَقُولُ الْمَلَائِكَةُ إِلَهَنَا اغْفِرْ لِصَائِمِهِ وَ أَجِبْ دُعَاءَهُمْ فَمَنْ صَلَّى فِيهِ رَكْعَتَيْنِ يَقْرَأُ فِي كُلِّ رَكْعَةٍ فَاتِحَةَ الْكِتَابِ مَرَّةً وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ مِائَةَ مَرَّةٍ فَإِذَا سَلَّمَ صَلَّى عَلَى النَّبِيِّ (صلی الله علیه و آله) مِائَةَ مَرَّةٍ قَضَى اللَّهُ لَهُ كُلَّ حَاجَةٍ مِنْ أَمْرِ دِينِهِ وَ دُنْيَاهُ وَ مَنْ صَامَ فِيهِ يَوْماً وَاحِداً حَرَّمَ اللَّهُ جَسَدَهُ عَلَى النَّارِ.

🔸از مولایمان علی بن ابی طالب صلوات الله علیه نقل شده رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «در تمامی پنج‌شنبه های شعبان، آسمان‌ها زینت می شوند و فرشتگان می گویند: معبود ما، روزه داران این روز را بیامرز و دعایشان را مستجاب فرما. پس هر کس در این روز دو رکعت نماز بخواند، در هر رکعت یک مرتبه فاتحة الکتاب (سوره حمد) و صد مرتبه قل هو الله احد را بخواند و چون سلام داد (بعد از نماز) صد بار بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) صلوات فرستد، خداوند برای او همه حاجات دینی و دنیوی اش را برآورده می‌سازد؛ و هر کس در آن (ماه شعبان) یک روز را روزه بدارد، خداوند بدنش را بر آتش جهنّم حرام خواهد نمود.»

إقبال الأعمال - ط القديمة جلد 2 صفحه 688
وسائل الشيعة ط-آل البیت جلد 8 صفحه 104
زاد المعاد (مجلسی) صفحه 51

اگر سه روز در هر ماه روزه بگیری گویی کل ماه، و در نتیجه کل سال را روزه گرفتی

آن سه روز کدام روزهاست؟
پنج شنبه اول ماه
چهارشنبه وسط ماه
پنج شنبه آخر ماه

#صوم_الدهر #صوم_السنة
عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَرْوَانَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) يَقُولُ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) يَصُومُ حَتَّى يُقَالَ لَا يُفْطِرُ وَ یُفْطِرُ حَتَّی یُقَالَ لَا یَصُومُ ثُمَّ صَامَ يَوْماً وَ أَفْطَرَ يَوْماً ثُمَّ صَامَ الْإِثْنَيْنِ وَ الْخَمِيسَ ثُمَّ آلَ مِنْ ذَلِكَ إِلَى صِيَامِ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ فِي الشَّهْرِ- الْخَمِيسِ فِي أَوَّلِ الشَّهْرِ وَ أَرْبِعَاءَ فِي وَسَطِ الشَّهْرِ وَ خَمِيسٍ فِي آخِرِ الشَّهْرِ وَ كَانَ يَقُولُ ذَلِكَ صَوْمُ الدَّهْرِ وَ قَدْ كَانَ أَبِي يَقُولُ مَا مِنْ أَحَدٍ أَبْغَضَ إِلَيَّ مِنْ رَجُلٍ يُقَالُ لَهُ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) يَفْعَلُ كَذَا وَ كَذَا فَيَقُولُ لَا يُعَذِّبُنِي اللَّهُ عَلَى أَنْ أَجْتَهِدَ فِي الصَّلَاةِ كَأَنَّهُ يَرَى أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) تَرَكَ شَيْئاً مِنَ الْفَضْلِ عَجْزاً عَنْهُ.

🔸محمّد بن مروان گويد: شنيدم از امام صادق (علیه السلام) مي فرمود: رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) چندان در سال پى در پى روزه گرفت كه گفته شد ديگر افطار نخواهد كرد؛ سپس آنقدر روزه نگرفت كه گفته شد ديگر روزه (مستحبّى) نخواهد گرفت، سپس يك روز روزه ميگرفت و يك روز افطار ميكرد (روزه نمیگرفت) سپس روزهاى دوشنبه و پنج‏شنبه را در هر هفته روزه ميگرفت، تا اينكه از آن هم منصرف گشت و ديگر در هر ماه سه روز روزه ميگرفت؛ پنجشنبه اول ماه و چهارشنبه وسط ماه و پنجشنبه آخر ماه، و خود ميفرمود: اين صوم الدّهر است (يعنى روزه همه سال) و پدرم (امام باقر علیه السلام) ميفرمود: كسى نزد من مبغوضتر از آن شخص نيست كه به او گويند رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) در عبادت چنين و چنان ميكرد، و او گويد خداوند مرا به كوشش فراوانم در عبادت‏ و نماز عذاب نكند، گوئى رسول خدا (صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) خيرى را از روى ناتوانى رها كرده است (و او انجام ميدهد).

الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏4، ص: 90
من لا يحضره الفقيه، ج‏2، ص: 81
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، النص، ص: 79 -ثواب صوم ثلاثة أيام في الشهر خميس في أوله و أربعاء في وسطه و خميس في آخره‏
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏94، ص: 100
وسائل الشيعة، ج‏10، ص: 417

بصیرت یعنی حضرت ابالفضل العباس سلام الله علیه

عن المفضل بن عمر ، أنه قال : قال الصادق عليه السلام:
كانَ عَمُّنَا العَبّاسُ بنُ عَلِيٍّ نافِذَ البَصيرَةِ صُلبَ الإيمانِ جاهَدَ مَعَ أبي عَبدِاللّه ِ و أبلى بَلاءً حَسَنا و مَضى شَهيدَا

🔸امام صادق علیه السلام:
عموى ما عبّاس بن علی (علیه السلام) داراى بصیرتی ژرف (عمیق) و ايمانى راسخ بود؛ همراه با ابی عبدالله (عليه السلام) جهاد كرد و نيك آزمايش داد و به شهادت رسيد.

مقتل الحسين (ابو مخنف)/ص176
نفس المهموم/ص‏176
اعیان الشیعه/ج‏7/ص‏430
عمدة الطالب/ص349
مثير الأحزان‏
شرح الأخبار في فضائل الأئمة الأطهار عليهم السلام/ج‏3/ص184

امیرالمومنین علیه السلام در گوش حضرت قمر اذان و اقامه گفت

و حينما بُشِّر الإمام أمير المؤمنين عليه‌السلام بهذا المولود المبارك سارع إلى الدار فتناوله ، وأوسعه تقبيلاً ، وأجرى عليه مراسيم الولادة الشرعية فأذّن في أُذنه اليمنى ، وأقام في اليسرى

🔸وقتی که به امام امیرالمومنین علیه السلام خبر موفور السرور ولادت حضرت عباس علیه السلام داده شد حضرت علی بن ابی طالب علیه السلام به سوی خانه دوید و او را گرفت و او را بوسه باران کرد و مراسم ولادت شرعی دینی برای او برگزار کرد ؛ پس در گوش راست آن بزرگوار اذان و در گوش چپ نیز اقامه گفت.

العباس بن علي عليهما السلام صفحه 29

بوسیدن دستان ساقی کربلا توسط امیرالمومنین علیه السلام

😭😭😭

امام امیرالمؤمنین حال فرزند خود را در کودکی بشدت رعایت می کرد و عنایتی خاص به او داشت ، خصوصیات ذاتی مبتنی بر ایمان و ارزشهای عمیق انسانی خود را به فرزند منتقل می کرد و در چهره فرزندش قهرمانی از قهرمانان اسلام را مشاهده می کرد که برای مسلمانان صفحات درخشانی از سرافرازی و کرامت به یادگار خواهد گذاشت . امیرالمؤمنین پسر را غرق بوسه می کرد و فرزند، عواطف و قلب پدر را مسخّر کرده بود.

مورخان نقل می کنند که : ((روزی امیرالمؤمنین ، عباس را در دامان خود گذاشت ، فرزند آستینهایش را بالا زد:

ثم قبل یدیه و استعبر و بکی

سپس دستهای او را بوسید و قطرات اشک به صورت نازنینش جاری شد . ام البنین حیرت زده از این صحنه ، از امام پرسید:
چرا گریه می کنی ؟
حضرت با صدایی آرام و اندوه زده پاسخ داد: به این دو دست نگریستم و آنچه را بر سرشان خواهد آمد به یاد آوردم .
ام البنین شتابان و هراسان پرسید: چه بر سر آنها خواهد آمد؟
حضرت با آوایی مملوّ از غم و اندوه و تاثر گفت : آنها از ساعد قطع خواهند شد)).
این کلمات چون صاعقه ای بر ام البنین فرود آمد و قلبش را ذوب کرد و با دهشت و به سرعت پرسید:
((چرا قطع می شوند؟))
امام به او خبر داد که فرزندش در راه یاری اسلام و دفاع از برادرش ، حافظ شریعت الهی و ریحانه رسول اللّه ( صلّی اللّه علیه و آله ) دستانش قطع خواهند شد. ام البنین به شدت گریست.

زندگانی حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام،علّامه محقق حاج شیخ باقر شریف قرشی ص 23

روز ولادت حضرت عباس علیه السلام هم مثل روز تولد امام حسین علیه السلام ، اهل بیت علیهم السلام گریه کردند

😭😭😭

مقرّم از کتاب «قمر بنی هاشم» نقل می فرماید:
روزی اُمّ البنین علیها السلام حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام را دید که حضرت اباالفضل علیه السلام را بر زانو نشانده و آستین های او را بالا می برند و بازوان او را بوسه می زنند و گریه می کنند، چون این بانوی با فضیلت این جریان را دید، مضطرب و پریشان شد، زیرا سابقه نداشت که فرزندی چنین نیک منظر، پدر او به او بنگرد و گریه کند بدون اینکه ظاهراً علّتی داشته باشد، امّ البنین علیها السلام سبب را از حضرت امیر علیه السلام پرسید، امیرالمؤمنین علیه السلام او را به مشیّت پروردگار آگاه نمود که دستان این فرزند در راه حسین علیه السلام قطع خواهد شد. با شنیدن این مطلب، صدای فریاد و فغان مادر دلسوخته و کسانی که در خانه بودند بلند شد.

کتاب قمر بنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس ( علیه السلام ) صفحه 8

❓چرا روز عاشورا حضرت عباس علیه السلام ابتدا برادرانش را به میدان جنگ فرستاد؟

#اجر_مصیبت

«مقتل ابي الفضل العباس عليه السّلام»

●و هو اكبر أولاد أمّ البنين و الرابع من ابناء امير المؤمنين عليه السّلام و كنيته أبو الفضل و ملقب‌ بالساقي‌ [1]، و هو صاحب لواء الحسين عليه السّلام، و قيل له قمر بني هاشم لجماله و حسن طلعته الشريفة، و كان جسيما طويلا بحيث لو ركب الفرس المطهم، خطت رجلاه على الارض، و له ثلاثة اخوة من أمه و ابيه و لم يكن لهم أولاد.
(1) فأرسلهم أبو الفضل عليه السّلام واحدا بعد واحد للقتال، كي يشاهد مقتلهم و يثاب بأجر مصابهم

●حضرت عبّاس علیه السّلام که اکبر اولاد اُمُّالبنین وپسر چهارم امیرالمؤ منین علیه السّلام بود و کُنْیتش ابوالفضل و مُلقّب به (سقّا)(261) و صاحب لوای امام حسین علیه السّلام بود، چنان جمال دل آرا و طلعتی زیبا داشت که او راماه بنی هاشم می گفتند و چندان جسیم و بلند بالا بود که بر پشت اسب قوی و فربه بر نشستی پای مبارکش بر زمین می کشیدی . او را از مادر و پدر سه برادر بود که هیچ کدام را فرزندنبود. ابوالفضل علیه السّلام ، اوّل ایشان را به جنگ فرستاد تا کشته ایشان را ببیند و ادراک اجر مصائب ایشان فرماید.

منتهی الآمال

{ بِأَبِي أَنْتُمْ وَ أُمِّي وَ أَهْلِي وَ مَالِي وَ أُسْرَتِي } را تو معنا کردی یا باب الحوائج


یعنی حضرت عباس علیه السلام میخواست کشته شدن برادرانش در راه امام حسین علیه السلام را ببیند.
میخواست ببیند عزیزانش برای امامش در خون خود غوطه ور می شوند.
این است معنای #مواسات و #همرنگی و #ایثار و #فداکاری.

فَنِعْمَ الْأَخُ الْمُوَاسِي
پس چه خوب برادر همدردى بودى.

مقام و عظمت حضرت شهربانو سلام الله علیها

#الارحام_المطهرة
ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَى الْحُسَيْنِ (علیه السلام) فَقَالَ لَهُ ...
‏وَ هِيَ أُمُّ الْأَوْصِيَاءِ الذُّرِّيَّةِ الطَّيِّبَةِ فَوَلَدَتْ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ زَيْنَ الْعَابِدِينَ (علیه السلام) وَ يُرْوَى أَنَّهَا مَاتَتْ فِي نِفَاسِهَا بِهِ

🔸امیرالمومنین علیه السلام به امام حسین علیه السلام در مورد حضرت شهربانو سلام الله علیها فرمود:
او مادر اوصيا و ذريّه پاك است؛ پس امام زين العابدين (عليه السلام) از او به دنيا آمد.
و روايت شده كه در نفاس (پس از زاییدن) امام سجاد (عليه السلام) از دنيا رفت.

الخرائج و الجرائح/ج‏2/ص751
بحار الأنوار (ط - بيروت)/ج‏46/ص11
رياض الأبرار في مناقب الأئمة الأطهار/ج‏2/ص15

✅مادران ائمه یقینا افضل زنان هستند