📜 نامه ای که دو ماه پیش دکتر #مهدی_کلاهی برای #معاون_امور_جنگل سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور ارسال کرده است برای اولین بار در کانال "منابع طبیعی ایران" منتشر می شود:👇

@irannaturalresources

بسمه تعالی
جناب آقای مهندس نوبخت
معاون محترم امور جنگل سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور

با سلام و تقدیم احترام
مشکلات کنونی محیط‌زیستی و منابع طبیعی کشور و وضعیت تاسف‌بار جنگل‌ها، تاثیر مدیریت بهینه بر این عرصه‌ها را بیش از پیش آشکار می‌کند. اهمیت و جایگاه تصمیم‌گیری جنابعالی آنجا نمایان‌تر می‌گردد که قرار است تحرکی نگرشی و اجرایی از بهره‌برداری چوبی به سمت بهره‌برداری غیرچوبی داشته باشیم. با توجه به اتخاذ رویکرد توقف کامل بهره‌برداری چوبی از جنگل‌های هیرکانی، ضروری‌است تا برنامه‌ای با فلسفه‌ی نظری و کاربردی جامع، جایگزین طرح‌های جنگلداری کنونی گردد. با این وجود، به نظر می‌رسد در قراردادی که برای تدوین این برنامه با دانشگاه تربیت مدرس منعقد کرده‌اید به مقوله‌هایی توجه نشده است. در ادامه، سه نکته به عرض می‌رسد:
(۱) نیک می‌دانید که رسیدن به طرح‌های جایگزین، از مسیر طرح‌های جنگلداری قدیمی میسر نیست و نباید چنین برنامه‌ریزی کل‌نگرانه‌ای، صرفا به کارشناسان جنگل‌شناسی یا بهره‌برداری یا جاده‌سازی واگذار گردد. رویکرد توقف برداشت چوب و حرکت به سمت بهره‌مندی از سایر کالاها و خدمات جنگل‌ها، نشان می‌دهد که باید از نگاه جنگلداری کلاسیک فاصله گرفته و به سمت جنگلداری اجتماعی قدم برداریم. این هدف، مجاب می‌سازد تا به‌دلیل مشکلات حاد اجتماعی موجود، از توان و تخصص کلیه‌ی گرایش‌های منابع طبیعی (به‌ویژه جامعه‌شناسی، سیاست، اقتصاد، حقوق، و ...) استفاده شود.
(۲) حفاظت جنگل‌ها به منابع مالی مستمر نیاز دارد، ولی نباید چنین تصور شود که فقط به پول فروش نفت متکی گردد. پس نیاز است تا برای استقلال مدیریت و حفاظت جنگل‌ها، به‌دنبال درآمدزائی از محل سایر کارکردهای جنگل‌ها باشیم. دگر بار، برای این هدف، جای خالی همگرایی دانش‌ها و گرایش‌های مختلف منابع طبیعی (به‌ویژه جامعه‌شناسی، سیاست، اقتصاد، حقوق، و ..) مشهود است.
(۳) امروزه دانش منابع طبیعی، فقط در دانشگاه‌های شمال کشور و یا دانشگاه تهران، مورد مطالعه، آموزش، و پژوهش قرار نمی‌گیرد. استفاده از کارشناسان قدیمی، به نتایج قدیمی می‌انجامد. پس انتظار است از صاحبنظران سایر دانشگاه‌ها نیز برای هم‌اندیشی و تدوین تصمیم‌ها، دعوت به همکاری فرمایید.

امیدواریم جنابعالی که مورد حمایت قاطبه فعالین حوزه‌ی منابع طبیعی و محیط‌زیست و نیز اصحاب علم و دانش قرار دارید در مدیریت جنگل‌های کشور توفیق داشته و در محضر تاریخ و ملت ایران سربلند باشید.

منتظر دریافت پاسخ جنابعالی هستم.

با سپاس و آرزوی توفیق روزافزون
مهدی کلاهی – 9 آذر 1395
استادیار و عضو هیات علمی دانشکده منابع طبیعی و محیط‌زیست، دانشگاه فردوسی مشهد
مدیر عامل انجمن توان‌افزایان زندگی سبز (اتازیس)


🌳🌳🌳🌱🌱🌾🌾

👈 کانال تلگرامی #منتقدان عملکرد مدیریت #منابع_طبیعی_ایران را به تمامی دوستانتان معرفی کنید👇👇

https://t.me/irannaturalresources

📺 برنامه #هوای_تازه از #شبکه_افق


🗓 پنجشنبه 7 بهمن 1395 با موضوع آلودگی هوا


با حضور دکتر #مهدی_کلاهی / عضو هیأت مدیره کانال #منابع_طبیعی_ایران


http://www.ofoghtv.ir/program?progNo=2103&episodeId=19712

🌿🌿🌿🌿 🌿🌿🌿🌿🌿
🖋کانال #منابع_طبیعی_ایران
👇👇
@irannaturalresources
💦💧💦💧💦💧💦💧💦

گزارش اولين #همايش_سراسري_سالانه_اتازيس

‏https://instagram.com/p/BZ8f9rsDpOl/

تهران ١٣ مهر ١٣٩٦
@WeLiveGreen_ir
👇👇👇
بسمه تعالی
اولين «همایش سراسری سالانه انجمن توان افزایان زندگی سبز ( #اتازيس)» در تاریخ 13 مهر¬ماه 1396 در سالن اجتماعات بنیاد بیدل دهلوی از ساعت 10:30 برگزارگردید.

این #همایش بعد از خواندن آیاتی از قران کریم و پخش سرود جمهوری اسلامی ایران با خوش آمدگویی و اجرای خانم دکتر #غزال_بجستانی مقدم ( دبیرو عضو هیات مدیره انجمن اتازیس) آغازشد.

پس از ایشان آقای دکتر #مهدی_کلاهی (مدیر عامل و عضو هیات مدیره انجمن اتازیس) ضمن خیرمقدم به حاضران، به معرفی انجمن و فعالیتهای مختلف ارائه شده از زمان تاسیس تا کنون و بررسی افق اتازیس پرداختند و اهم کارهای انجام شده در این مدت را به شرح ذیل معرفی کردند. 1-تهیه كلیپ بشقاب سبز 2-تهیه كلیپ سفر سبز 3-برگزاری نشست هاي هم اندیشی و ظرفیت سازي 4- همکاري در برگزاري اولین جشنواره ملی فناوري هاي آب، بهره وري و بازچرخانی 5- فعالیت گسترده نمایندگی اتازیس در زنجان با بیش از 34 برنامه همکاري یا آموزشی 6- پیگیري تفاهم نامه هاي همکاري سمن ها و افراد علاقمند با گروه درختکاران، دانشگاه علم و فرهنگ، جمعیت مبارزه با دخانیات 7-سفر به سرزمین مایان ها و ده ها برنامه دیگر انجام شده و در ادامه افق و برنامه های آتی اتازیس را تهیه نقشه راه اتازیس، طرح مدیریت روستازیستی پایدار اتازیس، همکاري هاي پروژه اي بی المللی و ملی، نشست هاي هفتگی گفت و شنود زندگی سبز و فعال سازي نمایندگی ها در بقیه استان ها ، اعلام کردند.

در ادامه برنامه کلیپ های محیط زیستی تهیه شده اتازیس تحت عنوان بشقاب سبز و سفر سبز کاری از انجمن اتازیس نیز پخش گردید.

سپس جناب آقای دکتر #دانه_کار، استاد دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران سخنرانی تحت عنوان «تاب آوری بوم شناختی سرزمین» ارائه دادند و به موارد مختلفی از جمله مفهوم تاب آوری و برنامه ریزی برای تاب آوری سرزمین و بررسی توان اکولوژیک و شالوده توسعه متعادل منطقه ساحلی استان هرمزگان و شهرستان بندر عباس پرداختند.

آقای دکتر #نصیر_دهقان عضو هیأت علمی دانشگاه علم و فرهنگ و مسئول کارگروه سلامت و تغذیه انجمن اتازیس در سخنانی با عنوان مدرسه زندگی اتازیس، به بیان نحوه ارتباطات موثر وچگونگی و راه های انتقال آگاهی به شیوه موثر و هم چنین نقش سمن ها در زمینه انتقال موثر اطلاعات و این که هر فرد پس از دست یابی به دانش و آگاهی یافتن از شیوه های صحیح برای بهبود کیفیت زیستن، چگونه در حوزه ی ارتباطات خودش باعث انتقال این آگاهی ها به افراد دیگر شود به بحث و گفتگو پرداختند.

در انتهای همایش بین سخنرانان و چند تن از اعضای هیات مدیره و حاضران در جلسه، بحث و تبادل نظر صورت گرفت و در نهایت از جناب دکتر دانه کار و جناب دکتر دهقان ومهندس #جورابچیان و مهندس #عسگری به پاس همراهی بی دریغشان با انجمن #اتازیس تقدیر و قدردانی شد و در انتها با دعوت حاضران به صرف ناهار و گرفتن عکس یادگاری نخستین«همایش سراسری سالانه انجمن توان افزایان زندگی سبز » در ساعت 14 به پایان رسید
WeLiveGreen.ir
@WeLiveGreen_ir

آیا آلودگی هوا ناشی از فقر فرهنگی ما است؟
دکتر #مهدی_کلاهی
سخن مدیر عامل #اتازیس
http://ion.ir/News/306151.html

بی‌توجهی به بحران‌های محیط‌زیستی از جمله آلودگی هوا، چقدر یک مسأله فرهنگی هست؟ چقدر فرهنگ در آلودگی هوا نقش دارد؟ آیا می‌توان فرهنگ کنونی مردم را عامل این آلودگی کشنده هوا دانست؟ آیا فقر فرهنگی عامل اصلی آلودگی دیوانه‌وار هوا است؟

شاید با مثالی بشود پاسخ این سوالات را دقیق‌تر بیان کرد. فرض کنید شما فردی با فرهنگ اجتماعی- محیط‌زیستی هستید، یعنی هم به مسایل اجتماعی دقت دارید و هم به مسایل محیط‌زیستی. از نظر دانش و نگرش، کاملا خود را به رعایت مسایل اجتماعی و مسایل محیط‌زیستی آگاه و مقید می‌دانید. پس انتظار است که طبق مدل «دانش-نگرش-رفتار» (Knowledge-Attitude-Behavior)، عملکرد شما کاملا اجتماعی و محیط‌زیستی باشد. حال تصور کنید شما بعد از سال‌ها تلاش و کوشش و پس‌اندازهای خسته‌کننده، اکنون موفق شده‌اید یک خودروی معمولی ایرانی داشته باشید که علاوه بر گرانی، کمترین استانداردهای روز دنیا را دارد. با اینکه مصرف بنزین و هزینه نگهداری آن خیلی زیاد است، ولی مجبورید که برای راحتی خود و خانواده، این خودرو را داشته باشید. حال مثلا شما در عرصه عمل قرار گرفته‌اید و می‌خواهید از جایی به جای دیگر بروید. در ایام آلودگی هوا، مدل «دانش-نگرش-رفتار» به شما می‌گوید ایثار کنید و تصمیم بگیرد که اینبار از خودروی خود استفاده نکنید زیرا می‌دانید بنزین مصرفی دارای سرب و سایر عناصر سرطان‌زا است و طبق مطالعات جهانی، آلودگی هوا یکی از عوامل افزایش مرگ و میر است. برای رفتن به مقصد، دنبال مسیرهای تردد وسایل نقلیه عمومی می‌گردید. تاکسی گران است. متوجه می‌شوید که به مترو دسترسی ندارید یا ایستگاه آن بسیار دور یا شلوغ است. مسیر اتوبوس‌های واحد را بررسی می‌کنید و متوجه می‌شوید که به دلیل دور بودن ایستگاه اتوبوس، کیفیت پایین، سرعت حرکت پایین، و تعداد کم اتوبوس‌ها و یا تعداد زیاد مسافران، آرامش و امنیت خود را در سفر درون شهری با اتوبوس، در خطر می‌یابید. با تصور این شرایط، چه تصمیمی می‌گیرید؟ اگر برمی‌گردید و خودروی دودزای خودتان را برمی‌دارید، آیا مقصر، فقر فرهنگی شما است؟

به نظرم مردم و مسئولان به میزان ضروری دارای فرهنگ اجتماعی-محیط‌زیستی هستند. یعنی اگر هم اکنون، فضا برای عملی‌سازی همین مقدار فرهنگ مهیا گردد، مردم پیش‌قدم می‌شوند. پس نمی‌توانیم فقر فرهنگی را عامل اصلی آلودگی هوا بدانیم. به عبارت دیگر، می‌توانیم بیان کنیم اکنون اگر مردم مجبورند در انتشار آلودگی هوا سهیم باشند، به دلیل آن است که راهی غیر از آن ندارند و این ربطی به فقر فرهنگی آنها ندارد. پس مشکل این است که مردم اکنون انتخابی دیگر ندارند. بهترین راه کنترل و کاهش آلودگی، همانا تمرکز بر روی «عامل آلوده‌کننده» است.

حال تصور کنید در شهری زندگی می‌کنید که دارای کامل‌ترین و مناسب‌ترین شبکه سیستم حمل و نقل عمومی است. در کمترین زمان و با ارزان‌ترین روش و در امن‌ترین حالت، به دورترین مقصد خود می‌رسید. در این حالت، حتی اگر شما جدیدترین و بهینه‌ترین خودرو را هم داشته باشید که طبق استانداردهای روز جهانی تولید شده باشد و حتی ارزان هم خریده‌ باشید، به دلیل آرامش و امنیت و سرعت بیشتر، انتخاب شما برای یک تردد ساده همانا شبکه حمل و نقل عمومی خواهد بود.

مساحت ایران 40 برابر هلند است ولی مثلا طول خطوط راه‌آهن هلند 5 برابر ایران است! مساحت ایران حدود چهار برابر ژاپن است ولی طول خطوط راه آهن ژاپن بیش از 2 برابر ایران است. این آمار در کنار کیفیت بالای شبکه حمل و نقل عمومی، تشویق‌کننده مردم هستند تا برای آسایش خود و جامعه، سعی کنند از خودروهای شخصی کمتر استفاده کنند. آیا ما این شرایط را مهیا کرده‌ایم تا بعدا انتظار داشته باشیم که مردم فرهنگ و رفتار اجتماعی-محیط‌زیستی را رعایت کنند؟

در بازار جهانی و رقابتی کنونی، هر چقدر سعی کنیم با سوبسید و حمایت‌های دولتی، صنعت ورشکسته خودروی کنونی را دولتی و بیمار نگه داریم، به این معنا است که تلاش کرده‌ایم هزینه‌های اجتماعی بالایی را به جامعه و کشور تحمیل کنیم. بستن صنایع آلوده‌کننده و افزایش شبکه با کیفیت سیستم حمل و نقل عمومی، هزینه‌های میلیاردی کنونی آلودگی هوا را به شدت کاهش می‌دهد. به عبارت دیگر، خرج کردن در گسترش، نوسازی و سلامت سیستم حمل و نقل عمومی، هزینه نیست، بلکه سرمایه‌گذاری است. بعد از این سرمایه‌گذاری اصولی و تهیه ساختارهای اولیه و بهینه خدمات عمومی، می‌توان با اجتماعی کردن مسأله آلودگی هوا به راهکار اجتماعی رسید. پس باید نقشه راه توسعه خدمات عمومی را در اولویت قرار دهیم.

@Atazis_ir

ما از هم دور افتاده‌ایم!
#مهدی_کلاهی

ما از هم دور افتاده‌ایم! و آنچه در حرف است با عمل کیلومترها فاصله دارد.
اگر سیاست اجتماعی محیط‌زیستمان را تقویت و جهانی می‌کردیم همه می‌توانیم بر مشکلات اجتماعی-محیط‌زیستی پیروز شویم و اثرات تغییرات اقلیم را کاهش دهیم. ولی آنچه گویاست و طبق «فرضیه گایا» لاولاک، نظریه «بوم‌شناسی تخریب» فاستر، و عصر «وای بر من» (Oh shit) مک کیبن، این مسیر برگشت ناپذیر است. زیرا در عمل، اقتصاد برهنه و کنترل‌ناپذیر سرمایه‌داری، استراتژی زمین سوخته را به بشریت تحمیل می‌کند. حتی کنفرانس تغییرات اقلیم پاریس هم ثابت کرد که باید جای مردان سیاست بنشانیم درخت! بله تاوان چنین حجمه وسیع تخریب، چپاول و خودکامگی انسان‌ها را همه ملل چه توسعه یافته، چه در حال توسعه دارند پرداخت می‌کنند و شدت خواهد یافت و جهنم نزدیک است. بله ما دیر شروع کردیم و بسیار تنبلانه، و از یکدیگر به شدت دور افتادیم!

انجمن #اتازیس
@Atazis

چرا باید «فلسفۀ محیط‌زیست» بخوانیم؟
#مهدی_کلاهی
@Atazis_ir

محیط‏زیست، ارزش‏های متفاوتی دارد، ارزش‏هایی همچون ابزاری، ذاتی، تعلقی، سازمند، کارکردی، و کل‌گرا، که جای آن در نگرش و همچنین مطالب آموزشی و پژوهشی ما عملا کم‏رنگ بوده یا اصلا نیست. «فلسفۀ محیط‌زیست» به روشنی به بیان تفاوت‏ها می‏پردازد و علاوه بر آن، به درستی بیان می‏کند که فقط، اخلاق محیط‌زیست، اخلاق جایزجمع‏تر است؛ یعنی ضمن ملاحظۀ فرهنگ‌ها، گونه‌ها و زیستگاه‌های دیگر، جهان‌وطن‌گرا است. به عبارت دیگر، اخلاق محیط‌زیست، جهان‌شمول است و بنابراین باید رویکردی مبنا برای اخلاق باشد. اگر اخلاق یک راه زندگی باشد، اخلاق بوم‌شناختی، جهان‏شمول‌ترین راه زندگی، یعنی اخلاقی‌ترین است. بنابراین، اگر بخواهیم بدانیم چرا این حجم بزرگ تخریب محیط‏زیست را به ارث برده‏ایم، باید از جزییات اخلاق انسان‌محوری آگاه باشیم، و آنرا با اخلاق محیط‏زیست مقایسه کنیم. در یک کلام، اخلاق محیط‌زیست، یا به بیان دقیق‌تر، اخلاق بوم‌محوری، جهان‌وطنی‌ترین راه زندگی، جهان‌شمول‌ترین اخلاقیات است.

فلسفه، چگونه اندیشیدن، و همچنین دفتر نمایش حماقت است. بکار بستن فلسفه، یک راه زندگی است. در واقع، اخلاق (فلسفی) شامل و متضمن راه زندگی است. اخلاق به عنوان راه زندگی به معنای آن است که اخلاق در کل زندگی در پیش گرفته می‌شود و فقط یک فهرست قواعد یا یک مطالعه تکنیکی نیست. در همین زمینه، اخلاق جهان‌وطن‌گرای یک راه زندگی است. فعلیت‌بخشی خلاق به عنوان نظریۀ ارزش متضمن زندگی خلاق است. زندگی خلاق چیزی که از این لحاظ در خودش خوب است را هدف‌گذاری می‌کند. خلاقیت یک هنجار برای همۀ حوزه‌های زندگی است اما چون‌که اخلاق یک راه زندگی است، زندگی خلاق باید به تعبیری اخلاقی باشد. از طرف دیگر، اخلاق، اجتماعی است در این معنا که آن متضمن روابط بین اشخاص و دیگران است. در این راستا، اخلاق جهان‌وطن‌گرای بوم‌محور است که در آن ملاحظۀ پیامدها برای محیط‌زیست اساسی است.

به هر حال، امید است کتاب‏های فلسفۀ محیط‏زیست (برای نمونه https://t.me/MahdiKolahi/229) خوانده شوند تا باعث گردند که متفاوت بیاندیشیم، درست و دقیق بیاندیشیم، جهان‏شمول بیاندیشیم، بوم‏محور بیاندیشیم، تا بتوانیم بوم‏محور عمل کنیم. باید دریابیم که جنگل‏ها، مراتع، بیابان‏ها، آبخیزها، دریاها، و محیط‏زیست منابع نبوده، بلکه زیستگاه‌ هستند. از بین بردن آنها برای سود، معادل با همه‌کشی است. حداقل 20 درصد هر استان باید به عنوان محیط‌وحش و با خروج کامل انسان‏ها کنار گذاشته شوند. زمین‌وحش و حیات‌وحش، به «مدیریت» نیاز ندارند، لازم است به حال خود گذاشته شوند. بجای فناوری‏های خطرناک، هزینه‏ساز و دیربازده (نیروگاه‌های هسته‌ای)، باید روی انرژی‏های سبز و پاک مثلا توربین‌های بادی و پنل‌های خورشیدی سرمایه‌گذاری کرد تا «دارایی میلیارد دلاری، بدهی میلیارد دلاری نشود». کل زباله‏ها باید بازیافت شوند. باید روزی برسد که شکستن سدها را جشن بگیریم. باید خودمان را برای خواستن کمتر، نه خلق بیشتر، منضبط کنیم. در صورت داشتن مهر فرزندی، آنها را نباید غرق اسباب‏بازی کرد بلکه باید چگونه زیستن پایدار را به آنها آموخت. به هر حال، مردم به مجموعۀ عظیم کالا‌هایی که جامعۀ مرفه را وصف می‌کنند نیاز ندارند. هر چه زودتر به این حماقت‏ها پایان دهیم بهتر است.

سخن را با شعر شاعر بلغارستان، خانم بلاگا دیمیتروا به پایان می‏رسانم که:
«هراسناک‌تر از نابینایی
دیدن است با دو چشم باز
که چه بر سر این سرزمین می‌آید».

با سپاس از اینکه به مطالعه می‏پردازید
مهدی کلاهی
@MahdiKolahi

#اتازیس
@Atazis_ir

«منابع طبیعی» یا «زیستگاه‌های طبیعی»؟


دکتر #مهدی_کلاهی
مدیر عامل #اتازیس


عبارت «منابع طبیعی» گسترهٔ وسیعی از کلیه «منابعی» که «طبیعی» بوجود آمده‌اند را شامل می‌شود که طبق تعریف کلی ما، شامل جنگل، مرتع، شن، حیات وحش، نفت، انرژی خورشیدی، زغال، فلزات، معادن، ... هستند.

بکاربردن «منابع طبیعی» برای #جنگل یا #مرتع یا #بیابان را اشتباه بزرگی می‌دانم.
نگاه «منبع‌گونه» به این عرصه‌ها، یعنی طمع بهره‌بردارانه و تخلیه‌گرایانه. یعنی انسان مکلف و موظف است که از این «منابع» برداشت نمایید.
یعنی همان بلایی که تا کنون روی این عرصه‌ها آورده‌ایم.


عبارت «رویشگاه‌های طبیعی» را نیز مناسب این عرصه‌ها نمی‌دانم. زیرا فقط رویشگاه نیستند، بلکه محل زیست جانوران هم هستند.

عبارت «زیستگاه‌های طبیعی» را برای عرصه‌های طبیعی مثل جنگل، مرتع، بیابان، چشم‌اندازها، دریاها، تالاب‌ها و ... مناسب می‌دانم. زیرا گونه‌های دیگری غیر از گونه انسان در آنجاها ساکن هستند.

پس نامگذاری «منابع طبیعی»، ظلم است به زیستگاه‌های طبیعی.


@MahdiKolahi

@Atazis_ir

نشست معرفی، نقد و بررسی کتاب «دانش محیط‌زیستی: از دانایی تا توانایی» تالیف دکتر #مهدی_کلاهی مدیرعامل #اتازیس

با حضور:
دکتر آوا حیدری
دکتر حمداله سجاسی قیداری

شنبه ۹ آذر، ساعت ۱۲

دانشگاه فردوسی مشهد
آمفی‌تئاتر دانشکده منابع طبیعی و محیط‌زیست

برگزار کننده: جهاددانشگاهی
@Atazis_ir

#ثبت_نام_کنید

دانستن در زمینه چیستی و نوع و نحوه ارزیابی اثرات محیط‏ زیستی، نیاز هر کارشناس محیط‌‏ زیست و منابع طبیعی یا هر فعال سمن و علاقمند محیط ‏زیست است.
این دوره خاص و ارزشمند را در کالج دانشگاه فردوسی مشهد بگذرانید و مدرک معتبر وزارت علوم دریافت کنید.
==============

#کالج #دانشگاه_فردوسی_مشهد با ارائه #گواهی معتبر #وزارت_علوم برگزار می کند:
#دوره_آموزشی #ارزیابی_اثرات_محیط_زیستی (#EIA)
مدرسان: #پریسا_احمدی – #مهدی_کلاهی
https://t.me/MahdiKolahi/1556

به مدت 8 ساعت
زمان: روزهای 18 و 19 مهرماه 1400، ساعت 16 تا 20

#شهریه_آزاد: 400 هزار تومان
#شهریه_دانشجویان و #سمنها: 300 هزار تومان

شرایط ویژه ثبت نام: افرادی که به صورت آزاد ثبت نام می کنند در صورت ثبت نام بيش از 5 نفر با یکدیگر، هر نفر 350 هزار تومان و بيش از 10 نفر، نفری 300 هزار تومان پرداخت نمایند. دانشجویان و اعضای سمنها، در صورت ثبت نام بيش از 5 نفر با یکدیگر، هر نفر 250 هزار تومان و بيش از 10 نفر، نفری 200 هزار تومان پرداخت نمایند.

جهت ثبت نام:

college.um.ac.ir
یا مستقیم در:

https://pooya.um.ac.ir/educ/exam/IntRegForm.php?lan=Fa&ExamID=985

===================
سعی می‌شود یک نمونه عملی، تشریح شود.
روز اول:
1- تعاریف و مفاهیم پایه EIA
2- آموزش نحوه بررسی وضعیت موجود #محیط_زیست
3- آشنایی با پروژه های مشمول طرح #ارزیابی در چارچوب دستورالعمل های مصوب #سازمان_حفاظت_محیط_زیست
4- آشنایی با #قوانین و مقررات #محیط_زیستی مرتبط با #پروژههای_عمرانی
5- آموزش چارچوب گزارش ارزیابی اثرات محیط زیستی
6- الزامات مبحث #آلودگی ها و جنبه های محیط زیستی پروژه

روز دوم:
1- نحوه پیش بینی اثرات محیط زیستی ناشی از پروژها
2- شیوه های ارزیابی و تجزیه و تحلیل پیامدهای محیط زیستی پروژه
3- ارزیابی و #مدیریت_ریسک
4- برنامه مدیریت و #پایش_محیط_زیستی
5- انجام پروژه ارزیابی اثرات توسط داوطلبان جهت کسب #مدرک_کالج
جهت ثبت نام:
college.um.ac.ir

یا مستقیم در:
https://pooya.um.ac.ir/educ/exam/IntRegForm.php?lan=Fa&ExamID=985

@MahdiKolahi

فهرست #مقالات #ISI & #JCR #انگلیسی اینجانب #مهدی_کلاهی

Zefrehei, A. R. P., Kolahi, M., & Fisher, J. (2022). Modeling Wetland Restoration Scenarios in Gavkhooni International Wetland. Restoration Ecology, e13721.
https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/rec.13721

Sotoudeh Foumani, B., Kolahi, M., Mohammadi Limaei, S., Fisher, J., & Rostami Shahraji, T. (2021). Multiple streams framework and logging policy change in the Hyrcanian forests of Iran. Australian Forestry, 84(4): 191-199.
https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/00049158.2021.1989848

Kolahi, M., Jannatichenar, M., Davies, K., & Hoffmann, C. (2021). Legal conflicts among natural resources stakeholders in Iran. British Journal of Middle Eastern Studies, 1-20.
https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/13530194.2021.1945429

Mianabadi, A., Davary, K., Kolahi, M., & Fisher, J. (2022). Water/climate nexus environmental rural-urban migration and coping strategies. Journal of Environmental Planning and Management, 65(5): 852-876.
https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1080/09640568.2021.1915259

Heidari, A., Kolahi, M., Behravesh, N., Ghorbanyon, M., Ehsanmansh, F., Hashemolhosini, N., & Zanganeh, F. (2018). Youth and sustainable waste management: a SEM approach and extended theory of planned behavior. Journal of Material Cycles and Waste Management, 20(4), 2041-2053.
https://link.springer.com/article/10.1007/s10163-018-0754-1

Kolahi, M., Sakai, T., Moriya, K., & Makhdoum, M. F. (2012). Challenges to the future development of Iran’s protected areas system. Environmental management, 50(4), 750-765.
http://goo.gl/pyju8V

Kolahi, M., Moriya, K., Sakai, T., Khosrojerdi, E., & Etemad, V. (2014). Introduction of Participatory Conservation in Iran: Case Study of the Rural Communities’ Perspectives in Khojir National Park. International Journal of Environmental Research, 8(4), 913-930.
https://goo.gl/32B5yp

Kolahi, M., Sakai, T., Moriya, K., Makhdoum, M. F., & Koyama, L. (2013). Assessment of the Effectiveness of Protected Areas Management in Iran: Case Study in Khojir National Park. Environmental management, 52(2), 514-530.
http://goo.gl/wM7Udq

Kolahi, M., Sakai, T., Moriya, K., Yoshikawa, M., & Trifkovic, S. (2014). Visitors’ Characteristics and Attitudes towards Iran’s National Parks and participatory conservation. PARKS Journal IUCN, 20(1), 49-62.
http://goo.gl/HCF5b1

Kolahi, M., Sakai, T., Moriya, K., Yoshikawa, M., & Esmaili, R. (2014). From Paper Parks to Real Conservations: Case Study of Social Capital in Iran's Biodiversity Conservation. International Journal of Environmental Research, 8(1), 101-114.
http://goo.gl/s4u6Zc

Khashtabeh, R., Akbari, M., Kolahi, M., & Talebanfard, A. (2021). Assessing the effects of desertification control projects using socio-economic indicators in the arid regions of eastern Iran. Environment, Development and Sustainability, 23(7), 10455-10469.
https://link.springer.com/article/10.1007/s10668-020-01065-6

Kolahi, M., Sakai, T., Moriya, K., & Aminpour, M. (2013). Ecotourism Potentials for Financing Parks and Protected Areas: A Perspective from Iran’s Parks. Journal of Modern Accounting and Auditing, 9(1), 144-152.
http://www.davidpublisher.org/index.php/Home/Article/index?id=1583.html

Kolahi M., Heydari S., Ansari M., Nouraei F. (2018). Assessment of Citizens’ Virtual Water Footprint. In: Kallel A., Ksibi M., Ben Dhia H., Khélifi N. (eds) Recent Advances in Environmental Science from the Euro-Mediterranean and Surrounding Regions. Advances in Science, Technology & Innovation, Springer, Cham.
https://link.springer.com/chapter/10.1007%2F978-3-319-70548-4_222

فایل تمامی این مقالات در همین کانال تلگرامی در دسترس است.
@MahdiKolahi

فهرست #مقالات علمی-پژوهشی #فارسی اینجانب #مهدی_کلاهی
(رفرنسدهی به فارسی و انگلیسی): #بخش_اول
محمودمولائی کرمانی، بتول، میرزایی، حسین، کلاهی، مهدی، کرمانی، مهدی. (1400). فرهنگ‌های مختلف مصرف انرژی (مورد مطالعه خانوارهای مشهدی). جامعه شناسی فرهنگ و هنر، 3(4)، 40-21.
Mahmoud Molaei Kermani, B., Mirzaei, H., Kolahi, M., Kermani, M. (2021). Different cultures of energy consumption (Case study of Mashhad households). Sociology of Culture and Art, 3(4), 40-21.
https://scart.uok.ac.ir/article_62060.html

کلاهی، مهدی (1400). گروداران منابع طبیعی. آب و توسعه پایدار، 8(1)، 30-19.
Kolahi, M. (2021). Natural Resources Stakeholders. Journal of Water and Sustainable Development, 8(1), 19-30.
https://jwsd.um.ac.ir/article_40263.html?lang=fa

جنتی چنار، محمدعلی، کلاهی، مهدی و مصداقی، منصور (1399). تعارضات اجتماعی و مدیریت مراتع: مطالعه موردی مراتع شهرستان کلات نادر. بوم شناسی کاربردی. (۳)9 :۷۷-۹۷.
Jannatichenar, M. A., Kolahi, M. & Mesdaghi, M. (2020). Social Conflicts and Rangeland Management: A Case Study at Rangelands of Kalatnader County, Iran. Iranian Journal of Applied Ecology, 9(3): 77-97.
https://ijae.iut.ac.ir/article-1-1004-en.html

کلاهی، مهدی، انتقام‌کش، نرگس و محمودمولائی‌کرمانی، بتول (1398). نقش مؤلفه‌‌های فرهنگی- اجتماعی بر رفتار محیط‌زیستی شهروندان، مطالعه موردی: شیروان. دوفصلنامه علمی ـ پژوهشی پژوهش‌های بوم شناسی شهری، 10(20): 41-56.
Kolahi, M., Entegham-Kesh, N. & Mahmoudmolaei Kermani, B. (2019). The Role of Socio-Cultural Components on Citizens' Environmental Behavior, Case Study: Shirvan. Biannual Journal of Urban Ecology Researches, 10(20): 41-56.
http://grup.journals.pnu.ac.ir/article_7078.html

مرادی، امیر و کلاهی، مهدی (1399). روستازیستی پایدار در حوضه آبخیز بخش موسی‌آباد شهرستان تربت جام. فصلنامه علوم محیطی، 18(4): 202-183.
Moradi, A. & Kolahi, M. (2021). Sustainable rurality in the Mousa Abad watershed of Torbat_Jam County. Environmental Sciences. 18(4): 183-202.
http://envs.sbu.ac.ir/article_98167.html

کلاهی، مهدی، پایسته، مرضیه (1399). اثرات طرح‌های منابع طبیعی بر مسائل اجتماعی- اقتصادی روستاییان حوضه آبخیز چاه‌نوروز. پ‍‍ژوهشنامه مدیریت حوزه آبخیز، ۱۱(۲۱) :۱۵۴-۱۶۴.
Kolahi, M. & Payeste, M. (2020). Impacts of Natural Resource Projects on Socioeconomic Issues of Villagers at ChahNouroz Watershed. Journal of Watershed Management Research, 11(21): 154-164.
http://jwmr.sanru.ac.ir/article-1-981-fa.html

میرزایی، معصومه و کلاهی، مهدی (1399). روستازیستی پایا در شهرستان تربت‌حیدریه. روستا و توسعه، 23(3): 96-79.
Mirzaei, M. & Kolahi, M. (2020). Sustainable Rurality in Torbat Heydariyeh County of Iran. Village and Development, 23(3), 79-96.
http://rvt.agri-peri.ac.ir/article_123170.html

کلاهی، مهدی (1399). ساختارهای مدیریتی جهت تحقق سیاست‌های کلی محیط‌زیست. سیاست‌های راهبردی و کلان، 8(31): 534-510.
Kolahi, M. (2020). Administrative Organizational Structures towards General Environmental Policies. Quarterly Journal of the Macro and Strategic Policies, 8(31): 510-534.
http://www.jmsp.ir/article_102564.html?lang=en

میان آبادی، آمنه، جرکه، محمدرضا، میان آبادی، حجت و کلاهی، مهدی (1397). هیدرولوژی اجتماعی. راهبرد اجتماعی فرهنگی، 7(27): 78-47.
Mianabadi, A., Jargeh, M.R., Mianabadi, H. & Kolahi, M. (2019). Socio-hydrology. Socio-Cultural Research Journal of Rahbord, 7(27): 47-78.
http://rahbordfarhangi.csr.ir/article_117841.html

پایسته، مرضیه، کلاهی، مهدی و عمرانیان خراسانی، حمید (1399). معیارها و شاخص‌ها: الزامی برای شناخت، بکارگیری و ارزیابی حکمرانی خوب در منابع طبیعی. آب و توسعه پایدار، 7(1): 102-95.
https://jwsd.um.ac.ir/article_32492.html

گنج بخش، فاطمه و کلاهی، مهدی (1399). دهکده زیستی پایدار در حوضه آبخیز سیدعلی. راهبردهای توسعه روستایی، 7(1): 101-85.
http://rdsj.torbath.ac.ir/article_109872_0.html

👇👇👇👇👇👇
بخش اول فهرست مقالات فارسی
https://t.me/MahdiKolahi/1741

بخش دوم فهرست مقالات فارسی
https://t.me/MahdiKolahi/1742

بخش سوم فهرست مقالات فارسی
https://t.me/MahdiKolahi/1743

فهرست مقالات انگلیسی
https://t.me/MahdiKolahi/1744

فهرست کتابهایم
https://t.me/MahdiKolahi/1745

@MahdiKolahi