پژوهشگران موسسه "ماکس پلانک" بررسی کردند؛ تفاوت #مغز انسان مدرن و #هومو #نئاندرتال_ها در چیست؟
چه چیزی هوموساپینس را از هومو نئاندرتال منحصر به فرد می‌کند؟ پژوهشگران موسسه ماکس پلانک در جدیدترین مطالعه خود اظهار کردند، انسان‌های امروزی نورون‌های مغزی بیشتری نسبت به نئاندرتال‌ها تولید میکنند.
تصور می‌شود یکی از توضیح‌های اصلی برای شناخت تکامل انسان، افزایش اندازه مغز(نسبت به بدن) و تولید نورون در طول رشد مغز بوده است. مغز نئاندرتال‌ها از نظر اندازه شبیه به انسان‌های امروزی بوده اما از نظر شکل متفاوت بوده است. چیزی که ما نمی‌توانیم از فسیل‌ها دریابیم این است که چگونه مغز نئاندرتال‌ها ممکن است در عملکرد یا سازماندهی لایه‌های مغز، مانند نئوکورتکس، تفاوت داشته باشند....
ادامه‌ی نوشتار : 👉
⚛ @Andishekonim
چه چیزی هوموساپینس را از هومو نئاندرتال منحصر به فرد می‌کند؟ پژوهشگران موسسه ماکس پلانک در جدیدترین مطالعه خود اظهار کردند، انسان‌های امروزی نورون‌های مغزی بیشتری نسبت به نئاندرتال‌ها تولید میکنند.
تصور می‌شود یکی از توضیح‌های اصلی برای شناخت تکامل انسان، افزایش اندازه مغز(نسبت به بدن) و تولید نورون در طول رشد مغز بوده است. مغز نئاندرتال‌ها از نظر اندازه شبیه به انسان‌های امروزی بوده اما از نظر شکل متفاوت بوده است. چیزی که ما نمی‌توانیم از فسیل‌ها دریابیم این است که چگونه مغز نئاندرتال‌ها ممکن است در عملکرد یا سازماندهی لایه‌های مغز، مانند نئوکورتکس، تفاوت داشته باشند....
ادامه‌ی نوشتار : 👉
⚛ @Andishekonim
Telegraph
پژوهشگران موسسه "ماکس پلانک" بررسی کردند؛ تفاوت مغز انسان مدرن و نئاندرتال‌ها در چیست؟
نتایج پژوهش جدید پژوهشگران موسسه ماکس پلانک نشان می‌دهد، انسان‌های امروزی نورون‌های مغزی بیشتری نسبت به نئاندرتال‌ها تولید میکنند. به گزارش ایسنا و به نقل از تی ای، چه چیزی انسان‌های مدرن را از هومو نئاندرتال منحصر به فرد می‌کند؟ پژوهشگران موسسه ماکس پلانک…
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
#نئاندرتال_ها :
انسان‌هایی بسیار باهوش یا جانورانی پشمالو؟!
زبان کلیپ پارسی
گوینده، تهیه و تنظیم : مهران
متن: امیر پارسا
⚛ @AndisheKonim
انسان‌هایی بسیار باهوش یا جانورانی پشمالو؟!
زبان کلیپ پارسی
گوینده، تهیه و تنظیم : مهران
متن: امیر پارسا
⚛ @AndisheKonim
یادگاری مفید #نئاندرتال_ها
برای انسان امروزی
دی‌ان‌ای نئاندرتال باستانی می‌تواند دلیلی برای سحرخیزی انسان باشد.
دانشمندان می‌گویند افرادی که زود به رختخواب می‌روند و صبح‌ها زود بیدار می‌شوند، احتمالا برای این عادت باید از اجداد باستانی خود سپاسگزار باشند.
محققان دریافته‌اند که دی‌ان‌ای به ارث رسیده از عموزاده‌های ابرو کلفت ما به احتمال زیاد در این خصیصه نقش مهمی ایفا کرده است. بیشتر ژن‌هایی که انسان‌های امروزی از طریق آمیزش با نئاندرتال‌ها در دوران ماقبل تاریخ به دست آورده‌اند در جریان تکامل از بین رفته‌اند، با این حال بخش کوچکی از آنها باقی مانده و در بدن شماری از انسان‌ها قابل ردیابی است.
دانشمندان تصور میکنند این بقای ژنی احتمالاً به این دلیل است که به انسان‌های مدرن اولیه کمک کرده تا زمانی که آفریقا را به مقصد اوراسیا ترک کردند، با محیط جدید و روزهای کوتاه زمستان سازگار شوند.
جان کاپرا، اپیدمیولوژیست در دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو، در این باره می‌گوید: «با تجزیه و تحلیل دی‌ان‌ای نئاندرتال‌ها که در ژنوم انسان مدرن باقی مانده‌اند، روند قابل توجهی کشف کردیم.»
او اضافه کرد بسیاری قطعات این دی‌ان‌ای‌ها بر ژن‌هایی تأثیر می‌گذارند که ساعت بدن انسان‌های امروزی را کنترل میکنند و در بیشتر موارد «میل به سحرخیزی را افزایش می‌دهند.»
دسته‌های بزرگی از انسان‌های خردمند (هومو ساپینس) حدود ۷۰ هزار سال پیش از آفریقا به اوراسیا مهاجرت کردند. در بدو ورود، آنها با نئاندرتال‌ها مواجه شدند که قبلاً با زندگی در آب و هوای سردتر سازگار شده بودند و صدها هزار سال این قلمرو را در اشغال داشتند.
به لطف آمیختگی بین این گروه‌ها، انسان‌های امروزی تا ۴ درصد از دی‌ان‌ای نئاندرتال‌ها، از جمله ژن‌های مرتبط با رنگدانه‌های پوست، مو، چربی و دستگاه ایمنی بدن را حمل میکنند.
دکتر کاپرا و همکارانش دی‌ان‌ای انسان‌های مدرن و نئاندرتال‌ها را با استفاده از اطلاعات ژنتیکی نیم میلیون نفر که در پایگاه داده اطلاعات زیستی بریتانیا وجود دارد تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که انواع ژنتیکی متفاوتی در ساعت‌های بدن یا ریتم‌های شبانه‌روزی دو گروه نقش دارند.
از آنجایی که اجداد انسان‌های امروزی با نئاندرتال‌ها رابطه جنسی برقرار می‌کردند، این امکان وجود داشت که برخی از انسان‌های امروزی دارای ژن‌هایی از نئاندرتال‌ها باشند. محققان می‌گویند نه تنها بسیاری از مردم این گونه ژن‌ها را دارند، بلکه این ژن‌ها با زود بیدار شدن از خواب در ارتباط بودند.
به گفته پژوهشگران، سحرخیز بودن در اصل نیازی به ژن‌های نئاندرتال ندارد چرا که صدها ژن مختلف بر زمان خواب و بیدار شدن افراد تأثیر می‌گذارند و تأثیرات محیطی و فرهنگی زیادی نیز وجود دارد. به طور کلی ژن‌های نئاندرتال هرچند موثر هستند، اما تنها تأثیر کمی دارند.
تصور دانشمندان بر این است که این ژن‌ها به اجداد انسان‌ها کمک می‌کرده تا با زندگی در عرض‌های جغرافیایی بالاتر سازگار شوند.
دکتر کاپرا در این خصوص می‌گوید: «ما فکر نمی‌کنیم که صبح‌دوست بودن واقعاً در آن زمان مفید بوده باشد. در عرض‌های جغرافیایی بالاتر، داشتن ساعتی که انعطاف‌پذیرتر است و بهتر می‌تواند خود را با سطوح نور فصلی متغیر مطابقت دهد مفید است.»
پروفسور مارک مازلین، از دانشگاه کالج لندن که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: «اکنون ما شواهد ژنتیکی داریم که نشان می‌دهد برخی از ما واقعاً سحرخیز هستیم.»
او اضافه کرد: «زمانی که انسان در مناطق گرمسیری آفریقا تکامل یافت، طول روز به طور متوسط ۱۲ ساعت بود. از آنجا که گردآورندگان شکارچی تنها ۳۰ درصد از زمان بیداری خود را صرف جمع‌آوری غذا می‌کردند، ۱۲ ساعت زمان زیادی است. اما هر چه به سمت شمال زمین پیش می‌روید روزهای زمستانی که غذا کمیاب است، کوتاه‌تر و کوتاه‌تر می‌شود و در نتیجه برای نئاندرتال‌ها و انسان‌ها منطقی است که به محض پدیدار شدن نور، شروع به کار و جمع‌آوری غذا کنند.»
ترجمه‌ی : سحر موحد
خاستگاه : 👉
⚛ @AndisheKonim
برای انسان امروزی
دی‌ان‌ای نئاندرتال باستانی می‌تواند دلیلی برای سحرخیزی انسان باشد.
دانشمندان می‌گویند افرادی که زود به رختخواب می‌روند و صبح‌ها زود بیدار می‌شوند، احتمالا برای این عادت باید از اجداد باستانی خود سپاسگزار باشند.
محققان دریافته‌اند که دی‌ان‌ای به ارث رسیده از عموزاده‌های ابرو کلفت ما به احتمال زیاد در این خصیصه نقش مهمی ایفا کرده است. بیشتر ژن‌هایی که انسان‌های امروزی از طریق آمیزش با نئاندرتال‌ها در دوران ماقبل تاریخ به دست آورده‌اند در جریان تکامل از بین رفته‌اند، با این حال بخش کوچکی از آنها باقی مانده و در بدن شماری از انسان‌ها قابل ردیابی است.
دانشمندان تصور میکنند این بقای ژنی احتمالاً به این دلیل است که به انسان‌های مدرن اولیه کمک کرده تا زمانی که آفریقا را به مقصد اوراسیا ترک کردند، با محیط جدید و روزهای کوتاه زمستان سازگار شوند.
جان کاپرا، اپیدمیولوژیست در دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو، در این باره می‌گوید: «با تجزیه و تحلیل دی‌ان‌ای نئاندرتال‌ها که در ژنوم انسان مدرن باقی مانده‌اند، روند قابل توجهی کشف کردیم.»
او اضافه کرد بسیاری قطعات این دی‌ان‌ای‌ها بر ژن‌هایی تأثیر می‌گذارند که ساعت بدن انسان‌های امروزی را کنترل میکنند و در بیشتر موارد «میل به سحرخیزی را افزایش می‌دهند.»
دسته‌های بزرگی از انسان‌های خردمند (هومو ساپینس) حدود ۷۰ هزار سال پیش از آفریقا به اوراسیا مهاجرت کردند. در بدو ورود، آنها با نئاندرتال‌ها مواجه شدند که قبلاً با زندگی در آب و هوای سردتر سازگار شده بودند و صدها هزار سال این قلمرو را در اشغال داشتند.
به لطف آمیختگی بین این گروه‌ها، انسان‌های امروزی تا ۴ درصد از دی‌ان‌ای نئاندرتال‌ها، از جمله ژن‌های مرتبط با رنگدانه‌های پوست، مو، چربی و دستگاه ایمنی بدن را حمل میکنند.
دکتر کاپرا و همکارانش دی‌ان‌ای انسان‌های مدرن و نئاندرتال‌ها را با استفاده از اطلاعات ژنتیکی نیم میلیون نفر که در پایگاه داده اطلاعات زیستی بریتانیا وجود دارد تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که انواع ژنتیکی متفاوتی در ساعت‌های بدن یا ریتم‌های شبانه‌روزی دو گروه نقش دارند.
از آنجایی که اجداد انسان‌های امروزی با نئاندرتال‌ها رابطه جنسی برقرار می‌کردند، این امکان وجود داشت که برخی از انسان‌های امروزی دارای ژن‌هایی از نئاندرتال‌ها باشند. محققان می‌گویند نه تنها بسیاری از مردم این گونه ژن‌ها را دارند، بلکه این ژن‌ها با زود بیدار شدن از خواب در ارتباط بودند.
به گفته پژوهشگران، سحرخیز بودن در اصل نیازی به ژن‌های نئاندرتال ندارد چرا که صدها ژن مختلف بر زمان خواب و بیدار شدن افراد تأثیر می‌گذارند و تأثیرات محیطی و فرهنگی زیادی نیز وجود دارد. به طور کلی ژن‌های نئاندرتال هرچند موثر هستند، اما تنها تأثیر کمی دارند.
تصور دانشمندان بر این است که این ژن‌ها به اجداد انسان‌ها کمک می‌کرده تا با زندگی در عرض‌های جغرافیایی بالاتر سازگار شوند.
دکتر کاپرا در این خصوص می‌گوید: «ما فکر نمی‌کنیم که صبح‌دوست بودن واقعاً در آن زمان مفید بوده باشد. در عرض‌های جغرافیایی بالاتر، داشتن ساعتی که انعطاف‌پذیرتر است و بهتر می‌تواند خود را با سطوح نور فصلی متغیر مطابقت دهد مفید است.»
پروفسور مارک مازلین، از دانشگاه کالج لندن که در این مطالعه شرکت نداشت، گفت: «اکنون ما شواهد ژنتیکی داریم که نشان می‌دهد برخی از ما واقعاً سحرخیز هستیم.»
او اضافه کرد: «زمانی که انسان در مناطق گرمسیری آفریقا تکامل یافت، طول روز به طور متوسط ۱۲ ساعت بود. از آنجا که گردآورندگان شکارچی تنها ۳۰ درصد از زمان بیداری خود را صرف جمع‌آوری غذا می‌کردند، ۱۲ ساعت زمان زیادی است. اما هر چه به سمت شمال زمین پیش می‌روید روزهای زمستانی که غذا کمیاب است، کوتاه‌تر و کوتاه‌تر می‌شود و در نتیجه برای نئاندرتال‌ها و انسان‌ها منطقی است که به محض پدیدار شدن نور، شروع به کار و جمع‌آوری غذا کنند.»
ترجمه‌ی : سحر موحد
خاستگاه : 👉
⚛ @AndisheKonim
Business Insider
If you're an early riser, you may have Neanderthal DNA to thank for it
Many of us carry Neanderthal or Denisovan DNA, and some of it may be linked with being an early riser, an early study suggests.
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
#نئاندرتال_ها در ما
زبان کلیپ انگلیسی با زیرنویس پارسی
کشف آخرین رازهای خاستگاه انسان
ترجمه و زیرنویس: امیر پارسا
⚛ @AndisheKonim
زبان کلیپ انگلیسی با زیرنویس پارسی
کشف آخرین رازهای خاستگاه انسان
ترجمه و زیرنویس: امیر پارسا
⚛ @AndisheKonim
#نئاندرتال_ها و #انسان_های #خردمند ۴۵۰۰۰ سال پیش در شمال اروپا در کنار هم زندگی می کردند!
باستان شناسان درباره اینکه آیا نئاندرتال ها یا انسان های مدرن ابزار سنگی برگی شکل را در اروپای شمالی ساخته اند یا نه بحث میکنند، ابزارهایی که در مکان هایی در سراسر اروپای شمالی یافت می شود و مربوط به حدود ۴۰۰۰۰ سال پیش است.
در یک کاوش جدید در یک مکان در آلمان، قطعات استخوانی ۴۵۰۰۰ ساله یافت شد که پس از آنالیز DNA میتوکندریایی، ثابت شد که از انسان خردمند هستند. این اولین شواهدی است که نشان می‌دهد انسان‌های مدرن با نئاندرتال‌ها در شمال غربی اروپا، هزاران سال قبل از انقراض نئاندرتال‌ها همزیستی داشته‌اند.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که محوطه نزدیک رانیس، آلمان_که به‌خاطر تیغه‌های ابزار سنگی ریز پوسته‌دار و برگ‌شکلش معروف است_ یکی از قدیمی‌ترین مکان‌های تایید شده فرهنگ عصر حجر انسان مدرن در شمال مرکزی و شمال غربی اروپا است.
شواهدی که نشان می‌دهد هومو ساپینس و انسان نئاندرتالنسیس(نئاندرتال‌ها) در کنار هم زندگی می‌کردند، با شواهد ژنومی که نشان می‌دهد این دو گونه گهگاه با هم آمیخته می‌شدند، مطابقت دارد.
همچنین این سوء ظن را ایجاد می کند که هجوم انسان های امروزی به اروپا و آسیا در حدود ۵۰۰۰۰ سال پیش به انقراض نئاندرتال ها کمک کرد، نئاندرتال‌هایی که بیش از ۵۰۰۰۰۰ سال این منطقه را اشغال کرده بودند.
تجزیه و تحلیل ژنتیکی، همراه با تجزیه و تحلیل باستان‌شناسی و ایزوتوپی و تاریخ‌گذاری رادیوکربنی سایت رانیس، در سه مقاله که امروز در مجلات
Nature و Nature Ecology and Evolution
منتشر می‌شود، به تفصیل آمده است.
خوانش بیشتر : 👉
⚛ @AndisheKonim
باستان شناسان درباره اینکه آیا نئاندرتال ها یا انسان های مدرن ابزار سنگی برگی شکل را در اروپای شمالی ساخته اند یا نه بحث میکنند، ابزارهایی که در مکان هایی در سراسر اروپای شمالی یافت می شود و مربوط به حدود ۴۰۰۰۰ سال پیش است.
در یک کاوش جدید در یک مکان در آلمان، قطعات استخوانی ۴۵۰۰۰ ساله یافت شد که پس از آنالیز DNA میتوکندریایی، ثابت شد که از انسان خردمند هستند. این اولین شواهدی است که نشان می‌دهد انسان‌های مدرن با نئاندرتال‌ها در شمال غربی اروپا، هزاران سال قبل از انقراض نئاندرتال‌ها همزیستی داشته‌اند.
این یافته‌ها نشان می‌دهد که محوطه نزدیک رانیس، آلمان_که به‌خاطر تیغه‌های ابزار سنگی ریز پوسته‌دار و برگ‌شکلش معروف است_ یکی از قدیمی‌ترین مکان‌های تایید شده فرهنگ عصر حجر انسان مدرن در شمال مرکزی و شمال غربی اروپا است.
شواهدی که نشان می‌دهد هومو ساپینس و انسان نئاندرتالنسیس(نئاندرتال‌ها) در کنار هم زندگی می‌کردند، با شواهد ژنومی که نشان می‌دهد این دو گونه گهگاه با هم آمیخته می‌شدند، مطابقت دارد.
همچنین این سوء ظن را ایجاد می کند که هجوم انسان های امروزی به اروپا و آسیا در حدود ۵۰۰۰۰ سال پیش به انقراض نئاندرتال ها کمک کرد، نئاندرتال‌هایی که بیش از ۵۰۰۰۰۰ سال این منطقه را اشغال کرده بودند.
تجزیه و تحلیل ژنتیکی، همراه با تجزیه و تحلیل باستان‌شناسی و ایزوتوپی و تاریخ‌گذاری رادیوکربنی سایت رانیس، در سه مقاله که امروز در مجلات
Nature و Nature Ecology and Evolution
منتشر می‌شود، به تفصیل آمده است.
خوانش بیشتر : 👉
⚛ @AndisheKonim
Telegraph
نئاندرتال ها و انسان ها ۴۵۰۰۰ سال پیش در شمال اروپا در کنار هم زندگی می کردند!
خلاصه: باستان شناسان درباره اینکه آیا نئاندرتال ها یا انسان های مدرن ابزار سنگی برگی شکل را در اروپای شمالی ساخته اند یا نه بحث میکنند، ابزارهایی که در مکان هایی در سراسر اروپای شمالی یافت می شود و مربوط به حدود ۴۰۰۰۰ سال پیش است. در یک کاوش جدید در یک مکان…
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
#مستند #نئاندرتال_ها
زبان کلیپ انگلیسی با زیرنویس پارسی
مروری بر داستان زندگی و پایانِ آخرین گونه انسانی که در رقابت با ما منقرض شد!
ترجمه و زیرنویس : امیر پارسا
⚛ @AndisheKonim
زبان کلیپ انگلیسی با زیرنویس پارسی
مروری بر داستان زندگی و پایانِ آخرین گونه انسانی که در رقابت با ما منقرض شد!
ترجمه و زیرنویس : امیر پارسا
⚛ @AndisheKonim
تقلب شامپانزه
حامد وحدتی‌نسب
🔴 #تقلب #شامپانزه
🔶 دکتر حامد وحدتی‌نسب
😀 آیا #نئاندرتال_ها با هم شوخی می‌کردند!؟
لینک کانال خوانش
کتاب جناب فرهاد ارکانی :
@HomosapiensFa
⚛ @AndisheKonim
🔶 دکتر حامد وحدتی‌نسب
😀 آیا #نئاندرتال_ها با هم شوخی می‌کردند!؟
لینک کانال خوانش
کتاب جناب فرهاد ارکانی :
@HomosapiensFa
⚛ @AndisheKonim
#نئاندرتال_ها منقرض نشدند؛ آنها با گونه‌ی #انسان #خردمند درآمیختند.نئاندرتال‌ها و انسان‌خردمند دویست هزار سال پیش با‌هم تماس‌گرفتند.
دانشمندان آمریکایی ژنوم انسان‌های
نئاندرتال‌ها و دنیسووان‌ها را تجزیه و تحلیل کردند و نقشه‌ای از تبادل‌ژن، در ۲۵۰ هزار سال گذشته را تهیه کردند. معلوم شد که حدود دویست هزار سال پیش اولین تماس‌ها بین نئاندرتال‌ها و انسان‌خردمند اتفاق افتاده‌است. بزرگترین فعل و انفعالات پنجاه تا شصت هزار سال پیش رخ داده است. انسان‌خردمند احتمالاً بیشتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد با نئاندرتال‌ها روبرو شده‌است. حدود سی هزار سال پیش، انسان خردمند نئاندرتال‌ها را آواره کرد و افراد باقی مانده را ضمیمه خود‌کرد.
مشخص‌است که گونه‌های مختلف انسان‌نماها می‌توانند با یکدیگر آمیخته شوند، از جمله هوموساپینس و نئاندرتال، اما هنوز ناشناخته است که چگونه ترکیبات نئاندرتال در ژنوم انسان مدرن بر رشد بیشتر این گونه تأثیر گذاشته‌است.برای یافتن این موضوع، دانشمندان آمریکایی ژنوم دو هزار انسان خردمند، سه نئاندرتال و یک دنیسووان را تجزیه و تحلیل کردند و از تبادل ژن‌های انسان‌نما در طول ۲۵۰ هزار سال گذشته نقشه برداری کردند.
سیستم IBDmix به محققان کمک کرد: با استفاده از روش‌های یادگیری ماشین، ژنوم را رمزگشایی‌کند. معلوم شد که حتی دورترین گروه‌های هوموساپینس که هزاران کیلومتر دورتر از غارهای نئاندرتال زندگی می‌کردند، ردپای DNA خود را به جا گذاشته‌اند. احتمالاً دی ان ای، آنها توسط عشایر یا نوادگان آنها منتقل شده‌اند.
دانشمندان همراه با IBDmix چندین امواج تماس بین انسان خردمند و نئاندرتال‌ها را شناسایی کرده‌اند: اولی ۲۰۰-۲۵۰ هزار سال پیش، دومی ۱۰۰-۱۲۰ هزار سال پیش، و بزرگترین - حدود ۵۰-۶۰ هزار سال پیش رخ داد. این یافته‌ها نظریه‌های قبلی را به چالش می‌کشد که:( انسان‌های خردمند ۲۵۰ هزار سال پیش در آفریقا پدیدار شدند، تا دویست هزار سال آینده باقی ماندند و فقط آفریقا را پنجاه هزار سال پیش ترک کردند تا بقیه نقاط جهان را پرکنند.)
به گفته نویسندگان، هیچ رکود طولانی مدت در آفریقا وجود‌نداشت، هومو ساپینس‌ها را ترک کردند و به قاره بازگشتند. این احتمال وجود دارد که این نوع از انسان‌نماها بیشتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، به اطراف حرکت کرده و با نئاندرتال‌ها و دنیسوواها مواجه شده باشد. این فرضیه با تحقیق در مورد تبادل فرهنگی و استفاده از ابزار بین گروه‌های انسان‌نما همزمان است.
علاوه بر‌این، دانشمندان به دنبال DNA هومو ساپینس در ژنوم نئاندرتال ها بودند و نه برعکس، همانطور که قبلا انجام شد. تیم دریافتند که فرزندان حاصل از اولین امواج آمیختگی بین نئاندرتال‌ها و هوموساپینس ها با اولین گونه‌ها باقی مانده‌اند و بنابراین هیچ اثری در بین مردم مدرن باقی نگذاشته اند. دانشمندان همچنین دریافتند که جمعیت نئاندرتال‌ها کمتر از آن چیزی است که قبلاً تصور می‌شد. بسیاری از تنوع ژنتیکی مورد استفاده در IBDmix از توالی‌های DNA هومو ساپینس با جمعیت‌های بزرگ آنها ناشی می‌شود.
محققان تعداد نئاندرتال‌ها را از ۳/۴ هزار فرد مولد به حدود ۲/۴ هزار نفر تغییر داده‌اند. نتایج به توضیح چگونگی ناپدید شدن نئاندرتال ها در حدود سی هزار سال پیش کمک می کند: جمعیت آنها احتمالاً تا زمانی که آخرین بازماندگان به انسان خردمند ملحق شدند به آرامی کاهش یافت. انسان‌های مدرن اساساً مانند امواجی بودند که در ساحل می‌کوبیدند و به آرامی اما مطمئناً سایر جمعیت‌ها را فرسایش می‌دادند. جاشوا آکی، رهبر مطالعه از دانشگاه پرینستون، ایالات متحده، توضیح داد: «در پایان، ما به سادگی از نئاندرتال‌ها از نظر جمعیتی پیشی‌گرفتیم و آنها را در جمعیت بشر مدرن گنجاندیم.»
خاستگاه : 👉
⚛ @AndisheKonim
دانشمندان آمریکایی ژنوم انسان‌های
نئاندرتال‌ها و دنیسووان‌ها را تجزیه و تحلیل کردند و نقشه‌ای از تبادل‌ژن، در ۲۵۰ هزار سال گذشته را تهیه کردند. معلوم شد که حدود دویست هزار سال پیش اولین تماس‌ها بین نئاندرتال‌ها و انسان‌خردمند اتفاق افتاده‌است. بزرگترین فعل و انفعالات پنجاه تا شصت هزار سال پیش رخ داده است. انسان‌خردمند احتمالاً بیشتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد با نئاندرتال‌ها روبرو شده‌است. حدود سی هزار سال پیش، انسان خردمند نئاندرتال‌ها را آواره کرد و افراد باقی مانده را ضمیمه خود‌کرد.
مشخص‌است که گونه‌های مختلف انسان‌نماها می‌توانند با یکدیگر آمیخته شوند، از جمله هوموساپینس و نئاندرتال، اما هنوز ناشناخته است که چگونه ترکیبات نئاندرتال در ژنوم انسان مدرن بر رشد بیشتر این گونه تأثیر گذاشته‌است.برای یافتن این موضوع، دانشمندان آمریکایی ژنوم دو هزار انسان خردمند، سه نئاندرتال و یک دنیسووان را تجزیه و تحلیل کردند و از تبادل ژن‌های انسان‌نما در طول ۲۵۰ هزار سال گذشته نقشه برداری کردند.
سیستم IBDmix به محققان کمک کرد: با استفاده از روش‌های یادگیری ماشین، ژنوم را رمزگشایی‌کند. معلوم شد که حتی دورترین گروه‌های هوموساپینس که هزاران کیلومتر دورتر از غارهای نئاندرتال زندگی می‌کردند، ردپای DNA خود را به جا گذاشته‌اند. احتمالاً دی ان ای، آنها توسط عشایر یا نوادگان آنها منتقل شده‌اند.
دانشمندان همراه با IBDmix چندین امواج تماس بین انسان خردمند و نئاندرتال‌ها را شناسایی کرده‌اند: اولی ۲۰۰-۲۵۰ هزار سال پیش، دومی ۱۰۰-۱۲۰ هزار سال پیش، و بزرگترین - حدود ۵۰-۶۰ هزار سال پیش رخ داد. این یافته‌ها نظریه‌های قبلی را به چالش می‌کشد که:( انسان‌های خردمند ۲۵۰ هزار سال پیش در آفریقا پدیدار شدند، تا دویست هزار سال آینده باقی ماندند و فقط آفریقا را پنجاه هزار سال پیش ترک کردند تا بقیه نقاط جهان را پرکنند.)
به گفته نویسندگان، هیچ رکود طولانی مدت در آفریقا وجود‌نداشت، هومو ساپینس‌ها را ترک کردند و به قاره بازگشتند. این احتمال وجود دارد که این نوع از انسان‌نماها بیشتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، به اطراف حرکت کرده و با نئاندرتال‌ها و دنیسوواها مواجه شده باشد. این فرضیه با تحقیق در مورد تبادل فرهنگی و استفاده از ابزار بین گروه‌های انسان‌نما همزمان است.
علاوه بر‌این، دانشمندان به دنبال DNA هومو ساپینس در ژنوم نئاندرتال ها بودند و نه برعکس، همانطور که قبلا انجام شد. تیم دریافتند که فرزندان حاصل از اولین امواج آمیختگی بین نئاندرتال‌ها و هوموساپینس ها با اولین گونه‌ها باقی مانده‌اند و بنابراین هیچ اثری در بین مردم مدرن باقی نگذاشته اند. دانشمندان همچنین دریافتند که جمعیت نئاندرتال‌ها کمتر از آن چیزی است که قبلاً تصور می‌شد. بسیاری از تنوع ژنتیکی مورد استفاده در IBDmix از توالی‌های DNA هومو ساپینس با جمعیت‌های بزرگ آنها ناشی می‌شود.
محققان تعداد نئاندرتال‌ها را از ۳/۴ هزار فرد مولد به حدود ۲/۴ هزار نفر تغییر داده‌اند. نتایج به توضیح چگونگی ناپدید شدن نئاندرتال ها در حدود سی هزار سال پیش کمک می کند: جمعیت آنها احتمالاً تا زمانی که آخرین بازماندگان به انسان خردمند ملحق شدند به آرامی کاهش یافت. انسان‌های مدرن اساساً مانند امواجی بودند که در ساحل می‌کوبیدند و به آرامی اما مطمئناً سایر جمعیت‌ها را فرسایش می‌دادند. جاشوا آکی، رهبر مطالعه از دانشگاه پرینستون، ایالات متحده، توضیح داد: «در پایان، ما به سادگی از نئاندرتال‌ها از نظر جمعیتی پیشی‌گرفتیم و آنها را در جمعیت بشر مدرن گنجاندیم.»
خاستگاه : 👉
⚛ @AndisheKonim
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
رابطه جنسی با #نئاندرتال_ها چگونه ما را برای همیشه تغییر داد؟
دوبله شده به پارسی
انسان خردمند و نئاندرتال‌ها به عنوان گونه‌های جداگانه طبقه بندی می‌شوند. از نظر زیست‌شناسان گونه‌های جدا نمی توانند از هم بچه‌دار شوند. اما انسان‌های خردمند و نئاندرتال با هم رابطه جنسی داشتند و فرزندانی تولید کردند که ما هستیم. ما این را می دانیم چون بسیاری از ما دی‌ان‌ای نئاندرتال داریم. در این ویدیو توضیح می‌دهیم که رابطه جنسی هومو ساپینس ها با هومو نئاندرتال ها در هزاران سال پیش چگونه ما را برای همیشه تغییر داد و چه چیزی به دست آوردیم.
⚛ @AndisheKonim
دوبله شده به پارسی
انسان خردمند و نئاندرتال‌ها به عنوان گونه‌های جداگانه طبقه بندی می‌شوند. از نظر زیست‌شناسان گونه‌های جدا نمی توانند از هم بچه‌دار شوند. اما انسان‌های خردمند و نئاندرتال با هم رابطه جنسی داشتند و فرزندانی تولید کردند که ما هستیم. ما این را می دانیم چون بسیاری از ما دی‌ان‌ای نئاندرتال داریم. در این ویدیو توضیح می‌دهیم که رابطه جنسی هومو ساپینس ها با هومو نئاندرتال ها در هزاران سال پیش چگونه ما را برای همیشه تغییر داد و چه چیزی به دست آوردیم.
⚛ @AndisheKonim
آیا ما #نئاندرتال_ها را نابود کردیم؟ تحقیقات جدید ممکن است در نهایت به این سوال قدیمی پاسخ دهند.
نئاندرتال ها احتمالا هرگز متوجه نشدند که جزو آخرین افراد در نوع خود هستند.
اما داستان انقراض آنها در واقع تدریجی بوده است؛ زمانی که نئاندرتال ها منزوی و پراکنده شدند و در نهایت نزدیک به نیم میلیون سال زندگی موفق آنها در برخی از ممنوعه ترین مناطق اوراسیا پایان یافت...
• ظهور و مرگ نزدیکترین بستگان انسانی ما
• از قبل در آستانه انقراض بودند
• هوموساپینس و نئاندرتال: یک ترکیب بد؟
• برنده و بازنده در مبارزه برای منابع
• بدون سرنوشت منسجم و مشترک
خوانش بیشتر : 👉
⚛ @AndisheKonim
نئاندرتال ها احتمالا هرگز متوجه نشدند که جزو آخرین افراد در نوع خود هستند.
اما داستان انقراض آنها در واقع تدریجی بوده است؛ زمانی که نئاندرتال ها منزوی و پراکنده شدند و در نهایت نزدیک به نیم میلیون سال زندگی موفق آنها در برخی از ممنوعه ترین مناطق اوراسیا پایان یافت...
• ظهور و مرگ نزدیکترین بستگان انسانی ما
• از قبل در آستانه انقراض بودند
• هوموساپینس و نئاندرتال: یک ترکیب بد؟
• برنده و بازنده در مبارزه برای منابع
• بدون سرنوشت منسجم و مشترک
خوانش بیشتر : 👉
⚛ @AndisheKonim