خلیفة الله بودن برخی از انبیاء در گهواره و در طفولیت

1. يَا يَحْيَىٰ خُذِ الْكِتَابَ بِقُوَّةٍ وَآتَيْنَاهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا ﴿مريم: ١٢﴾
ای یحیی! کتاب را به قوت و نیرومندی بگیر؛ و به او در حالی که کودک بود، حکمت دادیم. (۱۲)

2. فَأَشَارَتْ إِلَيْهِ قَالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَن كَانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا ﴿٢٩﴾ قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّـهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا ﴿مریم: ٣٠﴾
پس مریم به نوزاد اشاره کرد [که از او بپرسید.] گفتند: چگونه با کودکی که در گهواره است، سخن بگوییم؟! (۲۹) نوزاد [از میان گهواره] گفت: بی تردید من بنده خدایم، به من کتاب عطا کرده و مرا پیامبر قرار داده است. (۳۰)


چندین امام و پیامبر در طفولیت خلیفة الله شدند:
امام جواد علیه السلام، امام مهدی علیه السلام، حضرت عیسی علی نبینا و آله و علیه السلام، حضرت یحیی علی نبینا و آله و علیه السلام

#جزء16

شیعه ای که شهید راه صیغه شد و امام زمانش یعنی امام جواد علیه السلام او را زنده کرد

کش، [رجال الکشی] أَحْمَدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ کُلْثُومٍ السَّرَخْسِیُّ قَالَ: رَأَیْتُ رَجُلًا مِنْ أَصْحَابِنَا یُعْرَفُ بِأَبِی زَیْنَبَةَ فَسَأَلَنِی عَنْ أَحْکَمَ بْنِ بَشَّارٍ الْمَرْوَزِیِّ وَ سَأَلَنِی عَنْ قِصَّتِهِ وَ عَنِ الْأَثَرِ الَّذِی فِی حَلْقِهِ وَ قَدْ کُنْتُ رَأَیْتُ فِی بَعْضِ حَلْقِهِ شِبْهَ الْخَطِّ کَأَنَّهُ أَثَرُ الذَّبْحِ فَقُلْتُ لَهُ قَدْ سَأَلْتُهُ مِرَاراً فَلَمْ یُخْبِرْنِی قَالَ فَقَالَ کُنَّا سَبْعَهَ نَفَرٍ فِی حُجْرَةٍ وَاحِدَةٍ بِبَغْدَادَ فِی زَمَانِ أَبِی جَعْفَرٍ الثَّانِی (علیه السلام) فَغَابَ عَنَّا أَحْکَمُ مِنْ عِنْدِ الْعَصْرِ وَ لَمْ یَرْجِعْ فِی تِلْکَ اللَّیْلَةِ فَلَمَّا کَانَ فِی جَوْفِ اللَّیْلِ جَاءَنَا تَوْقِیعٌ مِنْ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) أَنَّ صَاحِبَکُمُ الْخُرَاسَانِیَّ مَذْبُوحٌ مَطْرُوحٌ فِی لِبْدٍ(1) فِی مَزْبَلَةِ کَذَا وَ کَذَا فَاذْهَبُوا وَ دَاوُوهُ بِکَذَا وَ کَذَا فَذَهَبْنَا فَوَجَدْنَاهُ مَذْبُوحاً مَطْرُوحاً کَمَا قَالَ فَحَمَلْنَاهُ وَ دَاوَیْنَاهُ بِمَا أَمَرَنَا بِهِ فَبَرَأَ مِنْ ذَلِکَ.
قَالَ أَحْمَدُ بْنُ عَلِیٍّ: کَانَ مِنْ قِصَّتِهِ أَنَّهُ تَمَتَّعَ بِبَغْدَادَ فِی دَارِ قَوْمٍ فَعَلِمُوا بِهِ فَأَخَذُوهُ وَ ذَبَحُوهُ وَ أَدْرَجُوهُ فِی لِبْدٍ وَ طَرَحُوهُ فِی مَزْبَلَةٍ.

🔸احمد بن محمّد بن کلثوم سرخسی می گوید: یکی از دوستان به نام ابی زینبه از من راجع به احکم بن بشار مروزی پرسید که جریان اثری که روی حلق او بود را می دانی؟ من دیده بودم که روی گردن او اثری مثل یک خط بود، گویی آن را بریده اند. گفتم: من چندین مرتبه از او پرسیدم که این چه اثری است ولی جوابی نداد.
آن مرد گفت: در زمان ابو جعفر ثانی (امام جواد علیه السلام) ما هفت نفر بودیم که ساکن یک اطاق در بغداد بودیم. یک روز عصر، احکم رفت و آن شب را برنگشت. نیمه شب نامه ای از طرف ابو جعفر (امام جواد علیه السلام) رسید که نوشته بود: گردن دوست خراسانی شما را سر بریده اند و در یک جل اسب پیچیده اند و در فلان مزبله او را انداخته اند، بروید او را بیاورید و به این داروها که می گویم معالجه اش کنید. رفتیم و دیدیم گردنش را بریده اند و آنجا افتاده؛ همانطور که امام فرموده بود. گوید پس او را آوردیم و با همان دستوراتی که داده بود معالجه اش کردیم و خوب شد.
احمد بن علی می گوید: جریان این بود که او در بغداد در خانه قومی صیغه ای گرفته بود. جریان را فهمیده بودند و او را گرفتند و پس از بریدن گردنش او را در جلی پیچیده در آن زباله دانی انداختند.

بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏50، ص: 64 ح 45
رجال الكشي، ص: 569
منتهی الآمال

اگر در مسیر احیای سنت اهل بیت علیهم السلام یعنی ازدواج موقت، سنگ خوردید یا طعنه شنیدید اصلا اهمیتی ندارد
زیرا شما ماجور هستید و مهمتر از آن این است که امام زمانتان با این امر خداپسندانه از شما خشنود می شود

#ازدواج_موقت_سنت_الهی_است

❌رهبانیت و ریاضت❌

عدم ازدواج و ترک لذت بردن از همسر ، از جمله خشکه مقدس بازیهایی است که معصومین صلوات الله علیهم از این امور نهی کردند.

عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ جَاءَتِ امْرَأَةُ عُثْمَانَ بْنَ مَظْعُونٍ إِلَی النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) فَقَالَتْ یَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّ عُثْمَانَ یَصُومُ النَّهَارَ وَ یَقُومُ اللَّیْلَ فَخَرَجَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) مُغْضَباً یَحْمِلُ نَعْلَیْهِ حَتَّی جَاءَ إِلَی عُثْمَانَ فَوَجَدَهُ یُصَلِّی فَانْصَرَفَ عُثْمَانُ حِینَ رَأَی رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَقَالَ لَهُ یَا عُثْمَانُ لَمْ یُرْسِلْنِی اللَّهُ بِالرَّهْبَانِیَّةِ وَ لَکِنْ بَعَثَنِی بِالْحَنِیفِیَّةِ السَّمْحَةِ أَصُومُ وَ أُصَلِّی وَ أَلْمِسُ أَهْلِی فَمَنْ أَحَبَّ فِطْرَتِی فَلْیَسْتَنَّ بِسُنَّتِی وَ مِنْ سُنَّتِیَ النِّکَاح

🔸از امام صادق علیه السلام نقل شده که فرمود:
همسر عثمان بن مظعون ، نزد پيامبر (صلى الله عليه و آله) آمد و گفت: اى پيامبر خدا! عثمان، كارش اين شده كه روزها را روزه بگيرد و شب ها را به عبادت بگذراند (و به من توجهی ندارد) پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله) با حالت غضب نعلین خود را به دست گرفت و بيرون شد تا نزد عثمان آمد . او را مشغول نماز خواندن يافت. عثمان با ديدن پيامبر خدا دست از نمازش کشید؛ پيامبر (صلى الله عليه و آله) به او فرمود: «اى عثمان! خداوند متعال ، مرا با رَهبانيت نفرستاده؛ بلكه با آيين حنیفیه و آسانگير ، فرستاده است. من روزه مى گيرم و نماز می خوانم و هم به همسرم مى رسم و او را لمس می کنم ؛ پس، هر كه آيين مرا دوست دارد ، بايد از سنّت من پيروى كند، و از سنّت من است ازدواج».

وسائل الشيعة - ط الإسلامية جلد 14 صفحه 74 باب 48 كراهية الرهبانية وترك الباه وكذا اللحم والطيب حدیث 1

سجده قیافه شناسان هنگام مشاهده امام جواد علیه السلام

بخش اول

#الارحام_المطهرة
كَانَ (علیه السلام) شَدِيدَ الْأُدْمَةِ فَشَكَّ فِيهِ الْمُرْتَابُونَ وَ هُوَ بِمَكَّةَ فَعَرَضُوهُ عَلَى الْقَافَةِ فَلَمَّا نَظَرُوا إِلَيْهِ خَرُّوا لِوُجُوهِهِمْ سُجَّداً ثُمَّ قَامُوا فَقَالُوا يَا وَيْحَكُمْ أَ مِثْلَ هَذَا الْكَوْكَبِ الدُّرِّيِّ وَ النُّورِ الزَّاهِرِ تَعْرِضُونَ عَلَى مِثْلِنَا وَ هَذَا وَ اللَّهِ الْحَسَبُ الزَّكِيُّ وَ النَّسَبُ الْمُهَذَّبُ الطَّاهِرُ وَلَدَتْهُ النُّجُومُ الزَّوَاهِرُ وَ الْأَرْحَامُ الطَّوَاهِرُ وَ اللَّهِ مَا هُوَ إِلَّا مِنْ ذُرِّيَّةِ النَّبِيِّ وَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ هُوَ فِي ذَلِكَ الْوَقْتِ ابْنُ خَمْسَةٍ وَ عِشْرِينَ شَهْراً فَنَطَقَ بِلِسَانٍ أَرْهَفَ مِنَ السَّيْفِ وَ أَفْصَحَ مِنَ الْفَصَاحَةِ يَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَنَا مِنْ نُورِهِ وَ اصْطَفَانَا مِنْ بَرِيَّتِهِ وَ جَعَلَنَا أُمَنَاءَ عَلَى خَلْقِهِ وَ وَحْيِهِ مَعَاشِرَ النَّاسِ أَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الرِّضَا بْنِ مُوسَى الْكَاظِمِ بْنِ جَعْفَرٍ الصَّادِقِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْبَاقِرِ بْنِ عَلِيٍّ سَيِّدِ الْعَابِدِينَ بْنِ الْحُسَيْنِ الشَّهِيدِ بْنِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ وَ ابْنِ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ بِنْتِ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَى عَلَيْهِمُ السَّلَامُ أَجْمَعِينَ أَ فِي مِثْلِي يُشَكُّ وَ عَلَى اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ عَلَى جَدِّي يُفْتَرَى وَ أُعْرَضُ عَلَى الْقَافَةِ إِنِّي وَ اللَّهِ لَأَعْلَمُ مَا فِي سَرَائِرِهِمْ وَ خَوَاطِرِهِمْ وَ إِنِّي وَ اللَّهِ لَأَعْلَمُ النَّاسِ أَجْمَعِينَ بِمَا هُمْ إِلَيْهِ صَائِرُونَ أَقُولُ حَقّاً وَ أُظْهِرُ صِدْقاً عِلْماً قَدْ نَبَّأَهُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى قَبْلَ الْخَلْقِ أَجْمَعِينَ وَ قَبْلَ بِنَاءِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ...

🔸چهره حضرت جواد علیه السلام خیلی سبزه بود؛ بعضی از شکاکها در مورد نسب آن جناب مشکوک شدند و در مکه آن جناب را پیش قیافه شناسان و نسب دانان بردند! همین که چشم آنها به امام جواد علیه السلام افتاد به سجده رفتند و سر از سجده برداشته و گفتند: وای بر شما! چنین ستاره درخشان و نور تابناک را بر افرادی چون ما عرضه می کنید؟ به خدا سوگند این نازدانه دارای شرافت نسبی و نژادی پاک است که او را ستارگان درخشنده و ارحام مطهره متولد کردند و به خدا او نیست مگر از اولاد پیامبر و امیر المؤمنین علیهما و آلهما السلام؛ و حضرت در آن وقت بیست و پنج ماه داشت
پس حضرت جواد علیه السلام با زبانی تیزتر از شمشیر فرمود: ستایش خدا را که از نور خویش ما را آفرید و از میان خلقش برگزید و ما را امین بر مردم و وحی خویش قرار داد. مردم! من محمّد بن علی الرضا بن موسی کاظم بن جعفر الصادق بن محمّد الباقر بن علی سید العابدین بن حسین شهید ابن امیر المؤمنین علی بن ابی طالبم. پسر فاطمه زهرا دختر محمّد مصطفی علیهم السّلام اجمعین هستم. آیا درباره نژاد چون منی شک می کنید و بر خداوند تبارک و تعالی و بر جدم تهمت می زنید؟ و مرا به قیافه شناسان عرضه می دارید؟ به خدا من می دانم چه در دل هایشان و در خاطرشان پنهان کرده اند! به خدا من از همه مردم داناترم که کار مردم به کجا منتهی می شود. سخن حقی می گویم و از روی صداقت، علمی را که خداوند تبارک و تعالی پیش از تمام مخلوقات و پس از آفرینش آسمانها و زمینها از آن با خبرم ساخته است، آشکار می کنم...


بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار عليهم السلام با ترجمه فارسي جلد 50 صفحه 8 أبواب تاریخ الإمام التاسع و السید القانع حجة الله علی جمیع العباد و شافع یوم التناد أبی جعفر محمد بن علی التقی الجواد صلوات الله علیه و علی آبائه الطاهرین و أولاده المعصومین أبد الآبدین باب 1 مولده و وفاته و أسمائه و ألقابه و أحوال أولادة صلوات الله علیه روایت 9

سجده قیافه شناسان هنگام مشاهده امام جواد علیه السلام

بخش دوم

... وَ ايْمُ اللَّهِ لَوْ لَا تَظَاهُرُ الْبَاطِلِ عَلَيْنَا وَ غَوَايَةُ ذُرِّيَّةِ الْكُفْرِ وَ تَوَثُّبُ أَهْلِ الشِّرْكِ وَ الشَّكِّ وَ الشِّقَاقِ عَلَيْنَا لَقُلْتُ قَوْلًا يَعْجَبُ مِنْهُ الْأَوَّلُونَ وَ الْآخَرُونَ ثُمَّ وَضَعَ يَدَهُ عَلَى فِيهِ ثُمَّ قَالَ يَا مُحَمَّدُ اصْمُتْ كَمَا صَمَتَ آبَاؤُكَ وَ فَاصْبِرْ كَما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَ لا تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَ ما يُوعَدُونَ لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا ساعَةً مِنْ نَهارٍ بَلاغٌ فَهَلْ يُهْلَكُ إِلَّا الْقَوْمُ الْفاسِقُونَ‌.
ثُمَّ أَتَى إِلَى رَجُلٍ بِجَانِبِهِ فَقَبَضَ عَلَى يَدِهِ فَمَا زَالَ يَمْشِي يَتَخَطَّى رِقَابَ النَّاسِ وَ هُمْ يُفْرِجُونَ لَهُ قَالَ فَرَأَيْتُ مَشِيخَةَ أَجِلَّائِهِمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْهِ وَ يَقُولُونَ‌ اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ‌ فَسَأَلْتُ عَنْهُمْ فَقِيلَ هَؤُلَاءِ قَوْمٌ مِنْ بَنِي هَاشِمٍ مِنْ أَوْلَادِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ فَبَلَغَ الرِّضَا (علیه السلام) وَ هُوَ فِي خُرَاسَانَ مَا صَنَعَ ابْنُهُ فَقَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ ثُمَّ ذَكَرَ مَا قُذِفَتْ بِهِ مَارِيَةُ الْقِبْطِيَّةُ ثُمَّ قَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَ فِي ابْنِي مُحَمَّدٍ أُسْوَةً بِرَسُولِ اللَّهِ وَ ابْنِهِ إِبْرَاهِيمَ.

🔸...به خدا سوگند اگر چیره شدن اهل باطل و گمراهی فرزندان کفار و حمله مشرکین و شکاکان و شقاوتمندان مانع ما نمی شد، سخنی را اظهار می کردم که باعث تعجب اولون و آخرون (گذشتگان و آیندگان) شود! در این موقع دست خود را روی دهان گذاشت سپس فرمود: ای محمّد! ساکت باش چنانچه پدرانت سکوت کردند (و سپس این آیه را خواند)
فَاصْبِرْ كَمَا صَبَرَ أُولُو الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلَا تَسْتَعْجِل لَّهُمْ ۚ كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَ مَا يُوعَدُونَ لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا سَاعَةً مِّن نَّهَارٍ ۚ بَلَاغٌ ۚ فَهَلْ يُهْلَكُ إِلَّا الْقَوْمُ الْفَاسِقُونَ ﴿احقاف ٣٥﴾
پس صبر کن همان گونه که پیامبران اولوالعزم صبر کردند، و برای آنان در [نزول عذاب] شتاب مکن، روزی که آنان آنچه را که وعده داده می شوند ببینند، گویی فقط ساعتی از یک روز [در دنیا] درنگ داشتند؛ [این قرآن] ابلاغی است برای همه؛ پس آیا جز مردم نافرمان هلاک می شوند؟

بعد متوجه مردی شد که پهلویش بود. دست او را گرفت و پیوسته از سر شانه های مردم می رفت و آنها برایش راه می گشودند. راوی می گوید: دیدم گروهی از پیرمردان بزرگوار متوجه او بودند و می گفتند:
اللَّـهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ ﴿الانعام ١٢٤﴾
خدا داناتر است که مقام رسالت را در کجا قرار دهد

پرسیدم: این پیرمردان کیانند؟ گفتند: گروهی از بنی هاشم از اولاد عبد المطلب هستند.
این جریان به حضرت رضا علیه السّلام، موقعی که در خراسان بود، رسید. فرمود: خدا را سپاس. بعد جریان تهمتی که به ماریه قبطیه همسر پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله زدند را نقل کرد و فرمود: خدا را سپاس که فرزندم محمّد را پیرو رسول خدا (صلی الله علیه و اله) و فرزندش ابراهیم (علیه السلام) قرار داد. - . مناقب آل ابی طالب 4 : 387 -

بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار عليهم السلام با ترجمه فارسي جلد 50 صفحه 8 أبواب تاریخ الإمام التاسع و السید القانع حجة الله علی جمیع العباد و شافع یوم التناد أبی جعفر محمد بن علی التقی الجواد صلوات الله علیه و علی آبائه الطاهرین و أولاده المعصومین أبد الآبدین باب 1 مولده و وفاته و أسمائه و ألقابه و أحوال أولادة صلوات الله علیه روایت 9

#جزء8 #جزء26

ولادت حضرت علی اصغر علیه السلام

🔹 ولادت با سعادت حضرت باب الحوائج علی اصغر علیه السلام در این روز واقع شده است. با در نظر گرفتن اینکه آن حضرت در شش ماهگی در روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید، ولادت حضرت مطابق این روز می شود. بعضی هم ولادت آن حضرت را در روز هشتم یا نهم ثبت کرده‌اند. نام شریف آن حضرت عبد الله مشهور به علی اصغر است. لقب شریفش باب الحوائج، رضیع، مذبوح من الاذن الی الاذن است. پدر بزرگوارش امام حسین (علیه السلام)، و مادر والامقامش حضرت رباب دختر امرء القیس کلبی است. قاتل آن حضرت، حرمله بن کاهل اسدی ملعون است که قلب امام حسین علیه السلام و اهل بیت و شیعیان، بلکه هر شنونده این مصیبت را سوزاند.

تقویم شیعه (عبد الحسین بندانی نیشابوری) صفحه 101

علی عظیم اولین اسم خداوند 😍

قال الامام الرضا علیه السلام:
فَلَيْسَ يَحْتَاجُ أَنْ يُسَمِّيَ نَفْسَهُ وَ لَكِنَّهُ اخْتَارَ لِنَفْسِهِ أَسْمَاءً لِغَيْرِهِ يَدْعُوهُ بِهَا لِأَنَّهُ إِذَا لَمْ يُدْعَ بِاسْمِهِ لَمْ يُعْرَفْ فَأَوَّلُ مَا اخْتَارَ لِنَفْسِهِ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ‏

🔸امام رضا علیه السلام:
پس خداوند نيازى نداشت كه اسمى بر خود بگذارد ؛ البتّه به اين خاطر كه ديگران بتوانند او را بخوانند نامهايى براى خودش انتخاب كرد؛ زيرا اگر به نامى نخوانندش شناخته نخواهد شد. و نخستين نامى كه براى خود اختيار كرد «علىّ عظيم» بود


الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏1، ص: 113
التوحيد (للصدوق)، ص: 192
معاني الأخبار، النص، ص: 2
الوافي، ج‏1، ص: 466
البرهان في تفسير القرآن، ج‏1، ص: 520
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏4، ص: 88
تفسير نور الثقلين، ج‏3، ص: 232
تفسير كنز الدقائق و بحر الغرائب، ج‏2، ص: 405
عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏1، ص: 129

#جزء3 #جزء5 #جزء17 #جزء21 #جزء22 #جزء24 #جزء25

پناهگاه
کشتی نجات
دروازه آمرزش

قال الامام الجواد علیه السلام:
بِنَا يُقِيلُ اللَّهُ عَثْرَتَكُمْ وَ بِنَا يَغْفِرُ اللَّهُ ذُنُوبَكُمْ وَ بِنَا يَقْضِي اللَّهُ دُيُونَكُمْ وَ بِنَا يَفُكُّ اللَّهُ وَثَاقَ الذُّلِّ مِنْ أَعْنَاقِكُمْ وَ بِنَا يَخْتِمُ وَ [بِنَا] يَفْتَحُ لَا بِكُمْ وَ نَحْنُ كَهْفُكُمْ كَأَصْحَابِ الْكَهْفِ وَ نَحْنُ سَفِينَتُكُمْ كَسَفِينَةِ نُوحٍ وَ نَحْنُ بَابُ حِطَّتِكُمْ كَبَابِ حِطَّةِ بَنِي إِسْرَائِيلَ.

🔸امام جواد علیه السلام:
خداوند عیبهای شما را به واسطه ما از بین می برد و به خاطر ما بندهای ذلت و خواری را از گردن شما می گشاید و به واسطه ما، گناهان شما را می آمرزد و به خاطر ما می گشاید و به خاطر ما می بندد؛ نه به خاطر شما!
و ما پناهگاه شما هستیم، چون پناهگاه اصحاب کهف و ما کشتی نجات شما می باشیم، همانند کشتی نوح علیه السلام، و ما ورودی امن (دروازه آمرزش، باب حطه) شما هستیم همانند باب حطه بنی اسرائیل.

تفسير فرات الكوفي، ص: 348

علی بن جعفر ریش خود را به خاک پای مبارک امام جواد علیه السلام می مالید 😍

#انکباب
و کان علی بن جعفر کثیر الفضل شدید الورع…و کان إذا رأى الجواد سلام الله علیه مع الصبیان یقوم إلیه من المسجد من بین جماعة الشیعة و ینکب على أقدامه و یمسح شیبته على تراب رجلیه و یقول قد رأى الله هذا الصبی أهلا للإمامة فجعله إماما و لم یر شیبتی هذه أهلا للإمامة لأن جماعة من الشيعة كانوا يقولون له أنت إمام فادع الإمامة و كان رضوان الله عليه لا يقبل منهم قولا.

🔸علی بن جعفر بسیار با فضیلت و به شدت اهل ورع بود ...
و او هر گاه حضرت آقا امام جواد علیه السلام را همراه با بچه ها می دید از میان مسجد و از بین جماعت شیعه بلند می شد و به طرف ایشان می رفت و صورت بر قدم های امام جواد علیه السلام می گذاشت 😋😋😋 ( و ينكب على أقدامه ‏) و محاسنش را با خاک پاهای مبارک آن حضرت مسح می کرد و می گفت:
همانا خدا این طفل را شایسته امامت دانست و او را امام قرار داد و این محاسن را (کنایه از خودش) لایق امامت ندانست؛ چون که جماعتی از شیعه به علی بن جعفر می گفتند تو امام هستی پس ادعای امامت کن؛ ولی آن بزرگوار سخن آنها را رد می کرد و نمی پذیرفت.

بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏48، ص: 301

من کمتر از آنم که به پای تو بیفتم
عالم شده سجاده، افتاده به پایت

انا عبد الجوادین 😍

اَلسَّلامُ عَلَیکما یا حُجَّتَىِ اللَّهِ فى اَرْضِهِ وَسَمآئِهِ عبْدُکما وَوَلِیکما زآئِرُکما مُتَقَرِّبا اِلَى اللَّهِ بِزِیارَتِکما

🔸سلام بر شما اى دو حجت خدا در زمین و آسمانش بنده شما دو نفر و دوست شما دو نفر زائر شما دو نفر است و تقرب جوید به درگاه خدا به وسیله زیارت شما دو نفر

مفاتیح الجنان زیارت مشترک کاظمین علیهما السلام

قال الامام الجواد علیه السلام:
*«القَصدُ إلَى اللّه ِتعالي بِالقُلُوبِ، أبلَغُ مِن إِتعابِ الجَوارِحِ بِالأعمالِ.»*

امام جواد عليه السلام:
«با دلها آهنگ خداوند متعال کردن برتر است تا خسته كردن اعضای بدن با اعمال.»

بحار الأنوار/ج۷۸/ص۳۶۴

🔻معاویه ...ون گشاد

فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله:
... رُبَّ یَوْمٍ لِأُمَّتِی مِنْ مُعَاوِیَةَ ذِی الْأَسْتَاهِ قَالُوا یَعْنِی کَبِیرَ الْعَجُزِ.

⭕️رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
چه روزی خواهد داشت امت من از این معاویۀ ذی الأستاه. (یعنی صاحب نشیمن بزرگ.)

بحارالانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار عليهم السلام جلد 33 صفحه 216

باسن بزرگ صهاک 😶

🔻عنِ الصَّادِقِ عَلَیْهِ السَّلَامُ أَنَّهُ قَالَ: كَانَتْ صُهَاكُ جَارِيَةً لِعَبْدِ الْمُطَّلِبِ، وَ كَانَتْ ذَاتَ عَجُزٍ.

🔴از امام صادق علیه السلام روایت شده که فرمود:‌ صُهّاک جاریه و کنیز عبدالمطلب بود و صاحب عقب و باسن بزرگی بود.

بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏31، ص: 100
عقد الدّرر
منهاج البراعة (خوئى)، ج‏3، ص: 51
کشکول بحرانی
ماذا تقضون

✅ أعْجَز : [عجز]: آنكه سرين بزرگ دارد

⭕️بر خالد ...ون گشاد لعنت⭕️

🔻روِیَ أَنَّ أَبَا بَکْرٍ وَ عُمَرَ بَعَثَا إِلَی خَالِدِ بْنِ الْوَلِیدِ، فَوَاعَدَاهُ وَ فَارَقَاهُ عَلَی قَتْلِ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلَامُ، فَضَمِنَ ذَلِکَ لَهُمَا.
فَسَمِعَتْ أَسْمَاءُ بِنْتُ عُمَیْسٍ امْرَأَهُ أَبِی بَکْرٍ وَ هِیَ فِی خِدْرِهَا، فَأَرْسَلَتْ خَادِمَةً لَهَا وَ قَالَتْ: تَرَدَّدِی فِی دَارِ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلَامُ وَ قُولِی: إِنَّ الْمَلَأَ یَأْتَمِرُونَ بِکَ لِیَقْتُلُوکَ.
فَفَعَلَتِ الْجَارِیَةُ، وَ سَمِعَهَا عَلِیٌّ عَلَیْهِ السَّلَامُ فَقَالَ: رَحِمَهَا اللَّهُ، قُولِی لِمَوْلَاتِکِ: فَمَنْ یَقْتُلُ النَّاکِثِینَ وَ الْقَاسِطِینَ وَ الْمَارِقِینَ؟
وَ وَقَعَتِ الْمُوَاعَدَةُ لِصَلَاةِ الْفَجْرِ، إِذْ کَانَ أَخْفَی وَ أَخْوَتَ لِلسُّدْفَةِ وَ الشُّبْهَةِ، وَ لَکِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ، وَ کَانَ أَبُو بَکْرٍ قَالَ لِخَالِدِ بْنِ الْوَلِیدِ: إِذَا انْصَرَفْتُ مِنَ الْفَجْرِ فَاضْرِبْ عُنُقَ عَلِیٍّ.
فَصَلَّی إِلَی جَنْبِهِ لِأَجْلِ ذَلِکَ، وَ أَبُو بَکْرٍ فِی الصَّلَاةِ یُفَکِّرُ فِی الْعَوَاقِبِ، فَنَدِمَ، فَجَلَسَ فِی صَلَاتِهِ حَتَّی کَادَتِ الشَّمْسُ تَطْلُعُ، یَتَعَقَّبُ الْآرَاءَ وَ یَخَافُ الْفِتْنَةَ وَ لَا یَأْمَنُ عَلَی نَفْسِهِ، فَقَالَ قَبْلَ أَنْ یُسَلِّمَ فِی صَلَاتِهِ: یَا خَالِدُ! لَا تَفْعَلْ مَا أَمَرْتُکَ بِهِ، ثَلَاثاً.
وَ فِی رِوَایَةٍ أُخْرَی: لَا یَفْعَلَنَّ خَالِدٌ مَا أَمَرْتُهُ.
فَالْتَفَتَ عَلِیٌّ عَلَیْهِ السَّلَامُ، فَإِذَا خَالِدٌ مُشْتَمِلٌ عَلَی السَّیْفِ إِلَی جَانِبِهِ، فَقَالَ: یَا خَالِدُ! أَ وَ کُنْتَ فَاعِلًا؟! فَقَالَ: إِی وَ اللَّهِ، لَوْ لَا أَنَّهُ نَهَانِی لَوَضَعْتُهُ فِی أَکْثَرِکَ شَعْراً.
فَقَالَ لَهُ عَلِیٌّ عَلَیْهِ السَّلَامُ: کَذَبْتَ لَا أُمَّ لَکَ، مَنْ یَفْعَلُهُ أَضْیَقُ حَلْقَةَ اسْتٍ مِنْکَ، أَمَا وَ الَّذِی فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ لَوْ لَا مَا سَبَقَ مِنَ الْقَضَاءِ لَعَلِمْتَ أَیُّ الْفَرِیقَیْنِ شَرٌّ مَکاناً وَ أَضْعَفُ جُنْداً


🚩نقل است که ابوبکر و عمر شخصی را پیش خالد بن ولید فرستادند و او را فراخواندند از او خواستند که حضرت علی علیه السّلام را به قتل برساند و او نیز به آنها قول چنین کاری را داد. اسماء بنت عمیس، همسر ابوبکر، در خانه­اش متوجّه این جریان شد، و فورا کنیز خود را روانه خانه علی علیه السّلام کرد و به او گفت: به وی بگو: {سران قوم در باره تو مشورت می کنند تا تو را بکشند.} کنیز این کار را کرد و چون حضرت این حرفها را شنید، فرمود: رحمت خدا بر بانویت اسماء، به خانمت بگو، اگر ایشان به این هدف نائل شوند، پس چه کسی ناکثین و مارقین و قاسطین را می کشد؟ و قرار شد خالد بن ولید هنگام نماز صبح به چنین کاری اقدام کند؛ زیرا به جهت تاریکی، برای استتار و مخفی شدن مناسبتر است؛ ولی خدا فرمانش را به انجام رساننده است. ابوبکر به خالد گفته بود: هر وقت نماز صبح را تمام کردم، نقشه ات را در باره علی عملی ساز. به همین خاطر خالد در صف نماز در کنار علی نشست، و ابوبکر که در نماز بود، ناگاه به فکر عواقب آن عمل افتاد و پشیمان شد. پس در نماز نشست و سلام نداد (و نماز خود را تمام نکرد) تا اینکه نزدیک بود آفتاب طلوع کند. او به فکر عواقب این کار بود و از فتنه پس از آن ترسید که نکند جان خودش نیز در خطر باشد، پس پیش از سلام، سه بار گفت: «ای خالد، آنچه ماموریت داشتی انجام مده»، و در روایت دیگر آمده: «آنچه را که دستور داده بودم، خالد انجام ندهد». آن حضرت علیه السّلام رو به خالد نموده و دید با شمشیر برهنه در کنار او است. فرمود: ای خالد، تو را به چه چیز مامور ساخته بود؟ گفت: به کشتن تو، فرمود: آیا واقعا این کار را می کردی؟ گفت: به خدا قسم، اگر او مانع نشده بود، شمشیر را بر فرق سرت فرود می آوردم.
حضرت علی علیه السّلام فرمود: ای بی مادر، دروغ گفتی! آنکه این کار را انجام می دهد سوراخ کونش از تو تنگ تر است ؛ قسم به آنکه دانه را شکافت و انسان را خلق نمود، اگر نبود آنچه در قضای الهی مقدر شده، در می یافتی که کدام یک از ما دارای منزلت و جایگاه پایینتر و یاوران کمتر است!

بحار الأنوار - ط مؤسسةالوفاء جلد 29 صفحه 136 و 137
طرف من الأنباء والمناقب (سید بن طاووس) صفحه 470
الاحتجاج (طبرسی) صفحه 89 و 90

امام معصوم به خالد زنازاده فرموده سوراخ ...ون ابن ملجم تنگ تر از سوراخ ...ون تو است
دیگه نمیدونم صراحت یعنی چی؟
یعنی امام داره جار میزنه که خالد زنازاده ، ...ونی بوده ؛ ابنه ای بوده
از بس ...ون میداده سوراخ ...ونش گشاد شده بوده که تمام غاصبین خلافت همین گونه بودند و دچار مرض ابنه بودند و در نتیجه سوراخ ...ون گشادی داشتند
برای معاویه زنازاده نیز شبیه همین روایت را داریم

تنها مولود کعبه 😍

ولد أمير المؤمنين (علیه السلام) يوم الجمعة الثالث عشر من شهر رجب بعد عام الفيل بثلاثين سنة في الكعبة و لم يولد أحد سواه فيها لا قبله و لا بعده‏

🔸امیرالمومنین علیه السلام روز جمعه سیزدهم ماه رجب و سال سی ام عام الفیل در کعبه متولد شد و احدی غیر از او در آنجا متولد نشده ؛ نه قبل از او و نه بعد از او.

كشف اليقين/ص17
الغدیر/ج6/ص25

معاویه مروّج سب و فحش به آقا امیرالمومنین صلوات الله علیه

🔻إنَّ مُعَاوِيَةَ أَمَرَ النَّاسَ بِالْعِرَاقِ وَ الشَّامِ وَ غَيْرِهِمَا بِسَبِّ عَلِيٍّ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ وَ الْبَرَاءَةِ مِنْهُ وَ خَطَبَ بِذَلِكَ عَلَى مَنَابِرِ الْإِسْلَامِ وَ صَارَ ذَلِكَ سُنَّةً فِي أَيَّامِ بَنِي أُمَيَّةَ إِلَى أَنْ قَامَ عُمَرُ بْنُ عَبْدِ الْعَزِيزِ فَأَزَالَهُ.

♦️معاویه مردم عراق و شام و... را به دشنام دادن علی صلوات الله علیه و بیزاری از او دستور داد و با آن در منبرهای اسلام خطبه ایراد کرد و این عمل در ایام بنی امیه سنت شد تا اینکه عمر بن عبدالعزیز بر سر کار آمد و آن را از بین برد.

شرح نهج البلاغة (ابن ابی الحدید)/ج4/ص56
تذكرة الخواص (ابن جوزی)/ج1/ص130
بحار الأنوار/ج33/ص214
إثبات الهداة/ج3/ص380

❓حکم فحش دهنده به مولای عالم امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام چیست؟

امر معاویه به فحش علی بن ابی طالب علیه السلام از کتب عمری ها

🔻32 - (2404) حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ، وَمُحَمَّدُ بْنُ عَبَّادٍ - وَتَقَارَبَا فِي اللَّفْظِ - قَالَا: حَدَّثَنَا حَاتِمٌ وَهُوَ ابْنُ إِسْمَاعِيلَ - عَنْ بُكَيْرِ بْنِ مِسْمَارٍ، عَنْ عَامِرِ بْنِ سَعْدِ بْنِ أَبِي وَقَّاصٍ، عَنْ أَبِيهِ، قَالَ: أَمَرَ مُعَاوِيَةُ بْنُ أَبِي سُفْيَانَ سَعْدًا فَقَالَ: مَا مَنَعَكَ أَنْ تَسُبَّ أَبَا التُّرَابِ؟ فَقَالَ: أَمَّا مَا ذَكَرْتُ ثَلَاثًا قَالَهُنَّ لَهُ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَلَنْ أَسُبَّهُ، لَأَنْ تَكُونَ لِي وَاحِدَةٌ مِنْهُنَّ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ حُمْرِ النَّعَمِ...

⭕️عامر بن سعد بن ابی الوقاص از پدرش نقل کرده که گفت: معاویه بن ابی سفیان ، سعد را امر کرد و گفت چه چیز مانعت شده که ابوتراب را سب و دشنام دهی؟
پس گفت: اما آن سه چیزی که به خاطر می آورم که رسول خدا صلی الله علیه و سلم!!! در شان او گفت ؛ پس هرگز او را دشنام نخواهم داد ؛ که اگر یکی از آن سه مورد برای من می بود برایم از شتران سرخ موی دوست داشتنی تر بود...

صحیح مسلم/ج4/ص1871

فرعون امت اسلام

🔻فَقَالَ امیر المومنین عَلَیْهِ السَّلَامُ:
فِرْعَوْنِ هَذِهِ الْأُمَّةِ وَ هُوَ مُعَاوِيَةُ

♦️امیرالمومنین علیه السلام:
فرعون این امت معاویه است.

بحارالانوار/ج31/ص438