مقام امامت فوق نبوت است

وَ إِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ ۖ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ۖ قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي ۖ قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ ﴿بقره١٢٤﴾
و چون ابراهيم را پروردگارش با كلماتى بيازمود، و وى آن همه را به انجام رسانيد، [خدا به او] فرمود: «من تو را امام (پيشواى) مردم قرار دادم.» [ابراهيم‌] پرسيد: «از دودمانم [چطور]؟» فرمود: «پيمان من به بيدادگران نمى‌رسد.»


قال الامام الصادق صلوات الله علیه: إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى اتَّخَذَ إِبْرَاهِيمَ عَبْداً قَبْلَ أَنْ يَتَّخِذَهُ نَبِيّاً وَ إِنَّ اللَّهَ اتَّخَذَهُ نَبِيّاً قَبْلَ أَنْ يَتَّخِذَهُ رَسُولًا وَ إِنَّ اللَّهَ اتَّخَذَهُ رَسُولًا قَبْلَ أَنْ يَتَّخِذَهُ خَلِيلًا وَ إِنَّ اللَّهَ اتَّخَذَهُ خَلِيلًا قَبْلَ أَنْ يَجْعَلَهُ إِمَاماً فَلَمَّا جَمَعَ لَهُ الْأَشْيَاءَ قَالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً قَالَ فَمِنْ عِظَمِهَا فِي عَيْنِ إِبْرَاهِيمَ قَالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ قَالَ لَا يَكُونُ السَّفِيهُ إِمَامَ التَّقِيِّ.

🔸امام صادق صلوات الله علیه: خداوند تبارک و تعالی، ابراهيم را عبد (بنده) خود قرار داد پيش از آن كه او را نبی (پیامبر) قرار دهد. و خداوند او را به عنوان نبى انتخاب كرد؛ پيش از آن كه او را رسول خود سازد. و او را رسول خود انتخاب كرد؛ پيش از آن كه او را به عنوان خليل خود برگزيند. و او را خليل خود قرار داد؛ پيش از آن كه او را #امام قرار دهد. هنگامى كه همه اين چیزها (مقامات) را برای او جمع كرد فرمود: «من تو را امام مردم قرار دادم»
اين مقام به قدرى در نظر ابراهيم بزرگ جلوه كرد كه عرض نمود: خداوندا! از دودمان من نيز (امامانى انتخاب كن.)
فرمود: پيمان من به ستمكاران نمی رسد. فرمود: يعنى شخص سفيه هرگز امام‏ افراد با تقوا نخواهد شد

الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏1، ص: 175
الإختصاص، النص، ص: 22
البرهان في تفسير القرآن، ج‏1، ص: 322
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏12، ص: 12
تفسير نور الثقلين، ج‏1، ص: 121

#جزء1

مقام #امامت برای انبیاء اولوالعزم خصوصا حضرت محمد صلی الله علیه و آله

مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِي يَحْيَى الْوَاسِطِيِّ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ وَ دُرُسْتَ بْنِ أَبِي مَنْصُورٍ عَنْهُ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (صلوات الله علیه) الْأَنْبِيَاءُ وَ الْمُرْسَلُونَ عَلَى أَرْبَعِ طَبَقَاتٍ فَنَبِيٌّ مُنَبَّأٌ فِي نَفْسِهِ لَا يَعْدُو غَيْرَهَا وَ نَبِيٌّ يَرَى فِي النَّوْمِ وَ يَسْمَعُ الصَّوْتَ وَ لَا يُعَايِنُهُ فِي الْيَقَظَةِ وَ لَمْ يُبْعَثْ إِلَى أَحَدٍ وَ عَلَيْهِ إِمَامٌ مِثْلُ مَا كَانَ إِبْرَاهِيمُ عَلَى لُوطٍ وَ نَبِيٌّ يَرَى فِي مَنَامِهِ وَ يَسْمَعُ الصَّوْتَ وَ يُعَايِنُ الْمَلَكَ وَ قَدْ أُرْسِلَ إِلَى طَائِفَةٍ قَلُّوا أَوْ كَثُرُوا كَيُونُسَ قَالَ اللَّهُ لِيُونُسَ- وَ أَرْسَلْناهُ إِلى‏ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ قَالَ يَزِيدُونَ ثَلَاثِينَ أَلْفاً وَ عَلَيْهِ إِمَامٌ وَ الَّذِي يَرَى فِي نَوْمِهِ وَ يَسْمَعُ الصَّوْتَ وَ يُعَايِنُ فِي الْيَقَظَةِ وَ هُوَ إِمَامٌ مِثْلُ أُولِي الْعَزْمِ وَ قَدْ كَانَ إِبْرَاهِيمُ نَبِيّاً وَ لَيْسَ بِإِمَامٍ حَتَّى قَالَ اللَّهُ- إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي فَقَالَ اللَّهُ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ مَنْ عَبَدَ صَنَماً أَوْ وَثَناً لَا يَكُونُ إِمَاماً.

هشام سالم گفت که حضرت صادق (صلوات الله علیه) فرمود: پیامبران و فرستادگان چهار دسته اند:
-پیامبری که پیام برای شخص او داده می شود و به دیگری نمی رسد.
-پیامبری که در خواب می بیند و صدایی می شنود. ولی در بیداری با او رو به رو نمی شود و به سوی هیچ کسی برانگیخته نشده است و خودش امامی (پیشوایی) دارد ؛ چنان که ابراهیم بر لوط علیهما السّلام امام (پیشوا) بود.
-پیامبری که در خوابش می بیند و صدایش را می شنود و با فرشته روبرو می شود. و به سوی گروهی، اندک یا بسیار فرستاده شده است. مانند یونس.
خداوند دربارۀ یونس فرمود: (و او را به سوی صد هزار یا بیشتر فرستادیم.) [صافات 147] حضرت فرمود: سی هزار نفر بیشتر بودند. و خود او امام و پیشوایی داشت.
-کسی که در خوابش می بیند و صدا را می شنود و در بیداری هم با شخص او رو به رو می شود. و این امام است؛ مانند اولو العزم ، ابراهیم (علیه السّلام) پیامبر بود و امام نه، تا این که خداوند فرمود: من تو را برای مردم امام قرار می دهم. ابراهیم گفت: و از فرزندان من هم؟ آن گاه خداوند فرمود: (پیمان من به ستمکاران نمی رسد.) کسی که بت یا غیر خدا را پرستیده باشد امام نمی شود.

بصائر الدرجات، ج‏1، ص: 373
الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏1، ص: 174 - بَابُ طَبَقَاتِ الْأَنْبِيَاءِ وَ الرُّسُلِ وَ الْأَئِمَّةِ ح 1
الإختصاص، النص، ص: 22
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏11، ص: 55
تفسير نور الثقلين، ج‏3، ص: 510
تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب ج 9 ص 122

طبق حدیث فوق انبیاء اولوالعزم یعنی حضرت نوح و ابراهیم و عیسی و موسی علیهم السلام و حضرت محمد صلی الله علیه و آله مقام #امامت نیز داشتند
وَ هُوَ إِمَامٌ مِثْلُ أُولِي الْعَزْمِ


در دعایی که برای روز عید فطر از امام عصر عجل الله فرجه نقل شده نیز به امامت حضرت محمد صلی الله علیه و آله اشاره می شود:

فِی حَدِیثٍ مُعْتَبَرٍ عَنِ الْإِمَامِ صَاحِبِ الْعَصْرِ (عَجَّلَ اللَّهُ فَرَجَهُ): أَنَّهُ تَقْرَأُ بَعْدَ صَلَاةِ عِیدِ الْفِطْرِ هَذَا الدُّعَاءَ:
اللَّهُمَّ إِنِّی تَوَجَّهْتُ إِلَیْکَ بِمُحَمَّدٍ أَمَامِی وَ عَلِیٍّ مِنْ خَلْفِی وَ أَئِمَّتِی عَنْ یَمِینِی وَ شِمَالِی أَسْتَتِرُ بِهِمْ مِنْ عَذَابِکَ وَ أَتَقَرَّبُ إِلَیْکَ زُلْفَی لَا أَجِدُ أَحَداً أَقْرَبَ إِلَیْکَ مِنْهُمْ 🔹فهُمْ أَئِمَّتِی🔹 فآمِنْ بِهِمْ خَوْفِی مِنْ عَذَابِکَ وَ سَخَطِکَ وَ أَدْخِلْنِی بِرَحْمَتِکَ الْجَنَّةَ فِی عِبٰادِکَ الصّٰالِحِینَ أَصْبَحْتُ بِاللَّهِ مُؤْمِناً مُوقِناً مُخْلِصاً عَلَی دِینِ مُحَمَّدٍ وَ سُنَّتِهِ وَ عَلَی دِینِ عَلِیٍّ وَ سُنَّتِهِ وَ عَلَی دِینِ الْأَوْصِیَاءِ وَ سُنَنِهِمْ

کتاب زاد المعاد - مفتاح الجنان (علامه مجلسی) صفحه 154

#جزء1 #جزء23

✅ذریه حضرت ابراهیم امام شدند

وَإِذِ ابْتَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ ۖ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ۖ قَالَ وَمِن ذُرِّيَّتِي ۖ قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ ﴿بقره ١٢٤﴾
و چون ابراهيم را پروردگارش با كلماتى بيازمود، و وى آن همه را به انجام رسانيد، [خدا به او] فرمود: «من تو را امام (پيشواى) مردم قرار دادم.» [ابراهيم‌] پرسيد: «از دودمانم [چطور]؟» فرمود: «پيمان من به بيدادگران نمى‌رسد.»

#الاصلاب_الشامخة
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّه صلوات الله علیه: يُنْكِرُونَ الْإِمَامَ الْمُفْتَرَضَ الطَّاعَةَ وَ يَجْحَدُونَ بِهِ وَ اللَّهِ مَا فِي الْأَرْضِ مَنْزِلَةٌ أَعْظَمُ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ مُفْتَرَضِ الطَّاعَةِ وَ قَدْ كَانَ إِبْرَاهِيمُ دَهْراً يَنْزِلُ عَلَيْهِ الْأَمْرُ مِنَ اللَّهِ وَ مَا كَانَ مُفْتَرَضَ الطَّاعَةِ حَتَّى بَدَا لِلَّهِ أَنْ يُكْرِمَهُ وَ يُعَظِّمَهُ فَقَالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً فَعَرَفَ إِبْرَاهِيمُ مَا فِيهَا مِنَ الْفَضْلِ قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِي فَقَالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ أَيْ إِنَّمَا هِيَ فِي ذُرِّيَّتِكَ لَا يَكُونُ فِي غَيْرِهِمْ.

🔸امام صادق صلوات الله علیه: (مردم) امام واجب الاطاعه را منکر می شوند و از او کناره می گیرند؛ به خدا قسم در روی زمین مقامی بالاتر از واجب الاطاعه بودن نیست؛ همانا ابراهیم (علی نبینا و آله و علیه السلام) مدتها بود که از طرف خداوند به او وحی می شد ولی واجب الاطاعه نبود؛ تا اینکه خدا خواست او را گرامی بدارد و عظمت بخشد؛ آنگاه به او فرمود:
من تو را امام مردم قرار دادم.

پس ابراهیم (علیه و علی محمد و آله سلام الله) فهمید که چه مقامی به او عنایت شده ؛ از این رو عرض کرد: آیا از فرزندان من هم به این مقام خواهند رسید؟ خداوند فرمود: عهد امامت من به ستمکاران نخواهد رسید. حضرت امام صادق صلوات الله علیه فرمود: منظور خداوند در این آیه این است که مقام امامت شایسته ذریه تو هست نه دیگران.

بصائر الدرجات، ج‏1، ص: 509

بعضی ها متاسفانه به اشتباه فکر می کنند وقتی حضرت ابراهیم از خداوند خواست که امامت را به فرزندانش عطا کند و خداوند در جواب فرمود: لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ
(یعنی عهد امامت من به ظالمین نمی رسد)
منظور خداوند این است که امامت به فرزندان و ذریه حضرت ابراهیم نمی رسد...
نه، این طور نیست.
بلکه منظور خداوند این است که امامت به ظالمین نمی رسد ولی به ذریه حضرت ابراهیم می رسد
باید توجه کنیم که حضرت محمد صلی الله علیه و آله و تمام ائمه ما از نسل حضرت ابراهیم (علیه و علی محمد و آله سلام الله) هستند.


حضرت محمد صلی الله علیه و آله:
من در صلب پدرم ابراهیم بودم
فِي صُلْبِ أَبِي إِبْرَاهِيم‏

امالي(صدوق)، النص، ص: 624
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏16، ص: 314
البرهان في تفسير القرآن، ج‏4، ص: 191

#جزء1

امامت فراتر از نبوت است

#غلات
قال الامام الرضا صلوات الله علیه: إِنَّ الْإِمَامَةَ خَصَّ اللَّهُ بِهَا إِبْرَاهِيمَ الْخَلِيلَ بَعْدَ النُّبُوَّةِ وَ الْخُلَّةِ مَرْتَبَةً ثَالِثَةً وَ فَضِيلَةً شَرَّفَهُ اللَّهُ بِهَا فَأَشَادَ بِهَا ذِكْرَهُ فَقَالَ عَزَّ وَ جَلَّ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً

🔸امام رضا صلوات الله علیه: خداوند متعال امامت را بعد از نبوت و خُلَّت (خلیل الله شدن) در مرتبه سوم به حضرت ابراهیمِ خلیل اختصاص داد و امامت فضیلتی بود که خداوند به واسطه آن به حضرت ابراهیم شرافت بخشید
و نام حضرت ابراهیم (علی نبینا و آله و علیه السلام) را از طریق مقام امامت برای آن حضرت بالا برد و برتر کرد.
پس خداوند عز و جل فرمود:
من تو را امام مردم قرار دادم.

الأمالي(صدوق)، ص: 675
معاني الأخبار، النص، ص: 97
عيون أخبار الرضا عليه السلام، ج‏1، ص: 217
تحف العقول، النص، ص: 437
البرهان في تفسير القرآن، ج‏1، ص: 323

شیعیان عزیز باید دقت کنند که همان امامی که فرموده #امامت فوق #نبوت است و مقامی والاتر است؛ ما را بر حذر داشته از اینکه به ائمه #نبی بگوییم

(رجوع شود به منبع
لوامع صاحبقرانى، ج‏4، ص: 396)

طبق احادیث کسی که به امامان، نبی بگوید؛ غالی و منحرف است و ما مطیع محض روایات هستیم
اگر کسی بخواهد با آن احادیث مخالفت کند؛ رای خود را وارد دین کرده و اگر بخواهد از راهی برای ائمه (صلوات الله علیهم) نبوت را اثبات کند در حقیقت دچار قیاس شده است.
حضرت محمد صلی الله علیه و آله خاتم الانبیاء است و بعد از او هیچ نبی و پیامبری وجود ندارد

قال رسول الله صلی الله علیه و آله: أَنَا خَاتَمُ الْأَنْبِيَاءِ وَ أَنْتَ يَا عَلِيُّ خَاتَمُ الْأَوْلِيَاءِ.

🔸حضرت محمد صلی الله علیه و آله می فرماید من آخرین پیامبران هستم و تو ای علی خاتم اولیاء هستی.

مناقب (ابن شهرآشوب)، ج‏3، ص: 261
بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏39، ص: 76

#جزء1

پاک و طاهر کردن مکانهای زیارتی از چه چیزی؟
از تولیت کثیف

وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَأَمْنًا وَاتَّخِذُوا مِن مَّقَامِ إِبْرَاهِيمَ مُصَلًّى وَعَهِدْنَا إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ أَن طَهِّرَا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْعَاكِفِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ ‎﴿بقره ۱۲۵﴾
ﻭ [ ﻳﺎﺩ ﻛﻨﻴﺪ ]ﻫﻨﮕﺎﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ [ ﻛﻌﺒﻪ ] ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩم ﻣﺤﻞ ﮔﺮﺩﻫﻤﺎﻳﻲ ﻭ ﺟﺎﻱ ﺍﻣﻦ ﻭﺍﻣﺎﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻳﻢ ، ﻭ [ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻳﻢ : ] ﺍﺯ ﻣﻘﺎم ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﺟﺎﻳﮕﺎﻫﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﻨﻴﺪ . ﻭ ﺑﻪ ﺍﺑﺮﺍﻫﻴﻢ ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍم ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻃﻮﺍﻑ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺍﻋﺘﻜﺎﻑ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﺭﻛﻮﻉ ﻛﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭﺳﺠﺪﻩ ﮔﺬﺍﺭﺍﻥ [ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺁﻟﻮﺩﮔﻲ ﻇﺎﻫﺮﻱ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﻲ ]ﭘﺎﻛﻴﺰﻩ ﻛﻨﻴﺪ.


در ایامی که به بهانه بیماری کذایی کرونا دربهای حرم های مطهر اهل بیت صلوات الله علیهم را بسته بودند برخی #علمای_فاسد و عوام عمامه به سر ، این آیه را مستمسک ادعای باطل خویش قرار داده بودند مبنی بر اینکه امکان نامطهر بودن حرم ها نیز وجود دارد (نعوذ بالله)
شیوه #علمای_فاسد از قدیم الایام ممزوج کردن حق و باطل و استفاده بیجا از آیات و روایات بوده است.
اما با رجوع به تفاسیر روایی همین آیه متوجه می شویم مقصود این آیه چیزی خلاف آن است که تولیت نامقدس این حرم های مطهر گفتند.


عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ:قَالَ الصَّادِقُ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ): «يَعْنِي نَحِّيَا عَنْهُ الْمُشْرِكِينَ».

🔸علی بن ابراهیم نقل کرده که امام صادق صلوات الله علیه (در معنای آیه 125 سوره بقره که می فرماید: خانه را پاک و طاهر کنید) می فرماید: یعنی مشرکان را از خانه خدا دور کنید.

تفسیر البرهان جلد 1 صفحه 327

-خادم امام رضا علیه السلام یا خادم مامون ملعون؟؟؟

پس در حقیقت همان آیه ای که این تولیت های ناپاک و آلوده، بدان استناد می کردند بر علیه خودشان بوده است نه بر علیه حرم مطهر اهل بیت صلوات الله علیهم.
اگر در حرم مطهر اهل بیت صلوات الله علیهم آلودگی ای هم وارد بشود همین گرگ های در لباس میش هستند که به اسم عالم دینی باعث گمراه شدن مردم و تضعیف عقایدشان می شوند

#جزء1

جنگ پیامبر خدا صلی الله علیه و آله با خانواده به خاطر رضای خداوند متعال!!!

﴿7﴾ وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ

(7) و در مسیر خشنودی ات با اشخاص خانواده اش جنگید.

صحیفه سجادیه دعای 2 وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ بَعْدَ هَذَا التَّحْمِيدِ فِي الصَّلَاةِ عَلَي رَسُولِ اللهِ صَلَّي اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ

یک فرمان الهی خاص پس از گوساله پرستی بنی اسرائیل:
خودتان را بکشید

وَ لَوْ أَنَّا كَتَبْنا عَلَيْهِمْ أَنِ اقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ أَوِ اخْرُجُوا مِنْ دِيارِكُمْ ما فَعَلُوهُ إِلاَّ قَليلٌ مِنْهُمْ وَ لَوْ أَنَّهُمْ فَعَلُوا ما يُوعَظُونَ بِهِ لَكانَ خَيْراً لَهُمْ وَ أَشَدَّ تَثْبيتاً ‎﴿نساء ۶۶﴾
اگر [همانند بعضى از امّت‌هاى پيشين]، به آنان دستور مى‌داديم: «خود را (يكديگر را) به قتل برسانيد»، و يا: «از خانه‌ها [و سرزمين] خود، بيرون رويد»، تنها عدّه‌ی كمى از آن‌ها به آن عمل مى‌كردند. و اگر اندرزهايى را كه به آنان داده مى‌شد انجام مى‌دادند، براى آن‌ها بهتر بود؛ و موجب تقويت [ايمان] آن‌ها مى‌شد.

وَ إِذْ قالَ مُوسى لِقَوْمِهِ يا قَوْمِ إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَكُمْ بِاتِّخاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلى بارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ عِنْدَ بارِئِكُمْ فَتابَ عَلَيْكُمْ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحيمُ ﴿بقره ۵۴﴾
و زمانى را كه موسى به قوم خود گفت: «اى قوم من! شما با انتخاب گوساله (براى پرستش) به خود ستم كرديد؛ توبه كنيد؛ و به سوى آفريننده‌ي خود بازگرديد؛ و خود را (يكديگر را) به قتل برسانيد؛ اين كار، براى شما در پيشگاه آفريدگارتان بهتر است». سپس خداوند توبه‌ي شما را پذيرفت؛ زيرا اوست توبه‌پذير مهربان.


وَ قَوْلُهُ‌ وَ إِذْ قالَ مُوسى‌ لِقَوْمِهِ يا قَوْمِ- إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَكُمْ بِاتِّخاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلى‌ بارِئِكُمْ- فَاقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ‌ فَإِنَّ مُوسَى (علی نبینا و آله و علیه السلام) لَمَّا خَرَجَ إِلَى الْمِيقَاتِ- وَ رَجَعَ إِلَى قَوْمِهِ وَ قَدْ عَبَدُوا الْعِجْلَ- قَالَ لَهُمْ «يا قَوْمِ إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَكُمْ‌» فَقَالُوا وَ كَيْفَ نَقْتُلُ أَنْفُسَنَا- فَقَالَ لَهُمْ مُوسَى اغْدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِنْكُمْ إِلَى بَيْتِ الْمَقْدِسِ وَ مَعَهُ سِكِّينٌ أَوْ حَدِيدَةٌ أَوْ سَيْفٌ- فَإِذَا صَعِدْتُ أَنَا مِنْبَرَ بَنِي إِسْرَائِيلَ فَكُونُوا أَنْتُمْ مُتَلَثِّمِينَ لَا يَعْرِفُ أَحَدٌ صَاحِبَهُ- فَاقْتُلُوا بَعْضُكُمْ بَعْضاً- فَاجْتَمَعُوا سَبْعِينَ أَلْفَ رَجُلٍ- مِمَّنْ كَانُوا عَبَدُوا الْعِجْلَ إِلَى بَيْتِ الْمَقْدِسِ فَلَمَّا صَلَّى بِهِمْ مُوسَى وَ صَعِدَ الْمِنْبَرَ- أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ يَقْتُلُ بَعْضاً- حَتَّى نَزَلَ جَبْرَئِيلُ فَقَالَ قُلْ لَهُمْ يَا مُوسَى ارْفَعُوا الْقَتْلَ فَقَدْ تَابَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ- فَقُتِلَ عَشَرَةُ آلَافٍ- وَ أَنْزَلَ اللَّهُ‌ ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ عِنْدَ بارِئِكُمْ فَتابَ عَلَيْكُمْ- إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ‌

🔸علي بن ابراهيم گفت: هنگامي كه موسي عليه السلام از ميعادگاه خود خارج شد و به سوي قومش بازگشت و ديد آن گوساله را پرستيده اند گفت: «اى قوم من! شما با انتخاب گوساله (براى پرستش) به خود ستم كرديد؛ توبه كنيد؛ و به سوى آفريننده خود بازگرديد؛ و خود را (يكديگر را) به قتل برسانيد؛ اين كار، براى شما در پيشگاه آفريدگارتان بهتر است» آنها گفتند: چگونه خود را به قتل رسانيم؟ موسي گفت: صبحگاه همگي به بيت المقدس بياييد و با خود چاقو يا تكه اي آهن يا شمشيري بياوريد. چون من بر منبر بني اسرائيل نشستم، چهره هاي خود را بپوشانيد، به گونه اي كه هيچ كس، همراه خود را نشناسد؛ آن گاه يكديگر را به قتل رسانيد. پس هفتاد هزار تن از كساني كه گوساله را پرستيده بودند در بيت المقدس جمع آمدند و پس از اين كه موسي پيشاپيش آنها نماز گزارد و از منبر بالا رفت، شروع به كشتن يكديگر كردند، تا اين كه جبرئيل نازل شد و گفت: اي موسي! به آنها بگو دست از كشتار بردارند؛ چرا كه خداوند از آنها درگذشت؛ حال آن كه ده هزار تن از ايشان به قتل رسيده بودند. و خداوند نازل فرمود: اين كار، براى شما در پيشگاه آفريدگارتان بهتر است. سپس خداوند توبه شما را پذيرفت؛ زيرا اوست توبه پذير مهربان.

تفسير القمي جلد 1 صفحه 47
تفسیر البرهان جلد 1 صفحه 218

#جزء5 #جزء1

مسخره خداوند چگونه است؟ آیا خداوند اهل مسخره کردن دیگران است؟

اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ وَيَمُدُّهُمْ فِي طُغْيَانِهِمْ يَعْمَهُونَ ‎﴿بقره ١٥﴾‏
خدا [است که‌] ریشخندشان می‌کند، و آنان را در طغیانشان فرو می‌گذارد تا سرگردان شوند.


حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ فَضَّالٍ،عَنْ أَبِيهِ،عَنِ الرِّضَا(عَلَيْهِ السَّلاَمُ)،قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: اَللّٰهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ .فَقَالَ:«إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لاَ يَسْتَهْزِئُ،وَ لَكِنْ يُجَازِيهِمْ جَزَاءَ الاِسْتِهْزَاءِ».

🔸راوي گفت: از حضرت امام رضا (صلوات الله علیه) در باره كلام خداوند عز و جل «اللّهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ» پرسيدم، ايشان فرمود: خداوند تبارك و تعالي ريشخند نمي كند، اما سزاي ريشخند آنان را مي دهد.

تفسیر البرهان جلد 1 صفحه 146
التّوحيد (صدوق) صفحه 163

پس فهمیدیم گاهی ظاهر آیه خلاف معنای حقیقی و درست آن است که لازم است برای فهم صحیح آیات قرآن کریم به #تفسیر معصومین صلوات الله علیهم رجوع کنیم تا گمراه نشویم.

#جزء1 #جزء10

بهشتی که حضرت آدم از آن خارج شد کدام بهشت بود؟

وَقُلْنَا يَا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَكُلَا مِنْهَا رَغَدًا حَيْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِينَ ‎﴿٣٥﴾‏ فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِ ۖ وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ ‎﴿بقره ٣٦﴾
و گفتیم: «ای آدم، خود و همسرت در این باغ سکونت گیر[ید]؛ و از هر کجای آن خواهید فراوان بخورید؛ و[لی‌] به این درخت نزدیک نشوید، که از ستمکاران خواهید بود.» (۳۵) پس شیطان هر دو را از آن بلغزانید؛ و از آنچه در آن بودند ایشان را به درآورد؛ و فرمودیم: «فرود آیید، شما دشمن همدیگرید؛ و برای شما در زمین قرارگاه، و تا چندی برخورداری خواهد بود.» (۳۶)


و یَجِبُ اَن تَعتَقِد اَنَّ لِلّهِ تعالی فی الدّنیا جنّة و ناراً سِویٰ جنّة الخُلد و نارِ الخُلدِ؛ بل وَرَدَ الخبرُ عن الرِّضا عَلَیْهِ السَّلَام اَنَّ جَنَّةَ آدَمَ (ع) اَیضاً کانَت جَنَّةَ الدّنیا، لا جنّةَ الخُلدِ.

🔸علامه مجلسی در کتاب اعتقادات خویش می فرماید: و واجب است اعتقاد داشت باشی به این که غیر از بهشت و دوزخ جاودانی، در دنیا هم بهشت و جهنمی است، چنانکه در خبر است که حضرت رضا عَلَیه السّلام فرمودند:
«بهشت آدم هم از بهشت های دنیا بوده است نه بهشت خُلد.»

کتاب اعتقادات علامه مجلسی (رضوان الله عليه) - مناهج الحق و النجاة صفحه 126

#جزء1 #جزء8

بحث شفاعت از قرآن کریم

برخی آیات در قرآن کریم شفاعت در روز قیامت را رد می کند و برخی دیگر به وجود شفاعت در قیامت اشاره می کند.
وهابیت خبیث و لعین با تمسک به آیات دسته اول منکر شفاعت می شوند، اما نمی شود نومن ببعض و نکفر ببعض بود، بلکه باید همه آیات را دید.

1️⃣آیات نفی شفاعت

وَاتَّقُوا يَوْمًا لَّا تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ ‎﴿بقره ۴۸﴾
ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻱ ﭘﺮﻭﺍ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﻪ ﻛﺴﻲ ﺍﺯ ﻛﺴﻲ ﻋﺬﺍﺑﻲ ﺭﺍ ﺩﻓﻊ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ، ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻛﺴﻲ ﺷﻔﺎﻋﺘﻲ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ

وَاتَّقُوا يَوْمًا لَّا تَجْزِي نَفْسٌ عَن نَّفْسٍ شَيْئًا وَلَا يُقْبَلُ مِنْهَا عَدْلٌ وَلَا تَنفَعُهَا شَفَاعَةٌ وَلَا هُمْ يُنصَرُونَ ‎﴿بقره ۱۲۳﴾
ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻱ ﭘﺮﻭﺍ ﻛﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﻪ ﻛﺴﻲ ﺍﺯ ﻛﺴﻲ ﻋﺬﺍﺑﻲ ﺭﺍ ﺩﻓﻊ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ، ﻭ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻛﺴﻲ ﻓﺪﻳﻪ ﻭ ﻋﻮﺿﻲ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ، ﻭ ﻧﻪ ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﺷﻔﺎﻋﺘﻲ ﺳﻮﺩ ﺩﻫﺪ ، ﻭ ﻧﻪ ﻳﺎﺭﻱ ﻣی ﺷﻮﻧﺪ.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنفِقُوا مِمَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لَّا بَيْعٌ فِيهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَاعَةٌ ‎﴿بقره ۲۵۴﴾
ﺍﻱ ﺍﻫﻞ ﺍﻳﻤﺎﻥ ! ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﻭﺯﻱ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﺍﻧﻔﺎﻕ ﻛﻨﻴﺪ ، ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺭﻭﺯﻱ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺳﺘﺪﻱ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺩﻭﺳﺘﻲ ﻭ ﻧﻪ ﺷﻔﺎﻋﺘﻲ

لَيْسَ لَهُم مِّن دُونِهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ ﴿انعام ۵۱﴾
ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﻭ ﺷﻔﻴﻌﻲ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ

لَيْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيٌّ وَلَا شَفِيعٌ ﴿انعام ۷۰﴾
و او را جز خدا سرپرست و یاور و شفیعی نباشد

وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ مِنْ شُرَكائِهِمْ شُفَعاءُ وَ كانُوا بِشُرَكائِهِمْ كافِرينَ ‎﴿روم ۱۳﴾
و براى آنان شفيعانى از همتايانى كه [براى خدا] مى‌پنداشتند نخواهد بود و ‌‌‌‌نسبت به آن همتايان، كافر مى‌شوند.

ما لَکُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا شَفِیعٍ‎﴿سجده ۴﴾
هیچ سرپرست و شفاعت کننده اى براى شما جز او نیست

2️⃣آیات اثبات شفاعت

تایید شفاعت در قرآن کریم

مَنْ ذَا الَّذي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ‎﴿بقره ۲۵۵﴾
کیست که در نزد او، جز به فرمانش شفاعت کند؟!


ما مِنْ شَفيعٍ إِلاَّ مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ ﴿یونس ۳﴾
هيچ شفاعت‌كننده‌اى، بى‌اذن او نيست

لا يَمْلِكُونَ الشَّفاعَةَ إِلاَّ مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً﴿مریم ۸۷﴾‏
آنان هرگز مالك شفاعت نيستند؛ مگر كسى كه نزد خداوند رحمان، عهد و پيمانى گرفته است.

يَوْمَئِذٍ لاتَنْفَعُ الشَّفاعَةُ إِلّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَ رَضِيَ لَهُ قَوْلاً ﴿طه ۱۰۹﴾‏
در آن روز، شفاعت [هيچ‌كس] سودى نمى‌بخشد، جز كسى‌كه خداوند رحمان به او اجازه داده، و از گفتار او راضى است.

وَ لا يَشْفَعُونَ إِلاَّ لِمَنِ ارْتَضى وَ هُمْ مِنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ ﴿انبیاء ۲۸﴾‏
و آن‌ها‌‌ جز براى كسى ‌كه خدا راضى [به شفاعت براى او] است شفاعت نمى‌كنند و از ترس او بيمناكند.

وَ لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ عِنْدَهُ إِلاَّ لِمَنْ أَذِنَ لَهُ‎﴿سبا ۲۳﴾‏
شفاعت نزد او، جز براى كسى كه [خداوند] براى او اذن شفاعت داده، سودى ندارد

وَ لا يَمْلِكُ الَّذينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفاعَةَ إِلاَّ مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ ﴿زخرف ۸۶﴾‏
كسانى را كه غير از او مى‌خوانند اختيار شفاعت ندارند؛ مگر آن‌ها كه شهادت بحق داده‌اند و به خوبى آگاهند.

وَ كَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّماواتِ لا تُغْني شَفاعَتُهُمْ شَيْئاً إِلاَّ مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللهُ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَرْضى ﴿نجم ۲۶﴾‏
و چه بسيار فرشتگان آسمان‌ها كه شفاعت آن‌ها سودى نمى‌بخشد مگر پس از آنكه خدا براى هركس بخواهد و راضى باشد اجازه [شفاعت] دهد.

اما جواب:
غیر از کلی آیه و روایت که به اثبات شفاعت اشاره می کند، برخی علمای عامه نیز شفاعت را پذیرفتند.
و آیاتی که نفی شفاعت می کند اشاره به کسانی دارد که حق شفاعت ندارند مثل بت و سنگ و چوب و امام جائر و ...
و یا اینکه شفاعت را مستقل از الله جل جلاله می دانند.
از مجموع این سخنان معلوم می شود که شفاعت کردن در نزد خدا، در صورتی که مستلزم محذوری که متناسب با مقام کبریایی حق نباشد، اجمالاً صحیح و بی مانع است.
برخی اشخاص نیز به قدری کارنامه سیاه دارند که:
فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ ‎﴿مدثر ٤٨﴾‏
شفاعت شفاعت‌کنندگان به حال آنها سودی نمی‌بخشد.

و آیات نفی شفاعت در حقیقت خطاب به این گروه است.

#جزء1 #جزء3 #جزء7 #جزء11 #جزء16 #جزء17 #جزء18 #جزء21 #جزء22 #جزء25 #جزء27

✔️جهنم و بهشت جاودانه
❌جهنم و بهشت موقتی

بهشتی ها و جهنمی فقط در یک بازه و مدت کوتاهی در زندگی عمل انجام دادند پس چرا به صورت ابدی در جایگاه خویش قرار می گیرند؟

▪️[علل الشرائع] أَبِی عَنْ سَعْدٍ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ دَاوُدَ الشَّاذَکُونِیِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ یُونُسَ عَنْ أَبِی هَاشِمٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام عَنِ الْخُلُودِ فِی الْجَنَّةِ وَ النَّارِ فَقَالَ إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ النَّارِ فِی النَّارِ لِأَنَّ نِیَّاتِهِمْ کَانَتْ فِی الدُّنْیَا لَوْ خُلِّدُوا فِیهَا أَنْ یَعْصُوا اللَّهَ أَبَداً وَ إِنَّمَا خُلِّدَ أَهْلُ الْجَنَّةِ فِی الْجَنَّةِ لِأَنَّ نِیَّاتِهِمْ کَانَتْ فِی الدُّنْیَا لَوْ بَقُوا أَنْ یُطِیعُوا اللَّهَ أَبَداً مَا بَقُوا فَالنِّیَّاتُ تُخَلِّدُ هَؤُلَاءِ وَ هَؤُلَاءِ ثُمَّ تَلَا قَوْلَهُ تَعَالَی قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلی شاکِلَتِهِ قَالَ عَلَی نِیَّتِهِ [اسراء / ۸۴]. قَالَ:«عَلَى نِيَّتِهِ».

▪️ابی هاشم می‌گوید: از حضرت ابی عبد اللَّه علیه السّلام راجع به #خلود اهل بهشت در بهشت و جاودانی بودن اهل دوزخ در دوزخ پرسیدم ؟! حضرت فرمودند: اهل دوزخ به خاطر این در دوزخ مخلّد هستند که #نیتشان این بود که اگر برای همیشه در دنیا باشند عصیان و نافرمانی خداوند را بنمایند. و اهل بهشت به این جهت در بهشت جاودانی هستند که #نیتشان در دنیا این بود که اگر در آن باقی بمانند تا ابد اطاعت خداوند را نمایند. پس #نیت این دو گروه باعث #مخلد بودنشان در بهشت و دوزخ گردیده، سپس آن جناب فرموده خداوند تعالی را تلاوت فرمود: «قُلْ کُلٌّ یَعْمَلُ عَلی شاکِلَتِهِ» [ای پیامبر تو به خلق بگو که هر کس بر حسب ذات و طبیعت خود عملی انجام خواهد داد] بعد حضرت دنبال آیه فرمودند: یعنی بر حسب #نیت و #قصد خود.

📚 بحارالأنوار ٫ جلد 8 ٫ صفحه 346

➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
▫️تَذَاكَرُوا وَ تَلاَقَوْا وَ تَحَدَّثُوا
فَإِنَّ اَلْحَدِيثَ 👈 جِلاَءٌ لِلْقُلُوبِ 👉
➡️ @eteghdate
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖


#جزء1 #جزء2 #جزء3 #جزء4 #جزء5 #جزء6 #جزء7 #جزء8 #جزء9 #جزء10 #جزء11 #جزء12 #جزء13 #جزء14 #جزء15 #جزء16 #جزء17 #جزء18 #جزء19 #جزء20 #جزء21 #جزء22 #جزء23 #جزء24 #جزء25 #جزء26 #جزء27 #جزء28 #جزء29 #جزء30

پرداخت خمس طبق آیه قرآن در کلام مرحوم علی بن ابراهیم قمی

تفسیر القمی لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّی تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ أَیْ لَنْ تَنَالُوا الثَّوَابَ حَتَّی تَرُدُّوا عَلَی آلِ مُحَمَّدٍ حَقَّهُمْ مِنَ الْأَنْفَالِ وَ الْخُمُسِ وَ الْفَیْ ءِ

🔸تفسیر قمی: «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّی تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ» - . آل عمران / 92 - ،{هرگز به نیکوکاری نخواهید رسید تا از آنچه دوست دارید انفاق کنید.} یعنی به ثواب نخواهید رسید مگر اینکه حق آل محمّد (صلی الله علیه و آله) را که عبارت است از انفال و #خمس و غنیمت، رد کنید.

تفسير القمي جلد 1 صفحه 107
بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار جلد 24 باب 64 ما نزل ما فی صلتهم و أداء حقوقهم علیهم السلام حدیث 3

🔴 فقداء چـــــه کسانی هستند؟

أَيْنَ مَا تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ‎﴿بقره ١٤٨﴾‏
هر كجا كه باشيد، خداوند همگى شما را مى آورد؛ در حقيقت، خدا بر همه چيز تواناست.

🌕 آقا امام سجاد علیه السلام فرمودند:

«الفُقَدَاءُ قَوْمٌ یُفْقَدُونَ مِنْ فُرُشِهِمْ فَیُصْبِحُونَ بِمَکَّهًَْ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ أَیْنَ ما تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللهُ جَمِیعاً وَ هُمْ أَصْحَابُ الْقَائِم»

«منظور از «فقداء» گروهی هستند که از بسترهایشان غیب می‌شوند و صبح در مکه خواهند بود؛ و این همان قول خدای عزّوجلّ است: «أَیْنَ ما تَکُونُوا یَأْتِ بِکُمُ اللهُ جَمِیعاً»: هر كجا كه باشيد، خداوند همگى شما را مى آورد؛ و آنان یاران قائم (عجل الله فرجه) هستند.»

📗تفسیر اهل‌بیت علیهم‌السلام ج۱،ص۷۲۸
📗بحارالأنوار، ج۵۲، ص۳۶۸
📗الغیبهًْ (للنعمانی)، ص۳۱۳
@Ajayebezohoor
@Ajayebezohoor

#جزء2

نماز خواندن بر دو قبله نشانه پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله در کتب آسمانی پیشین

قَدْ نَرَىٰ تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمَاءِ ۖ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا ۚ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَحَيْثُ مَا كُنتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ ۗ وَإِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّهِمْ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا يَعْمَلُونَ ‎﴿بقره ١٤٤﴾‏
ما [به هر سو] گردانیدنِ رویت در آسمان را نیک می‌بینیم. پس [باش تا] تو را به قبله‌ای که بدان خشنود شوی برگردانیم؛ پس روی خود را به سوی مسجدالحرام کن؛ و هر جا بودید، روی خود را به سوی آن بگردانید. در حقیقت، اهل کتاب نیک می‌دانند که این [تغییر قبله‌] از جانب پروردگارشان [بجا و] درست است؛ و خدا از آنچه می‌کنند غافل نیست.


وَ إِنَّ الَّذِینَ أُوتُوا الْكِتابَ أی علماء الیهود و النصاری لَیَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ أی تحویل القبلة حق مأمور به و إنما علموا ذلك لأنه كان فی بشارة الأنبیاء لهم أنه یكون نبی من صفاته كذا و كذا و كان فی صفاته أن یصلی إلی القبلتین

🔸«وَ إِنَّ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتابَ» منظور علماء یهود و نصاری می­باشد. «لَیَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ»
می­دانند که رو گرداندن قبله به سوی کعبه درست است و فرمان خداوند نسبت به آن صادر گردیده است.
علماء اهل کتاب صحّت این موضوع را از بشارتی که مربوط به پیامبران بود دانسته بودند زیرا در آن بشارات خبر داده شده که پیامبری دارای اوصاف چنین و چنان است ظهور خواهد کرد و از جمله آن اوصاف این است که به دو قبله نماز خواهد خواند.

مجمع البيان في تفسير القرآن - ط دار المعرفة (طبرسی) جلد 1 صفحه 420
بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار جلد 19 صفحه 198

#جزء2

در #نماز نگاهت به موضع سجده ات باشد نه به این طرف و آن طرف

وَ مِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ حَيْثُ ما كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَيْكُمْ حُجَّةٌ إِلاَّ الَّذينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْني وَ لِأُتِمَّ نِعْمَتي عَلَيْكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ ‎﴿بقره ۱۵۰﴾
و از هر سو خارج شدى، روى خود را به جانب مسجدالحرام كن. و هر‌جا بوديد، روى خود را به‌سوى آن كنيد؛ ‌تا مردم، دليلى بر ضدّ شما نداشته‌باشند؛ ‌مگر آنها كه ستمكار [و لجوج] هستند. از آنها نترسيد؛ ‌و از من بترسيد! و [بدانيد اين تغيير قبله، به‌خاطر آن بود كه] نعمت خود را بر شما تمام كنم، شايد هدايت شويد.

1️⃣مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ:عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ،عَنْ أَبِيهِ،عَنْ حَمَّادٍ،عَنْ حَرِيزٍ،عَنْ زُرَارَةَ،عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ)،قَالَ: «إِذَا اسْتَقْبَلْتَ الْقِبْلَةَ بِوَجْهِكَ فَلاَ تَقْلِبْ وَجْهَكَ عَنِ الْقِبْلَةِ فَتَفْسُدَ صَلاَتُكَ،فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ لِنَبِيِّهِ(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)فِي الْفَرِيضَةِ: فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرٰامِ وَ حَيْثُ مٰا كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ وَ اخْشَعْ بِبَصَرِكَ وَ لاَ تَرْفَعْهُ إِلَى السَّمَاءِ،وَ لْيَكُنْ حِذَاءَ وَجْهِكَ فِي مَوْضِعِ سُجُودِكَ».

🔸زراره گوید امام باقر (صلوات الله علیه) فرمود: هرگاه روی خود را به سوی قبله کردی، از آن روی مگردان که این کار، نمازت را تباه می سازد، همانا خداوند عزّ و جلّ دربارۀ نماز واجب به پیامبر خود (صلّی اللّه علیه و آله) فرمود:«ای پیامبر! به هنگام نماز روی خود را به جانب مسجد الحرام بگردان و شما - ای امت محمّد!- هرجا که هستید روی خویش را بدان جانب کنید» و چشم خود را فروانداز و آن را به جانب آسمان بلند مکن و باید نگاهت به پیش رویت و به جایگاه سجودت باشد.

2️⃣الْعَيَّاشِيُّ:عَنْ حَرِيزٍ،قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ): «اسْتَقْبِلِ الْقِبْلَةَ بِوَجْهِكَ وَ لاَ تُقَلِّبْ وَجْهَكَ عَنِ [1]الْقِبْلَةِ فَتَفْسُدَ صَلاَتُكَ،فَإِنَّ اللَّهَ يَقُولُ لِنَبِيِّهِ(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)فِي الْفَرِيضَةِ: فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرٰامِ وَ حَيْثُ مٰا كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ ».

🔸امام باقر صلوات الله علیه: روی خود را به سمت قبله کن و رویت از قبله بر مگردان که نمازت فاسد شود. زیرا خداوند عز و جل درباره نماز واجب به پیامبرش (صلی الله علیه و آله) می فرماید: «ای پیامبر! به هنگام نماز روی خود را به جانب مسجد الحرام بگردان و شما - ای امت محمّد!- هرجا که هستید روی خویش را بدان جانب کنید»

تفسیر البرهان جلد 1 صفحه 346

#جزء2

آمرزش گناهان پاداش صبر بر مصیبت و کلمه استرجاع بعد از فوت و یاد اموات

الَّذينَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصيبَةٌ قالُوا إِنَّا لِلهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ ‎﴿بقره ۱۵۶﴾
[همان] كسانى كه هر‌گاه مصيبتى به ايشان مى‌رسد، مى‌گويند: «ما از آنِ خداييم؛ ‌و به سوى او باز مى گرديم».

عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ صلوات الله علیه قَالَ: مَا مِنْ عَبْدٍ يُصَابُ بِمُصِيبَةٍ فَيَسْتَرْجِعُ عِنْدَ ذِكْرِهِ الْمُصِيبَةَ وَ يَصْبِرُ حِينَ تَفْجَأُهُ إِلَّا غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ كُلَّمَا ذَكَرَ مُصِيبَتَهُ فَاسْتَرْجَعَ عِنْدَ ذِكْرِ الْمُصِيبَةِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ كُلَّ ذَنْبٍ اكْتَسَبَ فِيمَا بَيْنَهُمَا[3].

🔸امام باقر صلوات الله علیه: هر بنده ای که به مصیبتی دچار شود و به هنگام یادآوری مصیبت ، کلمه استرجاع بر زبان جاری کند (بگوید: " إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَیْهِ رٰاجِعُونَ " ) و در وقتی که گرفتاری به او روی می آورد، صبر کند، خداوند همۀ گناهان گذشته او را بیامرزد، و هرگاه در آینده مصیبت خود را به یاد آورد و در آن هنگام بگوید: " إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَیْهِ رٰاجِعُونَ " خداوند هر گناهی را که در فاصله میان آن دو (استرجاع پیشین تا این استرجاع) مرتکب شده، می آمرزد.

الكافي- ط الاسلامية جلد 3 صفحه 224

#جزء2

منظور از أَشَدُّ حُبًّا لِلهِ ، آل محمد صلی الله علیه و آله هستند.

وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللهِ أَنْداداً يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللهِ وَ الَّذينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلهِ وَ لَوْ يَرَى الَّذينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلهِ جَميعاً وَ أَنَّ أللهَ شَديدُ الْعَذابِ ‎﴿بقره ۱۶۵﴾
بعضى از مردم، غير از خداوند همتايانى [براى پرستش] انتخاب مى‌كنند؛ ‌و آنها را همچون خدا دوست دارند. امّا كسانى كه ايمان آورده اند، محبّتشان به خدا، شديدتر است. و كسانى كه ستم كردند، [و معبودى غير خدا برگزيدند،] هرگاه عذاب الهى را مشاهده كنند، خواهند دانست كه تمامِ قدرت، از آنِ خداست؛ و خداوند، سخت كيفر است.

عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ وَ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ) ،فِي قَوْلِ اللَّهِ: وَ مِنَ النّٰاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللّٰهِ أَنْدٰاداً يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللّٰهِ وَ الَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلّٰهِ قَالاَ:«هُمْ آلُ مُحَمَّدٍ(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)».

🔸از امام باقر و امام صادق صلوات الله علیهما درباره کلام خداوند: بعضى از مردم، غير از خداوند همتايانى [براى پرستش] انتخاب مى كنند؛ ‌و آنها را همچون خدا دوست دارند. امّا كسانى كه ايمان آورده اند، محبّتشان به خدا، شديدتر است. (بقره 165) نقل شده فرمودند:
آنها خاندان محمد (صلی الله علیه و آله) هستند.

تفسیر البرهان جلد 1 صفحه 369

#جزء2

مسافرت در ماه رمضان

مسأله ۱۷۲۳ ـ مسافرت در ماه رمضان اشكال ندارد ، ولى مكروه است ، هر چند براى فرار از روزه نباشد ، مگر اين كه سفر به جهت ضرورتى باشد ، و يا ـ به مقتضاى بعضى از روايات ـ براى حجّ يا عمره باشد.

-پیکار با پدران و پسران به خاطر دین الهی
-جدایی از همسر و اولاد برای یاری معصوم

#الحب_فی_الله #البغض_فی_الله
﴿1﴾ اللَّهُمَّ وَ أَتْبَاعُ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقُوهُمْ ...
﴿2﴾عَلَى جَمِيعِهِمُ السَّلَامُ ، فَاذْكُرْهُمْ مِنْكَ بِمَغْفِرَةٍ وَ رِضْوَانٍ .
(1) خدایا! پیروان رسولان و ایمان آورندگانشان ...
(2)بر همۀ آنان سلام باد! خدایا! آنان را از سوی خود، به آمرزش و خشنودی یاد کن.


﴿3﴾ أَللَّهُمَّ وَ أَصْحَابُ مُحَمَّدٍ خَاصَّةً الَّذِينَ احسنوا الصَّحَابَةَ وَ الَّذِينَ أَبْلَوُا الْبَلَاءَ الْحَسَنَ فِي نَصْرِهِ ، وَ كَانَفُوهُ ، وَ أَسْرَعُوا إِلَى وِفَادَتِهِ ، وَ سَابَقُوا إِلَى دَعْوَتِهِ ، وَ اسْتَجَابُوا لَهُ حَيْثُ أَسْمَعَهُمْ حُجَّةَ رِسَالَاتِهِ .
(3) خدایا! و به ‌ویژه اصحاب محمّد (صلی الله علیه و آله) را، آنان که شرط هم‌نشینی با او را به خوبی پاس داشتند و کسانی که در یاری دادن به حضرتش، امتحان دادند، امتحانی نیکو؛ و او را در تمام پیش‌آمدها کمک کردند و به ایمان آوردنش شتافتند و برای شنیدن دعوتش، بر یکدیگر پیشی جستند و هنگامی‌که دلیل پیام‌هایش را، به گوش آنان رساند، او را اجابت کردند و آیینش را پذیرفتند

﴿4﴾ وَ فَارَقُوا الْأَزْوَاجَ وَ الْأَوْلَادَ فِي إِظْهَارِ كَلِمَتِهِ ، وَ قَاتَلُوا الآْبَاءَ وَ الْأَبْنَاءَ فِي تَثْبِيتِ نُبُوَّتِهِ ، وَ انْتَصَرُوا بِهِ .
(4) و در راه آشکار کردن دینش، از همسران و فرزندان جدا شدند و برای پابرجا شدن نبوّتش، با پدران و فرزندان خود جنگیدند؛ و به خاطر وجود او، در آن جنگ‌ها پیروز شدند.

صحیفه سجادیه دعای 4 وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الصَّلَاةِ عَلَي أَتْبَاعِ الرُّسُلِ وَ مُصَدِّقِيهِمْ

کل فکر و ذهن خویش را خرج خانواده نکنید

وای از زن و فرزندی که مانع رسیدن به امام زمانمان می شوند

امتیاز و اختصاص این امت بر امتهای قبل در وجوب روزه ماه مبارک رمضان

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ ﴿١٨٣﴾ أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ ﴿بقره ١٨٤﴾
روزه بر شما مقرر شده است، همان گونه كه بر كسانى كه پيش از شما [بودند] مقرر شده بود، باشد كه پرهيزگارى كنيد. (۱۸۳) [روزه در] روزهاى معدودى [بر شما مقرر شده است‌].﴿١٨٤﴾

1844- وَ رَوَى سُلَيْمَانُ بْنُ دَاوُدَ الْمِنْقَرِيُّ عَنْ حَفْصِ بْنِ غِيَاثٍ النَّخَعِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَقُولُ‏" إِنَّ شَهْرَ رَمَضَانَ لَمْ يَفْرِضِ اللَّهُ صِيَامَهُ عَلَى أَحَدٍ مِنَ الْأُمَمِ قَبْلَنَا. فَقُلْتُ لَهُ فَقَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ‏ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ‏. قَالَ (صلوات الله علیه) إِنَّمَا فَرَضَ اللَّهُ صِيَامَ شَهْرِ رَمَضَانَ عَلَى الْأَنْبِيَاءِ دُونَ الْأُمَمِ فَفَضَّلَ بِهِ هَذِهِ الْأُمَّةَ وَ جَعَلَ صِيَامَهُ فَرْضاً عَلَى رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلَى أُمَّتِهِ.

🔸1844- و سليمان بن داود منقرى از حفص بن غياث‏ نخعى‏ روايت كرده است، كه گفت: از امام صادق (صلوات الله علیه) شنيدم كه مى‏فرمود: خدا روزه ماه رمضان را بر هيچ يك از امّتهاى پيش از ما واجب نساخته است، گفتم: پس قول خداى عزّ و جلّ كه فرمود: «ايا اى كسانى كه ايمان آورده ايد، روزه داشتن بر شما واجب شده است، همان طور كه بر کسانی پيش از شما واجب شده بود» چگونه توجيه مى‏شود؟ امام (صلوات الله علیه) فرمود: همانا كه خدا روزه ماه رمضان را بر پيامبران واجب كرده بود، نه بر امّتها، ولى اين امت را به وسيله آن برترى بخشيد، و روزه داشتن آن را هم بر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) واجب‏ ساخت و هم بر امّتش.

من لا يحضره الفقيه جلد 2 صفحه 99 کتاب الصوم باب فضل شهر رمضان وثواب صیامه

#جزء2

گرچه دخول از پشت جایز است ولی بهتر است مردها ، خانم ها را با این کار اذیت نکنند

نِساؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَ قَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ وَ اتَّقُوا أللهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ مُلاقُوهُ وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنينَ ‎﴿بقره ۲۲۳﴾
زنان شما، محل بذرافشانى شما هستند؛ ‌پس هر زمان که بخواهید، مى توانید با آنها آمیزش کنید. و [با پرورش فرزندان صالح، اثر نیکى] براى خود، از پیش بفرستید. و از [مخالفت فرمان] خدا بپرهیزید و بدانید او را ملاقات خواهید کرد. و به مؤمنین، بشارت ده.

عَنِ الْفَتْحِ بْنِ يَزِيدَ الْجُرْجَانِيِّ،قَالَ: كَتَبْتُ إِلَى الرِّضَا(عَلَيْهِ السَّلاَمُ)فِي مِثْلِهِ،فَوَرَدَ الْجَوَابُ:«سَأَلْتَ عَمَّنْ أَتَى جَارِيَتَهُ فِي دُبُرِهَا،وَ الْمَرْأَةُ لُعْبَةُ الرَّجُلِ فَلاَ تُؤْذَى،وَ هِيَ حَرْثٌ كَمَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَى».

🔸فتح بن یزید جُرجانی گفت: در چنین موردی به امام رضا (صلوات الله علیه) نامه نوشتم؛ پاسخ ایشان اینگونه آمد: در مورد کسی سؤال کردی که از دُبُر (پشت، راه مقعد) با کنیز خود نزدیکی می کند، در حالی که زن بازیچه مرد است که نباید آزارش دهد، و همانطور که خداوند متعال فرمود، او مزرعه (زمین کشاورزی و محل بذرپاشی) است.

تفسير العيّاشي جلد 1 صفحه 111
تفسیر البرهان جلد 1 صفحه 466
بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار جلد 101 صفحه 29

جایز بودن دخول از پشت طبق قرآن کریم

دخول از پشت کراهت شدید دارد

زنان شما زمینِ کشاورزی شما هستند

#جزء2