بی احترامی حضرت محمد صلی الله علیه و آله به مقدسات مشرکین و منهدم کردن بت ها در جریان فتح مکه

🔻 ابْنُ شَهْرَ آشُوبٍ:ذَكَرَ أَبُو بَكْرٍ الشِّيرَازِيُّ فِي(نُزُولِ الْقُرْآنِ فِي شَأْنِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ)):عَنْ قَتَادَةَ،عَنِ ابْنِ الْمُسَيَّبِ،عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ،قَالَ:قَالَ لِي جَابِرُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ: دَخَلْنَا مَعَ النَّبِيِّ(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)مَكَّةَ،وَ فِي الْبَيْتِ وَ حَوْلَهُ ثَلاَثُمِائَةٍ وَ سِتُّونَ صَنَماً،فَأَمَرَ بِهَا رَسُولُ اللَّهِ(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)،فَأَلْقَيْتُ كُلَّهَا عَلَى وُجُوهِهَا،وَ كَانَ عَلَى الْبَيْتِ صَنَمٌ طَوِيلٌ يُقَالُ لَهُ هُبَلُ فَنَظَرَ النَّبِيُّ(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)إِلَى عَلِيٍّ(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)،وَ قَالَ لَهُ:«يَا عَلِيُّ،تَرْكَبُ عَلَيَّ أَوْ أَرْكَبُ عَلَيْكَ لِأُلْقِيَ هُبَلَ عَنْ ظَهْرِ الْكَعْبَةِ؟قَالَ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ):«يَا رَسُولَ اللَّهِ،بَلْ تَرْكَبُنِي».‌قَالَ(عَلَيْهِ السَّلاَمُ):«فَلَمَّا جَلَسَ عَلَى ظَهْرِي لَمْ أَسْتَطِعْ حَمْلَهُ لِثِقَلِ الرِّسَالَةِ،فَقُلْتُ:يَا رَسُولَ اللَّهِ بَلْ أَرْكَبُكَ، فَضَحِكَ وَ نَزَلَ وَ طَأْطَأَ ظَهْرَهُ وَ اسْتَوَيْتُ عَلَيْهِ،فَوَ الَّذِي فَلَقَ الْحَبَّ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ لَوْ أَرَدْتُ أَنْ أُمْسِكَ السَّمَاءَ لَمَسَكْتُهَا [لَأَمْسَكْتُهَا] بِيَدِي،فَأَلْقَيْتُ هُبَلُ عَنْ ظَهْرِ الْكَعْبَةِ،فَأَنْزَلَ اللَّهُ: وَ قُلْ جٰاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْبٰاطِلُ ».اَلْآيَةَ.

♦️ابوبکر شیرازی در کتاب «نزول القرآن فی­ شأن امیرالمؤمنین علیه السّلام» آورده: قتاده از ابن مسیّب از ابوهریره روایت کرده که جابر بن عبدالله به من گفت: به همراه پیامبر (صَلی الله علیهِ و آله) وارد مکّه شدیم در حالی که درون بیت (کعبه) و اطراف آن 360 بت وجود داشت، پس رسول خدا (صَلی الله علیهِ و آله) امر فرمود همه آن بت­ها را بر زمین بکوبند، پس همه با رو بر زمین افتادند. و درون کعبه بتی بلند به نام «هُبَل» وجود داشت، پیامبر (صَلی الله علیهِ و آله) نگاهی به علی (علیه السّلام) افکنده و به او فرمود: علی، سوار پشت من می­شوی یا سوار پشت تو بشوم تا هبل را از پشت کعبه بر زمین افکنم؟ عرض کردم: یا رسول الله، شما بر پشت من سوار شوید. فرمود: هنگامی که بر پشت من سوار شد، به دلیل سنگینی بار رسالت نتوانستم او را حمل کنم. لذا عرض کردم: یا رسول الله، من سوار پشت شما می­شوم! پس پیامبر (صَلی الله علیهِ و آله) خنده ای فرمود و پایین آمده و کمر مبارک خود را خم نمود و من بر پشت آن حضرت نشستم، پس قسم به کسی که دانه را شکافت و آدمیان را آفرید، اگر می خواستم آسمان را با دست خود بگیرم، این کار را می کردم، سپس هبل را از پشت کعبه بر زمین افکندم، آنگاه خداوند نازل فرمود: «وَ قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَ زَهَقَ الْبَاطِل» اسراء/ 81
و بگو: «حق آمد و باطل نابود شد»

تفسیر البرهان/ج3/ص578

لابد نعوذ بالله زبانم لال خاک بر دهانم حضرت محمد صلی الله علیه و آله بی بصیرت بوده و آیه 108 سوره انعام را بلد نبوده

وَ لَا تَسُبُّوا الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَيَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ
و (شما مؤمنان) به آنچه مشرکان غیر از خدا می‌ خوانند دشنام ندهید تا مبادا آنها از روی ظلم و جهالت خدا را دشنام دهند.

🔻نه خیر، بلکه هر سخن جایی دارد؛ زمانی دارد و باید تمام اینها سنجیده شود؛ اما منکرین برائت به هر بهانه ای می خواهند ریشه بغض اعداء الله را بزنند و محبت دشمنان دین را با لطایف الحیل، کم و بیش داخل قلوب مردم کنند

#جزء15 #جزء7

لعن علنی و بی احترامی قرآن کریم بر یک فرد گمراه

تَبَّتْ يَدٰا أَبِي لَهَبٍ وَ تَبَّ
بریده باد هر دو دست ابو لهب(و مرگ بر او باد)!
المسد - آیه 1

🔻پس از این لعن علنی همسر ابولهب لعنة الله علیهما قشقرق به پاک کرده بود و میگفت نباید به ما بی احترامی میشد

#جزء30

بی احترامی انبیاء و اولیاء بی بصیرت به مقدسات مشرکین!!!!!

🔻حضرت محمد صلی الله علیه و آله در زمانی مناسب تمام بت ها و مقدسات مشرکین را منهدم کرد

🔻حضرت ابراهیم علیه السلام نیز بت های مشرکین را خرد کرد

تمام انبیاء و اولیاء آمدند تا با نمادهای شرک و خدایان دروغین بجنگند و آنها را ابطال کنند؛ خدایانی که برای مشرکین بسیار مقدس و محترم بود...

و امام زمان علیه السلام نیز می آید تا جبت و طاغوت که معبود عمری ها هستند را ابطال کند

چه کسانی آن روز ناراحت می شوند و حتی با حضرت می جنگند؟

1-عمری هایی که جبت و طاغوت معبودشان است
2-همان هایی که امروز می گویند به معبودهای باطل و خدایان دروغین #احترام بگذارید

#آیات_لعن (7)

إِنَّ اَلَّذِينَ يَرْمُونَ اَلْمُحْصَنٰاتِ اَلْغٰافِلاٰتِ اَلْمُؤْمِنٰاتِ لُعِنُوا فِي اَلدُّنْيٰا وَ اَلْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذٰابٌ عَظِيمٌ
کسانی که زنان پاکدامن و بی خبر(از هر گونه آلودگی) و مؤمن را متهم می سازند، در دنیا و آخرت از رحمت الهی بدورند و عذاب بزرگی برای آنهاست.
النور - آیه 23

فعلا کاری به این موضوع نداریم که چه کسی و چه تفکری لعنت شده؛ فقط به صورت اجمالی و کلی بررسی می کنیم که لعن و بغض و برائت مورد تایید خداوند عز و جل است و بارها در قرآن کریم این مطلب آمده

لعن پیامبر صلی الله علیه و آله بر فلان و فلان در نماز از صحیح ترین کتب عامه یعنی #صحیح_بخاری 😊

🔻حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ عَبْدِ اللَّهِ السُّلَمِيُّ، أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ، أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ، عَنِ الزُّهْرِيِّ، حَدَّثَنِي سَالِمٌ، عَنْ أَبِيهِ، أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ الرُّكُوعِ مِنَ الرَّكْعَةِ الآخِرَةِ مِنَ الفَجْرِ يَقُولُ: «اللَّهُمَّ العَنْ فُلاَنًا وَفُلاَنًا وَفُلاَنًا» بَعْدَ مَا يَقُولُ «§سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ، رَبَّنَا وَلَكَ الحَمْدُ» فَأَنْزَلَ اللَّهُ: {لَيْسَ لَكَ مِنَ الأَمْرِ شَيْءٌ} [آل عمران: 128]- إِلَى قَوْلِهِ - {فَإِنَّهُمْ ظَالِمُونَ} [آل عمران: 128]

صحيح البخاري/ج5/ص99

🔻حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ، أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ، أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ، عَنِ الزُّهْرِيِّ، عَنْ سَالِمٍ، عَنِ ابْنِ عُمَرَ، أَنَّهُ سَمِعَ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، يَقُولُ فِي صَلاَةِ الفَجْرِ وَرَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ الرُّكُوعِ قَالَ: «§اللَّهُمَّ رَبَّنَا، وَلَكَ الحَمْدُ فِي الأَخِيرَةِ»، ثُمَّ قَالَ: «اللَّهُمَّ العَنْ فُلاَنًا وَفُلاَنًا»، فَأَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ: {لَيْسَ لَكَ مِنَ الأَمْرِ شَيْءٌ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ أَوْ يُعَذِّبَهُمْ فَإِنَّهُمْ ظَالِمُونَ} [آل عمران: 128]

صحيح البخاري/ج9/ص106

🔻حَدَّثَنَا حِبَّانُ بْنُ مُوسَى، أَخْبَرَنَا عَبْدُ اللَّهِ، أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ، عَنِ الزُّهْرِيِّ، قَالَ: حَدَّثَنِي سَالِمٌ، عَنْ أَبِيهِ، أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِذَا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ الرُّكُوعِ فِي الرَّكْعَةِ الآخِرَةِ مِنَ الفَجْرِ، يَقُولُ: «§اللَّهُمَّ العَنْ فُلاَنًا وَفُلاَنًا وَفُلاَنًا، بَعْدَ مَا يَقُولُ سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ، رَبَّنَا وَلَكَ الحَمْدُ»، فَأَنْزَلَ اللَّهُ: {لَيْسَ لَكَ مِنَ الأَمْرِ شَيْءٌ} [آل عمران: 128] إِلَى قَوْلِهِ {فَإِنَّهُمْ ظَالِمُونَ} [آل عمران: 128] رَوَاهُ إِسْحَاقُ بْنُ رَاشِدٍ، عَنِ الزُّهْرِيِّ

صحيح البخاري/ج6/ص38

در روایاتِ عمریِ فوق آمده که حضرت محمد صلی الله علیه و آله در نماز بعد از رکوع ، موقع قیام می فرمود: اللَّهُمَّ العَنْ فُلاَنًا وَ فُلاَنًا

#جزء4

یهودی بدتر است یا عمری؟ (3)

نظر علمای بزرگ شیعه

الشيخ مرتضى الأنصاري: ان الناصب شر من اليهود والنصارى

🔻شیخ مرتضی انصاری: ناصبی از یهودی و نصرانی بدتر است.

كتاب الطهارة - ط.ق/ج2/ص357

لعن رسول الله صلی الله علیه و آله بر فلان و فلان در منابع عمری

🔻حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرِ بْنِ سُفْيَانَ الرَّقِّيُّ، ثنا عَمْرُو بْنُ قُسْطٍ، ثنا عُبَيْدُ اللهِ بْنُ عَمْرٍو عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ رَاشِدٍ عَنِ الزُّهْرِيِّ عَنْ سَالِمٍ عَنْ أَبِيهِ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ يَقُولُ: سَمِعَ اللهُ لِمَنْ حَمِدَهُ رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ ثُمَّ يَقُولُ قَبْلَ أَنْ يَسْجُدَ: «اللهُمَّ الْعَنْ فُلَانًا وَفُلَانًا ثُمَّ يُكَبِّرُ وَيَسْجُدُ حَتَّى أَنْزَلَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ: {لَيْسَ لَكَ مِنَ الْأَمْرِ شَيْءٌ} [آل عمران: 128]

المعجم الكبير/الطبراني/ج۱۲/ص۲۸۰.

#جزء4

پایه های صیغه چیست؟

🔻«عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (صلوات الله علیه) قَالَ لَا تَكُونُ مُتْعَةٌ إِلَّا بِأَمْرَيْنِ أَجَلٍ مُسَمًّى وَ أَجْرٍ مُسَمًّى‌»

♦️حضرت امام صادق صلوات الله علیه می فرماید: متعه (صیغه) محقق نمی شود مگر با دو چیز ، مدت معین و مهریه مشخص شده

الكافي/ج5/ص455/بَابُ شُرُوطِ الْمُتْعَةِ/ح1

#ازدواج_موقت_سنت_الهی_است

تفرقه افکنی نکنید

أَقِيمُوا الدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ (شوری / 13)
دين را برپا داريد و در آن تفرقه اندازى مكنيد.

🔻خوب است لحظه ای از تعاریف مردمان رها شویم و ببینیم به چه کارهایی در #دین تفرقه می گویند؟
#تفرقه و #وحدت حقیقتی را بشناسیم

فَحَدَّثَنِي أَبِي عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (صلوات الله علیه) فِي قَوْلِ اللَّهِ: أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ‏ قَالَ الْإِمَامُ وَ لا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ‏
كِنَايَةٌ عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ (صلوات الله علیه)

♦️امام صادق صلوات الله علیه در مورد کلام خداوند که فرمود: دین را به پا دارید‌ می فرماید به پا داشتن دین یعنی امام در دین تفرقه اندازی نکنید می فرماید تفرقه نیندازید در اینجا کنایه از امیرالمومنین (صلوات الله علیه) است.

تفسير القمي/ج‏2/ص273
تفسير الصافي/ج‏4/ص368
البرهان في تفسير القرآن/ج‏4/ص812
بحار الأنوار (ط - بيروت)/ج‏36/ص84
تفسير نور الثقلين/ج‏4/ص567

پس طبق اسلام و معارف اهل بیت، تفرقه افکنی کردن یعنی تضعیف #ولایت امیرالمومنین صلوات الله و سلامه علیه
اینکه خداوند در قرآن کریم می فرماید تفرقه افکنی نکنید یعنی از حول شمع ولایت امیرالمومنین صلوات الله علیه متفرق نشوید و فقط به او رجوع کنید و متمسک شوید.

#جزء25

روزه فردا 17 ماه ربیع الاول فراموش نشود❗️

🔻وَ يَوْمُ مَوْلِدِهِ وَ هُوَ السَّابِعَ عَشَرَ مِنْ شَهْرِ رَبِيعٍ الْأَوَّلِ

به نیت تعجیل فرج ان شاءالله

صفات محمدی (1)

لَّقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّـهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ ﴿سورة الأحزاب ٢١﴾
قطعاً براى شما در [اقتدا به‌] رسول خدا سرمشقى نيكوست

🔻أمَّا آدَابُهُ فَقَدْ جَمَعَهَا بَعْضُ الْعُلَمَاءِ وَ الْتَقَطَهَا مِنَ الْأَخْبَارِ كَانَ النَّبِيُّ (صلی الله علیه و آله) أَحْكَمَ النَّاسِ وَ أَحْلَمَهُمْ وَ أَشْجَعَهُمْ وَ أَعْدَلَهُمْ وَ أَعْطَفَهُمْ لَمْ تَمَسَّ يَدُهُ يَدَ امْرَأَةٍ لَا تَحِلُّ وَ أَسْخَى النَّاسِ لَا يَثْبُتُ عِنْدَهُ دِينَارٌ وَ لَا دِرْهَمٌ فَإِنْ فَضَلَ وَ لَمْ يَجِدْ مَنْ يُعْطِيهِ وَ يُجِنَّهُ اللَّيْلُ لَمْ يَأْو إِلَى مَنْزِلِهِ حَتَّى يَتَبَرَّأَ مِنْهُ إِلَى مَنْ يَحْتَاجُ إِلَيْهِ لَا يَأْخُذُ مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ إِلَّا قُوتَ عَامِهِ فَقَطْ مِنْ يَسِيرِ مَا يَجِدُ مِنَ التَّمْرِ وَ الشَّعِيرِ وَ يَضَعُ سَائِرَ ذَلِكَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لَا يَسْأَلُ شَيْئاً إِلَّا أَعْطَاهُ ثُمَّ يَعُودُ إِلَى قُوتِ عَامِهِ فَيُؤْثِرُ مِنْهُ حَتَّى رُبَّمَا احْتَاجَ قَبْلَ انْقِضَاءِ الْعَامِ إِنْ لَمْ يَأْتِهِ شَيْ‏ءٌ وَ كَانَ يَجْلِسُ عَلَى الْأَرْضِ وَ يَنَامُ عَلَيْهَا وَ يَأْكُلُ عَلَيْهَا وَ كَانَ يَخْصِفُ النَّعْلَ وَ يَرْقَعُ الثَّوْبَ وَ يَفْتَحُ الْبَابَ وَ يَحْلُبُ الشَّاةَ وَ يَعْقِلُ الْبَعِيرَ فَيَحْلِبُهَا وَ يَطْحَنُ مَعَ الْخَادِمِ إِذَا أَعْيَا وَ يَضَعُ طَهُورَهُ بِاللَّيْلِ بِيَدِهِ وَ لَا يَتَقَدَّمُهُ مُطْرِقٌ وَ لَا يَجْلِسُ مُتَّكِئاً وَ يَخْدُمُ فِي مِهْنَةِ أَهْلِهِ وَ يَقْطَعُ اللَّحْمَ وَ إِذَا جَلَسَ عَلَى الطَّعَامِ جَلَسَ مُحَقَّراً وَ كَانَ يَلْطَعُ أَصَابِعَهُ وَ لَمْ يَتَجَشَّأْ قَطُّ وَ يُجِيبُ دَعْوَةَ الْحُرِّ وَ الْعَبْدِ وَ لَوْ عَلَى ذِرَاعٍ أَوْ كُرَاعٍ وَ يَقْبَلُ الْهَدِيَّةَ وَ لَوْ أَنَّهَا جُرْعَةُ لَبَنٍ وَ يَأْكُلُهَا وَ لَا يَأْكُلُ الصَّدَقَةَ وَ لَا يُثْبِتُ بَصَرَهُ فِي وَجْهِ أَحَدٍ يَغْضَبُ لِرَبِّهِ وَ لَا يَغْضَبُ لِنَفْسِهِ وَ كَانَ يُعَصِّبُ الْحَجَرَ عَلَى بَطْنِهِ مِنَ الْجُوعِ يَأْكُلُ مَا حَضَرَ وَ لَا يَرُدُّ مَا وَجَدَ لَا يَلْبَسُ ثَوْبَيْنِ يَلْبَسُ بُرْداً حِبَرَةً يَمَنِيَّةً وَ شَمْلَةَ جُبَّةٍ صُوفٍ وَ الْغَلِيظَ مِنْ الْقُطْنِ وَ الْكَتَّانِ وَ أَكْثَرُ ثِيَابِهِ الْبَيَاضُ وَ يَلْبَسُ الْعِمَامَةَ تَحْتَ الْعِمَامَةِ يَلْبَسُ الْقَمِيصَ مِنْ قِبَلِ مَيَامِنِهِ وَ كَانَ لَهُ ثَوْبٌ لِلْجُمُعَةِ خَاصَّةً...

♦️آداب پیامبر صلی الله علیه و آله را برخی از علما گرد آورده اند و آن­ها را از میان اخبار بر چیده اند. پیامبر صلی الله علیه و آله داورترین و بردبارترین و دلیرترین و عادل گرترین و مهربان ترین مردم بود و هیچ­گاه دستش به دست زن نامحرم نخورد و سخاوتمندترین مردم بود و هیچ دینار و درهمی نزدش بر جا نمی ماند، اگر مالی زیاد می آورد و کسی را نمی یافت تا آن را به او ببخشد اگر شب میشد به منزل باز نمی گشت تا آن را به نیازمندش ببخشد و از آن مبرّا شود، از آنچه خداوند نصیبش می ساخت فقط رزق یک سال را بر می داشت، آن هم از ساده ترین چیزی که می یافت همچون خرما و جو، مابقی را در راه خدا می­داد، هر چه از او خواسته می­شد می­بخشید باز سراغ رزق سالش بر می گشت و از آن نیز می بخشید آن­چنان که چه بسا پیش از پایان سال اگر چیزی به دست نمی آورد خود نیازمند می شد، روی زمین می نشست و روی زمین می خوابید و روی زمین غذا می خورد، نعلین خود را پینه می زد و جامه اش را وصله می­کرد و در خانه را می­گشود و میش می­دوشید و شتر را می­بست و شیرش را می­دوشید، وقتی خدمتکار خسته می­شد با او آرد می ساخت، ظرف طهارت خود را در شب به دست می­گرفت، بیش از همه سر به زیر بود و هنگام نشستن تکیه نمی­داد و در کارهای خانه کمک می­کردو گوشت را تکه می­کرد و چون بر سفره می­نشست حقیرانه می­نشست و انگشتان خود را پاک می­کرد و هرگز بادگلو نمی­زد و دعوت آزاد و برده را دور یا نزدیک می­پذیرفت و هدیه را هرچند جرعه ای شیر بود می پذیرفت و می­خورد اما صدقه را نه و چشم در روی کسی خیره نمی کرد؛ به خاطر پروردگارش خشمگین میشد اما به خاطر خودش نه و از فرط گرسنگی سنگ به شکم خود می بست، هر چه فراهم بود را می خورد و آنچه را به او می رسید رد نمی کرد، دو جامه بر تن نمیکرد یک ردای حبره یمانی و یک جبه پشمی و زمخت از پنبه و کتان می پوشید و بیشتر جامه هایش سفید بود و عمامه بر سر می گذاشت و پیراهن را از طرف راست می پوشید و جامه مخصوصی برای جمعه داشت...

مناقب آل أبي طالب عليهم السلام (لابن شهرآشوب)/ج‏1/ص145 و 146 و 147
بحار الأنوار (ط - بيروت)/ج‏16/ص226
منتهی الآمال
جلاء العیون

صفحه 1️⃣ از 3️⃣

صفات محمدی (2)

لَّقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّـهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ ﴿سورة الأحزاب ٢١﴾
قطعاً براى شما در [اقتدا به‌] رسول خدا سرمشقى نيكوست

🔻...وَ كَانَ إِذَا لَبِسَ جَدِيداً أَعْطَى خَلَقَ ثِيَابِهِ مِسْكِيناً وَ كَانَ لَهُ عَبَاءٌ يُفْرَشُ لَهُ حَيْثُ مَا يُنْقَلُ تُثَنَّى ثَنْيَتَيْنِ يَلْبَسُ خَاتَمَ فِضَّةٍ فِي خِنْصِرِهِ الْأَيْمَنِ يُحِبُّ الْبِطِّيخَ وَ يَكْرَهُ الرِّيحَ الرَّدِيَّةَ وَ يَسْتَاكُ عِنْدَ الْوُضُوءِ وَ يُرْدِفُ خَلْفَهُ عَبْدَهُ أَوْ غَيْرَهِ وَ يَرْكَبُ مَا أَمْكَنَهُ مِنْ فَرَسٍ أَوْ بَغْلَةٍ أَوْ حِمَارٍ وَ يَرْكَبُ الْحِمَارَ بِلَا سَرْجٍ وَ عَلَيْهِ الْعِذَارُ يَمْشِي رَاجِلًا وَ حَافِياً بِلَا رِدَاءٍ وَ لَا عِمَامَةٍ وَ لَا قَلَنْسُوَةٍ وَ يُشَيِّعُ الْجَنَائِزَ وَ يَعُودُ الْمَرْضَى فِي أَقْصَى الْمَدِينَةِ ُجَالِسُ الْفُقَرَاءَ وَ يُؤَاكِلُ الْمَسَاكِينَ وَ يُنَاوِلُهُمْ بِيَدِهِ وَ يُكْرِمُ أَهْلَ الْفَضْلِ فِي أَخْلَاقِهِمْ وَ يَتَأَلَّفُ أَهْلَ الشَّرَفِ بِالْبِرِّ لَهُمْ يَصِلُ ذَوِي رَحْمَةٍ مِنْ غَيْرِ أَنْ يُؤْثِرَهُمْ عَلَى غَيْرِهِمْ إِلَّا بِمَا أَمَرَ اللَّهُ وَ لَا يَجْفُو عَلَى أَحَدٍ يَقْبَلُ مَعْذِرَةَ الْمُتَعَذِّرِ إِلَيْهِ وَ كَانَ أَكْثَرَ النَّاسِ تَبَسُّماً مَا لَمْ يَنْزِلْ عَلَيْهِ الْقُرْآنُ أَوْ لَمْ تَجْرِ عِظَةٌ وَ رُبَّمَا ضَحِكَ مِنْ غَيْرِ قَهْقَهَةٍ لَا يَرْتَفِع‏ عَلَى عَبِيدِهِ وَ إِمَائِهِ فِي مَأْكَلٍ وَ لَا فِي مَلْبَسٍ مَا شَتَمَ أَحَداً بِشَتْمَةٍ وَ لَا لَعَنَ امْرَأَةً وَ لَا خَادِماً بِلَعْنَةٍ وَ لَا لَامُوا أَحَداً إِلَّا قَالَ دَعُوهُ وَ لَا يَأْتِيهِ أَحَدٌ حُرّاً وَ عَبْداً وَ أَمَةً إِلَّا قَامَ مَعَهُ فِي حَاجَتِهِ لَا فَظٌّ وَ لَا غَلِيظٌ وَ لَا صَخَّابٌ فِي الْأَسْوَاقِ وَ لَا يَجْزِي بِالسَّيِّئَةِ السَّيِّئَةَ وَ لَكِنْ يَغْفِرُ وَ يَصْفَحُ وَ يَبْدَأُ مَنْ لَقِيَهُ بِالسَّلَامِ وَ مَنْ رَامَهُ بِحَاجَةٍ صَابَرَهُ حَتَّى يَكُونَ هُوَ الْمُنْصَرِفَ مَا أَخَذَ أَحَدٌ يَدَهُ فَيُرْسِلَ يَدَهُ حَتَّى يُرْسِلَهَا وَ إِذَا لَقِيَ مُسْلِماً بَدَأَهُ بِالْمُصَافَحَةِ وَ كَانَ لَا يَقُومُ وَ لَا يَجْلِسُ إِلَّا عَلَى ذِكْرِ اللَّهِ...

♦️...و وقتی جامه نویی می پوشید جامه کهنه خود را به تهیدستی می داد و عبایی داشت که به هر کجا سفر می کرد می گشود و دولا پهن می کرد انگشتری نقره در انگشت کوچک دست راست خود می کرد، هندوانه دوست می داشت و از بادِ زبون بدش می آمد و هنگام وضو مسواک می زد و بنده خود یا دیگران را پشت چهارپای خود سوار می کرد، هر اسب یا استر یا الاغی را که فراهم بود سوار می شد و بر الاغ زین نمی گذاشت و بر آن دهنه می بست، پیاده و پا برهنه بدون هیچ ردا و عمامه و کلاه قدم می­زد و مردگان را تشییع می کرد و در دورترین جاهای شهر به دیدار بیماران می رفت و با فقیران هم­نشین و با تهیدستان هم غذا میشد و با دست خود به آنان غذا می­داد و اهل فضیلت را در اخلاقی که داشتند ارج می­نهاد و با شرافتمندان به نیکی انس می گرفت، صله رحم می کرد اما خویشان خود را بر دیگران ترجیح نمی داد مگر به سبب فرمان خداوند و به کسی جفا نمی­کرد و عذر معتذر را می پذیرفت و بیش از همه مردم لبخند بر لب داشت مگر آنکه قرآن نازل میشد یا اندرز می فرمود و گاه نیز بدون اینکه قهقهه بزند می خندید، در خوراک و پوشاک بر بندگان و کنیزان خود برتری نمی ورزید، هرگز کسی را شماتت نکرد (دشنام نداد) و هیچ زن و هیچ خادمی را لعنت نگفت و هیچ کسی را ملامت نکرد و فقط در این شرایط می فرمود: او را واگذارید و هر آزاد یا بنده یا کنیزی نزدش می آمد برای کمک به او به راه می افتاد، تندخو و بداخلاق نبود و در بازارها فریاد نمی کرد و جواب بدی را با بدی نمی داد بلکه در می گذشت و چشم می پوشید، و هر کس را می دید در سلام پیشتاز بود و هر کس برای کاری نزد ایشان می آمد آنقدر شکیبایی می کرد تا خودش برود، با هر که دست می داد دست خود را بیرون نمی کشید تا او دستش را بکشد و هرگاه مسلمانی را می دید خود نخست با او دست می دا و، بدون (ذکر الله) یاد خدا نه می نشست و نه بر می خاست...

مناقب آل أبي طالب عليهم السلام (لابن شهرآشوب)/ج‏1/ص145 و 146 و 147
بحار الأنوار (ط - بيروت)/ج‏16/ص226
منتهی الآمال
جلاء العیون

صفحه 2️⃣ از 3️⃣

صفات محمدی (3)

لَّقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّـهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ ﴿سورة الأحزاب ٢١﴾
قطعاً براى شما در [اقتدا به‌] رسول خدا سرمشقى نيكوست

🔻...وَ كَانَ لَا يَجْلِسُ إِلَيْهِ أَحَدٌ وَ هُوَ يُصَلِّي إِلَّا خَفَّفَ صَلَاتَهُ وَ أَقْبَلَ عَلَيْهِ وَ قَالَ أَ لَكَ حَاجَةٌ وَ كَانَ أَكْثَرُ جُلُوسِهِ أَنْ يَنْصِبَ سَاقَيْهِ جَمِيعاً وَ كَانَ يَجْلِسُ حَيْثُ يَنْتَهِي بِهِ الْمَجْلِسُ وَ كَانَ أَكْثَرُ مَا يَجْلِسُ مُسْتَقْبِلَ الْقِبْلَةِ وَ كَانَ يُكْرِمُ مَنْ يَدْخُلُ عَلَيْهِ حَتَّى رُبَّمَا بَسَطَ ثَوْبَهُ وَ يُؤْثِرُ الدَّاخِلَ بِالْوِسَادَةِ الَّتِي تَحْتَهُ وَ كَانَ فِي الرِّضَا وَ الْغَضَبِ لَا يَقُولُ إِلَّا حَقّاً وَ كَانَ يَأْكُلُ الْقِثَّاءَ بِالرُّطَبِ وَ بِالْمِلْحِ وَ كَانَ أَحَبُّ الْفَوَاكِهِ الرَّطْبَةِ إِلَيْهِ الْبِطِّيخَ وَ الْعِنَبَ وَ أَكْثَرُ طَعَامِهِ الْمَاءَ وَ التَّمْرَ وَ كَانَ يَتَمَجَّعُ اللَّبَنَ بِالتَّمْرِ وَ يُسَمِّيهِمَا الْأَطْيَبَيْنِ وَ كَانَ أَحَبُّ الطَّعَامِ إِلَيْهِ اللَّحْمَ وَ يَأْكُلُ الثَّرِيدَ بِاللَّحْمِ وَ كَانَ يُحِبُّ الْقَرْعَ وَ كَانَ يَأْكُلُ لَحْمَ الصَّيْدِ وَ لَا يَصِيدُهُ وَ كَانَ يَأْكُلُ الْخُبْزَ وَ السَّمْنَ وَ كَانَ يُحِبُّ مِنَ الشَّاةِ الذِّرَاعَ وَ الْكَتِفَ وَ مِنَ الْقِدْرِ الدُّبَّاءَ وَ مِنَ الصِّبَاغِ الْخَلَ وَ مِنَ التَّمْرِ الْعَجْوَةَ وَ مِنَ الْبُقُولِ الْهِنْدِبَاءَ وَ الْبَادْرُوجَ وَ الْبَقْلَةَ اللَّيِّنَةَ. وَ كَانَ يَمْزَحُ وَ لَا يَقُولُ إِلَّا حَقّاً-.

♦️...و هرگاه در نماز بود و کسی می آمد و نزدش می نشست نماز خود را کوتاه می کرد و به او رو می کرد و می فرمود: آیا احتیاجی داری؟ بیشتر اوقات در نشستن ساق های خود را جمع می کرد و همان جایی می نشست که آخر مجلس بود و بیشتر اوقات رو به قبله می نشست و چون کسی به محضرش می رسید به او احترام می گذاشت چه بسا جامه اش را نیز در می آورد و بالشی را که زیر پایش بود به مهمان اختصاص می داد و در خشم و خشنودی سخنی نمی فرمود جز حق و خیار را با رطب و نمک می خورد و در میان میوه های آبدار هندوانه و انگور را بسیار دوست داشت و بیشترین غذایی که می خورد آب و خرما بود و شیر را با خرما می آمیخت و به آن می فرمود «أطیَبَین» (یعنی دوچیز طیب) و از غذاها گوشت را بسیار دوست می داشت و ثرید (آبگوشت،خورش) را با گوشت می خوردو کدو تنبل دوست داشت و گوشت شکار را می خورد اما خود شکار نمی کرد و نان و روغن می خورد و از گوشتِ گوسفند بالای پاچه و کتف را دوست می داشت و از خوراک ها کدو را و از خورش­ها سرکه و روغن را و از خرماها خرمای مغزپُر را و از سبزیجات کاسنی را و بادروج و خُرفه را و همیشه شوخی می کرد ولی جز حق و حقیقت نمی فرمود.

مناقب آل أبي طالب عليهم السلام (لابن شهرآشوب)/ج‏1/ص145 و 146 و 147
بحار الأنوار (ط - بيروت)/ج‏16/ص226
منتهی الآمال
جلاء العیون

صفحه 3️⃣ از 3️⃣

صفات محمدی (4)

لَّقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّـهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ ﴿سورة الأحزاب ٢١﴾
قطعاً براى شما در [اقتدا به‌] رسول خدا سرمشقى نيكوست

🔻«و كان (صلّى اللّه عليه و آله) لا يأكل الثوم و لا البصل و الكراث، و ما ذمّ رسول اللّه طعاما قط، كان اذا أعجبه أكله و اذا كرهه تركه، و يأكل بثلاثة أصابع و مما يليه و لا يتناول من بين يدي غيره فاذا كان الرطب و التمر جلّت يده، و يؤتى بالطعام فيشرع قبل القوم ثم يشرعون، و كان (صلّى اللّه عليه و آله) يلحس الصفحة، و اذا فرغ من طعامه لعق أصابعه الثلاث التي أكل بها و اذا أكل غسل يديه غسلا جيدا ثم مسح بفضل الماء الذي في يده وجهه، و كان لا يأكل وحده ما يمكنه، و كان (صلّى اللّه عليه و آله) اذا شرب بدأ فسمّى و حسا حسوة و حسوتين ثم يقطع فيحمد اللّه، ثم يعود فيسمّي ثم يزيد في الثالثة، و ربّما شرب بنفس واحد حتى يفرغ و كان (صلّى اللّه عليه و آله) يشرب في الاقداح التي يتخذ من الخشب و في الجلود و يشرب في الخزف و يشرب من أفواه القرب و الاداوي و كان (صلّى اللّه عليه و آله) اذا غسل رأسه و لحيته غسلهما بالسدر، و كان يحبّ الدهن و يكره الشعث و اذا استأذن، استأذن‌ ثلاثا، و كان يأكل بأصابعه الثلاث و ربّما استعان بالرابعة و كان يأكل بكفها كلها و لم يأكل باصبعين ...» [1]، و كان يغلب ريح عرقه، ريح كل العطور و كان بصاقه ذا بركة و يشفي المريض و كان يقرأ و يكتب مع انّه امّي و لم تهرم دابة ركبها.
(1) «لم يشمّ (صلّى اللّه عليه و آله) به منذ خلقه اللّه تعالى رائحة كريهة، كان ينطق بلغات كثيرة، كان لا يمرّ على شجرة الا سلّمت عليه و لم يجلس عليه الذباب، و لم تدن منه هامة، و لا سامة، كان اذا مشى على الارض السهلة لا يبين لقدمه أثر و اذا مشي على الصلبة بان أثرها» [2].
(2) كان يقول (صلّى اللّه عليه و آله): «خمس لا ادعهنّ حتى الممات، الاكل على الحضيض مع العبيد، و ركوبي الحمار مؤكفا، و حلبي العنز بيدي، و لبس الصوف، و التسليم على الصبيان» [3].
و كان (صلّى اللّه عليه و آله) يمزح و لا يقول الا الحق.

♦️و روایت شده : حضرت محمد صلی الله علیه و آله سیر و پیاز و تره و بقل بدبو تناول نمی نمود و هرگز طعامی را مذمّت نمی فرمود و اگر خوشش می آمد می خورد و الّا ترک می کرد، در مجلس از همه مردمان پیشتر دست به طعام می برد و از همه کس دیرتر دست می کشید و از جلو خود تناول می فرمود، مگر خرما که دست به تمامت آن می گردانید و کاسه را می لیسید و انگشتان خود را یک یک می لیسید و بعد از طعام دست می شست و دست بر رو می کشید و تا ممکن بود تنها چیزی نمی خورد. و در آب آشامیدن، اول بسم الله می گفت واندکی آب می آشامید و از لب بر می داشت والحمد الله می گفت تا سه مرتبه وگاهی به یک نفس می آشامید و گاهی در ظرف چوب و گاه در ظرف پوست وگاه در خزف آب تناول می نمود و چون اینها نبود، دست ها را پر از آب می کرد و می آشامید و گاه از دهان مشک می آشامید و سر و ریش خود را به سدر می شست و روغن مالیدن را دوست می داشت و ژولیده موبودن را کراهت می داشت چون به خانه داخل می شد، سه نوبت رخصت می طلبید، نمی گذاشت کس در برابر او بایستد؛ هرگز با دو انگشت طعام نمی خورد، بلکه با سه انگشت و بالاتر میل می فرمود؛ هیچ عطری با عرق آن حضرت برابر نبود و هرگز بوی بد بر مشام آن حضرت نمی رسید؛ آب دهان مبارک به هرچه می افکند برکت می یافت و به هر مریضی می مالید شفا می یافت؛ به هر لغت سخن می گفت و قادر بر نوشتن و خواندن بود با این که هرگز ننوشت؛ هر جنبنده ای که آن حضرت سوار می شد، پیر نمی گشت و بر هر سنگ و درخت که می گذشت بر او سلام می دادند. مگس و پشه امثال آن بر آن حضرت نمی نشست و مرغ از فراز سر آن حضرت پرواز نمی کرد؛ هنگام عبور جای قدم مبارکش بر زمین نرم رسم نمی شد و گاه بر سنگ سخت می رفت و نشان پایش رسم می گشت؛ با آن همه تواضع، مهابتی از آن حضرت در دلها بود که بر روی مبارکش نظر نمی توانستند کرد. ومی فرمود: چند صفت را رها نخواهم کرد:
نشستن بر خاک و با غلامان طعام خوردن و سواری بر دراز گوش و دوشیدن بز به دست خود و پوشیدن پشم و سلام کردن بر اطفال. و همیشه شوخی می کرد ولی جز حق نمی فرمود.

منتهی الآمال

#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
#هفدهم_ربیع_الاول_ولادت_پیامبر
#هفدهم_ربیع_الاول_ولادت_امام_صادق
سلام علیهما وآلهما
.
هفدهم ماه ربیع الاول سال عام الفیل پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله در مکه معظمه به دنیا آمدند.

به اتفاق #علماى_شيعه دراين روز هنگام #فجر روز #جمعه درمكه معظمه ولادت باسعادت حضرت سيدالانبياء #محمد_مصطفى صلى الله عليه وآله واقع شده است. ولادت آن حضرت با سلطنت #انوشيروان عادل مقارن بود ودر آن سال #اصحاب_فيل هلاک شدند.
نام آن حضرت محمد صلی الله عليه وآله، وكنيه ايشان #ابوالقاسم است. نام پدر آن حضرت عبدالله علیه السلام، ونام مادر آن حضرت #آمنه_بنت_وهب است.
هجدهم ماه ربیع الاول به عنوان بزرگداشت مقام باعظمت مادر پیامبر حضرت آمنه سلام الله علیها نامگذاری شده است.
هنگام ولادت، نور ازپيشانى آن حضرت لامع بود وبوى مشک ازايشان ساطع میگشت. نورى درآن شب ازطرف حجاز ساطع شد ودر تمام عالم منتشر گرديد.
همه بتها به صورت روی زمین افتادند، تخت #پادشاهان سرنگون شد وهمه آنان درآن روز #لال بودند و نمیتوانستند سخن بگويند.
همچنین چهارده #كنگره از #ايوان_كسرى فرو ريخت. درياچه ساوه كه آن را میپرستيدند خشک وبدل به نمکزار شد. وادى ساوه كه سالها بود كسى درآن آب نديده بود آب جارى شد. #آتشكده فارس كه هزارسال خاموش نشده بود درشب ولادت آن حضرت خاموش شد. علم #كاهنان وسحر ساحران باطل گرديد، وطاق #كسرى ازميان به دونيم شد كه تا امروز نمايان است.
كشف الغمة ج۱ص۱۴
بحارالانوار ج۱۷ص۲۸۰ و ج۵۵ص۳۶۱
.
#ولادت_امام_صادق عليه السلام
هفدهم ماه ربيع الاول سال ۸۳هجری قمری مطابق با دوم اردیبهشت سال ۸۱هجری شمسی امام جعفر صادق عليه السلام در مدينه منوره به دنیا آمدند.

نام مبارک آن حضرت #جعفر و كنيه شريفشان #ابوعبدالله ولقب نورانى حضرت #صادق است. پدر بزرگوارشان #امام_محمد_باقر عليه السلام و مادر گرامى آن حضرت جناب #ام_فروه است كه امام صادق عليه السلام درباره ايشان میفرمايند: "مادرم از بانوان پرهيزكار و با ايمان و نيكوكار بود"
نوزدهم ماه ربیع الاول به عنوان بزرگداشت مقام عظیم حضرت ام فروه سلام الله علیها نامگذاری گشته شده است.
امام صادق عليه السلام هفت پسر وسه دختر داشتند كه عبارتند از امام موسى #كاظم عليه السلام و حضرات اسماعيل، عبدالله، محمد ديباج، اسحاق، على عريضى، عباس،‌ ام فروة، اسماء وفاطمه علیهم السلام است.
درشمايل آن حضرت گفته اند آن حضرت ميانه قد و افروخته رو وسفيد بدن وكشيده بينى و موهاى ايشان سياه و #مجعد و برگونه حضرت #خال سياهى بود.
كافى ج۱ص۴۷۲
مناقب ج۴ص۲۸۰
منتهى الامال ج۲ص۱۲۱
.
@post_moshtarak

لعن چهار مرد و چهار زن پس از نماز

🔻عنِ الْحُسَيْنِ بْنِ ثُوَيْرٍ وَ أَبِي سَلَمَةَ السَّرَّاجِ قَالا: سَمِعْنَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) وَ هُوَ يَلْعَنُ فِي دُبُرِ كُلِّ مَكْتُوبَةٍ أَرْبَعَةً مِنَ الرِّجَالِ وَ أَرْبَعاً مِنَ النِّسَاءِ التَّيْمِيَّ وَ الْعَدَوِيَّ وَ فُعْلانَ وَ مُعَاوِيَةَ وَ يُسَمِّيهِمْ وَ فُلانَةَ وَ فُلانَةَ وَ هِنْدَ وَ أُمَ‏ الْحَكَمِ‏ أُخْتَ‏ مُعَاوِيَةَ.

♦️حسین بن ثُوَیر و ابوسَلمَه گفتند: از حضرت صادق (علیه السلام) شنیدیم که حضرت بعد از هر نماز واجب، چهار مرد و چهار زن را به نام لعن می کرد و آنها عبارتند از: تَیمی (ابوبکر) و عَدَوی (عمر) و فُعلان (عثمان) و معاویه و فلانة (عایشه) و فلانة (حفصه) و هند و امّ الحَکَم خواهر معاویه.

تهذيب الأحكام/ج‏2/ص321

خیر خلق الله محمد رسول الله صلی الله علیه و آله

#غلات
آن حضرت اشرفست از جمیع مخلوقات از ملائکه و جن و انس و از حضرت امیر المؤمنین علیه السّلام و سائر ائمه افضل بود و آنچه بعضی از غلات میگویند که امیر المؤمنین علیه السّلام افضل از آن جناب بود کفر است

حق الیقین (علامه مجلسی) جلد اول باب چهارم مقصد پنجم

حضرت محمد برتر از امیرالمومنین صلی الله علیهما و آلهما

🔻قال الامام الباقر علیه السلام:
رَسُولُ‏ اللَّهِ‏ خَيْرٌ مِنْ‏ عَلِيِّ

♦️امام باقر علیه السلام:
رسول الله (صلی الله علیه و آله) بهتر از حضرت علی (صلوات الله علیه) است.

أمالي(صدوق)، النص/ص625
صفات الشيعة/ص12
أمالي (طوسي)، النص/ص736

امیرالمومنین پرورش یافته پیامبر صلی الله علیهما و آلهما

🔻قالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه و آله:‏
أَنَا أَدِيبُ اللَّهِ وَ عَلِيٌّ أَدِيبِي

♦️حضرت محمد صلی الله علیه و آله:
من تربیت شده خداوند هستم و علی (صلوات الله علیه) تربیت شده من است

مكارم الأخلاق/ص17
بحار الأنوار/ج‏16/ص231
سفينة البحار/ج‏2/ص684

واکنش تند امیرالمومنین علیه السلام در برابر شخصی که او را پیامبر خواند

#غلات
🔻فقَالَ: یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ أَ فَنَبِیٌّ أَنْتَ فَقَالَ وَیْلَکَ إِنَّمَا أَنَا عَبْدٌ مِنْ عَبِیدِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله).

♦️شخصی به امیرالمومنین (علیه السلام) گفت: ای امیر مؤمنان آیا تو پیامبر هستی؟ حضرت فرمود: وای بر تو! همانا من تنها بنده ای از بندگان محمدم!

بحارالانوار/ج3/ص283

و قال الصدوق بعده یعنی بذلک عبد طاعة لا غیر ذلک.

🔸شیخ صدوق در باره این قسمت گفته: منظور حضرت از بندگی پیامبر، بندگی اطاعت است نه چیز دیگر. (والله العالم)

امیرالمومنین علیه السلام دومین خلق خداست؛ پس از رسول خدا صلی الله علیه و آله

#غلات
قال الامام الصادق علیه السلام: الْفَضْلُ لِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ هُوَ الْمُقَدَّمُ عَلَى الْخَلْقِ جَمِيعاً لَا يَتَقَدَّمُهُ أَحَدٌ وَ عَلِيٌّ (علیه السلام) الْمُتَقَدِّمُ مِنْ بَعْدِهِ

♦️امام صادق علیه السلام: (اصل) فضیلت برای محمد (صلی الله علیه و آله) است و اوست که بر همه خلایق برتری و تقدم دارد و هیچ کس بر او تقدمی ندارد. و علی (علیه السلام) بعد از حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) تقدم دارد.

بصائر الدرجات/ص200
بحار الأنوار (ط - بيروت)/ج‏39/ص343