Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
#تاریخچه ی #کیهانی: از بیگ بنگ تا زمان حال:می خواهیم سفری را آغاز کنیم، این ویدئو کل ۱۳ میلیارد سال عمر کیهان را در مقیاسی ده دقیقه ای به تصویر می کشد از بیگ بنگ تا امروز. هر ثانیه نشان دهنده ۲۲ میلیون سال است. در این مقیاس، انسانها تا آخرین کسر از پایان ثانیهی آخر پدیدار نمی شوند.
⚛ @AndisheKonim
⚛ @AndisheKonim
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#تاریخچه ی پیدایش و سیر تحولات
#انسان #هوموساپینس
گونه ی ما حدود دویست هزار سال پیش یا بیشتر در #آفریقا به وجود آمد، صد هزار سال پیش به خارج از آفریقا مهاجرت کرد. ده هزار سال پیش از میلاد انقلاب کشاورزی رخ داد. حدود سیصد سال پیش انقلاب صنعتی رخ داد و جمعیت انسانها چند میلیارد شده است. تمام این وقایع و پیش بینی رشد جمعیت را نیز روی نمودار ببینید.
⚛ @AndisheKonim
#انسان #هوموساپینس
گونه ی ما حدود دویست هزار سال پیش یا بیشتر در #آفریقا به وجود آمد، صد هزار سال پیش به خارج از آفریقا مهاجرت کرد. ده هزار سال پیش از میلاد انقلاب کشاورزی رخ داد. حدود سیصد سال پیش انقلاب صنعتی رخ داد و جمعیت انسانها چند میلیارد شده است. تمام این وقایع و پیش بینی رشد جمعیت را نیز روی نمودار ببینید.
⚛ @AndisheKonim
#تاریخچه ی #واکسن ها
شاید بتوان اولین نوشته هایی را که به پدیده ایمنی اشاره می کنند به توسیدید (مورخ بزرگ جنگ پلوپونزی) نسبت داد. در سال 430 پیش از میلاد، توسیدید در شرح و توصیف یک بیماری (طاعون : عامل،یرسینیا پستیس) در آتن نوشته است که تنها افرادی که از بیماری بهبود یافته اند، می توانند پرستار افراد بیمار باشند. چرا که این افراد برای بار دوم به این بیماری مبتلا نمی شوند. اگرچه جوامع اولیه بشری با پدیده ایمنی آشنا بودهاند اما حدود 2000 سال طول کشید تا این فکر و ایده با موفقیت به تجربیات مؤثر پزشکی و درمانی تبدیل شود. اولین تلاش های ثبت شده برای القاء عمدی سیستم ایمنی به وسیله چینی ها و تُرک ها در قرن پانزدهم میلادی صورت گرفت. گزارش های متعددی، استفاده از پوسته های خشک شده مشتق از جوش های چرکی آبله را از طریق تنفسی و یا از طریق ایجاد جراحات کوچک در پوست، توصیه می کرد (تکنیکی که مایه کوبی نامیده می شود). در سال 1718 میلادی، لیدی ماری ورتلی مونتگو همسر سفیر بریتانیا در کنستانتینوپل، اثرات مثبت مایه کوبی را در جمعیت های بومی مشاهده کرد و آن را بر روی فرزندان خود انجام داد. این روش در سال 1798میلادی به وسیله ادوارد جنر پزشک انگلیسی به طور چشمگیری بهبود داده شد. او متوجه شد که زنان شیردوشی که قبلاً در تماس با گاو های مبتلا به آبله گاوی ملایم بوده اند، در برابر بیماری آبله ایمن بوده و به این بیماری مبتلا نمی شوند. بر این اساس، جنر استدلال کرد که تماس دادن مردم با مایعات ناشی از جوش های چرکی آبله گاوی، ممکن است که از آنها در برابر بیماری آبله حفاظت کند. او برای آزمایش این فکر خود، یک پسربچه 8 ساله را با مایعات حاصل از جوش های چرکی آبله گاوی، مایه کوبی کرد و سپس او را با آبله آلوده کرد. همانگونه که انتظار میرفت، کودک به آبله مبتلا نشد. تکنیک مایه کوبی جنر با آبله گاوی به سرعت در سراسر اروپا برای حفاظت در برابر آبله به کار گرفته شد. بااینحال، به دلایل زیادی از جمله نبود آگاهی از علل وقوع بیماری ها، استفاده از این تکنیک برای سایر بیماری ها، نزدیک به 100 سال به تعویق افتاد. همانگونه که در موضوعات علمی اغلب اتفاق می افتد، خوششانسی به همراه مشاهده دقیق منجر به پیشرفت عمده دیگری در ایمونولوژی شد و آن القاء پاسخ های ایمنی نسبت به وبا بود. لویی پاستور موفق به کشت باکتریای در محیط کشت شد که فکر می کرد باعث وبا در ماکیان می شود و با آزمایشی که انجام داد نتیجه گرفت که تزریق باکتری کشت داده شده باعث ابتلای جوجه ها به بیماری وبا می شود. او پس از بازگشت از تعطیلات تابستانی، دوباره کشت های قدیمی باکتری را به تعدادی جوجه تزریق کرد. اما نتیجه غیرقابل انتظار بود. جوجه ها به وبا مبتلا شده و بهبود یافتند. پس او دوباره کشت های تازه ای از باکتری را به منظور تزریق به جوجه های جدید، رشد داد. اما از آنجا که داستان ( خوش شانسی به همراه مشاهدات دقیق) ادامه دارد، تعداد جوجه هایی اماده کرده بود، محدود بودند. بنابراین او از جوجه هایی که قبلاً مورد تزریق قرار گرفته بودند استفاده کرد.بار دیگر نتایج غیرقابل انتظار بود.جوجه ها کاملاً در برابر بیماری ایمن شده بودند. پاستور استدلال کرد که پیر شدن عوامل بیماریزا، قدرت بیماریزایی آنها را کاهش می دهد و می توان از سویه های ضعیف شده برای ایجاد ایمنی در برابر بیماری ها استفاده کرد. او این سویه های ضعیف شده را واکسن نامید ( واژه واکسن از واژه لاتین vacca به معنی گاو، مشتق شده و به افتخار کارهای جنر در مایه کوبی با آبله گاوی مورد استفاده قرار گرفت). از زمان تلاش های اولیه ادوارد جنر و لویی پاستور تاکنون، واکسن ها برای بسیاری از بیماری هایی که زمانی تهدید بزرگی برای سلامت بشر محسوب می شدند، با موفقیت به کار گرفته شده اند. روشن است که واکسیناسیون، روش مؤثر و مقرون بهصرفهای برای پیشگیری از بیماریها است. دستاوردهای اخیر در زمینه ایمونولوژی و زیست مولکولی نیز منجر به تولید واکسن های موثرتری شده است. آگاهی از تفاوتهای میان اپیتوپ هایی که به وسیله لنفوسیت های B و T شناسایی می شوند و تکنیک های مهندسی ژنتیک، ایمونولوژیست ها را قادر به طراحی واکسن های کاندید جدید برای افزایش پاسخ های هر دو بازوی هومورال و سلولی سیستم ایمنی کرده است.
خاستگاه :
Practical methods in virology, cell culture & molecular techniques (with protocol); A. Abdoli, A. Mahdavi, H. Fahimi, N. Rasooli, E. Jazaeri.
⚛ @AndisheKonim
شاید بتوان اولین نوشته هایی را که به پدیده ایمنی اشاره می کنند به توسیدید (مورخ بزرگ جنگ پلوپونزی) نسبت داد. در سال 430 پیش از میلاد، توسیدید در شرح و توصیف یک بیماری (طاعون : عامل،یرسینیا پستیس) در آتن نوشته است که تنها افرادی که از بیماری بهبود یافته اند، می توانند پرستار افراد بیمار باشند. چرا که این افراد برای بار دوم به این بیماری مبتلا نمی شوند. اگرچه جوامع اولیه بشری با پدیده ایمنی آشنا بودهاند اما حدود 2000 سال طول کشید تا این فکر و ایده با موفقیت به تجربیات مؤثر پزشکی و درمانی تبدیل شود. اولین تلاش های ثبت شده برای القاء عمدی سیستم ایمنی به وسیله چینی ها و تُرک ها در قرن پانزدهم میلادی صورت گرفت. گزارش های متعددی، استفاده از پوسته های خشک شده مشتق از جوش های چرکی آبله را از طریق تنفسی و یا از طریق ایجاد جراحات کوچک در پوست، توصیه می کرد (تکنیکی که مایه کوبی نامیده می شود). در سال 1718 میلادی، لیدی ماری ورتلی مونتگو همسر سفیر بریتانیا در کنستانتینوپل، اثرات مثبت مایه کوبی را در جمعیت های بومی مشاهده کرد و آن را بر روی فرزندان خود انجام داد. این روش در سال 1798میلادی به وسیله ادوارد جنر پزشک انگلیسی به طور چشمگیری بهبود داده شد. او متوجه شد که زنان شیردوشی که قبلاً در تماس با گاو های مبتلا به آبله گاوی ملایم بوده اند، در برابر بیماری آبله ایمن بوده و به این بیماری مبتلا نمی شوند. بر این اساس، جنر استدلال کرد که تماس دادن مردم با مایعات ناشی از جوش های چرکی آبله گاوی، ممکن است که از آنها در برابر بیماری آبله حفاظت کند. او برای آزمایش این فکر خود، یک پسربچه 8 ساله را با مایعات حاصل از جوش های چرکی آبله گاوی، مایه کوبی کرد و سپس او را با آبله آلوده کرد. همانگونه که انتظار میرفت، کودک به آبله مبتلا نشد. تکنیک مایه کوبی جنر با آبله گاوی به سرعت در سراسر اروپا برای حفاظت در برابر آبله به کار گرفته شد. بااینحال، به دلایل زیادی از جمله نبود آگاهی از علل وقوع بیماری ها، استفاده از این تکنیک برای سایر بیماری ها، نزدیک به 100 سال به تعویق افتاد. همانگونه که در موضوعات علمی اغلب اتفاق می افتد، خوششانسی به همراه مشاهده دقیق منجر به پیشرفت عمده دیگری در ایمونولوژی شد و آن القاء پاسخ های ایمنی نسبت به وبا بود. لویی پاستور موفق به کشت باکتریای در محیط کشت شد که فکر می کرد باعث وبا در ماکیان می شود و با آزمایشی که انجام داد نتیجه گرفت که تزریق باکتری کشت داده شده باعث ابتلای جوجه ها به بیماری وبا می شود. او پس از بازگشت از تعطیلات تابستانی، دوباره کشت های قدیمی باکتری را به تعدادی جوجه تزریق کرد. اما نتیجه غیرقابل انتظار بود. جوجه ها به وبا مبتلا شده و بهبود یافتند. پس او دوباره کشت های تازه ای از باکتری را به منظور تزریق به جوجه های جدید، رشد داد. اما از آنجا که داستان ( خوش شانسی به همراه مشاهدات دقیق) ادامه دارد، تعداد جوجه هایی اماده کرده بود، محدود بودند. بنابراین او از جوجه هایی که قبلاً مورد تزریق قرار گرفته بودند استفاده کرد.بار دیگر نتایج غیرقابل انتظار بود.جوجه ها کاملاً در برابر بیماری ایمن شده بودند. پاستور استدلال کرد که پیر شدن عوامل بیماریزا، قدرت بیماریزایی آنها را کاهش می دهد و می توان از سویه های ضعیف شده برای ایجاد ایمنی در برابر بیماری ها استفاده کرد. او این سویه های ضعیف شده را واکسن نامید ( واژه واکسن از واژه لاتین vacca به معنی گاو، مشتق شده و به افتخار کارهای جنر در مایه کوبی با آبله گاوی مورد استفاده قرار گرفت). از زمان تلاش های اولیه ادوارد جنر و لویی پاستور تاکنون، واکسن ها برای بسیاری از بیماری هایی که زمانی تهدید بزرگی برای سلامت بشر محسوب می شدند، با موفقیت به کار گرفته شده اند. روشن است که واکسیناسیون، روش مؤثر و مقرون بهصرفهای برای پیشگیری از بیماریها است. دستاوردهای اخیر در زمینه ایمونولوژی و زیست مولکولی نیز منجر به تولید واکسن های موثرتری شده است. آگاهی از تفاوتهای میان اپیتوپ هایی که به وسیله لنفوسیت های B و T شناسایی می شوند و تکنیک های مهندسی ژنتیک، ایمونولوژیست ها را قادر به طراحی واکسن های کاندید جدید برای افزایش پاسخ های هر دو بازوی هومورال و سلولی سیستم ایمنی کرده است.
خاستگاه :
Practical methods in virology, cell culture & molecular techniques (with protocol); A. Abdoli, A. Mahdavi, H. Fahimi, N. Rasooli, E. Jazaeri.
⚛ @AndisheKonim
#تاریخچه ی مختصری از #ترور_های
#اسلام و ت#روریست های #مسلمان
لینک این پست در کانال اینستاگرام اندیشه :
https://www.instagram.com/p/CeFL-zRDaMf/?igshid=YmMyMTA2M2Y=
⚛ @AndisheKonim
#اسلام و ت#روریست های #مسلمان
لینک این پست در کانال اینستاگرام اندیشه :
https://www.instagram.com/p/CeFL-zRDaMf/?igshid=YmMyMTA2M2Y=
⚛ @AndisheKonim
#تاریخچه_ی #ناسا
ناسا (NASA) که مخفف
"National Aeronautics and Space Administration"
است، در ۲۹ ژوئیه ۱۹۵۸ توسط رئیسجمهور وقت آمریکا، دوایت آیزنهاور، تأسیس شد¹. این سازمان به عنوان جانشین کمیته رایزنی ملی هوانوردی آمریکا (NACA) شکل گرفت و هدف اصلی آن برنامهریزی و اجرای پروژههای فضایی و تحقیقات هوافضا بود¹.
ناسا فعالیت رسمی خود را از ۱ اکتبر ۱۹۵۸ آغاز کرد و اولین پروژه بزرگ آن، پروژه مرکوری بود که هدف آن فرستادن اولین انسان به مدار زمین و بازگرداندن سالم او به زمین بود². در طول دهههای بعد، ناسا پروژههای مهمی مانند جمینای، آپولو، و شاتلهای فضایی را اجرا کرد. یکی از مهمترین دستاوردهای ناسا، فرود نیل آرمسترانگ و باز آلدرین بر روی ماه در مأموریت آپولو ۱۱ در سال ۱۹۶۹ بود¹.
ناسا همچنین در پروژههای بینالمللی مانند ایستگاه فضایی بینالمللی (ISS) مشارکت دارد و فضاپیماهای بدون سرنشینی مانند مریخنورد کنجکاوی و نیوهورایزنز را به فضا پرتاب کرده است¹².
⚛ @AndisheKonim
ناسا (NASA) که مخفف
"National Aeronautics and Space Administration"
است، در ۲۹ ژوئیه ۱۹۵۸ توسط رئیسجمهور وقت آمریکا، دوایت آیزنهاور، تأسیس شد¹. این سازمان به عنوان جانشین کمیته رایزنی ملی هوانوردی آمریکا (NACA) شکل گرفت و هدف اصلی آن برنامهریزی و اجرای پروژههای فضایی و تحقیقات هوافضا بود¹.
ناسا فعالیت رسمی خود را از ۱ اکتبر ۱۹۵۸ آغاز کرد و اولین پروژه بزرگ آن، پروژه مرکوری بود که هدف آن فرستادن اولین انسان به مدار زمین و بازگرداندن سالم او به زمین بود². در طول دهههای بعد، ناسا پروژههای مهمی مانند جمینای، آپولو، و شاتلهای فضایی را اجرا کرد. یکی از مهمترین دستاوردهای ناسا، فرود نیل آرمسترانگ و باز آلدرین بر روی ماه در مأموریت آپولو ۱۱ در سال ۱۹۶۹ بود¹.
ناسا همچنین در پروژههای بینالمللی مانند ایستگاه فضایی بینالمللی (ISS) مشارکت دارد و فضاپیماهای بدون سرنشینی مانند مریخنورد کنجکاوی و نیوهورایزنز را به فضا پرتاب کرده است¹².
⚛ @AndisheKonim