همراهان عزیر،
شرایط اسفناک بورس سوهان روح شده در حالی که شرایط اقتصادی خارج از بورس نیز نفس همه بخش های اقتصادی را گرفته است. رکود با تورم با طعم هوای الوده و دعواهای سیاسی و اختلاس و اتم و داعش در دروازه های شهر وجناح های تندرو و هزار مشکل لاینحل دیگر که فکر کردن به هرکدامشان برای مختل کردن ذهن یک انسان درگیر در جامعه درهم و برهم شهری جهان سومی کافی است تا او را از مسائل مهم تر در پیرامون غافل کند.
دوستانی که از قدیم من را میشناسند و برخی هم در همین کانال بورسی در خدمت انها هستیم ، به یاد دارند که حقیر سال 88 بروز تند روی و بحران را در خاورمیانه پیشبینی کردم. سال نود توافق هسته ای را پیشبینی کردم . همچنین ریاست جمهوری اقای روحانی را قبل از انتخابات گذشته و اینها را برای این میگویم که انها را استناد قرار بدهم برای مطلبی که این بار می خواهم ذکر کنم.
و آن اینکه جمهوری اسلامی در شرایط خطیر و خطرناک و حساسی قرار گرفته است.
من طرفدار جناح خاصی نیستم و نگاهم به موضوع کلی است. دوام جمهوری اسلامی با این سطح از اختلافات در سطوح بالا و این شرایط اقتصادی دیری نخواهد پایید.
صف کشی ارشد ترین مقامات روحانی از هر دو جناح در پشت در های مجلس خبرگان نشان از جدی بودن انتخابات خبرگان دراین دوره است.
اما چرا انتخاباتی که همواره تحت شعاع انتخابات مجلس قرار میگرفت این بار میرود که کل کشور را تحت شعاع خود قرار دهد؟
به احتمال زیاد برداشت جناح هایی که با تمام قدرت ، مهم ترین افراد خود را برای این دوره کاندید کرده اند این است که در این دوره به هر دلیل ممکن است شرایط به سمتی برود که طی آن خبرگان سرنوشت کشور را به فرد دیگری غیر از رهبر فعلی بدهند.
من در شرایطی نیستم که اقای خامنه ای را قضاوت کنم اما وی به هر حال دولت های هاشمی ، خاتمی ، احمدی نژاد و روحانی را که دیدگاه های متضادی نسبت به هم داشته را تاب اورده و شرایط را به گونه ای مدیریت کرده که بعید است کسی دیگر بتواند در جایگاه او قرار بگیرد که کلامش برای همه فصل الخطاب باشد.
با تصور فوق احتمال شورایی شدن رهبری بعد از ایشان بسیار بالاست و ای بسا کسانی که عضو همین مجلس خبرگان اینده میشود درآن شورا عضو شوند.
پس دلیل تلاش جدی برای رفتن به مجلس خبرگان مشخص است.
کسانی که به هر طریق به شورای رهبری برسند به هرحال آینده کشور در اختیار انها خواهد بود و تصمیات کلی بر اساس نظرات آنها گرفته خواهد شد.
بنابراین هر دوجناح نه تنها با حداکثر توان که با حد اکثر جدیت وارد این کارزار خواهند شد.
به نظر میرسد اگر انتخابات بر اساس رای واقعی مردم صورت بگیرد به هرحال مردم از تصمیمی که برای سرنوشت خود میگیرنددفاع خواهند کرد اما اگر قرار بر تکرار ماجراهای قبلی چه با دخالت غیر مستقیم قدرت های جهانی یا بواسطه سهل انگاری در داخل و یا هر دلیل دیگر باشد، متاسفانه شرایط خوبی در انتظار ما نخواهد بود.
با توجه به دامنه نفوذ و قدرت جناح های کاندید ، خروج از عقلانیت ممکن است همسایه را در برابر همسایه قرار دهد درست در زمانی که منطقه درگیر جنگهای داخلی و کشور ها ی آن در حال چند تکه شدن برای ترسیم نقشه ای نو و مطابق با میل قدرت های جهانی هستند.
هیچ بعید نیست که هریک از طرفین اگر موقعیت آینده خود را در خطر ببیند به زیر میز بازی بزند و انوقت حتما در این شرایط جمع کردن این میز کار راحتی نخواهد بود.
با موشک های پنهان شده در زیر زمین شاید بتواند دشمن در 2000 کیلومتری را نشانه گرفت اما به کار یک شورش اجتماعی حتما نمیخورند که اگر میخوردند حتما اسد در سوریه نتیجه میگرفت و دست به دامان سردار سلیمانی نمیشد و اگر سردار نتیجه میگرفت حتما پای پوتین به بازی باز نمی شد و هنوز مانده تا او هم شب را سحر کند.
این ها را نوشتم تا بگویم هرچند بورس برای ما روحیه ای نگذاشته اما شاید وقت آن است که چشمانمان را به سهام ببندیم و در بند یک وجب یا صد وجب بودن آب از سر گذشته نباشیم ، حواسمان باشد که کل کشور در شرایطی خطیر است.
در نوشته های بعدی این گفتار را ادامه خواهم داد.
#انتخابات_خبرگان
@metalman1
شرایط اسفناک بورس سوهان روح شده در حالی که شرایط اقتصادی خارج از بورس نیز نفس همه بخش های اقتصادی را گرفته است. رکود با تورم با طعم هوای الوده و دعواهای سیاسی و اختلاس و اتم و داعش در دروازه های شهر وجناح های تندرو و هزار مشکل لاینحل دیگر که فکر کردن به هرکدامشان برای مختل کردن ذهن یک انسان درگیر در جامعه درهم و برهم شهری جهان سومی کافی است تا او را از مسائل مهم تر در پیرامون غافل کند.
دوستانی که از قدیم من را میشناسند و برخی هم در همین کانال بورسی در خدمت انها هستیم ، به یاد دارند که حقیر سال 88 بروز تند روی و بحران را در خاورمیانه پیشبینی کردم. سال نود توافق هسته ای را پیشبینی کردم . همچنین ریاست جمهوری اقای روحانی را قبل از انتخابات گذشته و اینها را برای این میگویم که انها را استناد قرار بدهم برای مطلبی که این بار می خواهم ذکر کنم.
و آن اینکه جمهوری اسلامی در شرایط خطیر و خطرناک و حساسی قرار گرفته است.
من طرفدار جناح خاصی نیستم و نگاهم به موضوع کلی است. دوام جمهوری اسلامی با این سطح از اختلافات در سطوح بالا و این شرایط اقتصادی دیری نخواهد پایید.
صف کشی ارشد ترین مقامات روحانی از هر دو جناح در پشت در های مجلس خبرگان نشان از جدی بودن انتخابات خبرگان دراین دوره است.
اما چرا انتخاباتی که همواره تحت شعاع انتخابات مجلس قرار میگرفت این بار میرود که کل کشور را تحت شعاع خود قرار دهد؟
به احتمال زیاد برداشت جناح هایی که با تمام قدرت ، مهم ترین افراد خود را برای این دوره کاندید کرده اند این است که در این دوره به هر دلیل ممکن است شرایط به سمتی برود که طی آن خبرگان سرنوشت کشور را به فرد دیگری غیر از رهبر فعلی بدهند.
من در شرایطی نیستم که اقای خامنه ای را قضاوت کنم اما وی به هر حال دولت های هاشمی ، خاتمی ، احمدی نژاد و روحانی را که دیدگاه های متضادی نسبت به هم داشته را تاب اورده و شرایط را به گونه ای مدیریت کرده که بعید است کسی دیگر بتواند در جایگاه او قرار بگیرد که کلامش برای همه فصل الخطاب باشد.
با تصور فوق احتمال شورایی شدن رهبری بعد از ایشان بسیار بالاست و ای بسا کسانی که عضو همین مجلس خبرگان اینده میشود درآن شورا عضو شوند.
پس دلیل تلاش جدی برای رفتن به مجلس خبرگان مشخص است.
کسانی که به هر طریق به شورای رهبری برسند به هرحال آینده کشور در اختیار انها خواهد بود و تصمیات کلی بر اساس نظرات آنها گرفته خواهد شد.
بنابراین هر دوجناح نه تنها با حداکثر توان که با حد اکثر جدیت وارد این کارزار خواهند شد.
به نظر میرسد اگر انتخابات بر اساس رای واقعی مردم صورت بگیرد به هرحال مردم از تصمیمی که برای سرنوشت خود میگیرنددفاع خواهند کرد اما اگر قرار بر تکرار ماجراهای قبلی چه با دخالت غیر مستقیم قدرت های جهانی یا بواسطه سهل انگاری در داخل و یا هر دلیل دیگر باشد، متاسفانه شرایط خوبی در انتظار ما نخواهد بود.
با توجه به دامنه نفوذ و قدرت جناح های کاندید ، خروج از عقلانیت ممکن است همسایه را در برابر همسایه قرار دهد درست در زمانی که منطقه درگیر جنگهای داخلی و کشور ها ی آن در حال چند تکه شدن برای ترسیم نقشه ای نو و مطابق با میل قدرت های جهانی هستند.
هیچ بعید نیست که هریک از طرفین اگر موقعیت آینده خود را در خطر ببیند به زیر میز بازی بزند و انوقت حتما در این شرایط جمع کردن این میز کار راحتی نخواهد بود.
با موشک های پنهان شده در زیر زمین شاید بتواند دشمن در 2000 کیلومتری را نشانه گرفت اما به کار یک شورش اجتماعی حتما نمیخورند که اگر میخوردند حتما اسد در سوریه نتیجه میگرفت و دست به دامان سردار سلیمانی نمیشد و اگر سردار نتیجه میگرفت حتما پای پوتین به بازی باز نمی شد و هنوز مانده تا او هم شب را سحر کند.
این ها را نوشتم تا بگویم هرچند بورس برای ما روحیه ای نگذاشته اما شاید وقت آن است که چشمانمان را به سهام ببندیم و در بند یک وجب یا صد وجب بودن آب از سر گذشته نباشیم ، حواسمان باشد که کل کشور در شرایطی خطیر است.
در نوشته های بعدی این گفتار را ادامه خواهم داد.
#انتخابات_خبرگان
@metalman1